پاورپوینت کامل گفتگو با سرکار خانم دکتر طاهره صفارزاده ۷۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگو با سرکار خانم دکتر طاهره صفارزاده ۷۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگو با سرکار خانم دکتر طاهره صفارزاده ۷۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگو با سرکار خانم دکتر طاهره صفارزاده ۷۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۶

«در استقبال از انتشار ترجمه ارزشمند قرآن حکیم»

هنگامی که دانشجو بودم «طاهره صفارزاده» را به عنوان یک شاعر آوانگارد می شناختم که دارای اندیشه سیاسی است. در هنگام انقلاب، این
نام بیشتر بر سر زبانها بود، بعد یکباره متوجه غیبت ایشان در دانشگاه و در محافل فرهنگی شدیم و بعد به وسیله دوستی که شاگرد ایشان بود به
حضور ایشان رسیدم. در سالهای اخیر همه می دانستند که ایشان تمام همّ خود را صرف ترجمه قرآن به زبان انگلیسی و فارسی کرده اند. ما سعی
می کنیم شرح آنچه در این سالها گذشت و اکنون به شکل اثری ارزشمند در دسترس تمام مردم و فرهیختگان جهان قرار گرفته، در این مصاحبه
فراهم شود.

امروز ساعت هفت بعدازظهر روز چهاردهم تیر ماه و یکی از روزهای گرم تابستان است و ما در دفتر خانم صفارزاده هستیم و باید اذعان کنم که
پذیرش خانم دکتر صفارزاده و گفتگو با ایشان برای من و همکاران مجله پیام زن افتخار است به خصوص که موضوع مورد بحث هم از عظمت
شگرفی برخوردار است.

خانم صفارزاده، من چون از قدیم

شما را به عنوان شاعر می شناختم در
همین مقدمه کتاب «ترجمه مفاهیم
بنیادی قرآن مجید» که یک سال قبل
از ترجمه قرآن منتشر شده توجهم
جلب شد به نگاه خاصی که به این
موضوع داشته اید و سؤال من این
است که تدبر در آیات چه تأثیری
می تواند در روند زندگی داشته باشد و
چگونه می شود در جای، جای زندگی
حضور داشته باشد؟

بسم اللّه الرحمن الرحیم. تشکر می کنم
از اینکه شما که خودتان بانویی هنرمند هستید
برای مصاحبه تشریف آورده اید. تدبر در آیات،
امر صاحب قرآن مجید است می فرماید: اَفَلا
یَتَدبَّرون القرآن، در این پرسش انکاری،
حکمت و امر نهفته است. تدبر در آیات، یعنی
اندیشیدن با دقت و تأمل به آیات که این نوع
اندیشیدن وسعت تعقل ایجاد می کند، انسان
مستغرق می شود در عوالم معنوی و حکمت
پدیده ها حتی وقتی که آیات از امور مادی و
محسوس یاد می کنند هیچ کتابی در دنیا پیدا
نمی شود که جامع خرد باشد به جز قرآن مجید.

اندیشیدن به آیات قرآن مؤثرترین وسیله
برای رسیدن به حقانیت عقل است. تعقل آن
قدر مهم است که خداوند انسان را کرارا مورد
خطاب قرار می دهد «آیا تعقل نمی کنید؟» «آیا
نمی اندیشید؟» در واقع خداوند می فرماید:
تعقل کنید! بیندیشید! در اثر تعقل و اندیشه
است که انسان وجه تمایز خود را با غیر انسان،
در حالی که آنها هم از نعمتهای مادی
برخوردارند درمی یابد. در واقع خداوند
می فرماید اگر تعقل نکنید به منزلت انسان
بودن نایل نمی شوید. خداوند در چند آیه
مختلف فرموده است: «ما برای شما و
چهارپایانتان نعمت رزق و روزی خلق
فرمودیم» مرتب انسان را در کنار چهارپایان
قرار می دهد، مگر اینکه انسان با تعقل و تفکر
و خداشناسی وجه تمایز خود را به اثبات
برساند.

