پاورپوینت کامل انواع بازیها و نقش آنها در رشد شخصیت کودک ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انواع بازیها و نقش آنها در رشد شخصیت کودک ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انواع بازیها و نقش آنها در رشد شخصیت کودک ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انواع بازیها و نقش آنها در رشد شخصیت کودک ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۴

انواع بازی

اینکه کودک چگونه بازی می کند و چه نوع
بازی می کند تا حد زیادی بستگی به سن او و
حد تکامل او دارد.

بازیها با توجه به محتوای آنها و تمایلات و
گرایشهای کودک که نشأت گرفته از اوضاع و
احوال درونی اوست و بر اساس نگرش و
دیدگاهی که نظریه پردازان روان شناسی نسبت
به کودک دارند به انواع مختلفی
تقسیم می شوند.

در بین بازیها، بازیهای تقلیدی، نمایشی،
نمادی، و تخیلی به دلیل اهمیتی که در
شناخت و بررسی وضعیت روحی، روانی و
درمانی کودک دارند، و از آنجا که کودکان هم
تمایل بیشتری به این بازیها دارند و وجوه
اشتراک این بازیها که تشخیص آنها را قدری
مشکل می سازند لذا اولویت را به بررسی و
بیان این بازیها داده ایم.

بازیهای تقلیدی

غریزه تقلید یکی از غرایز نیرومند و
ریشه دار در انسان است. به برکت وجود همین
غریزه است که کودک بسیاری از رسوم زندگی،
آداب معاشرت، غذا خوردن، لباس پوشیدن،
طرز تکلم، ادای کلمات و جمله ها را از پدر و
مادر و سایر معاشران فرا می گیرد و به کار
می بندد. انسان در تمام طول عمر کم و بیش از
دیگران تقلید می کند اما در سنین بین یک
سالگی تا پنج سالگی بیشتر از این قوه
استفاده می کند.^(۱)

کودکان ابتدا تقلید را از پدر و مادر خود
شروع می کنند، به این ترتیب که اکثر فعالیتهای
والدین خود را در خانه تقلید می کنند. پسران
کارها و مشاغلی را تقلید می کنند که بیشتر
مربوط به مردان است و دختران علاقه مندند
که فعالیتهای مربوط به مادران را تکرار کنند.
مثلاً پسرها دوست دارند که نقش بنا،
دست فروش، مغازه دار، راننده، پزشک، خلبان،
پلیس و … را بازی کنند در حالی که دخترها
ذوق فراوان دارند که در نقش مادر و پرستار
کارهایی از قبیل تمیز کردن خانه، آشپزی،
شستشو و اطو زدن لباسها و غیره را به صورت
بازی انجام دهند.^(۲)

بازیهای تقلیدی نقش مهمی در رشد
کودکان دارند. کودکان به فرصتهایی نیاز دارند
تا خود را مثل بزرگترهایی که می شناسند
بیارایند و همچون آنها عمل کنند. از جمله
وسایلی که امکان چنین بازیهایی را فراهم
می کند چیزهایی نظیر لوازم خانه داری،
عروسکها، پارچه های مخصوص خیاطی،
ظرفها، قطعات گوناگون و مکعبها، انواع
ماشینها، هواپیما، قایق، تانک، تفنگ، میز و
صندلی کوچک که به کودک کمک می کنند با
فرو رفتن در نقش بزرگسالان دنیای واقعی
پیرامون خود را تجربه کند و برای زندگی در آن
آماده شود. این گونه بازیها از سه سالگی به بعد
مورد توجه کودکان هستند و کودک بسیاری از
مسایل عاطفی و اجتماعی را به وسیله آنها
می آموزد.^(۳)

بازیهای نمایشی

کودکان نه تنها به تقلید فعالیتهای
بزرگسالان می پردازند بلکه همچنین مشتاقانه
علاقه دارند که مانند آنها لباس بپوشند و مانند
آنها گفتگو کنند.

اولین بازیهای نمایشی کودک در خانه
انجام می شود و آن موقعی است که مثلاً دختر
کفشهای مادرش را می پوشد و یا پسر به تقلید
از پدر روزنامه می خواند و یا تلفنی با
مخاطبهای فرضی به مکالمه می پردازد و نقش
آنها را به نمایش می گذارد.^(۴)

اگر چه بازیهای تقلیدی و نمایشی با هم
مشترکند و در حقیقت بازی نمایشی خود نوعی
از بازی تقلیدی است، اما نکته ظریف
اینجاست که در بازی تقلیدی کودک سعی به
تقلید نقش دارد، در حالی که در بازی نمایشی
کودک علاوه بر تقلید نقش، انتظار خود از آن
نقش را بیان می دارد. به طور مثال هر گاه
کودک دارای پدری سختگیر و مستبد باشد، در
بازی تقلیدی خود سختگیر و مستبد می شود
اما در بازی نمایشی انتظار محبت و همدردی
پدر با فرزند را منعکس می کند.^(۵)

بازیهای نمایشی، به تواناییها برای فرار از
محدودیتهایی که واقعیت به او تحمیل می کند،
می افزاید. این بازیها او را قادر می سازد که
آرزوهای خود را جامه عمل بپوشاند و به او
فرصت می دهد تا خود را از شر بدخلقی ها
برهاند و بر موقعیتهایی که در زندگی واقعی او
را آزار می دهند فایق آید. کودک هر چه
سرخورده تر باشد بیشتر به بازیهای نمایشی
رو می آورد.

