پاورپوینت کامل یک مقایسه، یک نتیجه ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یک مقایسه، یک نتیجه ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یک مقایسه، یک نتیجه ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یک مقایسه، یک نتیجه ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۲

در مناطق روستایی ایران و خصوصا
روستاهای دورتر از مراکز شهری، خانواده نقش
تولیدی داشته و در خانوار روستایی، هر عضو
آن، به فراخور حال خود به کاری مشغول است.
زنان علاوه بر نقش خانه داری خود و تربیت و
نگهداری فرزندان، در تولید و اقتصاد روستا نیز
فعالانه مشارکت دارند.

در کشور ژاپن نیز در واحدهای بهره برداری
خانوادگی و در نظام کشت سنتی و با اقتصاد
معیشتی، وضع مشابهی وجود دارد.

در این کشور به همراه ورود ماشین و
مکانیزاسیون و صنعتی شدن کشاورزی، از
سهم و نقش نیروی کار انسانها کاسته شده
است. به علاوه سه نوع واحد بهره برداری
کشاورزی، در رابطه با تحولات اقتصادی
اجتماعی پدیدار شده که عبارتند از:

نوع الف: واحدی که بیشترین وقت و زمان
اعضای خانواده را به خود اختصاص داده و کار
اصلی خانوار و اعضای خانواده، کشاورزی بوده
و درآمد اصلی خانواده نیز از این راه عاید
می شود.

نوع ب: واحد کشاورزی خانوادگی که
فعالیت اصلی آن کشاورزی بوده اما همه یا
بعضی از اعضای آن بخشی از سال را به
فعالیتهای دیگر می پردازند.

نوع ج: در این نوع خانوارهایی قرار
می گیرند که اعضای آن عمدتا به فعالیتهایی به
جز کشاورزی اشتغال داشته اما به کشاورزی
هم می پردازند. مثلاً این اعضا روزهای تعطیل
خود را به کشت و کار بر روی زمین اختصاص

می دهند. این گروه که به کشاورزان روزهای
شنبه، یکشنبه مشهورند، در روستا ساکن بوده
اما فعالیتهای دیگر در روستا و یا دیگر نقاط
شهری مشغله اصلی آنها را تشکیل می دهند.

با این تفاصیل، معمولاً رؤسای خانوارها و
فرزندان ذکور پسر، به مشاغلی جز کشاورزی رو
می آورند و زنان خصوصا در گروههای ب و ج
کار کشاورزی بیشتری دارند. تحصیل فرزندان
موجب می شود که امکان اشتغال همه در
بخش کشاورزی میسر نباشد و ضمن حفظ
عضویت در خانواده، به کارهای دیگری
بپردازند.

به رغم ورود تکنولوژی در کشاورزی ژاپن،
فعالیت روی زمینهای کشاورزی و دامداری در
قیاس با سایر بخشها (نظیر صنعت و بخصوص
خدمات) ضد ارزش تلقی شده، به همین دلیل
جوانان از کشاورزی رویگردان هستند، به
طوری که در چند دهه گذشته از گرایش
دختران جوان روستایی نه تنها به بخش
کشاورزی کاسته شده، بلکه آنان حتی حاضر به
سکونت و ازدواج در روستا و ادامه کار
کشاورزی نیستند. به گونه ای که در برخی از
مناطق روستایی از جمله در منطقه سندایی
SENDAI و کیوشو KIOSHO، مردان
همسر روستایی نیافته بنابراین به سراغ
دختران چینی و کره ای می روند. زنان و دختران
روستایی ژاپن، کار منشیگری و خدمات را بر
کار در روستا ترجیح داده و برای رهایی از قیود
خانوادگی و خصوصا آداب و رسوم سنتی در
روستاها، به شهرها روی می آورند که در نتیجه
با دشواریهای فراوانی به لحاظ سکونت و
فعالیت روبه رو می شوند.

بنابراین پیرگرایی در بخش کشاورزی ژاپن
به خوبی مشهود می باشد. طبق آمار و ارقام
موجود، در سال ۱۳۴۴، تنها ۵/۱۷ درصد

شاغلین بخش کشاورزی ژاپن ۶۰ سال سن
داشتند، در حالی که ۲۵ سال بعد، یعنی در سال
۱۳۶۹، حدود ۵۰ درصد شاغلین در بخش
کشاورزی بالاتر از ۶۰ سال سن دارند.

در ایران نیز چنین وضعیت مشابهی به
چشم می خورد. به طوری که در سال ۱۳۷۰
حدود ۶۰ درصد شاغلین در مناطق روستایی،
بالای ۶۵ سال سن داشته اند در حالی که
اکثریت شاغلین در گروه سنی ۴۵ ـ ۱۵ ساله،
در شهرها فعال بوده اند.

در سال ۱۳۳۹ در ژاپن حدود ۶ میلیون
خانوار و ۵/۱۴ میلیون نفر جمعیت، به کار
کشاورزی می پرداخته اند. در سال ۱۳۶۲ این
تعداد به ۵/۴ میلیون خانوار کاهش یافته و از
این میان مجموعا نیم میلیون نفر شاغل در
بخش کشاورزی بوده اند. درآمد خانوار کشاورز
ژاپن در حدود ۷ میلیون ین در سال می باشد
که از متوسط حقوق کارگران و کارمندان بیشتر
است.

از طرف دیگر، از تعداد خانوارهای گروه
الف، مرتبا کاسته می شود؛ به طوری که در سال
۱۳۳۹ حدود ۳۴ درصد خانوارهای کشاورز در
این گروه بوده اند که در سال ۱۳۶۲ این رقم به
۱۳ درصد کاهش یافت. گروه ب که در تعریفش
ذکر شد، لااقل یکی از اعضای خانوار بیش از
مدت ۳۰ روز در سال، خارج از خانواده کار
می کند و حداقل ۷۰ هزار ین درآمد از
فعالیتهای غیر کشاورزی دارد، نیز با کاهش
روبه رو بوده است. در مقابل، گروه ج از ۳۲
درصد خانوار کشاورز در سال ۱۳۳۹ به ۷۱
درصد در سال ۱۳۶۲ رسیده است.

با اینکه در ایران چنین دسته بندی از
خانوارهای کشاورز نشده است و آمار دقیقی در
این زمینه در دست نیست، اما می توان گفت:
مهاجرت روستاییان به شهرها موجب شده
است که اعضای خانوارها و بخصوص زنان از
کار کشاورزی باز بمانند در حالی که در شهر نیز
اشتغال مناسبی