پاورپوینت کامل نگاه نگاهی دوباره و نو;ویژگیهای نگاه خواستگاری«قسمت دهم» ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاه نگاهی دوباره و نو;ویژگیهای نگاه خواستگاری«قسمت دهم» ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاه نگاهی دوباره و نو;ویژگیهای نگاه خواستگاری«قسمت دهم» ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاه نگاهی دوباره و نو;ویژگیهای نگاه خواستگاری«قسمت دهم» ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۵

نگاههای انسانها یکسان نیست و دارای
اقسام گوناگونی است و هر نگاه از

ویژگیهای خاص برخوردار است:

ـ انگیزه های نگاه کنندگان متفاوت است،

ـ برخی نگاهها نافذ و عمیق و
موشکافانه است و برخی نگاهها سطحی و
گذرا،

ـ برخی نگاهها با لذت همراه است و
برخی از هوی و هوس پاک است،

ـ برخی نگاهها پسندیده، و برخی
ناپسند است

و …

نگاه خواستگاری از نظر فقه اسلامی،
دارای ویژگیهای بخصوصی است که آن را
از نگاههای دیگر متمایز می کند:

۱ـ ارزش نگاه

نگاه برای خواستگاری را از «جنبه
ارزشی» نمی توان خنثی تلقی کرد و حکم آن
را صرفا «مباح» دانست، برخی تعبیرات
روایی نیز نشان از «مثبت بودن» این نگاه و
ارزشمند بودن آن دارد.^(۱)، اگر از أمر و
فرمانی که بدان شده و بر «مطلوب بودن»
نگاه دلالت دارد، صرف نظر شود^(۲)، ولی در
برخی از روایات تعلیلی وجود دارد که از
رجحان این نگاه خبر می دهد: اگر به او نگاه
کنی، مودت و صمیمیت بینتان ایجاد
می شود.

«لو نظرت الیها فانه احری أن یؤدم
بینکما».^(۳)

بر این اساس برخی از فقها نگاه برای
خواستگاری را «مستحب» دانسته اند. این
در حالی است که نگاه به دست و صورت زن
نامحرم، هرگز رجحانی نداشته و به عنوان
یک عمل مثبت تلقی نمی شود، بلکه آن را
«مکروه» می شمارند. به تعبیر شیخ
انصاری، نگاه برای خواستگاری، «بالاتفاق»
مرجوح (مکروه) نیست، ولی نگاه به وجه و
کفین نامحرم «بالاتفاق» مرجوح (مکروه)
است.^(۴)

۲ـ عمق نگاه

نگاه برای خواستگاری، نگاهی دقیق و
عمیق است^(۵) که با تأمل در ویژگیهای
ظاهری از قبیل رنگ پوست، چشم، ابرو و …
انجام می شود و زیبایی شخص مورد
«ارزیابی» قرار می گیرد. این نوع نگاه، در
عرف ما «نگاه خریدار» نامیده می شود که
همچون نگاه مشتریان در هنگام خرید، با
تأمل و دقت همراه است. از این رو در برخی
روایات، خواستگار «مُستام» نامیده شده
است^(۶) که می خواهد «ارزشیابی» کند و در
برخی روایات دیگر، «نگاه نافذ» او بلامانع
دانسته شده است.

۳ـ تکرار نگاه

برخی از فقها، در نظر به نامحرم، فقط
«یک بار» نگاه به وجه و کفین را مجاز
می دانند، ولی در نگاه برای خواستگاری
چنین محدودیتی وجود ندارد و به اندازه ای
که شناخت کافی و کامل به دست آید، تکرار
نگاه، منعی ندارد.

