پاورپوینت کامل شخصیت شناسی فاطمه(س) آموزه هایزندگانی حضرت زهرا(س)(۱۶) ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شخصیت شناسی فاطمه(س) آموزه هایزندگانی حضرت زهرا(س)(۱۶) ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شخصیت شناسی فاطمه(س) آموزه هایزندگانی حضرت زهرا(س)(۱۶) ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل شخصیت شناسی فاطمه(س) آموزه هایزندگانی حضرت زهرا(س)(۱۶) ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۶

(سلمان فارسی)

سپیده سخن

سخنان فاطمه زهرا(ع) در باره برترین انسان
هستی، حضرت محمد ـ درود الهی بر او و دودمان
پاک وی باد ـ نخستین بخش از این نوشتار بود که در
آن رخسارها و فرارخسارهای شخصیتی آن رسول
آسمانی به تصویر کشیده شد. آنگاه از نگاه
معرفت آفرین آن بانو که تجلّی بخش «امام شناسی»
و «ولایت محوری» بود، آگاه شدیم که دومین و
سومین قسمت این نوشتار را به خود اختصاص داد.
در بخش چهارم، شناخت روشنگر آن حضرت(ع)
را نسبت به فرزندان بی همتای خود ـ از پیش از
میلاد تا پس از شهادت ـ بیان کردیم و گفته های
چندی را در باره امام حسن(ع) و امام حسین(ع) از
گفتار و رفتار دخت آفتاب آموختیم.

اینک شعاع شخصیت اصحاب را در آفتاب
کلام آن حضرت بر آینه عشق و اندیشه خود
می نشانیم تا درسی برای امروز زندگیمان از دیروز
حوادثِ درسها و عبرتها باشد.

۵. سلمان فارسی

سلمان، آشنای صمیمی خانه و خانواده اهل
بیت ـ علیهم السلام ـ و یار همدل و همراه آنان در
تمامی عرصه ها و صحنه هاست. مسلمان ممتازی که
نام «ایران» را در جزیره العرب، بلندآوازه ساخت و
با پیشینه ای پاک از خداپرستی و توحید، نبوت
رسول اکرم(ص) را از سر شناخت و معرفت پذیرا
شد. به دست آن حضرت آزاد شد و تا پایان حیات
از تمامی زنجیرهای ذلّت کفر و شرک آزاد بود.^(۱)

«روزبه»، «ماهویه»، «بهبود» و «مابه» نام
پیش از اسلام او بود^(۲) که با تدبیر درس آموز نبی
اکرم(ص) نامی آرمانی، هدفمند و شورآفرین
یافت تا فال نیک به نام «سلمان»، ریزش رحمت
الهی در «تسلیم» همیشه او در برابر حق و
«سلامت» وی از هر گونه انحراف را در بر داشته
باشد!

دیری نپایید که واژه «فارسی» نام او نیز از
سوی رسول خدا(ص) به «محمّدی» تغییر یافت تا
امروز و هر روز، تمامی مسلمانان، سلمان را از آنِ
خود دانسته، هماره او را الگویی گرانقدر بدانند.^(۳)
«سلمانْ منّی»؛ سلمان از من است، نشان روشنی از
ارزش والای او در نگاه پیامبر(ص) بود؛ ارزشی که
آن حضرت را این گونه به ترسیم جلوه های آن بر
آن داشت که فرمود:

«خداوند سلمان را در آسمان دوست دارد و
رسول خدا در زمین. جبرئیل هرگاه نزد من می آمد،
امر می کرد تا سلام خدا را به او برسانم. سلمان از من
است، هر کس به او جفا کند به من جفا کرده است و
هر کس او را بیازارد، مرا آزرده است … او
یکتاپرستی دین باور و موحّدی خداجو بوده
است.»^(۴)

صفات ستودنیِ سلمان به گونه ای بود که دیگر
معصومان(ع) نیز زبان به ستایش او می گشودند و
پرتوی از شناخت خویش را بر زبان جاری
می ساختند.

