پاورپوینت کامل پوشاک زنان محلی ۹۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پوشاک زنان محلی ۹۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پوشاک زنان محلی ۹۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل پوشاک زنان محلی ۹۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۴

پوشاک، بارزترین سمبل فرهنگی،
مهمترین و مشخص ترین مظهر قومی و
سریع الانتقال ترین نشانه فرهنگی است که
به سرعت تحت تأثیر پدیده های
فرهنگ پذیری در میان جوامع گوناگون
انسانی قرار می گیرد. حتی عده ای را عقیده
بر آن است که استیلای فرهنگی و
سلطه پذیری در وهله اول از طریق انتقال
پوشاک صورت می گیرد و حتی می توان با
تغییر پوشاک یک جامعه، نوع معیشت و
شیوه تولید آنها را نیز دچار دگرگونی نمود
و تغییرات و تحولاتی در ساختار زندگی
اجتماعی آن جامعه به وجود آورد. مثل
تغییر پوشاک تحمیلی توسط رضاخان در
ایران و کمال آتاتورک در ترکیه.

گروههای متفاوت انسانی که در مناطق
مختلف کشور ما زندگی می کنند هر کدام
دارای ویژگیهای قومی برجسته ای بوده و
تن پوش ویژه ای داشته که معرف قومیت،
زبان و سایر مشخصات فرهنگی آنان
می باشد. شناخته شده ترین این اقوام

عبارتند از آذربایجانی، بلوچی، بختیاری،
ترکمنها، قزاقها، خراسانیها، قشقایی ها،
کردها، گیلانی ها، لرها، مازندرانی ها و
جنوبی ها.

ضمنا همان طوری که ذکر شد پوشاک
در هر منطقه، زمینه بسیار مناسبی جهت
تأثیر و تأثر فرهنگی به حساب می آید. مثلاً
پوشاک زنان جنوب ایران که به پوشاک
بندری معروف است، متأثر از پوشش
ساکنان کشورهای همجوار و
شیخ نشینهای حاشیه خلیج فارس
می باشد. زیرا مردم ناحیه جنوب ایران از
دیرباز تاکنون ارتباطات دریایی با مردم
کشورهای همجوار داشته و لذا پوشاک زنان
در منطقه تا حد زیادی متأثر از نشانه های
فرهنگی اقوام و ملل همجوار است. می توان
در شکل گیری و ترکیب پوشاک محلی هر
قومی عوامل مذهب، شرایط و عوامل
طبیعی، نوع معیشت مسلط و فعالیتهای
جنبی و تولید و منزلت اجتماعی را دخیل
دانست.

مذهب

مردم شهرها، روستاها و عشایر ایران
معتقد به دین مبین اسلام بوده و به
ارزشهای آن سخت پای بند می باشند به
طوری که هر یک از آحاد جامعه، کلیه اعمال
و رفتارهای فردی و اجتماعی و حتی ظواهر
خود را از جمله «پوشاک» را با آن موازین
هماهنگ می کند. خط مشی و دستورات
اسلام در ارتباط با پوشاک افراد و بخصوص
بانوان کاملاً مشخص است و زنان مطابق با
روش زیر لباس می پوشند:

لباس آنان پوشیده و بلند است تا حدی
که به پشت پایشان می رسد. پیراهن آنان با
دکمه بسته می شود که در مواردی تا یقه
ادامه دارد. عموما آن دسته از زنان ایرانی که
در جوامع کوچک و به صورت سنتی زندگی
می کنند به جای روسری یا مقنعه از سربند
یا لچک برای پوشش موهای سر استفاده
می کنند. لباسها نیز گشاد و راحت است و از
پارچه های ضخیم دوخته می شود. روی
پوشاک زنان معمولاً زیورها و پیرایه هایی
نیز بسته می شود.

