پاورپوینت کامل نقش سیاسی، اجتماعی و اقتصادی زنان در فیلیپین ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش سیاسی، اجتماعی و اقتصادی زنان در فیلیپین ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش سیاسی، اجتماعی و اقتصادی زنان در فیلیپین ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش سیاسی، اجتماعی و اقتصادی زنان در فیلیپین ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۲

بی تردید به هنگام سقوط حکومت
فردیناند مارکوس و احیای آزادیهای فردی
و اجتماعی بانوان فیلیپینی نقش اساسی و
سازنده ای در تغییر اوضاع ایفا نمودند.
عظمت کار آنها به حدی بود که در اولین
انتخابات آزاد کشور پس از دوره سیاه
دیکتاتوری خانم «کورازان آکینو» به عنوان
نخستین بانوی زن رییس جمهور کشور با
آرای عمومی کثیری برگزیده شد و کشتی
طوفان زده را به ساحل نجات نزدیک نمود و
بسیاری از مردم فیلیپین موفقیتهای کنونی
را مدیون حسن اراده «آکینو» هستند که در
طی رهبری خود برعکس «مارکوس» از ورود
افراد خانواده خود به کارهای سیاسی
احتراز نمود و با مواد مخدر به شدت مبارزه
کرد و در سیاست خارجی با بستن
پایگاههای آمریکایی «درکلارک» و
«سومیک» استقلال کشور را حداقل در دوره
خود تضمین نمود. نتیجه آراء اولین
انتخابات سال ۱۹۸۶ حاکی از آن است که
تعداد بانوان شرکت کننده برای گزینش
رییس جهمور، اعضای مجلس سنا و
شورای محلی برای اولین بار بر مردها
فزونی پذیرفته و سه زن به عنوان سناتور و
هشت خانم به عنوان فرماندار و دهها زن
دیگر به سمت نماینده مردم راهی اداره امور
مملکت شدند. قبل از خانم «اکینو» که
بی شک مرگ دردناک همسر او در فرودگاه
مانیل، در انتخابات وی مؤثر بوده است،
نقش بانوان در اداره امور اجرایی و آموزشی
کشور نادر و قلیل نبوده اما جنبه انحصاری
و خانوادگی داشته است. به عنوان مثال در
طی دوره حکومت «مارکوس» همسر او در
همه امور کشور مداخله می نمود و بسیاری
از مردم او را با «ماری آنتوانت» ملکه لویی
شانزدهم که باعث سقوط سلطنت و انقلاب
کبیر فرانسه گردید مقایسه می کنند اما
نباید در این اندیشه بود که نقش زنان در
دوره مارکوس به نفع همسر او همواره منفی
بوده است، بلکه به گفته «گون گویا» وزیر
دادگستری که خود از مبارزان راه آزادی
بوده و مدتی از عمر خود را در زندانهای
مارکوس گذرانده، زندانهای فیلیپین پر از
بانوان مبارزی بود که خواهان اعطای حقوق
و آزادیهای بیشتر و در عین حال
جلوگیری از انحصارطلبی خانم «امیلدا
مارکوس» بودند. این زنان اینک خود در
مجالس قانونگذاری مدافع آزادیهای فردی
و اجتماعی هستند. حتی خود خانم
مارکوس نیز پس از مرگ همسر خود در
«هاوایی» سرانجام به فیلیپین بازگشت و
نماینده مجلس شد و در مصاحبه ای اظهار
داشته است که حداقل تا زمان حیات او باید
همواره یکی از اعضای خانواده مارکوس در
مجلس حضور داشته باشد کما اینکه پسر
دوم وی کاندیدای سناتور از حزب لابان در
سال ۱۹۹۸ بود. فیلیپینی ها هم سعی کرده
و می کنند که بیشتر حشمت و شکوه این
بانو را به یاد آورند و گناه اغلب
نابسامانیهای گذشته را در همسر او و

سیستم حاکم قید کنند.

