پاورپوینت کامل علل گریز از ازدواج ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل علل گریز از ازدواج ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل علل گریز از ازدواج ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل علل گریز از ازدواج ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۰

* سؤال: اگر دختری ذاتا از مردان متنفر باشد و آنان را موجوداتی بی احساس،

بی عاطفه و پرعیب و نقص بداند و نخواهد ازدواج کند، گناه کرده است؟

لاله.م ـ نائین

جواب: از جهت اینکه در این پرسش
موضوع فرار از ازدواج مطرح شده است، در
این پاسخنامه ابتدا به علل پرهیز جوانان و
بویژه دختران از ازدواج اشاره خواهیم داشت
و سپس به موضوع اصلی سؤال که خود از
این علتها به شمار می رود می پردازیم. بویژه
اینکه در گزارشی آمده است: «… بر اساس
نتایج سرشماری در سال ۱۳۷۰ تعداد زنان
هرگز ازدواج نکرده در کشور، به یک میلیون
و ۹۴۵ هزار و ۸۰۳ نفر رسیده بود، که
نسبت به آمارهای گذشته افزایش
چشمگیری را نشان می داد. بدین ترتیب
افزایش سن ازدواج در زنان نهایتا موجب
تجرد دایمی آنان شده که خود احتمال بروز
مسایل و مشکلات در جامعه را افزایش
می دهد».^(۱)

و نیز در گزارش دیگری این موضوع در
دوره دانشجویی به عنوان مسأله ای قبیح
در بین دانشجویان مطرح شده بود.^(۲)

علل تأخیر و یا گریز جوانان بخصوص
دختران جوان از ازدواج را می توان به شرح
زیر برشمرد:

۱ـ ادامه تحصیلات در سطوح عالی

از موانع عمده ای که در سر راه ازدواج
بسیاری از جوانان به طور جدی مطرح
است، ادامه تحصیلات در سطوح عالی
است. اینکه این موضوع اساسا بتواند به
عنوان مانعی برای دانشجویی و فن آموزی
رخ نماید، در خور تأمل و بررسی است، ولی
به نظر می رسد که شاید بتوان با قدری تدبیر
و چاره اندیشی با آن به طور شایسته کنار
آمد.

ازدواج به لحاظهای گوناگون عاطفی،
اخلاقی، روانی و نیز جسمی نیاز جدی
انسان است و استعدادهای مختلف عقلی و
عاطفی او در سایه پیمان زناشویی شکوفا
شده و به بار می نشیند، موقعیت و
شخصیت اجتماعی فرد به طور کامل با
ازدواج شکل می گیرد، احساس مسؤولیت و
تعهد اجتماعی در پرتو تشکیل خانواده در
وجود انسان بیدار شده و رشد می یابد. با این
وصف عاقلانه نیست، انسانی خود را از این
همه مواهب و فواید محروم سازد و به
بهانه های مختلف از آن سر باز زند.

البته اگر کسی بتواند با مراقبت کامل،
خود را از هر گونه تحریکات جنسی به دور
داشته و همه حواس و توجه خود را به
سوی تحصیل دانش معطوف سازد، شاید
کناره گیری از ازدواج مشکل جدی برای او به
بار نیاورد، ولی شخصی که از چنین
تسلطی بر افکار و احساسات خود برخوردار
نیست، عواقب دوری گزیدن از آن برای او
بسیار زیانبار و گاهی هم شکننده و غیر قابل
جبران خواهد بود.

و لذا می توان در صورت احساس نیاز به
ازدواج و تمایل به ادامه تحصیلات تا سطوح
عالی، این کار را با یکی از طرق زیر دنبال کرد
و به هر دو خواسته جامه عمل پوشید.

۱ـ طولانی بودن دوران عقد.

۲ـ عقد موقت با اطلاع و موافقت
والدین.

۳ـ گنجاندن شرط موافقت و همکاری
شوهر برای ادامه تحصیل در عقد ازدواج.

۴ـ کنترل و جلوگیری از داشتن فرزند
برای مدتی با توافق دو طرف.

۵ـ کار ضمن تحصیل در صورتی که زن
و مرد هر دو محصل و دانشجو باشند.

۶ـ کمک و مساعدت والدین دو طرف. و
بالاخره در پیش گرفتن زندگی همراه با
قناعت و ساده زیستی.

