پاورپوینت کامل هنوز تا بیست باقیست! ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنوز تا بیست باقیست! ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنوز تا بیست باقیست! ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنوز تا بیست باقیست! ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۶

گزارشی از نوزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر

تهران ـ ۲ الی ۱۴ بهمن ۱۳۷۹

هر سال در بهمن ماه، همزمان با
جشنهای پیروزی انقلاب اسلامی،
هنرمندان حوزه های مختلف هنری با
شرکت در جشنواره های فیلم، تئاتر و
موسیقی حاصل یک سال تلاش خود را به
نمایش می گذارند. برای ما نیز فرصتی
دست داد تا چند روزی را در فضای
نوزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر
سپری کنیم و گزارشی هر چند کوتاه تهیه
کنیم.

برگزاری جشنواره آن هم در شکل
بین المللی فرصتی است تا گروههای
مختلف ایرانی و خارجی با نمایش آثار
خویش به تبادل نظر بپردازند و از شیوه ها و
سبکهای مختلف و اندیشه های اجرایی
یکدیگر آگاهی کسب نمایند و با آخرین
دستاوردهای هنر تئاتر، این هنر همیشه
زنده، آشنایی پیدا کنند. بویژه آنکه در سال
گفتگوی تمدنها قرار داریم و گفتگوی
فرهنگها در حوزه تئاتر فقط یک شعار
نیست.

یکی از دلایلی که باعث می شود هنر
تئاتر جایگاه و منزلت ویژه ای در گفتگوی
تمدنها ایجاد کند همان زنده و عملی بودن
آن است. شعار نوزدهمین جشنواره هم در
همین راستا می باشد: «هنر تئاتر پیشرو
گفتگوی تمدن و فرهنگها در سال ۲۰۰۱».
آقای احمد مسجد جامعی، وزیر فرهنگ و
ارشاد اسلامی در زمینه برگزاری جشنواره و
مصادف بودن آن با سال گفتگوی تمدنها
اعلام کرد: «در آستانه سال گفتگوی تمدنها
و فرهنگها باید برای اندیشه و تفکر و هنر
وسعتی در اندازه تمام جهان قایل بود و
بی گمان تئاتر به عنوان پیشروترین و
فرهنگسازترین هنر جهان، ارزشمندترین
ابزار این گفتگو و بهترین وسیله بیان
خواسته های بشر در سطح جهان است. در
کشور ما سیاست و هدف اصلی از این گونه
فعالیتها، توسعه تئاتر به مفهوم تبدیل آن
به جریان زندگی مردم است، چرا که این
هنر کاربردی بسیار مؤثر در ارتقای سطح
فرهنگ و جامعه و درک اجتماعی مردم
دارد. ما بر این باوریم که هنرمندان و دست
اندرکاران تئاتر، هنرشان را با اعتقاد به
اصول اخلاقی، مذهبی و اجتماعی عرضه
می کنند و بر رشد و توسعه فرهنگ تأثیری
قاطع دارند، چون مسؤولیت بخش عظیمی
از هویت فرهنگی کشور را بر دوش دارند.
آنان تجسم زنده زندگی هستند و زمان و
مکان را در لحظه ای دور می نوردند و همین
ویژگی است که می تواند معنای واقعی
گفتگو را فارغ از محدودیتها به جامعه
جهانی عرضه کند و تئاتر قالب بسیار
مناسبی برای طرح مفاهیم انسانی، عرفانی
و اجتماعی است پس ما نیز باید با
حضوری جهانی، شناسنامه ایرانی داشته
باشیم. هنر ما مبتنی بر اخلاق و تفکر دینی
و شرقی است. باید دید چگونه می توانیم
این ارزشها را در ترکیب امروزی به خلاقیت
تبدیل کنیم.»

از دیگر ویژگیهای جشنواره نوزدهم،
حضور چشمگیر زنان در رشته های
مختلفی چون کارگردانی، نویسندگی،
بازیگری، گریم، طراحی صحنه و لباس،
موسیقی و… بود، طوری که به نظر
می رسید بدون وجود آنها فعالیت برخی از
گروهها کاملاً ناممکن به نظر می رسید.
فعالیتهای زنان در عرصه های هنری و
نمایشی یکی از جلوه های بارز بالندگی و
رشد فرهنگی کشورهای صاحب فرهنگ و
تمدن می باشد. از آن جایی که در ایران
اسلامی، زنان می توانند در صحنه های
مختلفی چون اجتماع، فرهنگ و هنر الگو
باشند و توجه جهانیان را به خود معطوف
نمایند از دیگر سو قادر هستند پلی بین
ارزشهای سنتی و دستاوردهای هنری قرن
ایجاد کنند و تصویری از هویت هنری زن
ایرانی در برابر دیگر کشورهای مسلمان و
غیرمسلمان ارایه دهند.