* سهم زن فیلیپینی در کنگره

نظرسنجیهای عمومی نشان می دهد
که تعداد کثیر زنان رأی دهنده در انتخابات
لزوما به هم جنسان خود رأی نمی دهند و در
بسیاری از موارد مردان را برای نمایندگی
مجلس بر بانوان ترجیح می دهند اما این
مهم بستگی به شخصیت شخص داوطلب
و محبوبیت و اقدامات قبلی او در طی دوره
مبارزات انتخابات می باشد و هر چند
فیلیپینی ها نیز متأسفانه به پیروی از
غربی ها بعضا به چهره و لبخند و لباس
کاندیدا نظر می دهند و به همین دلیل گه گاه
هنرپیشگان سابق با تجربه اندک سیاسی،
به مقامات بالایی مانند نمایندگی و
سناتوری می رسند اما سابقه حکومت و

دیکتاتوری به آنها آموخته است که آزادگی
شرط حیات ملتهاست و استقلال به آنها
عزت و حرمت می دهد از این رو حتی
هنرمندانی که به مقامات بالای سیاسی
رسیده اند بیشتر موفقیت خود را مدیون
مقاماتی هستند که پس از هنرپیشگی
عهده دار بوده اند. با وجودی که در حال
حاضر زنان فیلیپینی هم در مجلس
قانونگذاری و هم در ایالات مختلف و امور
اجرایی مقامات مهمی را اشغال کرده اند اما
جمعیت بانوان از پیشرفت خود راضی
نیست و مدعی است که هنوز تساوی حقوق
زن و مرد در فیلیپین حاصل نگردیده است و
حضور چند سناتور زن در مجلس بسیار
ناچیز است. بررسی آمار انتخابات آزاد
سالهای ۱۹۸۷ و ۱۹۹۲ فیلیپین نشان
می دهد که در انتخابات اول بانوان ۱/۷
درصد آرا و در انتخابات دوم ۴/۷ درصد از آرا
را به دست آورده اند که این مقام ابدا آنها را
ارضاء نمی کند بخصوص در مجلس عمده و
مهم سنا رقم مزبور با حضور توده های
عظیم شرکت کننده انتخابات، حاکی از آن
است که هنوز راه طولانی در پیش است و
باید کار بیشتری را عرضه نمود.

در مجلس نمایندگان فیلیپین در سال
۱۹۸۷ تعداد ۲۰۰ نفر به مجلس راه یافتند
که فقط ۱۷ تن از آنان از بین طبقه نسوان
انتخاب شده بودند که شامل ۷/۸ درصد از
تعداد نمایندگان می شود. در همان انتخابات
دو زن به عنوان سناتور برگزیده شدند که
تعداد آنها در سال ۱۹۹۲ به چهار نفر رسید
که این هم با نظرات جامعه زنان که باید
لااقل ۱۰ زن سناتور در مجلس سنا حضور
داشته باشند تفاوت عمده ای دارد. طبق
قانون اساسی سال ۱۹۸۷ رییس جمهور
فیلیپین حق دارد که نماینده ای را از بین
قبایل مختلف کشور به مجلس اعزام دارد.
هم خانم «آکینو» و هم آقای «راموس» از این
حق استفاده کردند و یک زن را به عنوان
نماینده مربوطه به مجلسین اعزام نمودند.
در چند ساله اخیر در فیلیپین ۴ سناتور زن
مجلس دارای شهرت و محبوبیت خاطر
هستند و ۳ تن از آنان کاندیدای احراز مقام
ریاست جمهوری بودند؛ این چهار تن
عبارتند از:

۱ـ خانم «لیتیشیا راموس» (شاهانی)
عضو حزب حاکم لاکاس و کاندیدای ریاست
جمهوری از آن حزب و خواهر رییس جمهور
راموس که به گفته وی انتخاب او به
سناتوری به هیچ وجه ارتباطی با
خویشاوندی وی با رییس جمهور نداشته
بلکه مردم به سبب سوابق سیاسی و
اجتماعی و مقامات مختلف او وی را به این
مهم برگزیده اند.

۲ـ خانم «میریام دفنسور سانتیاگو»
منتقد معروف کشور که در انتخابات سال
۱۹۹۲ در آستانه پیروزی بود و با اختلاف
بسیار ناچیزی در آخرین لحظات شمارش
آراء به کاندیدای حزب جدیدالتأسیس
لاکاس، انتخابات را باخت. وی ترجیح داده
است که به طور مستقل مبارزات انتخاباتی
خود را ادامه دهد. و صداقت، شهامت و طبع
نقاد او مهمترین ویژگیهای این سناتور
میان سال می باشد.

۳ـ خانم «گلوریا ماگاپال» (آرویو) که در
سال ۱۹۹۵ در انتخابات میاندوره ای به
مجلس سنا راه یافته و به قول رسانه های
عمومی فیلیپین هنوز محبوب ترین بانوی

نماینده کشور است. پدر وی ۴ سال رییس
جمهور فیلیپین بوده و در سال ۱۹۶۴،
انتخابات را به رییس مجلس سنای وقت
«فردیناند مارکوس» باخته است اما در همه
دوره دیکتاتوری سیاه به نحوی با حکومت
در مبارزه بوده و حتی به زندان رفته است.
خانم ماگاپال از هنگام ورود به مجلس علاقه
خود را به احراز مقام ریاست جمهوری اعلام
داشت و در نظرخواهی های مردمی با ۲۴
درصد آراء محبوب ترین فرد مورد علاقه
مردم بوده است.