کودکی که انطباق اجتماعی ضعیفی دارد
بیشتر از کودکی که انطباق صحیح و کافی دارد
به بازیهای نمایشی می پردازد.

مطالعه بر روی بازیهای کودکان در مهد
کودک، نشان داده است که کودکانی که
بیشترین وقت را صرف بازیهای قاعده دار
می کنند کمترین میزان نگرانی و دلشوره را
دارند در حالی که کودکانی که دچار نگرانی
هستند وقت بیشتری را صرف بازیهای
نمایشی می کنند.^(۶)

بازی نمایشی به کودک فرصت می دهد تا
شخصیت درونی خویش را بیرون بریزد و یا به
عبارت دیگر به آشکارسازی شخصیت خود
همت گمارد. در واقع مهمترین بازی که در آن

احساسات، نیازها و عواطف کودکان می تواند
بروز و ظهور کند بازی نمایشی است.^(۷)
موضوعات عادی بازیهای نمایشی و تخیلی
کودکان خردسال عبارتند از:

۱ـ الگوهای خانگی از جمله میهمان بازی،
آشپزی، مواظبت از بچه ها و ایفای نقش
پدر و مادر

۲ـ تقلید از حیوانات که می خزند و می پرند

۳ـ مراقبت از بیماران و تقلید نقش دکتر و
پرستار

۴ـ فروشگاه بازی کردن

۵ـ سفر کردن و سایر فعالیتها مربوط به
حمل و نقل مانند راندن اتومبیل، قطار، هواپیما
و کشتی

۶ـ ایفای نقش پلیس و به طور کلی بازی
با اسلحه

۷ـ بازی آتش نشانی

۸ـ کشتن و کشته شدن

۹ـ مهمانی دادن و عروسی کردن

۱۰ـ ایفای نقش قهرمانان افسانه ای.^(۸)

بازیهای نمادی (سمبولیک)

بازیهای نمادی که نقطه اوج بازیهای
کودکانه است از حدود یک و نیم یا دو سالگی
آغاز می شود و در پنج و شش سالگی به کمال
خود می رسد و تا هشت و نه سالگی نیز ادامه
می یابد. در واقع بازی نمادی زمانی آغاز
می شود که کودک نیز به تدریج زبان می گشاید
و توانایی کاربرد علایم و نمادهای زبان
را دارد.^(۹)

بازیهای نمادی با تقلیدی و نمایشی
متفاوت است، در بازیهای تقلیدی و نمایشی
کودک با استفاده از وسایل موجود به
برون فکنی یا درون فکنی امیال و خواسته های
خود می پردازد و از این طریق به لذتی درونی و
برونی دست یافته و خود را از قید تنشها
رها می سازد.

در هر دوی این بازیها (تقلیدی و نمایشی)
کودک سعی دارد تا به اشیا و وسایل واقعی
موجود در محیط خود دست یافته و با آن
وسایل به بازی مبادرت ورزد، اما در بسیاری از

اوقات محدودیتها مانع دستیابی کودک به ابزار
و وسایلی است که در بازی به آنها نیاز دارد.^(۱۰)

در این مرحله است که کودک برای حل
مشکل خود به بازیهای نمادی رو می آورد،
عناصر جدیدی وارد بازی کودکان می شوند.
واقعیتها تغییر شکل می یابند. اشیایی که وجود
ندارند به وسیله اشیای دیگر نمایش
داده می شوند.

مثلاً تکه چوبی را اسب خود می داند،
قوطی کبریت را در دست می گیرد و آن را
ماشین خود می داند و شروع به استارت زدن،
بوق زدن، ترمز گرفتن، عقب و جلو رفتن و
پارک کردن می کند یا قاشق چایخوری را به
عنوان هواپیما در فضا حرکت می دهد، بعد آن
را در فرودگاه به زمین می نشاند. در این بازیها
شی ء مورد استفاده به عنوان نماینده و نمادی
(سمبولی) از شی ء اصلی در نزد کودک
تلقی می شود.^(۱۱)

در این طور مواقع کمک تخیل بسیار قابل
ملاحظه است و کودک، برای اینکه تخیلش
بتواند خوب کار کند، به اشیا و مواد بسیاری نیاز
دارد، اما در این میان چیزهایی را که می شناسد
و از آنها دانش مختصری دارد محدودند.

نیروی تخیل به کمک کودک می شتابد تا
او نشانه ها را بسازد، نشانه هایی که جانشین
اشیا، حیوانات و اشخاص واقعی می شوند.

در حقیقت می توان گفت که نشانه ها
عبارتند از تصوراتی که کودک از دنیای درون و
برون خود اخذ کرده است و تخیل این خاصیت
را دارد که آن ت