شرایط و عوامل طبیعی

عمده ترین جنبه کاربردی پوشاک،
علاوه بر بعد مذهبی و پوششی آن، حفاظت
بدن در مقابل عوارض آب و هوایی و نیز
خطرات و ضربه ها و تماسهای ناشی از
فعالیتهای روزمره است. لذا لباسهای سنتی
در قالب کاربردی آنها عمدتا ساده و
بی پیرایه هستند و فقط به جنبه کاربردی
آنها توجه می شود. مثلاً مردم مناطق
کوهستانی، از پاتاوه استفاده می کنند تا پا را
از خطر نیش گزندگان، ضربه سنگها،
پیچ خوردگی و غیره مصون سازند یا
چوپانها به این دلیل پستک (نمدین) با خود
به کوهستان می برند تا در مقابل باد و باران
و برف و سرما و حتی تابش شدید نور
خورشید خود را محافظت نمایند. ضمنا
جنس و نوع پارچه بکار رفته در پوشاک و
حتی تعداد آنها در هر منطقه ای با شرایط و
عوامل طبیعی مطابقت دارد. به طوری که
در هر فصلی از سال پوشاک ویژه ای مورد
استفاده قرار می گیرد و اساسا بلندی و
کوتاهی لباس و رنگ آنها در ارتباط مستقیم
با نوع آب و هوای هر منطقه می باشد.

در کوهستانهای سرسبز شمال و مزارع
چای، زنان غالبا رنگ لباس خود را طوری
انتخاب می کنند که تضاد شدیدی با رنگ
محیط داشته باشد و از فاصله دور هم در
معرض دید رییس خانواده باشند. همین امر
در مورد زنان ساکن کوهستانهای خشک نیز
صادق است.

شیوه معیشت

معیشت مسلط جامعه، دو نوع تأثیر
کاربردی روی پوشاک ساکنان هر منطقه
دارد؛ اولاً بیشتر مواد اولیه ای که در پوشاک
بومی و سنتی منطقه به کار می رود، از
تولیدات محلی تأمین می شود. ثانیا نوع
فعالیت مردم، پوشاکهای ویژه ای را اقتضا
می نماید. لذا معیشت، هم در کیفیت
پوشاک مردم تأثیر می گذارد و هم در شکل
ظاهری و در تعداد قطعات آن مؤثر واقع
می شود.

منزلتهای اجتماعی

همان گونه که تنوع پوشاک مناطق
گوناگون به منزله علامت و نشانه خاص
برای معرفی اقوام مختلف است، جنس،
رنگ و شکل لباس و زیورآلات و ضمایم آن
هم به پوشنده لباس منزلت اجتماعی
ویژه ای می بخشد. زیورآلات زنان در گذشته
به جز جنبه های نمایش و زیبایی، دلایل
اقتصادی و مالی نیز در پس انداز خانواده
داشته است.

زن در کلیه گروههای قومی و جوامع
انسانی موجود در ایران یکی از محرمات
است و از یک مصونیت اجتماعی ویژه ای
برخوردار می باشد، لذا در کشمکشهای
قومی و قبیله ای از آسیبها در امان بوده
است. از طرف دیگر زیورهای زنان به ویژه در
گذشته پشتوانه اقتصادی هر خانواده به
حساب می آمد، چرا که همه اموال منقول و
غیر منقول می توانست به تاراج رود جز
زیورآلات که توسط زنان استفاده و حمل
می شد و این به دلیل همان احترام و
قداستی بود که زنان داشتند. بنابراین، مرد
خانواده ترجیح می داد که بیشترین
پس انداز خود را تبدیل به زیورهای
گران قیمت نموده و به زن خود هدیه نماید.

در پوشاک زنان بخصوص در قشر
نسبتا مرفه به ظرافتها، زیبایی ها و تزیینات
توجه زیادی می شود و پارچه های زری و
ابریشمی و مخملهای رنگی و یراقهای
پهن، سکه های قدیمی و دامنهای پرچین و
دیگر نقش آفرینیها، که از یک دنیا ذوق و
سلیقه و مهارت خبر می دهد، در مجموع
پوشاک زنان را به صورت مجموعه ای
هماهنگ درمی آورد و وقار خاصی به زنان
می بخشد.