۴ـ وقت نگاه

نگاه برای خواستگاری، زمان خاصی
ندارد و در این زمینه محدودیتی در کار
نیست، قبل از مراسم رسمی خواستگاری،
یا بعد از آن، این کار را می توان انجام داد.
فقهای کنونی، اختلافی در این باره ندارند
ولی برخی از فقهای گذشته به یک نکته
«روایی» ظریف، در این باره توجه داده اند که
اشاره آن در اینجا مناسب است. علامه
حلّی، محقق کرکی، شهید ثانی و فاضل
هندی که از برجسته ترین فقهای شیعه اند
متذکر شده اند که اگر این نگاه بعد از
خواستگاری و پس از اعلام موافقت زن برای
ازدواج صورت گیرد، ممکن است مشکلاتی را
به وجود آورد. زیرا چه بسا مرد پس از نگاه
کردن، به دلیل اینکه قیافه زن را نپسندیده
است توافق گذشته را نادیده بگیرد و بدین
وسیله موجب رنجش خاطر زن و آزردگی
روحی او گردد. از این رو این عده از فقها بر
این عقیده اند که این نگاه باید در زمانی
صورت گیرد که هنوز توافق روشنی انجام
نشده است و زن دلبستگی به این ازدواج
پیدا نکرده است. لذا فرصت مناسب برای
این کار پس از تصمیم به ازدواج و قبل از

مراسم خواستگاری است که دختر و
خانواده او موافقت خود را با ازدواج اعلام
می کنند.^(۷)

۵ـ ریبه و تلذّذ در نگاه

نگاه به جنس مخالف می تواند
تحریک آمیز باشد، و از نظر اسلام، هر
نگاهی که با چنین زمینه ای همراه باشد،
ممنوع است. ولی در نگاه برای خواستگاری،
با توجه به اینکه نگاه به «قصد» و انگیزه
«انتخاب همسر» صورت می گیرد و قصد
لذت جویی نباید در کار باشد، از این رو اگر
نگاه شخص را تحت تأثیر قرار دهد و
خواطر شهوانی را در او زنده کند، مانعی
ندارد.^(۸)

البته فقها در این جا به این نکته مهم و
دقیق توجه داده اند که برای خواستگاری،
نگاه با «قصد لذت جویی» ممنوع است، لذا
«التذاذ» نباید «محرک و انگیزه» شخص
برای نگاه باشد، هر چند که اگر به قصد
خواستگاری نگاه کند و التذاذ به عنوان «اثر»
نگاه تحقق یابد، شخص مرتکب گناه نشده
است. از این رو باید بین «التذاذ» در مورد فوق
فرق گذارد.

همچنین فقها توجه داشته اند که در
نگاه برای خواستگاری، زیباییهای بدن زن
مورد نظر است و نگاه کننده نیز در حال و
هوای انتخاب همسر و ازدواج می باشد، از
این رو انتظار اینکه نگاهش هیچ گونه
تحریکی در فکر و روح او به وجود نیاورد،
دور از واقع است، به تعبیر صاحب جواهر
چنین تکلیفی «مشقت زا» و مستلزم عسر و
حرج است.^(۹) شیخ انصاری نیز غالبا این
نگاه را خالی از «ریبه» نمی داند.^(۱۰)

۶ـ شرایط نگاه

نگاه برای خواستگاری، با «شرایط
خاصی» جایز است: عدم قصد لذت جویی،
بی اطلاعی از وضع ظاهری زن، و تصمیم به
ازدواج و احتمال انتخاب وی. و اینک
توضیح و بررسی هر یک از این شرایط:

الف) عدم قصد لذت جویی

فقها معمولاً به این شرط تصریح
کرده اند و فرموده اند: «و یشترط ان لا یکون
بقصد التلذذ». این عبارت عروه الوثقی،
مورد قبول همه فقهای بعد قرار گرفته
است.

آنچه در ادله شرعی، مجاز شمرده شده
است «نگاه برای انتخاب همسر» است و
البته چنین نگاهی، غیر از نگاه برای
«لذت طلبی» است که برای شهوت رانی
انجام می گیرد. از این رو نگاه مورد نظر و
تجویزشده، یک «نگاه عقلانی» است که به
قصد رسیدن به واقعیت و در جهت
تصمیم گیری صحیح برای ازدواج است، در
حالی که «نگاه به قصد تلذذ» یک «نگاه
شهوانی» است که در جهت پاسخ دادن به
گرایشهای غریزی انجام می گیرد.

اسلام نگاه به قصد لذت بردن جنسی را
مگر در مورد همسران، ممنوع کرده است و
آن را نگاهی مسموم و خطرناک که سلامت
روان انسانها را به مخاطره می اندازد،
می شناسد.