امیر مؤمنان علی(ع) در باره او فرمود:

«بخٍّ بخٍّ! سلمانُ مِنّا اهلِ البیت و مَنْ لکم بِمِثلِ
لقمان الحکیم عَلِمَ عِلْمَ الاّول و الاخر و هو بحرٌ
لایُنْزَح»؛^(۵)

به به! سلمان جزء خانواده ماست، شما در کجا
مانند سلمان می یابید که همچون لقمان حکیم است.
علم گذشتگان و آیندگان را دانسته و دریایی است
که پایان ندارد.

در سخن دیگری امام او را «آبشار گوارایی که
حکمت و دانش از آن تراوش می کند»^(۶) معرفی
فرمود و عظمت شگفت آوری از سلمان ترسیم
ساخت:

«من در باره کسی که از سرشت ما آفریده شده
و روحش با روح ما آمیخته، چه می توانم بگویم،
خداوند او را به آغاز و انجام علوم و ظاهر و باطن و
اسرار دانشها، اختصاص داده است!»^(۷)

آری:

ز سلمان که بودی سر داستان
که دانش به او بود همداستان

به گنج نهانی، زبانش کلید
ز سیماش، راز نهانی پدید

به دانشوری همچو او کس نبود
پیمبر مر او را به دانش ستود

چنین گفت کاز اهل بیت من است
چه ایشان به من یک دل و یک تن است^(۸)

صفاتی آنچنان می سزد که اوصافی اینچنین از
سوی پاکان و معصومان(ع) در باره سلمان بازگو
شود:

سلمان به اسم اعظم خداوند آگاهی دارد!^(۹)

بهشت مشتاق دیدار علی، عمّار، سلمان و
ابوذر است!^(۱۰)

سلمان از هوشمندان، آگاهان و هوشیاران ـ
در عرصه خداباوری و ولایت محوری ـ است!^(۱۱)

با رحلت رسول خدا(ص) همه افراد، جز
سلمان، ابوذر و مقداد، از راه ـ صحیح ـ اسلام متزلزل
شدند!^(۱۲)

خدا مرا فرمان داد تا چهار نفر را دوست
بدارم و مرا آگاه کرد که آنان را دوست دارد، آنها
عبارتند از: علی، سلمان، ابوذر و مقداد.^(۱۳)

فاطمه(ع)، سلمان، عرصه های مختلف زندگی

سلمان صحابی صالح و شایسته ای است که در
بین یاران رسول خدا(ص) نقشی ممتاز و حضوری
فعال در عرصه های مختلف زندگانی حضرت
زهرا(ع) ایفا کرده است، از این رو جایگاه ویژه ای
در گفتار و رفتار امیر مؤمنان و فاطمه زهرا ـ
علیهماالسلام ـ دارد.

در یک نگاه جامع، عرصه های گوناگون
حضور سلمان در خانه و خانواده آن دو معصوم(ع)
را این گونه می توان ترسیم کرد:

الف) عرصه اقتصادی

جلوه های برجسته شخصیتی سلمان، روشنای
چشمگیری دارد به گونه ای که زهرای مرضیه
براحتی از وضع معیشتی و امور اقتصادی خانه خود
با او سخن می گوید و در پاره ای مواقع، پرده از
تلخیها و سختیهای روزهایی از گرسنگی و ناتوانی
مادی خود، علی(ع) و حسن(ع) و حسین(ع)
برمی دارد! در حالی که شیوه همیشه آن بانو،
رازداری، تحمل سختیها و سکوت در برابر دیگران
بوده است، بدین خاطر از کوچکترین رفتار یا
گفتاری در باره دشواریهای معیشتی خودداری
می کرده مبادا با شنیدن تلخیها و سختیها، غباری از
غم و اندوه بر قلب شوی مهربانش نشسته، آن
حضرت افسرده و ناراحت شود.

عرب تازه مسلمانی در مسجد مدینه از مردم
کمک خواست، پیامبر(ص) به اصحاب خود
نگریست، سلمان برخاست تا تلاش کرده، نیاز آن
نیازمند را برطرف سازد، اما به هر سو که روانه
می شد، با دست خالی برمی گشت، با نومیدی و
شرمساری به طرف مسجد می آمد که چشمانش به
منزل حضرت زهرا(س) افتاد با خود گفت: فاطمه و
منزل فاطمه سرچشمه نیکوکاری است.