کسب منزلت اجتماعی از طریق پوشاک
در میان مردان نیز وجود دارد. ضمن اینکه
هر قطعه ای از پوشاک ممکن است بیانگر
قشر و طبقه و رفاه و تحول خاصی باشد؛
می تواند بیانگر میزان دانش، سفر، سیاحت
و زیارت نیز محسوب شود. اینک با این
توضیحات مقدماتی، به شرح پوشاک
محلّی زنان در تعدادی از مناطق ایران
می پردازیم.

پوشاک زنان گیلان

پوشاک بانوان گیلک دارای تنوع و جلوه
خاصی است. از بین آنها پوشاک زنان
قاسم آباد، شاخص ترین پوشاک از لحاظ
تنوع و سلیقه در منطقه است. این پوشاک
ده تکه است که شامل: لچک، چارقد،
پیراهن، جلیقه، یل و کت، تنبان یا شلیته،
جوراب، چاروق، چادر کمر و عرقچین
می شود.

ـ لچک و چارقد زنان این منطقه،
تزییناتی از نوارهای الوان در قسمت جلو
دارد و از پارچه مشکی تهیه می شود و با
شیوه خاصی به سر زنان بسته می شود.

ـ پیراهن زنان مسن بلند است. اما
پیراهن جوانان تا حدودی کوتاه است به
طوری که تا نیمه اندام ادامه دارد. معمولاً در
جلو پیراهن چینهای موازی و عمودی
تعبیه شده است.

ـ یل از پارچه مخمل تهیه می شود. قد
آن کوتاه است و فاقد یقه. جلو یل از هم باز
می شود و با سکه های زیاد تزیین می شود.

ـ کت زنان کوهستان گیلان از پارچه های
مخمل الوانی تهیه می شود.

ـ تنبان یا شلیته زنان گیلان بلند و
چین دار است. در بین زنان کوهپایه مرسوم
است که این تنبانها از حاشیه پایین به
طرف بالا تا اواسط قد تنبان نوارهای رنگین
باشد.

ـ چادر بانوان گیلانی بسیار جالب است.
پارچه این چادرها را خود زنان این منطقه
می بافند. جنس چادر معمولاً از نخ پنبه و
ابریشم است که با نقوش بومی با طرحهای
بسیار زیبا بافته شده است.

ـ کلاه خانمهای کوهپایه کوهستان
مانند کلاه زنان کرد عرقچین است و اغلب از
پارچه های سوزن دوزی تهیه می شود.

پوشاک زنان کردستان

زنان این سامان دارای یازده تکه پوشش
اساسی هستند: کفش، شلوار، زیرپیراهن،
جلیقه، قبا، یل، دستمال سه گوش زینتی،
عمامه و روسری.

ـ کفش زنان کرد از نیم تاج الوان یا چرم
خام با طرحی ساده و نوک پنجه ای و اندکی
نوک برگشته است. رویه کفش را معمولاً با
نخهای الوان ابریشمی نقش بندی و
گلدوزی شده تهیه می کنند.

ـ شلوار، دارای دو ساقه و یک میان
ساق پهن چهار گوش است. کمر این نوع
شلوار لیفه دار است. دم پای ساقها نیز به
صورت لیفه می باشد که به وسیله بندی در
حدود مچ پا جمع می شود.

ـ زنان کرد زیرپیراهن یا زیرپوش را
معمولاً از چلوار تهیه می کنند. این زیرپوش
ساده و بلند است که تا به پشت پا می رسد.
آستین آن برشی معمولی است و در مچ
دست با دکمه بسته می شود.

ـ پیراهن زنان کرد تمام قد بلند است. از
زیر بغل، مخروطی شکل به طرف پایین
ادامه دارد. این نوع پیراهنها به وسیله
پولک دوزی و یراقدوزی تزیین شده اند.
جلیقه بانوان کرد از مخملهای الوان تهیه
می شود. این جلیقه ها معمولاً دارای یراقها
و نوارهای پهن هستند و با سکه ها و
زیورهای طلا و نقره تزیین یافته اند.