نوزدهمین جشنواره با ۱۵۰ نمایش در
بخشهای مسابقه، ویژه، انتفاضه، خارجی،
مروری بر جشنواره هیجدهم، تعزیه و تئاتر
خیابانی، چون سالهای گذشته خوش
درخشید. گفتنی است به مناسبت سال
امام علی (ع) نیز، زندگانی این حضرت به
روایت تعزیه به اجرا در آمد.

ما برای سهولت در کار، نمایشهای به
اجرا در آمده در روزهای حضور در جشنواره
را به دو دسته کلی داخلی و خارجی تقسیم
می کنیم و هر آنچه از اجراهای صحنه ای
درک کرده ایم برایتان باز می گوییم.

بخش داخلی

سووشون

نویسنده و کارگردان:منیژه محامدی

این نمایش که اولین اجرای جشنواره
بود برگرفته از رمان معروف «سووشون» اثر
خانم «سیمین دانشور» است. با توجه به
علاقه مندی هنرمندان تئاتر در زمینه به
صحنه بودن آثار مکتوب و مشهور،
«سووشون» آغاز بسیار مناسبی برای این
گونه اقتباسها و زنده نگاه داشتن هنری،
چنین رمانهایی است. همانگونه که اثر
درخشان «شازده احتجاب» نوشته
«هوشنگ گلشیری» در روزهای پایانی
جشنواره به کارگردانی «علی رفیعی» به روی
صحنه رفت، هر چند فرصتی برای تماشای
آن نداشتیم.

«سووشون» منیژه محامدی برگرفته از
اصل اثر با اندکی خلاصه گویی و ایجاز
می باشد به طوری که اکثر صحنه ها با
تمامی جزییات تبدیل به نمایش شده اند و
کارگردان فقط برای جلوگیری از طولانی
شدن بیش از حد کار قسمتهایی از رمان را در
هم ادغام کرده و بخشهایی را نیز حذف
نموده است. با این همه، نمایش توانست در
نوع خود اقتباس خوبی از یک رمان باشد و
اجرای هماهنگ و خوش ساختی را در روی
صحنه پیاده نماید و به یک نمایش حرفه ای
بینجامد. گرچه در کار اقتباس نمایشی،
صحنه های غیرنمایشی و اضافی حذف
می شود و فقط با تکیه بر شخصیتهای
اصلی و کشمکشهای متن اصلی، متنی
دیگر نوشته می شود ولی همانطور که گفته
شد محامدی تماما به اثر خانم دانشور
وفادار است و سعی کرده مو به مو رمان را به
اجرا در آورد.

سووشون، ماجرای زندگی یک خانواده
قشقایی در خلال جنگ جهانی دوم است.
یوسف مرد خانواده که از سلطه بیگانگان به
تنگ آمده در یک درگیری بر سر تقسیم غلّه
کشته می شود. همسر او که پیش از این در
صحنه های مختلفی نشان داده بود که
جسارت پس گرفتن گوشواره های خود را از
دختر بزرگ حاکم و اسب محبوب پسرش را
از دختر کوچک حاکم ندارد، حال با مرگ
شوهرش دچار تحول می شود و ترس و مدارا
را کنار می گذارد. همان زنی که در ابتدای
نمایش به شوهرش می گفت جنگ را به
خانه من نیاور، حال درگیر ماجرا می شود و
از نزدیک با فقر و آشوب در در دوران اشغال
ایران توسط روسیه و انگلیس آشنا
می شود.

وی برای مجانین تیمارستان خیرات
می برد و در اثر دیدن وضع آشفته آنان،
سخن یوسف به یادش می افتد که همیشه
می گفت: «کار از پایه خراب است.» گوشه و
کنایه ای که در دارالمجانین زده می شود
بی تناسب با اوضاع سیاسی و اجتماعی آن
دوران نیست، بلکه به خوبی وضعیت را
آشکار می کند و از دیوانگانی سخن می گوید
که فکر می کنند نویسنده و شاعر هستند و
می توانند جامعه را به سوی نیکی سوق
دهند. البته در جایی که هم نویسنده زن
است و هم کارگردان و هم شخصیت اصلی،
انتظار می رفت بیش از اینها به زن و
ویژگیهای روحی او پرداخته می شد و
محامدی تمامی توان خود را در عرصه
نمایش آشکار می کرد.

پوف

نویسنده: لین ناتیج

مترجم و کارگردان: هوشنگ حسامی

ترجمه آثاری در خصوص وضعیت زنان
غرب از دیگر ویژگیهای این جشنواره بود.
مرحوم حسامی که عمرش کفاف نداد و
اجرای کارش در جشنواره مصادف با شب
چهلمین روز درگذشتش شد، می خواست در
شیوه درامی «پست مدرن» وضع زنان در آن
سوی مرزها را به نمایش بگذارد. نویسنده
نیز در «پوف» به خوبی از شرایط ناهنجار
زنان، به ویژه زن آمریکایی سخن می گوید و
از آرزوهای به ظاهر حقیر او پرده برمی دارد.

