پاورپوینت کامل نکاتی در موضوع احترام به کودکانو نوجوانان ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نکاتی در موضوع احترام به کودکانو نوجوانان ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نکاتی در موضوع احترام به کودکانو نوجوانان ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نکاتی در موضوع احترام به کودکانو نوجوانان ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۴

کودک یک انسان است و هر انسانی به
شخصیت خویش علاقه مند است. میل دارد
دیگران قدرش را بدانند و به شخصیت او
احترام بگذارند. منظور از احترام رفتار،
عملی و ذهنی متقابل است که احساس
ارزشمندی و رضایت و خشنودی برای
طرف مقابل ایجاد می کند. پدران و مادرانی
که به شخصیت فرزندان خویش علاقه مند
هستند باید همواره احترام آنها را رعایت
کنند و وجودشان را گرامی بدارند. احترام به
کودک یکی از عوامل مهم در پرورش

شخصیت کودک به شمار می رود.

کودکی که مورد تجلیل و احترام قرار
گیرد بزرگوار و با شخصیت بار می آید، و
برای حفظ شخصیت خویش از کارهای
زشت اجتناب خواهد کرد.^(۱)

مسأله حرمت نفس و پرورش احساس
خودارزشمندی و عزت نفس از اساسی ترین
عوامل در رشد مطلوب شخصیت کودکان و
نوجوانان است. برخورداری از اراده و اعتماد
به نفس قوی، قدرت تصمیم گیری، ابتکار و
خلاقیت و نوآوری، سلامت فکر و بهداشت
روانی، رابطه مستقیمی با میزان و چگونگی
عزت نفس و احساس خودارزشمندی فرد
دارد.

برای اینکه کودکان و نوجوانان بتوانند از
حداکثر ظرفیت ذهنی و توانمندیهای بالقوه
خود بهره مند شوند می بایست از نگرشی
مثبت نسبت به خود و محیط اطراف و
انگیزه ای غنی برای تلاش برخوردار شوند.

بدون تردید نوجوانانی که دارای
احساس خودارزشمندی و عزت نفس قابل
توجهی هستند، نسبت به همسالان خود در
شرایط مشابه، پیشرفت تحصیلی و
کارآمدی بیشتری در تمامی زمینه ها از خود
نشان می دهند.^(۲)

نوع نگرش و تصور فرد نسبت به خود
بر اساس تجربیاتی است که از نگرش دیگران
و ارزیابی آنها نسبت به شخصیت خود
دارد. اگر کودک و نوجوان در خانواده مورد
علاقه، احترام و مساعدت اعضای خانواده
باشد، در این صورت خود را فردی مثبت،
باکفایت، لایق و باارزش محسوب خواهد
کرد. اما اگر مورد بی توجهی و غفلت قرار
گیرد احساس حقارت، ضعف و ناامیدی و
بی ارزشی خواهد نمود.

کودک و نوجوانی که مورد توهین و
تحقیر پدر و مادر قرار گیرد عقده و کینه
پیدا می کند و دیر یا زود دست به طغیان و
تمرد خواهد زد و از آنان انتقام خواهد
گرفت. متأسفانه بعضی از پدران و مادران در
ارتباط با احترام به کودکان برداشت
نادرستی دارند، و می گویند: «اگر به کودکان
احترام بگذاریم لوس می شوند و به ما
احترام نخواهند گذاشت.» این گونه والدین،
بی اعتنایی، بی توجهی و در بعضی مواقع
تحقیر کودکان را یک نوع روش تربیتی
می دانند، و بدین وسیله عزت و شخصیت
کودک را لگدکوب کرده و احساس حقارت،
فرومایگی و زبونی را در نهاد وی به ودیعه
می گذارند. در صورتی که این روش، یکی از
اشتباهات بزرگ تربیتی والدین می باشد، که
با سیره و روش ائمه اطهار علیهماالسلام،
علمای دینی، علوم تربیتی و روانشناسی
منافات دارد. احترام به کودک نه تنها پدر و
مادر را در نظر فرزند کوچک نمی گرداند بلکه
روح شرافت و بزرگواری و عزت نفس را در
آنان پرورش می دهد.^(۳) احترام به کودک و
حسن معاشرت پدر و مادر با وی، یکی از
اساسی ترین عوامل ایجاد شخصیت
مطلوب در کودک است. رسول گرامی
اسلام(ص) در باره احترام به کودکان
می فرماید:

«به فرزندان خود احترام کنید و با آداب
و روشهای پسندیده با آنان معاشرت
کنید.»^(۴)

و نیز فرمود: «وقتی نام فرزندتان را
می برید، او را گرامی دارید و جای نشستن
را برای او توسعه دهید و نسبت به او رو
ترش نکنید.»^(۵)

پیغمبر گرامی اسلام(ص) خود اسوه
عملی بود و تمامی نکات و دقایق لازم را در
باره فرزندان خود عملاً به کار بست و آنان را
افرادی باشخصیت و شایسته بار آورد.
توجه و اهتمام پیامبر گرامی اسلام(ص)
تنها به تربیت فرزندان خود محدود نبود