ـ قبای زنان کرد مانند پیراهن آنها
تمام قد بلند است. به طوری که تا پشت
پایشان ادامه دارد و از روی پیراهن پوشیده
می شود. در محل اتصال یقه دکمه قیطانی
دوخته می شود که یقه را به هم پیوند
می دهد.

ـ دستمال زینتی زنان کرد پارچه ای
است از جنس توری و سه گوش که از
رنگهای مختلف انتخاب می شود.

ـ عمامه زنان کرد از دو قسمت تشکیل
یافته است: ۱ـ کلاه کوتاه یا کلگی مسطح و
پولک دوزی شده ۲ـ مقداری پارچه مشکی
لوله شده.

ـ سربند زنان کرد معمولاً از چندین تکه
پارچه های ابریشمی به نام کلاغی با
زمینه های سیاه و گلهای زرد و سفید
تشکیل می شود.

پوشاک ترکمن

ایلهای ترکمنی پوشاک تزیین شده و
زیبایی دارند. از لحاظ برش ساده اما
چشمگیر است. زنان ترکمن عموما هنر
قالی بافی را داشته و مهارت خاصی در زمینه
هنرهای قالی بافی و سوزن دوزی دارند.
پوشاک این زنان هنرمند از کلاه، پیراهن با
برشی ساده، شلوار و قبای سوزن دوزی
شده، روسری ابریشمی بزرگ، جوراب
پشمی و کفش تشکیل یافته است.

ـ کلاه زنان ترکمن به شکل استوانه و
نسبتا بلند است. روی کلاه را اغلب از پارچه
ساده و ابریشمی به رنگ قرمز با دنباله
چین دار و بلند می پوشانند. کلاه را اغلب به
وسیله زیورهای نقره ای و زری تزیین
می کنند. در مواقع عروسی از نیم تاج
استفاده می کنند. زنان ترکمن گیسوان خود
را پس از بافتن در میان گیسوبندهای
نقره ای قرار می دهند.

ـ پیراهن بانوان ترکمن برشی ساده
دارد. رنگ پارچه پیراهن را اغلب رنگهای
زرشکی، بنفش، قرمز و گلدار انتخاب
می کنند. پیراهن از بالا به پایین به تدریج
فراخ شده است. روی پیراهنها به وسیله گل
یقه و غیره تزیین می شوند.

ـ زنان ترکمن از شلوار لیفه دار استفاده
می کنند. دم پای این شلوارها از قسمت مچ
تنگ تر است. در قسمت دم پای شلوار
معمولاً سوزن دوزی زیبایی به کار می رود.

ـ قبای زنان اغلب از پارچه های ابریشم
و گاهی از پارچه های مخمل انتخاب
می شود. قبا دارای آستر است. و قد آن بلند
به طوری که گاهی به ساق پا می رسد. دو
طرف قبا از قسمت جلو آزاد است.

ـ روسریهای زنان ترکمن مانند
کلاغیهای کردها و لرها از پارچه های مشکی
با نقوش درشت زرد و نارنجی تهیه می شود.
روی این روسریها را با دستمالهای بزرگ به
نام چارقد می پوشانند که این
دستمالها دارای ریشه های بلند و تزیینی
هستند.

ـ جورابهای پشمی را زنان ترکمن
خودشان می بافند که گاهی به بازارها نیز
عرضه می کنند. این جورابها از پشمهای
الوان و ابریشم گرانبها تهیه می شوند.

ـ کفش بانوان ترکمنی خشن و از چرم
خام با تزیینات مختصر بومی تهیه
می شود.

پوشاک زنان مازندران

پوشاک زنان مازندران شامل: لچک،
روسری، پیراهن، جلیقه، شلیته کوتاه،
شلوار، جوراب پشمی، کفش و چادر
می باشد.