۲ـ نبود خواستگار دلخواه

دختر و پسر، در آغاز دوران بلوغ و مدتی
پس از آن به جهت قوت غریزه و ضعف
اندیشه، بیشتر در پی اطفای غریزه اند و
کمتر به تشکیل خانواده و زندگی مشترک و
چگونه بودن آن می اندیشند و لذا به ندرت در
این باره و در خصوص ویژگیها و اوصاف
شریک زندگی خود به تأمل و محاسبه
می پردازند.

به تدریج هر چه از سن بلوغ فاصله
بیشتر می شود و قوای عقلی و فکری
تقویت می گردد این گونه مسایل نیز در کنار
پاسخگویی به نیاز جنسی در دایره
محاسبات و آینده نگری انسان وارد
می شود. هر چه بر مقدار این فاصله افزوده
شود این موضوع نیز با شدت بیشتری، فکر
و حواس او را به خود مشغول می سازد.

البته این کار در جای خود خوب،
پسندیده و لازم است که در پاسخنامه پیش
به اهمیت آن و شمه ای از این صفات اشاره
کردیم. و شاید بر اساس همین حکمت است
که ازدواج دختران ـ که به جهت زودرس
بودن بلوغ آنان، معمولاً در سنین کمتر از
پسران به وقوع می پیوندد و آنها تا آن زمان
هنوز تجربه کافی برای زندگی و معاشرت
زناشویی نیاموخته اند و از سوی دیگر
اختیار طلاق نیز، جز در موارد معین، بر
اساس حکمت و مصلحت، به آنها داده
نشده است ـ باید با اجازه و موافقت پدر و
ولیّ صورت پذیرد، تا سرنوشت آینده و
زندگی آنان با دوراندیشی و احتیاط پدر، که
از تجربه و احاطه بیشتری نسبت به مسایل
زندگی و ضروریات و لوازم آن برخوردار
است، تأمین شود و با نزدیک نگری و
ناپختگی و پیروی از هوس، دست خوش
تزلزل و ناکامی نگردد.

ولی گاهی در سنین بالاتر این قضیه به
سرحدّ وسواس می رسد و به تدریج نکاتی
ریز و غیر قابل اعتنا جای مهمی را در این
مجموعه به خود اختصاص می دهد و از باب
«هر آنچه شرطش افزون گردد وجودش
حاکم می شود» به تدریج دستیابی به چنین
همسر مطلوبی به آرزویی تبدیل می شود که
به آسانی قابل تحصیل نیست و تجربه
نشان داده است که چنین انسانهایی پس از
افول غریزه و سستی آن و فروکش کردن
عواطف و احساسات پاک جوانی و غالبا
نرسیدن به خواسته واقعی خود، احساس
ناکامی و شکست کرده و خود را از قافله
زندگی انسانی عقب مانده می یابند.

این نکته را باید توجه داشت که
انسانهای معمولی خالی از عیب و نقص
نیستند. هنر زندگی کردن در این نیست که
زن و شوهر از هر جهت موافق و مطلوب هم
بوده و هیچ نارسایی در وجودشان نباشد
بلکه هنر زندگی در این است که با سرپنجه
تدبیر، صفا، محبت و ایثار، نقایص و
کمبودهای جزیی و قابل اغماض در هر یک
از طرفین پوشیده شده و تحت الشعاع
صفات، ویژگیها و شرایط اصلی و اساسی
قرار گرفته و از آن چشم پوشی شود.

قرآن کریم می فرماید: «هن لباس لکم و
انتم لباس لهن»؛ آنان [زنان [پوشش شمایند
و شما نیز پوششی برای آنان هستید.^(۳)

همچنان که لباس عیب بدن را
می پوشاند زن و مرد نیز باید ساتر و حجاب
عیوب هم باشند. و با عیب پوشی نسبت به
یکدیگر به توافق و تفاهم واقعی و در پرتو آن
به عشق و محبت نسبت به هم دست یابند.

۳ـ گریز از مسؤولیت پذیری

بسیاری از اینکه پذیرش ازدواج و اقدام
به تشکیل خانواده، همراه با قبول
مسؤولیتی بزرگ، در اداره زندگی، رفت و
آمدها، ارتباطات جدید، خواسته های همسر
و احیانا برخی نزدیکان او و در نهایت
بچه داری و تربیت فرزند، است در هراسند و
این قضیه گاهی آن چنان در دیدگاهشان
دشوار و سنگین جلوه می کند که برخی یا
اساسا از آن منصرف شده و یا با نگرانی و
اضطراب به سوی آن قدم می گذارند.

