پاورپوینت کامل استخاره، ازدواج؛ بایدها و نبایدها ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استخاره، ازدواج؛ بایدها و نبایدها ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استخاره، ازدواج؛ بایدها و نبایدها ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل استخاره، ازدواج؛ بایدها و نبایدها ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۰

نسیم سخن

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست	آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست
هرگه که دل به عشق دهی خوش دمی بود	در کار خیر، حاجت هیچ استخاره نیست(۱)

«استخاره»، پنجره ای روشن، به سوی
فضایی قُدسی است که نسیم آرامش و
اطمینان در سرای دلها می نشاند و انسانهای
دین باور و خداجو را از تردید، دودلی و آشفتگی
خاطر می رهاند. لحظه های حساس زندگی که
هنگامه انتخاب درست و سرنوشت ساز است
همانند فرشته ای آسمانی مسیر خیرآفرین را به
آدمی می آموزاند و امروزی پرامید و فردایی
پرنوید را فرا روی انسانهای هوشمند قرار

می دهد.

جایگاه ارزشمند استخاره و آثار پربهای آن،
شیفتگان فراوانی پرورانده است، به گونه ای که
تجربه های گوناگون آنان در بهره های معنوی و
مادی زبانزد همگان شده است. اما افراطهای
بسیار و استفاده های نابجای برخی علاقه مندان
بدآنجا انجامیده که گاه لطیفه های خنده آور و
ماجراهای نابخردانه ای از این افراد مطرح شود
به گونه ای که دیدگاه بسیاری از افراد ـ بویژه
جوانان حقیقت گرا و آرمان خواه ـ را نسبت به
این مشعل روشنی بخش، دچار توفان تحقیر و
غبار غربت ـ از حقیقت ناب و اصیل آن ـ نموده
است. از این رو چون فرصت شایسته ای بیابند،
پرسشهای فراوانی در باره استخاره می کنند.
پرسشهایی اینچنین که:

«استخاره» یعنی چه؟ و فلسفه رجوع به
آن در لحظه های مهم و سرنوشت ساز زندگی
چیست؟

آیا استخاره نوعی «غیب گویی» نیست؟
و یا مراجعه ما به آن موجب تعطیل تفکر و
اندیشه نخواهد بود؟

چگونه ما که به عنوان برترین موجودات
زنده هستیم سرنوشت خود را به دست
تسبیحی بی جان بسپاریم و تسلیم آن شویم؟!

اگر تمامی آیات قرآن «نور» و «رحمت»
است، پس چگونه بر بالای صفحات برخی
قرآنها کلمه «خوب» یا «بد» نوشته می شود؟!

آنگاه که برای کاری بسیار مهم و
ارزشمند چون انتخاب همسر، استخاره
کردیم، اگر خلاف آن عمل نمودیم، آیا بلای دنیا
و عذاب آخرت گریبانگیر ما خواهد شد؟!

سیره معصومان(ع) و شیوه عالمان و
صالحان در استفاده از استخاره در لحظه های
حساس زندگی چگونه بوده است؟

آیا انجام استخاره، اختصاص به قشر
خاصی همان عالمان حوزوی دارد، یا آنکه
همگان می توانند با فراگیری شیوه آن مشکل
خود را حل کنند؟

«استخاره» یعنی چه؟ و فلسفه
رجوع به آن در لحظه های مهم و
سرنوشت ساز زندگی چیست؟

«استخاره»، «طلب خیر از خداوند» و
«شناخت بهترین راه یا عالی ترین مورد»^(۲)
است. اقدامی که در پرتو آن رو به سوی
پروردگاری قادر، مدبّر و مهربان می کنیم و
برای زندگی خود، بهترین مصلحت را
می جوییم و پس از انجام استخاره از تردید،
شک و دغدغه خاطر رها شده، همراه با نوعی
آرامش درونی، شکیبایی، نشاط و امید به کار و
کوشش ادامه می دهیم. گرچه پس از آن دچار
سختیها و دشواریهایی شویم و برای دستیابی
به هدف با ناهمواریهایی در مسیر زندگی
روبه رو گردیم؛ اما توجه ما به خداوند، امید الهی
و توکل گرانبهایی که در خود ایجاد کرده ایم،
ره توشه ای پرارزش برای دوری یأس و
نومیدی و افزایش شور و نشاط خواهد بود.

از این رو در معارف ناب دینی این حقیقت
گرانسنگ را این گونه می یابیم که:

«ما استخار اللّه َ عزّ و جلّ عبدٌ مؤمن الا خار
اللّه له».^(۳)

هیچ بنده باایمانی از خداوند طلب خیر
نکرد، مگر آنکه پروردگار مهربان، سعادت او را
فراهم ساخت.

