پاورپوینت کامل برخورد با سالمندان ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل برخورد با سالمندان ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل برخورد با سالمندان ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل برخورد با سالمندان ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۲

بر خانواده ها، زائده ای مزاحم می پندارند و
می کوشند برای آنکه آزادیهای شخصی شان
محدود نشود و مزاحمی نداشته باشند، به
نحوی آنان را از محیط خانه و روابط خانوادگی
دور کنند، اسلام به آنان ارج می نهد و حرمت
قائل است و به رعایت حقوق و احترام آنان
سفارش کرده و به بهره گیری از تجارب و افکار

پخته آنان تشویق می کند.

در این بخش، شیوه صحیح برخورد با
پیران و سالمندان را ـ چه پدر و مادر باشند، چه
سالخوردگان دیگر ـ بر اساس تعالیم مکتب،
بررسی می کنیم.

۱ـ محور وحدت

مجموعه افراد یک فامیل، نسبت به بزرگ
خاندان احترام می گزارند و در کارها با آنان
مشورت می کنند و در اختلافات، به رأی و
حکمیت و داوری آنان ارج می نهند و گاهی
یک سخن از سوی آنان، آتش فتنه ای را
خاموش می سازد، یا تفرقه و کدورتی را به وفاق
و همدلی و آشتی مبدل می سازد.

نعمت وجود بابرکت آنان، اغلب تا هستند،
ناشناخته است. وقتی به جایگاه حساس و مهم
و نقش کارگشای آنان پی می برند که از دست
بدهند. چه بسیار اختلافها و قهرها و نزاعهای
خانوادگی که پس از درگذشتِ «بزرگ خاندان»
چهره نشان می دهد و چه بسیار رابطه ها و رفت
و آمدها که قطع می شود، یا به سردی می گراید،
و علت آن فقط از دنیا رفتن محوری است که
مایه دلگرمی، امید، انس و معاشرت فامیل
است.

رسول خدا(ص) فرمود: «البَرکه مَعَ
اکابِرِکم».(۱)

برکت و خیر ماندگار، همراه بزرگترهای
شماست.

در سخن دیگر فرمود: «الشّیخُ فی اَهْلِهِ
کالنّبیِ فی اُمّتهِ».(۲)

پیرمرد در میان خانواده اش، همچون یک
«پیامبر» در میان امتش است.

این اشاره به همان نقش محوری،
فروغ بخشی، صفاآوری، هدایت و ارشاد، تجمع
و الفت است که در وجود آنان نهفته است. پس
اگر بزرگترها در فامیل و خانواده، چراغ
روشنی بخش و محور وحدت و همدلی و عامل
انس و ارتباط و رفت و آمدهای خانوادگی اند،
باید این جایگاه، محفوظ بماند و مورد حراست
و تقویت قرار گیرد.

ب ـ حرمت بزرگترها

رعایت ادب و مقتضای حق شناسی نسبت
به عمری تلاش صادقانه و ایثارها، گذشتها،
دلسوزیها و سوختن و ساختنها که بزرگان از
خود نشان داده اند، آن است که در خانواده ها
مورد تکریم قرار گیرند، عزیز و محترم باشند،
به آنان بی مهری نشود، خاطرشان آزرده نگردد،
به توصیه ها و راهنماییهایی که از سر سوز و
تجربه می دهند، بی اعتنایی نشود.

خود «بزرگسالی» و «سن بالا» در
فرهنگ دینی ما احترام دارد. این سخن پیامبر
خدا(ص) است: «مَنْ عَرَفَ فَضْلَ کبیرٍ لِسنّهِ
فَوَقَّرَهُ، آمَنَهُ اللّه ُ تعالی مِن فَزَعِ یوم القیامه».(۳)

هر کس فضیلت و مقام یک «بزرگ» را به
خاطر سن و سالش بشناسد و او را مورد احترام
قرار دهد، خدای متعال او را از هراس و نگرانی
روز قیامت ایمن می دارد.