ب) بی اطلاعی از وضع ظاهری زن

آشکار است که نگاه برای خواستگاری،
برای آگاهی از وضع ظاهری زن و بویژه
زیبایی اوست. از این رو کسی که به هر دلیل،
از گذشته، چنین نگاه و شناختی را داشته
است و با نگاه مجدد، چیزی بر آگاهی او
افزوده نمی شود، اجازه نگاه ندارد.

البته این بدان معنی نیست که مرد باید
به «شنیده»های خود در باره خصوصیات
فرد مورد نظر خویش اکتفا کند و شناخت از
راه «توصیف» دیگران را الزاما باید بپذیرد و
بدان قانع شود. فقها در این باره تأثیر خاص
«دیدن» را پذیرفته اند و قبول دارند که
«شنیدن» نمی تواند «اثر دیدن» را داشته
باشد: شنیدن کی بود مانند دیدن! شنیده ها
هرگز نمی تواند مانند دیدن، صحنه را
مجسم و واقعیات را نشان دهد:

شیخ انصاری هم به این مبنا تصریح
می کند: «اِن المسموع لیس کالمبصر».^(۱۱)

ج) تصمیم به ازدواج

رابطه «تصمیم به ازدواج داشتن» با
«نگاه به زن» سه گونه قابل تصور است:

۱ـ کسی که تصمیم به ازدواج ندارد
ولی نگاه می کند، شاید به تصمیم برسد.

۲ـ کسی که تصمیم به ازدواج گرفته،
ولی هنوز شخص خاصی را در نظر ندارد، به
فردی نگاه می کند، شاید او را بپسندد و
انتخاب کند.

۳ـ کسی که تصمیم به ازدواج گرفته و
شخص خاصی را هم انتخاب کرده، ولی

برای تصمیم گیری قطعی در باره او،
می خواهد به او نگاه کند.

آنچه از تعبیرات ادله استفاده می شود
آن است که فقط در صورت سوم، نگاه کردن
برای خواستگاری مجاز است زیرا روشن
است که نگاه با مشخصات گذشته را که
فراتر از یک نگاه عادی و معمولی است و چه
از نظر گستردگی و چه از نظر دقت و تأمل،
یک نگاه استثنایی است، نمی تواند برای
جوانی که هنوز تصمیم به ازدواج نگرفته، و
یا فرد خاصی را در نظر ندارد، تجویز شود
چرا که این گونه سهل گیری، به خیره شدن
مردان نسبت به زنان و آسیب دیدن سلامت
اخلاقی جامعه می انجامد. به علاوه که وقتی
مرد هنوز به مرحله انتخاب همسر نرسیده
و در باره شخص خاصی به تصمیم گیری
نزدیک نشده، چگونه می توان توقع داشت
که زن خود را در منظر وی قرار دهد و
خانواده دختر با نگاه چنین افرادی موافقت
نموده و هر روز دختر خود را در معرض
داوریهای افراد مختلف با سلیقه های
متفاوت قرار دهند؟ آیا چنین وضعی،
شخصیت دختر و حرمت و آبروی او را در
معرض لطمه دیدن قرار نمی دهد و او را
زبان زد خاص و عام نمی گرداند؟!

آنچه در روایات موضوع پرسش و پاسخ
قرار گرفته، مردی است که به «ازدواج با
زنی تصمیم گرفته» است و می خواهد او را
ببیند:

ـ الرجل یرید ان یتزوج المرأه، أینظر
الیها؟

ـ الرجل یرید ان یتزوج المرأه أینظر الی
شعرها؟

ـ فی رجل ینظر الی محاسن امرأه یرید
ان یتزوجها.

ـ الرجل یرید ان یتزوج المرأه یتأملها و
ینظر الی خلفها و الی وجهها؟

این سؤالات گویای آن است که مرد به
«زن خاصی» توجه پیدا کرده است، نه اینکه
با نگاه به «عده»ای از زنان، می خواهد یکی از
آنها را انتخاب کند. همچنین ازدواج با او به
مرحله «اراده و تصمیم» رسیده است نه
اینکه صرفا در حد یک احتمال بوده و هنوز
برای مرد در توب