استخاره دو نوع است:

۱ـ طلب خیر و هدایت از خداوند

معنای حقیقی استخاره که «طلب خیر و
صلاح و هدایت از خداوند» است و در روایات
ما این نوع معروف است، نوعی دعا، استمداد از
خداوند و توکل به او است. شیوه ای که
پیشوایان معصوم(ع) بدان پایبند بودند و به
اصحاب خود سفارش می نمودند.

رسول اکرم ـ درود خداوند بر او و آل او باد
ـ می فرمود:

«از سعادت و نیکبختی انسان، استخاره
او از خداوند و رضایت وی به قضای الهی است
و از شقاوت و نگون بختی او، ترک استخاره و
ناخرسندی از خواست خداوند است».^(۴)

و یا در وصایای امیرمؤمنان علی(ع) به
امام حسن(ع) است که: «و اکثر الاستخاره»
بسیار از خداوند طلب خیر و سعادت نما.^(۵) و آن
حضرت، خود برای استخاره دو رکعت نماز
می خواند، در تعقیب نماز صد مرتبه: استخیرُ
اللّه (طلب خیر می کنم از خداوند) می فرمود و به
دنبال آن دعایی با مفهومی اینچنین قرائت
می کرد:

«خدایا! قصد انجام کاری دارم که تو
می دانی، اگر صلاح دین و دنیا و آخرت مرا در
این کار می دانی وسیله آن را برایم فراهم ساز
و اگر می دانی که برای دنیا و آخرت من بد است،
مرا از آن بازدار، چه کراهت داشته باشم، چه
علاقه، زیرا تو مصالح واقعی را می دانی ولی
من نمی دانم و تو علاّم الغیوب (دانای غیبها)
هستی».^(۶)

بعد از آن تصمیم می گرفت و وارد عمل
می شد.^(۷)

۲ـ استخاره معروف و رایج در جامعه ما

این استخاره نوعی کسب تکلیف برای رفع
تردید است بدون آنکه غیر واجبی واجب،
حلالی حرام، و یا حکمی از احکام خداوند تغییر
یابد. ابتدا توجه به خداوند می کنیم، سپس به
لطف و رحمت او دل می سپاریم و با این دو گام
ارزشمند، رضایت به خواست پروردگار داده، به
تمامی داده ها و نداده ها و از همه شادیها و
شیونها اعلام رضایت و خرسندی می نماییم.
بدون تردید در این نوع استخاره، نه کسی از
غیب و داناییهای آن، آگاه می شود، نه فردی
ادعایی بر این مطلب دارد. بدون آنکه استخاره
را مؤثر در سرنوشت بدانیم تا سبب شرک شود
و یا به دور از اینکه در توحید علمی و عملی
مشکلی بیافریند.^(۸) تنها خیر شخص، در انجام
یا ترک عمل، مشخص می شود و او از فکر
مشغولی و آشفتگی روحی نجات می یابد اما
نسبت به این نکته که آینده او از نظر خیر یا شرّ
چه خواهد شد؛ هیچ آینده نگری و غیب گویی در
استخاره وجود ندارد.^(۹)

به دیگر سخن، همه ما می دانیم دانش ما
اندک و جهل ما بسیار است؛ به گونه ای که گاه
علم ما نیز جهل است و خود خبر نداریم،
مجهولات اطراف ما به گونه ای وسیع و
فراوان اند که در لحظه های مختلف و معبرهای
گوناگون و حساس زندگی، خود را بر سر
دوراهی یا چندراهی می بینیم، در حالی که توان
تصمیم سریع، درست و یا روشنگری در خود
نمی یابیم. در این حال که عقل ما توان کمک و
راهگشایی ندارد، سراغ عاقل دیگری می رویم
تا با مشورت، راه درست و بهتر را بفهمیم. اگر
با کمک او و دیگران، باز هم ابهام و تردید در ما
باشد و از سوی خداوند نیز هیچ تکلیف و
فرمانی در وضعیتی که در آن قرار داریم، یافت
نشود، در این حال ـ که دین باوران و بی دینان
ناچار به یک طرف رفته و مجبور به پذیرش
یک سوی تحیّر و نگرانی هستند ـ اگر نیرویی
الهی و امدادی ملکوتی یافت شود و انسان را
به یک طرف دلگرم سازد، تا با اراده راسخ و
امیدی فراوان به کار و تلاش بپردازد ارزش
بسیاری خواهد داشت. در اینجا مقلب القلوب،
راهنمای قلب او در انجام کاری بهتر و مسیری
سعادت بخش می شود و با استخاره، این
آنگاه که برای کاری بسیار مهم و ارزشمند چون انتخاب
همسر، استخاره کردیم، اگر خلاف آن عمل نمودیم، آیا بلای
دنیا و عذاب آخرت گریبانگیر ما خواهد شد؟!