درِ خانه را کوبید و داستان عرب مستمند را
برای دخت رسول خدا(ص) بازگو کرد. حضرت رو
به او کرده فرمود:

«یا سلمان وَ الذّی بَعَثَ مُحّمَدا بِالحَقِ نَبیّا اَنَّ لَنا
ثَلاثا ما طَعِمْنا و اَنَّ الحَسَن و الحسینَ قَدْ اضْطَرَبا عَلَیّ
مِنْ شِدَّهِ الجوع، ثُمَّ رَقَدا کَانَّهُما فِرْخانِ مَنْتُوفانِ و
لکِنْ لا اَرُدُّ الخَیْر اذا نَزَلَ بِبابی»؛^(۱۴)

ای سلمان! سوگند به خداوندی که حضرت
محمد را به پیامبری برگزید، سه روز است که غذا
نخورده ایم و فرزندانم حسن و حسین از شدت
گرسنگی بی قراری می کردند و خسته و مانده به
خواب رفته اند، اما من نیکی و نیکوکاری را که در
منزل مرا کوبیده است رد نمی کنم.

بی تردید، فاطمه(ع) در این صحنه همچون
برخی صحنه ها، می توانست با عبارتی کوتاه جواب
منفی خود را بیان کند، اما سلمان را چنان امین،
رازدار، همدل و همراه یافته که چونان پدر و شوهر
خویش این گونه با او درد دل می کند و حتی در پی
سخن خود، رو به سلمان کرده، پیراهن خود را به او
داده تا در مغازه شمعون یهودی گرو گذاشته،
مقداری جو و خرما قرض بگیرد.

سلمان پس از دریافت جو و خرما به سوی
منزل حضرت(س) آمد و گفت: دختر رسول خدا!
مقداری از خرما و جو را برای فرزندان گرسنه ات
بردار تا با آن رفع گرسنگی کنند. اما فاطمه در پاسخ،
سخنی درس آموز و عبارتی زرین می فرماید:

«یا سلمان! هذا شییٌ امضیناه للّه عَزَّ و جَل لَسْنا
نَأخُذ مِنْهُ شیئا»؛^(۱۵)

ای سلمان! این کار را فقط برای خدای بزرگ
انجام دادیم و هرگز از آن استفاده نخواهیم کرد.

ب) عرصه خانوادگی

پژوهشی اندک در زندگانی فاطمه(ع) بیانگر
این حقیقت است که در بین اصحاب و یاران، کمتر
کسی همچون سلمان رفت و آمد بسیار در خانه و
خانواده امیر مؤمنان(ع) داشته است. به گونه ای که
گاه چونان کمک کار و مددرسانِ زهرای
مرضیه(س) فعالیت نموده، باری از دوش آن
حضرت برمی داشته است!

او خود می گوید، روزی در خانه فاطمه بودم،
دیدم آن بانو نشسته بود و آسیابی پیش روی وی
قرار داشت و به وسیله آن مقداری جو آرد می کرد.
ناگاه دسته آسیاب را نگاه کردم، دیدم خون آلود
است و در آن سو، حسین ـ که در آن هنگام کودک
شیرخواری بود ـ بر اثر گرسنگی به شدت گریه
می کرد. رو به زهرا کرده، گفتم:

ای دختر رسول خدا! چندان خود را به زحمت
نینداز، فضه ـ کنیز شما ـ اکنون در خدمت حاضر
است. [از او کمک بخواهید].

فرمود: «رسول خدا(ص) به من سفارش
فرمود تا کارهای خانه را یک روز من و روز دیگر
فضه انجام دهد. دیروز نوبت فضه بود و امروز
نوبت من است.»

عرض کردم: من، بنده آزاد شده شما هستم و
حاضر به خدمت شما می باشم؛ یا آسیاب کردن جو
را به عهده من بگذارید یا پرستاری حسین را.

فرمود: «من برای پرستاری حسین مناسب تر
هستم، تو آسیاب کردن را بر عهده گیر.»

من مقداری از جو را آسیاب کردم، ناگهان
صدای اذان را شنیدم، به مسجد رفتم و نماز را با
رسول خدا(ص) خواندم. پس از نماز، ماجرا را با
علی(ع) در میان گذاشتم. آن حضرت غمگین
برخاست و به خانه رفت. سپس دیدم خندان به
مسجد بازگشت. رسول خدا(ص) علت خنده او را
جویا شد. علی(ع) عرض کرد: نزد فاطمه رفتم،
دیدم او به پشت خوابیده و حسین روی سینه وی به
خواب رفته است و آسیاب پیش روی او ـ بی آنکه
دستی آن را بگرداند ـ خود به خود می چرخد.