بلکه به پرورش دیگر کودکان هم عنایت
مخصوص داشت، تاآنجا که می توانست در
احیای شخصیت و تعالی روانی کودکان
کوشش می کرد.^(۶) همان طور که تا به حال
در سیره عملی حضرت محمد(ص) نسبت
به کودکان ذکر شد، هنگام ورود امام حسن و
امام حسین علیهماالسلام، حضرت به
احترام آنها برخاسته، منتظر ورود ایشان
می شد، در سلام گفتن به کودکان همیشه
پیشقدم می شد و دعوت کودکان را به بازی
ردّ نمی کرد و در بازیهای آنان شرکت
می جست. وقتی از سفر برمی گشت، کودکان
به استقبالش می شتافتند. پیامبر(ص) آنها
را مورد نوازش و ملاطفت قرار می داد و
سپس بعضی از آنها را خود سوار می کرد و
به اصحاب نیز دستور می داد بقیه را سوار
کنند و با این حال به شهر بازمی گشتند.

و بدین وسیله خاطرات خوش و
شیرینی را در ذهن و روان کودکان به یادگار
می گذاشت. احترام به شخصیت فرزندان و
دیگر کودکان برای پیامبر(ص) یک سیره و
روش متعارف بود و بدین وسیله بزرگواری،
اعتماد به نفس و احساس خود ارزشمندی
را در آنان پرورش می داد.

امام خمینی با الگو قرار دادن رفتار
پیامبر(ص) به کودکان و نوجوانان احترام
می گذاشت و آنان را مورد لطف و محبت
خویش قرار می داد. برای نمونه به ذکر
مواردی از رفتار احترام آمیز امام خمینی
نسبت به کودکان و نوجوانان می پردازیم.

خانم عاطفه اشراقی در این باره
می گوید: امام برای فرزندانشان احترام
خاصی قایل بودند و بسیار خوشرو و با
متانت رفتار می کردند. گاهی اوقات امام
بدون آنکه چیزی به ما بگویند، به بهانه ای
به آشپزخانه می رفتند و برای ما چای
می ریختند. البته ما از این رفتار امام
احساس شرمندگی می کردیم، ولی امام با
این کار کمال مهمان نوازی و در حقیقت
بهترین رفتار را نسبت به فرزندان خویش
نشان می دادند.^(۷)

سیدیاسر مصطفوی در باره توجه و
احترام ایشان به کودکان می گوید:

هر وقت ما به منزل امام می رفتیم در
موقع غذا خوردن آقا از غذای خودش به ما
می داد، چون غذای ایشان غیر از غذای ما
بود و دکتر گفته بود که باید سوپ بخورند.
برای همین می گفتند: یاسر یک کمی از
غذای من بخور.^(۸)

یکی از دوستان امام در باره توجه به
کودکان چنین نقل می کند: یک روز با فرزندم
در کربلا به حرم امام حسین علیه السلام
رفته بودیم، امام را آنجا دیدم. من و پسرم
کنار امام نشستیم. چند نفر با شیرینی و
شکلات و خرما از مردم پذیرایی می کردند.
یکی از آنها جلو آمد و به ما شیرینی تعارف
کرد. اما یادش رفت که جلوی فرزند کوچک
من هم شیرینی بگیرد. امام که متوجه شده
بودند، فوری خودشان یک شیرینی
برداشتند و با مهربانی به پسر کوچک من
دادند.^(۹)

شیوه های تکریم کودکان و نوجوانان

* سلام کردن: یکی از طرق احترام به
شخصیت مردم سلام کردن است. سلام در
تعالیم اخلاقی اسلام یکی از سنتهایی است
که بر آن تأکید بسیار شده است و دو فرد
مسلمان وقتی به هم می رسند، موظفند قبل
از شروع به گفتگو، سلام کنند. وقتی که
کودک به بزرگترها سلام کرد، لازم است به
گرمی پاسخ داده شود، تا با این عمل
شخصیت او مورد اعتنا و احترام قرار گیرد.
اگر به کودک اعتنا نکنند و جواب سلام او را
ندهند عملاً کودک را تحقیر کرده اند و
طبیعی است که او از این بی احترامی
آزرده خاطر شود. پیشوای گرامی اسلام در
راه تکریم اطفال از حد جواب سلام کودک،
قدم را فراتر گذارده و با مقام شامخی که در
جامعه داشت به کودکان سلام می کرد و
بدین وسیله به شخصیت آنها احترام
می نمود.

امام صادق(ع) از رسول اکرم(ص) نقل
کرده است که می فرماید: پنج چیز است که
تا لحظه مرگ آنها را ترک نمی کنم، یکی از
آنها سلام گفتن به کودکان است. در انجام
این اعمال مراقبت دارم تا بعد از من به
صورت سنتی بین مسلمین بماند و معمول
شود.

سلام گفتن به کودکان دو اثر روانی دارد:
برای سلام کننده باعث تقویت خوی
پسندیده تواضع و فروتنی است، و برای
کودک وسیله احیاء شخصیت و ایجاد
استقلال است. کودکی که بزرگسال به او
سلام کند در خود احساس ع