پاورپوینت کامل روابط خانوادگی کوچ نشینان در شمال خراسان ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روابط خانوادگی کوچ نشینان در شمال خراسان ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روابط خانوادگی کوچ نشینان در شمال خراسان ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روابط خانوادگی کوچ نشینان در شمال خراسان ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۴

شمال خراسان شامل پنج شهرستان به نامهای
مشهد، درگز، بجنورد، قوچان و شیروان است. تمام
جهانگردانی که از اواخر دوره صفویه تا اواخر
دوره قاجاریه به شمال خراسان مسافرت کرده اند
اکثریت، جمعیتِ این خطه را کردزبان دانسته اند.

هر کدام از خانواده های کوچ نشین در این
منطقه یک واحد تولیدی را تشکیل می دهد و هر
یک از اعضای آن دارای نقش مشخصی است که در
درون این واحد تولید، حقوق هر کدام از آنها به
دقت تعیین شده است. کارهای زنانه و مردانه به
طور واضح معین و از یکدیگر جدا می باشند.
کارهایی که انجام آن مستلزم ایجاد ارتباط با
اشخاص خارج از محله است، مثل خرید مواد
خوراکی یا فروش فرآورده های دامداری، به عهده
مردها می باشد، اما بیشترین قسمت کارهای تولید
(به استثنای نگهداری و پشم چینی) مثل شیردوشی،
تبدیل شیر به مشتقات آن، یافتن نوار چادر و
کارهای خانگی به عهده زنان است.

تقویم فعالیتهای روزانه یک زن در دوره
شیردوشی به شرح زیر است:

صبح خیلی زود و غالبا یک ساعت و نیم قبل از
طلوع آفتاب برای مشک زنی و کره گیری
برمی خیزد و این کار را به کمک مشک و سه پایه
سنتی انجام می دهد. بعد از کره گیری، نوبت به فراهم
کردن صبحانه و تمیز کردن چادر می رسد، حدود
ساعت هشت صبح شیردوشی شروع می شود. حمل
آب از چشمه و یا از رودخانه تا چادر یک کار
منحصرا زنانه است و هرگز یک مرد کوچ نشین (و
حتی روستانشین) و حتی یک پسر جوان مبادرت
به حمل آب نمی کند. نزدیکی های ظهر، زن به
آماده کردن نهار می پردازد، و بخصوص اگر
بچه های زیادی در خانواده وجود داشته باشد این
کار وقت بیشتری می گیرد. بعد از نهار، اگر هنوز
مقداری از ماست باقی مانده باشد، مجددا به
مشک زنی و کره گیری می پردازد. تهیه کشک و
قره قروت نیز معمولاً بعدازظهرها انجام می شود.
حدود ساعت پنج بعدازظهر شیردوشی را مجددا
شروع می کند، بعد از این دومین شیردوشی، شیر به
دست آمده را با شیری که صبح دوشیده است با هم
می آمیزد و آن را تبدیل به ماست می نماید تا برای
مشک زنی و کره گیری صبح فردا آماده باشد. در
طول بهار زنها هر دو و یا سه روز یک بار نان
می پزند، زنان آخ رین نفری هستند که به هنگام
شب می خوابند. آنان در دوره شیردوشی عملاً حتی
یک ساعت فراغت ندارند.

در فصل پاییز زنها به کارهای دیگری مثل
ریسیدن موی بز، بافتن نوار چادر، بافتن فرش و
خرجین می پردازند. در طول کوچ، حمل بچه های
کوچک به عهده آنهاست و یک مرد و حتی یک
پسر جوان هرگز کودکی را حمل نمی کند.

چنان که ملاحظه می شود، بخش اعظمی از
کارهای تولیدی و کلیه کارهای خانگی توسط زنها
انجام می شود. مرد کوچ نشین، زنی که در کنارش
نباشد هرگز نمی تواند گله خود را اداره کند و حتی
قادر به ادامه زندگی سنتی کوچ نشینی نخواهد بود.
برای یک کوچ نشین، ازدواج کردن و یا زندگی در
خانواده ای که قبلاً تشکیل شده، یکی از ضروریات
برای ادامه دادن به کوچ نشینی است.