ـ لچک از پارچه ای به شکل سه گوش و
سفید تهیه می شود. در قسمت جلو لچک
نواردوزی شده است. زنان این لچک را با
سبک خاص به سر می بندند. لچک بارزترین
پوشاک در میان زنان ساحل خزر بوده و در
تمام منطقه عمومیت دارد.

ـ چارقد یا روسری پارچه ای است
چهارگوش و معمولاً به رنگ سفید که آن را
به صورت دولا بر سر می گذارند و دو طرف
آن را در زیر گلو سنجاق می زنند و یا با
منجوق زیوردار، بند می کنند.

ـ پیراهن زنان مازندرانی با آستین بلند
است که یقه جلو آن باز است.

ـ پوشیدن جلیقه تقریبا در تمام
منطقه معمول است. این پوشش برای
ساکنین کوهپایه های مازندران بسیار متنوع
است.

ـ شلیته زنان مازندرانی از پارچه های
گلدار یا ساده تهیه می شود. قد شلیته کوتاه
و پرچین است.

ـ زنان این منطقه، شلوار را از زیر
شلیته می پوشند که به صورت راسته و

ساده و از پارچه مشکی دوخته می شود. قد
شلوار در مازندران بلندتر از گیلان است.

پوشاک زنان آذربایجان شرقی

پوشاک زنان این دیار به مانند پوشش
مردم دیگر در نقاط مختلف ایران می باشد.
روسری آنان نیز چارقدی است که با یک
دستمال کلاغی به سر بسته می شود. این
چارقدها اغلب گلدار هستند.

ـ پیراهن رویی آنان شبیه پیراهن زنان
قشقایی و بختیاری است. پیراهن
زیرپوشش آنها مانند پیراهن بانوان کرد
است.

ـ تنبان یا شلیته که زنان آذربایجانی ها
به تن دارند، نظیر تنبانهای زنان گیلان،
بختیاری و قشقایی است. گاهی شلوار
سیاه و ساده می پوشند که نظیر شلوار
مازندرانی است و بلندی آن تا پشت پا
می رسد.

ـ جلیقه زنان در این منطقه همان
جلیقه مردان است با این تفاوت که این
پوشاک به وسیله سکه های نقره و حتی طلا
تزیین یافته است و کفش نیز همان
کفشهای بومی متداول روز می باشد.

پوشاک زنان بختیاری

بختیاریها در لرستان زندگی می کنند.
بنابراین تحت تأثیر آداب و رسوم لری
هستند و پوشاکشان به لری نزدیکتر و
شبیه تر است.

ـ پاپوش بانوان بختیاری از نوع
گیوه های شیراز است که در محل تهیه
می شود و یا از اصفهان و شیراز فراهم
می آورند.

ـ چادر بانوان بختیاری مشخص کننده
پوشاک زنان بختیاری است که از جنس
پارچه توری و گاه مزین به تارها و نقشها و
حاشیه های زرین است. حاشیه و کناره های
چادر زنان بختیاری اغلب به وسیله زر و زیور
و سکه های مختلف تزیین می شود. پوشش
زن بختیاری آمیخته ای است از پوشاک
همسایگان خود بویژه اصفهانیها.

ـ بانوان بختیاری دارای یل هستند که
از مخمل گلدار یا ساده تهیه می شود.
یقه این یل ایستاده و گاه خوابیده
است.

سردست آن مزین و در قسمت جلو با
دکمه بسته می شود و از روی پیراهن
می پوشند. تنبان (شلیته) لیفه دار و پرچین
است. پارچه مورد مصرف آن از شش متر
تجاوز می کند و جنس پارچه آن از
پارچه های الوان و خوشرنگ است.

پوشاک زنان خراسان

پوشاک مردم سرزمین خراسان با
پوشاک همسایه های خود یعنی بلوچها
شباهت بسیار دارد. لیکن تفاوتی نیز در
برش آنها وجود دارد که نمی توان نادیده
گرفت. پوشش مردم شرق خراسان
اصیل ترین پوشاکهای این منطقه است.
بقیه ساکنان این دیار عمامه را برداشته و
کت و شلوار