شخص را دلگرم و پرشور در میدان زندگی نگه
می دارد تا با اراده ای قوی و روحی سرشار از
امید ـ که روانشناسان مایه دوری امراض روحی
و جسمی می دانند ـ برای خود، خانواده و جامعه
مفید و پرثمر باشد. حال، چه کسی داناتر و
توانمندتر از خداوند است تا چنین ارمغان
ارزشمندی در اثر استخاره به انسانها عطا کند:

«اَمَّنْ یُجیبُ اْلمُضْطَرَ اِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ
السّوُء».^(۱۰)

یا [کیست] آن کس که درمانده را ـ چون
وی را بخواند ـ اجابت می کند و گرفتاری را
برطرف می گرداند؟^(۱۱)

مرا ز خضر طریقت نصیحتی یاد است

که بی گواهی خاطر به هیچ راه مرو^(۱۲)

آیا استخاره سبب تعطیل تفکر،
تحقیق و مشورت نخواهد بود؟

آموزه های آسمانی بر پایه برهان، اندیشه و
فطرت انسانها بنیان نهاده شده است و اساس
پذیرش دین بر پایه آن است و در کنار کتاب و
سنت، به عنوان یکی از منابع استنباط قلمداد
شده است. چه اینکه ساختار ارزشی آن از چنان
عظمتی برخوردار است که از شرایط نخست
تکلیف و انجام بایدها و نبایدهای الهی
محسوب می شود.

از این رو رسالت رسولان، آشکار ساختن
گنجهای پنهان عقلها شمرده شده است: «و
یثیروا لهم دفائن العقول»^(۱۳) و «شرع» و
«اندیشه» و یا «عقل» و «وحی» دو بال پرواز
انسانهای گرانمایه معرفی شده است به گونه ای
که قاعده ای مشهور در مسیر دانشهای دینی
بدین عبارت وجود دارد که:

کُلَّما حکم به الشرع حکم به العقل و کُلَّما
حکم به العقل، حکم به الشّرع.

هر آنچه را شرع بدان حکم دهد، عقل نیز
فرمان می دهد و هرچه را عقل دستور دهد،
شرع نیز فرمان خواهد داد.

از سوی دیگر انسانهای سست بنیاد که از
چنین تحفه خدادادی استفاده نمی کنند و به
دور از عقل و خرد، دل به هواها و هوسها
می سپارند، نکوهش بسیاری شده اند، به
گونه ای که بدترین موجودات، کران و لالانی
دانسته شده که نمی اندیشند و به دور از عقل
زندگی می کنند: اِنَّ شرّ الدّواب عند اللّه الصم
البکم الذین لا یعقلون.^(۱۴) گرچه اینان اکثریت
را تشکیل دهند و احساسات دیگران را سمت و
سو بخشند.^(۱۵)

افزون بر این حقیقت ارزشمند بر استفاده
از اندیشه، رأی و خرد دیگران ـ در کنار فکر
خود ـ نیز، سخنهای فراوانی مطرح شده و با
عنوان «مشورت و رایزنی»، سفارش بسیاری
شده است. همان گونه که به رسول اللّه ـ درود
خداوند بر او و آل او باد ـ که خود برترین خرد و
اندیشه را دارا بوده است و «عقل کُل» محسوب
می شد، فرمان مشورت با اصحاب داده شده
است: «و شاورهم فی الامر»^(۱۶) و دین باوران
خجسته را با این مزیت والا توصیف می کند
که: «و امرهم شوری بینهم»^(۱۷) سیره همیشه
مؤمنان، مشورت است.

با توجه به این دو نکته، چون به شیوه
صحیح و دستور درست استخاره رو می کنیم،
به گونه ای منطقی و عقلانی با سلسله مراحلی
حقیقت گرا و اندیشمندانه روبه رو می شویم:

نخست استخاره را مربوط به زمان و
محلی می بینیم که هیچ حکم و فرمان الهی
متعیّنی در باره «باید» (واجب) و «نباید»
(حرام) و «انجام بهتر» (مستحب) و «ترک
بهتر» (مکروه) نداشته باشد بلکه انجام و عدم
انجام آن، مساوی باشد، (مباح). پس از این
مرحله، هیچ دستوری در ابتدای ورود و تصمیم
در کار غیر از تفکر و تدبّر به چشم نمی خورد،
بدین بیان که پیش از هرگونه اظهارنظر و یا
اراده راسخ، باید اندیشید، فکر کرد و نکات
مثبت و منفی کار را به خوبی سنجید؛ اگر به
نتیجه ای روشن و درخشان دست یافتیم،
نیازی به مشورت و یا رفتن به سوی استخاره
نخواهد بود.