۴ـ خانم «آنادو مینگوکاستنگ» که قبلاً
نماینده مجلس بوده و تنها زن سناتوری
است که داوطلب مقام ریاست جمهوری در
انتخابات چهار سال پیش نشد. لذا به طوری
که مطرح گردید از ۸ داوطلب احراز مقام
ریاست جمهوری گذشته، سه تن از آنان زن
بودند و قانون اساسی ۱۹۸۷ فیلیپین هیچ
گونه محدودیتی برای انتخابات بانوان به
مقامات عالیه ایجاد ننموده است و همه
اتباع کشور بدون در نظر گرفتن رنگ و
جنسیت می توانند داوطلب احراز مقام
سناتوری و عالی ترین مقامات کشور شوند.
در بین ۱۷ نماینده زن مجلس شورای ملی
در انتخابات گذشته سه نفر داوطلب برای
احراز مقام سناتوری بودند و چون طبق
قانون هیچ فردی به طور مستمر نمی تواند
پیش از دو دوره ۶ ساله سناتور باشد، به
نظر می رسد که آنها اقبال خود را برای ورود
به سنا امتحان می کنند. لازم به یادآوری
است که در دو دوره قبل یک زن مسلمان به
نام خانم «آمنه رسول» عضویت مجلس
سنا را به عهده داشت، وی در جنوب کشور
فیلیپین از محبوبیت و شهرت مطلوبی
برخوردار است.

* حضور زنان فیلیپینی در هیأت

دولت

پیش از سال ۱۹۸۶ هیچ گاه پیش از دو
بانو در هیأت دولت فیلیپین عضویت
نداشت. معمولاً از سالها قبل، وزارت امور
اجتماعی یا تأمین اجتماعی به عهده بانوان
بوده است. این وزارتخانه اینک به نام وزارت
خدمات اجتماعی و توسعه خوانده می شود.
در سال ۱۹۸۴ خانم مارکوس در یک ژست
سیاسی انتخاباتی به همسر خود پیشنهاد
تأسیس وزارت تأمین مسکن عمومی را
نمود که بلافاصله مورد اجرا قرار گرفت و
بانویی از وفاداران به مارکوس در رأس آن قرار
گرفت. پس از خلع مارکوس و انتخاب خانم
«آکینو» وی دفاع از حقوق و آزادیهای بانوان
را در زمره امور مهم مورد نظر دولت معرفی
نمود و از طرف وی دو وزیر زن برای اداره
وزارتخانه های تأمین اجتماعی و توسعه و
آموزش و فرهنگ و ورزش انتخاب گردیدند
که انتصاب آنها مورد تنفیذ مجلس نیز قرار
گرفت. اما بانوان در سال ۱۹۸۷ به موفقیت
بزرگتری نایل شدند و آن احراز مقام کلیدی
برجسته رییس برنامه ریزی اقتصادی ملی
و توسعه کشور که مهمترین سمت
اقتصادی کشور می باشد بود که به عهده
یک بانوی اقتصاددان تحصیل کرده اما
مخالف مارکوس قرار داده شد. در هنگام
مبارزات انتخاباتی سال ۱۹۹۲ نظر به اینکه
یکی از دو رقیب اصلی آقای «راموس» خانم
«سانتیاگو» بود که ادعا کرده بود در صورت
احراز به مقام ریاست جمهوری لااقل ۶ زن
را به وزارت منصوب خواهد نمود «راموس»
زیرکانه عمل کرد و تأکید نمود که ضمن
آزادیهای بانوان و استفاده از تخصص آنها
در حد متعارف بانوان شایسته ای را به مقام
وزارت خواهد رسانید و به همین منظور
کمیسیونی را مأمور ساخت که در مورد
برجسته ترین خانمهای کشور که دارای
تخصص و حسن شهرت در امور سیاسی و
امور اجتماعی هستند تحقیق نموده و
افرادی را به وی معرفی نمودند. پس از
انتخاب به مقام ریاست جمهوری آقای
راموس به توصیه کمیسیون مشاغل زنان
خانم «هیلاریون رامیرو» را به وزارت
بهداشت منصوب نمود، که وی به دنبال
رسوایی در مورد دخالت در برخی
ا