احترام به بزرگترها و ترحم و مهربانی
نسبت به کوچکترها، از دستورالعملهای اخلاقی
اسلام است و کانون خانواده ها را گرم و مصفا
می سازد و این، توصیه امام صادق(ع) است که
فرمود:

«لَیسَ مِنّا مَنْ لَمْ یُوَقِّرْ کبیرَنا وَ لَمْ یَرْحَمْ
صَغیرنا».(۴)

کسی که بزرگ ما را احترام نکند و کوچک
ما را مورد شفقت و عطوفت قرار ندهد، از ما
نیست.

این سخن را نیز از علی(ع) به یاد داشته
باشیم که فرمود:

«یُکْرَمُ العالِمُ لِعلمه و الکبیرُ لِسِنّهِ».(۵)

دانشمند را به خاطر علمش و بزرگسال را
به خاطر سن او، باید احترام کرد.

اگر جوانان قدر پیران را نشناسند و به
جایگاه آنان حرمت ننهند، هم رشته های
عاطفی پیوندهای انسانی از هم گسسته
می شود، هم از رأفت و عاطفه و تجربه
سالخوردگان محروم می شوند، هم نشانه
بی توجهی خود به ارزشها را امضا کرده اند.
حضرت علی(ع) در یکی از سخنان خویش،
ضمن انتقاد از اوضاع زمانه و ناهنجاریهای
رفتاری مردم، از جمله بر این دو مسأله تأکید
می فرماید: ۱ـ بی احترامی کوچکترها نسبت به
بزرگترها ۲ـ رسیدگی نکردن توانگران به
نیازمندان:

«انّکم فی زمانٍ … لا یُعَظِّمُ صغیرُهم
کبیرَهُمْ و لا یَعُولُ غَنیُّهُم فقیرَهم».(۶)

شما در زمانه ای به سر می برید که کوچک
به بزرگ تعظیم و تکریم نمی کند و ثروتمند، به
فقیر رسیدگی نمی کند!

ج ـ نسبت به والدین

سالمندان به طور عموم، از احترام
برخوردارند. اگر پدر و مادر باشند که این وظیفه،
سنگین تر و مسؤولیت مضاعف است. قرآن
کریم از تندی و پرخاش نسبت به پدر و مادر
پیر نهی می کند و به سخن نیک و لحن
شایسته و خضوع و تواضع و گستردن بال رأفت
در برابر آنان و خیرخواهی و دعا در حق آنان
دعوت می کند.

فرمان خداوند، چنین است:

«اِمّا یَبْلُغَنَّ عِندک الکبرَ اَحَدُهما او کلاهُما
فلا تَقُلْ لَهما اُفٍّ و لا تَنْهَرهُما وَ قُلْ لَهُما قولاً
کریما، وَاخفَضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِ مِنَ الرّحمهِ وَ
قُل رَبِّ ارحَمْهُما کما ربّیانی صَغیرا».(۷)

هر گاه یکی از آن دو (پدر و مادر) یا هر دو
نزد تو به سن پیری و سالمندی رسیدند، به
آنان اف مگو، آنان را طرد مکن و به آنان
سخن کریمانه بگو و بال فروتنی را از روی
رحمت و شفقت برای آنان بگستر، و بگو:
پروردگارا! همان گونه که مرا در خردسالی ام
تربیت کردند، تو نیز بر آنان رحمت آور.

ادب و احترام نسبت به پدر و مادر
بزرگسال، آن است که: آنان را به اسم، صدا
نکنی، به احترامشان برخیزی، از آنان جلوتر راه
نروی، با آنان بلند و پرخاشگرانه سخن نگویی،
نیازهایشان را برآوری، خدمتگزاری به آنان را
وظیفه ای بزرگ بدانی و از آنان در سن کهولت
و پیری مراقبت کنی.

در حدیث است که امام باقر(ع) فرموده
است: پدرم به مردی نگریست که همراه
پسرش راه می رفتند و پسر به بازوی پدرش
تکیه داده بود. پدرم تا زنده بود، با آن جوان (به
خاطر این بی حرمتی نسبت به پدرش) صحبت
نکرد.(۸)

به همان اندازه که آزردن آنان و «عاق»
شدن، حرام و نکوهیده است و از آن نهی شده
است، دل به دست آوردن و جلب رضایت و
نیکی به آنان سفارش شده است و این
خدمتگزاری، سبب بهشتی شدن فرزندان به
شمار آمده است.

«ابراهیم بن شعیب» گوید: به امام
صادق(ع) ع