خانم دکتر، البته هر انسان

اندیشمندی، اندیشه، منشأ عملش
است ولی من خواهش می کنم که
بفرمایید این بینش و این اندیشیدن
و این تعقل را چگونه می توانیم جامه
عمل بپوشانیم و به آن عینیت بدهیم،
در همه ابعاد سیاست، فرهنگ و
زندگی روزمره؟

وقتی اندیشه منشأ رفتار آدمی قرار
بگیرد خود به خود به آن عمل می شود؛ اگر غیر
از این باشد معلوم می شود که اندیشه در وجود
فرد تثبیت نشده است. معمولاً آزمون که پیش
بیاید معلوم می دارد که ثبات اندیشه پیدایی
یافته یا نیافته. بله این یک قدری مشکل است؛
برای اینکه انسان مرتب توجیه می کند و
می گوید: «قرآن این جوری می گوید ولی
شرایط من الان فرق می کند.» همین جاست
که فرد باید تکلیف خود را معلوم کند آیا
می خواهد که یک خداشناس مبارز راه حق
باشد، آیا می خواهد که به طرف کمال برود، آیا
می خواهد که وجه تمایز انسانی خود را
مشخص بکند؟ برای این خواستنها باید عمل
کند. دانستن یک سو و عمل یک سو. زیرا
عمل، چهارچوب دستورالعمل را می پذیرد.
چهارچوب آن فکر و آن بینش است که شما از
یک مکتب به دست می آورید. شما باید برای
آزمون صحت عمل، به مراقبه بپردازید تا
ببینید آن چیزی که می گویید با آنچه که عمل
می کنید هماهنگی دارد یا نه؛ مراقبه خیلی مهم
است و فرهیختگی از زمانی شروع می شود که
انسان به مراقبه در باره همسویی فکر و عمل
خود بر اساس معیارها، می پردازد.

چرا بعضی از آدمهایی هم که با

قرآن آشنا هستند به آن عمل
نمی کنند؟

یک فرد مسلمان مدام در اثر مراقبه و
خود را در قالب مراقبت قرار دادن باید به
اصلی ترین مدخل دین یعنی ایمان به غیب
توجه داشته باشد. در قرآن ایمان به غیب مقدم
بر نماز توصیه فرموده شده است: «الذینَ
یؤمنونَ بالغیبِ وَ یقیمونَ الصّلاه» یعنی اگر
شما اذعان نداشته باشید به اینکه دستگاه الهی
ناظر بر اعمال شماست اگر قرآن را از حفظ
بخوانید و شماره آیات را هم بدانید، ولی قلبا
اعتقاد نداشته باشید که حسابی هست، انتقام
الهی هست؛ هم در دنیا هم در آخرت، وقتی
این روشنایی به باطن شما نرسیده و آن نگرش
عمیق را نداشتید، خلاف نصایح قرآن عمل
می کنید. بنابراین همان طور که خداوند فرموده
اسلام آوردن و مسلمان بودن یک موضوع
است و ایمان داشتن موضوع دیگر. این ایمان
است که اهمیت دارد. من هر وقت مسلمانهایی
را می بینم که با وجود دانش قرآنی خلاف
اسلام عمل می کنند با خود می گویم: «اینها
یقینا به قیامت اعتقاد ندارند، به نظارت الهی
اعتقاد ندارند، ترس از خدا ندارند.» در
ترجمه ها به ویژه ترجمه انگلیسی سعی کرده ام
این مفهوم را برسانم که «ترس از خدا»، ترس
از نتیجه عدم اطاعت از دستورات الهی است و
نتیجه عدم اطاعت برمی گردد به خود انسان؛
خداوند می فرماید: «ستمکاران و کافران به خود
ستمگرانند» زیرا بر اساس قوانین الهی هر
عمل خلافی مجازاتی در پی دارد. پس سؤال
شما این است که می گویید فلان آدم اگر
مسلمان است، چرا دروغ می گوید، چرا رفتارش
ظالمانه است، چرا رشوه خوار و حرام خوار است؟
بله برای اینکه با لفظ و شهادت لفظی مسلمان
است ولی ایمان ندارد.