پیامبر(ص) فرمود: «ای علی! آیا نمی دانی که
برای خدا فرشتگانی است که در زمین گردش
می کنند تا به محمد و آل محمد(ص) خدمت کنند؟
این خدمت آنها تا روز قیامت، ادامه خواهد
داشت.»^(۱۶)

حضور سلمان در خانه امیر مؤمنان،
کمک رسانی او به فاطمه زهرا(ع)، بازگویی
ماجرای داخل منزل علی(ع) به او و سرانجام
واکنش امام(ع) نسبت به سخنان مشفقانه سلمان،
فرازهایی است که در بخش آینده این نوشتار بدانها
پرداخته برای امروز زندگی خود از هر یک درس
عملی می آموزیم تا علاوه بر یافتن دیدگاهی نو و
پرگستره، به آوار شبهاتی که نسبت به حقوق زن یا
نگرش اسلام به زنان وجود دارد، پاسخی پویا، زنده
و بهنگام بیان کنیم.

ج) عرصه سیاسی

«سقیفه» حادثه ای سیاسی در صدر اسلام بود
که با آن مسیر مستقیم و استوار «امامت» دچار
دگرگونی گردید؛ پدیده ای که یگانه ابزار موفقیت
آن در ایجاد غبار ظلمتی که غاصبان برپا کردند،
«جهالت» و «غفلت» انبوهی از مسلمانان بود،
جهالت نسبت به جایگاه امام و پایگاه ولایت در
جامعه و غفلت از شیوه های دشمن در رویارویی با
بنیانهای ناب اعتقادی و دین مداری.

به یقین سقیفه های دیگری با ابزار مدرن
امروزی در راه است و آن حادثه باید مشعلی
روشنگر فرا روی هر روز ما باشد. پرسشی که از
دیرباز برای صاحبان خرد و اندیشه مطرح بوده آن
است که براستی چگونه می توان در حوادثی
اینچنین راه را از بیراهه ها تشخیص داد و در طوفان
تبلیغات و تندباد شایعات ـ که غباری از تیرگی در
تشخیص درست و بهنگام به پا می کند ـ همچنان
راست قامت و استوار ماند و دچار انحراف و حتی
لغزشی نگردید؟!

پاسخ را در سیره سلمان و دیگر همراهان او ـ
که تعداد اندکی را تشکیل می دادند ـ باید جست و
جو کرد. با نگاهی ژرف و عبرت آموز بخوبی
می توان دو عامل برتر، در تمامی صحنه ها و
عرصه های سیاسی برای مسلمانان سلمان صفت،
یافت و آن «آگاهی» و «هوشیاری» است؛ آگاهی
نسبت به معارف مذهبی و دانش دین و هوشیاری
در باره دستها و دسیسه هایی که دشمنان در هر زمان
و با ابزارهای مختلف، نقش آفرینی کرده، «تردید»،
«تضعیف» و «تحقیر» باورهای مذهبی و سپس
دین باوران الگو و شایسته ـ که رهبری و پیشوایی
جامعه را بر عهده دارند ـ را دستورالعمل خود قرار
می دهند. این ویژگی شایسته که در فرهنگ قرآن با
نام «بصیرت و بینش» از آن یاد شده، نگرشی به
تمامی صحنه ها و پشت صحنه های پدید آمده است
که حضور در فضای فکری، فرهنگی و سیاسی
اجتماعی جامعه از آثار برجسته آن خواهد بود.

حضور آگاهانه، هدایت آفرین و هم سو با امیر
مؤمنان(ع) و فاطمه زهرا(ع) صفات برجسته
سلمان بود که اهل بیت(ع) از این ویژگیها به خوبی
آگاه بودند، از این رو مسؤولیتهای گوناگونی در
صحنه های سیاسی به او واگذار می کردند. روزی که
امام(ع) با تهدید و اجبار، به سوی مسجد برده
می شد تا به گمان خود از او بیعت گیرند، فاطمه(ع)
نگاه کرده، عمر را با شمشیر برهنه ای دید که رو به
عل