ولی باید توجه داشت که تا انسان
مستقیما وارد عرصه زندگی نشود و با
مشکلات آن درگیر نشود بسیار دشوار است
از خامی به در آید و به موجودی مفید
تبدیل شود و خانواده خود بهترین میدان
عمل و روبه رویی با دشواریها و مسایل

جدی حیات است و به گفته یکی از
نویسندگان بزرگ عرب: «گاهی نبرد از
ضروریات زندگی به شمار می رود، زیرا اگر
نبرد به طور مطلق در زندگی وجود نداشته
باشد، روح آدمی سست و بی حال می گردد
همان طور که جسمش در صورت
کناره گیری از حرکات سنگین رفته رفته کم
طاقت و بی مایه می شود.»^(۴)

همو می نویسد: «خانواده تنها نیاز
روانی برای زن و مرد نیست بلکه برای آن
که کودکان نیز بر پایه محکمی تربیت شوند
کمال ضرورت را دارد. جوان نورسیده ایامی
را با غرور و راحت طلبی می گذراند و گمان
می کند که علاقه ای به تولید نسل ندارد.
گاهی این گمان با مرفه بودن وضع
اقتصادیش نیز تقویت می یابد ولی زمانی
نمی گذرد که یک شکاف وسیع در وجود خود
و در زندگیش می بیند. شکافی که جز با گریه
و شیون کودک نمی توان آن را با چیز دیگری
پر کرد. در اینجا از گذشته پشیمان شده و
بسی تأسف می خورد، که چرا عمر کوتاه
خود را با تولید نسل جبران نکرد و فرزندی
نیاورد تا وجود او را در طی قرنها امتداد
بدهد. ممکن است فرض کنیم که مرد برای

خود اندیشه یا کاری بتراشد که با سرگرم
شدن به آن، از این ندای باطنی منصرف
گردد، ولی زن چه؟ آیا می تواند بدون کودک
زندگی سعادتمند و خوشی داشته باشد؟

کودک در واقع جزیی از وجود زن است
و از عصاره جانش یعنی از خون و سپس از
شیر که آن هم از خون اوست، تغذیه می کند.
همچنین کودک جزیی از سازمان روانی وی
می باشد، به طوری که اگر فرزند نیاورد
پیش خود احساس می کند که ناقص
است.»^(۵)

۴ـ مسایل معیشتی

برخی از بانوان بر این باورند که همسر
آینده آنان باید از هم اکنون، آنچه لازمه یک
زندگی کامل و پیشرفته است را دارا باشد،
شغل مناسب، درآمد خوب، مسکن
شخصی، اتومبیل و امثال آن.

البته داشتن امکانات زندگی، خود یک
امتیاز و نقطه مثبتی است ولی آیا می توان
آن را تا حدی که تصمیم به اصل ازدواج را به
آن موکول کرد به حساب آورد؟

قرآن کریم پس از دستور به ازدواج
می فرماید: «إن یکونوا فقراء یغنهم اللّه من
فضله …»؛ اگر آنان ـ که باید ازدواج کنند ـ
تنگ دست باشند خداوند از فضل خود آنان
را بی نیاز خواهد ساخت.^(۶)

بسیاری از خانواده ها در آغاز زندگی، از
امکانات کافی برخوردار نبودند ولی پس از
مدتی به وضعیت معیشتی خوب و مطلوبی
رسیده اند. همچنان که عکس آن نیز بسیار
است. چه بسا خانواده های برخورداری که
در اثر یک حادثه از همه چیز ساقط شدند و
حتی به کمک و مساعدت دیگران نیازمند
گردیدند. بنابراین نه دارندگان، تأمینی برای
تداوم این وضع دارند و نه دست تقدیر مهر
نداری را برای همیشه بر جبین ناداران نقش
زده است.

اسحاق بن عمار می گوید: «به امام
صادق علیه السلام عرض کردم: حدیثی را
مردم نقل می کنند آیا درست است یا نه؟ که
مردی به حضور پیامبر گرامی شرفیاب شد
و از نیازمندی خود به آن حضرت شکایت
کرد. رسول خدا(ص) او را به ازدواج فرمان
داد. بار دیگر آمد همان دستور را شنید و تا
سه بار این قضیه تکرار شد. امام صادق(ع)
فرمودند: این گزارش درستی است. سپس
فرمود: روزی با زنان و عیال است.»^(۷)

روایات دیگری نیز به همین مضمون از
اهل بیت عصمت علیهم السلام رسیده
است.^(۸)

البته مقصود از این سخنان این نیست
که تنها ازدواج برای بهبود وضعیت معیشت
کافی است و هر کس بدین کار اقدام کند به
ضرورت، وضع معاشش رو به بهبود می گذارد
بلکه مقصود این است که در زنجیره علل و
اسباب روزی، ای