حال اگر عقل خود ما، دچار تردید و شک
بود و به هیچ یک از دو یا چند طرف، گرایشی
نیافت، می توان استخاره کرد؟ خیر؛ زیرا هیچ
محلی برای استخاره وجود ندارد، بلکه در این
حال از عاقل دیگر و صاحبان رأی و نظر باید
استفاده کرد؛ کسانی که به دور از هر گونه
بدبینی، حرص، منفی نگری، بُخل و
تنگ نظری به مسایل می نگرند و پاک و
پیراسته از هر پیش داوری و حبّ و بغض، رأی
صائب و صحیح خویش را در اختیار ما
می گذارند.

بدین ترتیب عقلهای جدا از عقل ما، با هم
ضمیمه شده و گاه نتایج بسیار روشنی فراهم
می شود که سالیان سال، آثار و برکات آن
همچون آبشاری ریزان، جاری خواهد بود.

آنجا که هیچ حکم الزامی متعیّن از سوی
خداوند در باره راه و مورد تردید ما وجود
نداشت، عقل ما نیز توان تشخیص خوب و بد
را از دست داده بود. در مشورت نیز با اظهارنظر
مثبت برخی و اعلام رأی منفی بعضی روبه رو
شدیم و باز در شگفتی، تردید و دو دلی قرار
داشتیم، محل و زمان استخاره فرا رسیده
است. پس گامهای نخست استخاره ابتدا تعقل
و اندیشه، سپس مشورت و رایزنی است و هیچ
گاه تعطیل فکر و فکرخواهی به دنبال نخواهد
داشت زیرا:

مشورت ادراک و هشیاری دهد

عقلها را عقلها یاری دهد

امر «شاورهم» برای آن بود

کز تشاور لهو و کژ کمتر شود^(۱۸)

آری افزون بر این نکته، گاه در مواردی
بین خوب و خوبتر دچار تردید می شویم همانند
آن که بین دو عمل واجب (وظیفه حضور در
جبهه یا تحصیل دانش) و یا دو کار مستحب
(زیارت امام رضا(ع) یا دیدار اقوام و صله رحم)
متحیّر می شویم، در این حال ـ نیز گرچه حکم
هر یک از اعمال روشن است ـ انجام استخاره
مطلوب خواهد بود، زیرا با آن رفع حیرت و
سردرگمی خواهد شد.

چگونه سرنوشت خود را به دست

تسبیحی بی جان بسپاریم؟

دانستیم زمان و محل استخاره بسیار اندک
و محدود خواهد بود، بدین بیان که در مواردی
لازم می شود که هیچ تکلیف و فرمانی از سوی
خداوند مشخص نشده است و از احکام
پنجگانه، تنها در یک مورد یعنی مباح، مسیر
ورود به استخاره روشن می گردد. از این رو
هرگاه در باره عمل واجبی استخاره کردیم و بد
آمد هیچ اعتنایی بدان نباید کرد و یا چون
نسبت به فعل حرامی استخاره کردیم و ضمن
خوب آمدن، توصیه به سرعت و عجله در
انجام آن شد، باز هم چون محل استخاره
نبوده، هیچ ارزش نخواهد داشت. پس
استخاره، خود، نوعی ضرورت در موراد خاص و
استثنایی است که پیش از آن تکلیفی نبوده و
پس از آن نیز تکلیف و فرمانی صادر نخواهد
شد و مجبور به تبعیت و اطاعت نخواهیم بود.
از سوی دیگر، تسبیح بی جان، هیچ دخالتی در
سرنوشت ما ندارد بلکه ما از خداوند طلب خیر
و مصلحت می کنیم و به کمک تسبیح که
وسیله ای برای ذکرگفتن بود، به نتیجه دست
می یابیم، همان گونه که برخی به وسیله کتاب
مقدسی چون قرآن، حیرت و سرگردانی خود را
برطرف می کنند.

علت نوشتن «خوب» یا «بد» بر

بالای صفحات برخی قرآنها چسیت؟

پرسشی که از دیرباز برای بسیاری از افراد
ـ بویژه جوانان ـ مطرح بوده این سؤال است که
قرآن نور و رحمت است و نور و رحمت هیچ
آیه ای نامناسب یا بد در آن وجود ندارد، در
حالی که برخی قرآنها در سمت راست یا چپ
هر صفحه ای ـ در قسمت بالای صفحات ـ
واژه خوب، بد یا میانه نوشته شده است! مگر
می تواند آیه ای بد باشد گرچه برای دوزخ و
دوزخیان نازل شده باشد. زیرا درس و عبرتی
برای دیگران خواهد بود و هیچ بدی نخواهد
داشت.

پاسخ این پرسش را با این نکته آغاز
می کنیم که استخاره انواع گوناگونی دارد که
برخی از محققان به شش نوع آن اشاره کرده اند
(مطلق، مشورتی،