زنها که این چنین در خدمت مردان کوچ نشین
هستند و همه نوع فعالیت و زحمتی را انجام می دهند
و نقشی اساسی در تولید دارند، در مقایسه با مردها،
نسبت به دارایی خانواده از حقوق برابر برخوردار
نیستند. در میان کردهای کوچ نشین، خانواده هسته
مرکزی و بنیادین اقتصاد است و هر کدام از
پسرهای مجرد خانواده، در مورد ثروت و دارایی
خانواده دارای همان حقوقی است که پدرش دارد.
در اینجا نیز مثل سایر کوچ نشینان، مثلاً ترکمنها که
قبلاً در صحرای قره قوم کوچ نشینی می کردند و یا
مثل باصریهای کوچ نشین جنوب ایران، هر کدام از
فرزندان خانواده به هنگام ازدواج بخشی از گله
پدری را دریافت می کنند اما عملاً تنها پسرها
بخشی از گله را می گیرند و نه دخترها.

برای اینکه مسأله بهتر و روشن باشد فرض
می کنیم مردی دارای ۳۰۰ رأس میش و بز و نیز
دارای دو پسر و دختر می باشد که همگی آنها مجرد
هستند. اگر پسری ازدواج کند سهمی که به او تعلق
می گیرد ۱۰۰ رأس دام است، زیرا که پدر و پسرها
سه نفر به حساب می آیند و هر کدام سهم برابری از
دامهای خانواده دارند. در حالی که اگر یکی از
دخترهای خانواده ازدواج کند، نه تنها از گله دامهای
پدر خود سهمی نمی برد، بلکه پدر قسمت مهمی از
دامهایش را که دامادش به عنوان شیربها می دهد،
نگه می دارد و همین دامها گله پدر را بزرگتر می کند
و در نتیجه سهم پسرهایی که بعدا می خواهند
ازدواج کنند، بیشتر می شود. ممکن است پدری
هزینه های ازدواج پسر خود را به عهده بگیرد، اما
این هزینه ها معمولاً از سهم همین پسر کسر
می گردد. پسری که سهم خود را می گیرد و از پدر
جدا می شود، تمام حقوق خود را در مورد گله پدر
حتی بعد از مرگ پدر از دست می دهد، برعکس از
سایر دارایی پدر خود مثل زمین و سایر اموال غیر
منقول ارث می برد. نمونه ای را ذکر می کنیم:

آقای رضاقلی از طایفه بریمانلو دارای چهار
پسر به نامهای ۱ـ حاجی عزیز ۲ـ حاجی محمد ۳ـ
عباس ۴ـ علی و دو دختر بود. زمانی که حاجی
عزیز، پسر بزرگتر، می خواست ازدواج کند، پدر او
فقط دارای ۲۰۰ رأس میش و بز بود. بنابراین سهم
او چهل رأس دام و یک شتر و یک رأس الاغ شد که
دریافت نمود. در آن موقع برای پدر و سه برادرش
۱۶۰ رأس باقی ماند.

سال بعد یکی از دخترها ازدواج کرد که نه تنها
بخشی از گله پدری به او تعلق نگرفت بلکه پدرش
از ۳۰ رأس دامی که داماد به عنوان شیربها داده بود،
۱۵ رأس آن را برای خود نگه داشت. دو سال بعد
پسر دوم او حاجی محمد ازدواج کرد، در آن موقع
پدرش ۱۹۲ رأس دام داشت و پسر نیز سهم خود را
که ۴۸ رأس دام می شد، دریافت کرد. کمی بعد
دومین دختر او بدون اینکه چیزی از گله پدر
نصیبش شود ازدواج کرد و دو پسر دیگرش عباس
و علی مجرد مانده بودند. رضاقلی، شش سال بعد از
ازدواج حاجی محمد، از دنیا رفت و به هنگام مرگ
دارای ۱۳۲۵ رأس دام بود و این دامها بین دو پسر
باقیمانده که مجرد بودند و نیز مادر آنها تقسیم شد.
مادر تعداد ۱۶۶ رأس دام یعنی یک هشتم از کل گله
را برداشت (۱۶۶ = ۸ : ۱۳۲۵) و پسرها نیز هر کدام
تعداد ۵۷۹ ر