«لورین» شخصیت محوری نمایش،
زنی است که در اثر داد و فریاد شوهرش و
پارس کردن او! یکسره در خانه می چرخد و
کار می کند. او که از مقابله با ظلم و تعدّی
شوهرش عاجز می باشد، امیدوار است که
روزی یک ناممکن اتفاق بیفتد.یک روز شوهر طبق معمول با ماهیتابه
دنبال زن می افتد و به او دشنام می دهد و از
وی می خواهد که خانه اش را ترک کند؛ زن که
به تنگ آمده برای اولین بار در مقابل شوهر
عرق خور و بددهن خود می آشوبد و
نخستین فریاد زندگیش را سر می دهد.

ناگهان مرد ناپدید شده و به قول زن
منفجر می شود و فقط لباسهای
سوخته اش برجای می ماند. لورین ابتدا
باورش نمی شود ولی بعد زن همسایه را صدا
می زند و به او می گوید که در خیال خود
تبدیل به قدسیه زنان شوهر مرده و ستم
کشیده از دست شوهران تبدیل شده است و
به جای اینکه از مرگ شوهرش غمگین
باشد، خوشحال است و انگار یک تُن آجر را
از روی شانه هایش برداشته اند.

وی می گوید بیست سال تمام صدایش
در نیامده و تمام کج خلقیهای شوهرش را
تحمل کرده بود، همان شوهری که زمان
خواستگاری چونان کشیشها سخن
می گفته و حرفهای خوبی در باره استقلال و
حق رأی زنان می زده، طوری که خانواده اش
فکر می کردند او یک فرشته است. مردی که
در ابتدا حرفهای عاشقانه ای می زده ولی
کم کم تبدیل به یک هیولا شده است که
خوشبختی اش را در نابودی «لورین»
می دانست. در واقع چنین می توان گفت که
فریاد بیست سال در گلو خفه شده لورین
ناگهان بیرون ریخته و از چنان قدرت باور
نکردنی برخوردار بوده که توانسته است
شوهر سنگدل را «پوف» نماید. البته این
نمایش بیشتر به خیالات لورین شبیه است
تا واقعیت. انتقام شگفت انگیز او در حقیقت
شکستن دیوار ترس و زبونی زنان
ستمدیده ای است که هیچ راه نجاتی برای
خویشتن نمی یابند. شاید بتوان گفت این
معجزه در عالم واقع فقط با اراده و تصمیم
لورین به واقعیت نزدیک می شود و لاغیر.
همانطور که لورین به زن همسایه که
می خواهد از دست شوهرش خلاص شود،
می گوید تا خود او نخواهد چیزی در
زندگیش تغییر نخواهد کرد. البته این
نمایش شامل دو اپیزود بود و در قسمت
دوم، داستان زنی عنوان می شد که در
موقعیت بسیار عالی سیاسی و اقتصادی
قرار دارد و صاحب چندین فروشگاه
زنجیره ای می باشد و از دید دیگر زنان
خوشبخت است اما چنان در سیطره
شوهری ظالم اسیر است که اصلاً چیزی به
نام خوشبختی نمی شناسد، اما این قسمت
به دلیل آماده نبودن بازیگر نتوانست در
جشنواره اجرایی داشته باشد. ولی خود
پوف به تنهایی توانست با بازی خوب «گلاب
آدینه» در نقش لورین، به حق، تصورات و
تفکرات یک زن خانه دار غربی را نشان دهد.
خصوصا که هماهنگی موسیقی با حرکات
جزیی و کلی بازیگر نقش لورین می توانست
او را کم کم از شخصیت یک زن آرام و
توسری خورده به یک زن زنده و فعال تبدیل
کند. جالب تر از همه برقراری ارتباط
تماشاگر ایرانی با این متن خارجی بود و
هرگاه بازیگر نقش «لورین» نظریه ای در
مورد مردان می داد، تماشاگران زن از
همانجایی که نشسته بودند لورین را
می ستودند و به او حق می دادند که آن
حرفها را به مرد جماعت بزند.

آنتیگونه

کارگردان: پری صابری

این نمایش که برگرفته از اثر «سوفوکل»
باشد این بار با کارگردانی هنرمندانه صابری
در شکلی حماسی و در قالب تعزیه روی
صحنه می رود. داستان «آنتیگونه» از این
قرار است که جسد برادر آنتیگونه بیرون از
شهر روی زمین افتاده است تا طعمه
حیوانات شود. «کرئون» حاکم شهر، خواهان
وضع قوانین جدیدی است و می خواهد
جسد این مرد، دفن نشده در صحرا باقی
بماند چرا که او را بانی یک جنگ می داند.
اما خواهر از حکم پادشاه سرباز می زند و
می خواهد که برادر خویش را به خاک
بسپارد چرا که معتقد است اگر کسی خاک
نشود روحش اجازه ورود به دنیای دیگر را
ن