البته این سؤال را قبلاً نداشتم ولی

الان برای من پیش آمد و این بحثی
که بر سر حکومت دین است. برخی
چه بسا این پرسش را داشته باشند
که اصلاً حکومت دینی باید باشد یا
اینکه نه حکومت دینی نباشد. مردم
خودشان به وظایف دینی عمل
می کنند چون مسلمانند. نظر شما
چیست؟

اولاً حکومت دینی در کشور ما نتیجه
یک انقلاب است که به نام و نیروی دین بر پا
شده و محققا خواست الهی پشت این واقعه
بوده است. اگر مسؤولان و مدیران و همه مردم
به احکام و اخلاق اسلامی عمل کنند آن وقت
حاکمیت اسلام به منصه ظهور می پیوندد.
حکومت اسلامی عیبی ندارد اینکه ما عمل
نمی کنیم عیب دارد. اینکه ما خلاف حق حکم
می دهیم، این عیب دارد. حکومت اسلامی
حکومتی است که خداوند با نزول قرآن امر
فرموده که باشد یعنی حکومت قرآن بر همه
انسانها. چون که کرارا می فرماید «ما قرآن را
برای تمام جامعه بشری وسیله هدایت قرار
دادیم» و خداوند در همین معنا وعده فرموده
که نورش را به طور کامل عیان خواهد فرمود و
البته همچنین فرموده که پس از روشن شدن
حق از ناحق، اجباری در دین نیست. حقیقت
این است که اسلام به ذات خود ندارد عیبی،
اگر ما موفق نیستیم به این دلیل نیست که
حکومت اسلامی است، بلکه به این دلیل است
که مطابق اسلام عمل نمی شود، یعنی اعتقاد
به نظارت الهی کم است و این خود باعث نزول
عذاب و پریشانی است. ان شاءاللّه که همگی به
خود بیایند و قدر انقلاب با عمل به معیارهای
الهی دانسته شود.

من هم خودم بعد از مطالعه کتاب
«ترجمه مفاهیم بنیادی قرآن مجید»
به این نتیجه رسیدم که اگر ما یک
ترجمه روان داشته باشیم قرآن در
متن زندگی مردم حضور پیدا می کند.
خانم صفارزاده من یاد آن دوران
شش سالگی شما افتادم که در شعر
«در انتظار کلام» در کتاب «دیدار
صبح» از آن یاد کردید:

ملاّی خوب من

انوار آشنایی یاسین را

همراه حافظه من کرد

و یا در جایی دیگر گفته اید:

من در سال دو هزار از ملای خود
نام خواهم برد

که روزهای شنبه

گونه های سرخ مرا می بوسید

و هفت دانه انجیر زیر زبان من
می گذاشت

این در جای دیگر که گفتید کتاب «طنین
در دلتا»ست. عجیب است الان به نظرم رسید.
من در سال ۴۹ این شعر را سروده ام و درست
در سال ۲۰۰۰ در مقدمه کتاب «ترجمه مفاهیم
بنیادی قرآن مجید» از ملا یعنی، معلم قرآن
خود یاد کرده ام. تصادف ارزشمند و جالبی
است. باری من قرآن را در مکتب خواندم. در

همان مدرسه قرآنی محل. استعداد خوبی داشتم.
برخی سوره های بزرگ جزء سی ام را به طور
کامل حفظ کرده بودم. ملا هم خیلی به من
علاقه داشت. هر صبح شنبه مرا تشویق
می کرد و تشویقش هم هدیه دادن انجیر بود.
الحق، آموزش قرآن در کودکی اثر شگرفی در
زندگی افراد دارد. مثل اینکه خداوند محافظانی
مقرر می فرماید برای کسانی که در کودکی مورد
تعلیم قرآن قرار گرفته اند و آنها بالاخره به
تعبیر عرفا دستگیری می شوند.

قرآن خواندن در کودکی حتی در درک و
دریافت ادبیات خیلی مؤثر است. یعنی فرد با
واژگان فرهنگی که بخش عظیمی از آن در
زبان ما هست آشنا می شود. به همین دلیل بود
که من با راحتی مولوی و سعدی و حافظ را
خواندم. مثلاً یکی از نویسندگان معاصر
اظهارنظر کرده اند که نثر من نثری قرآنی است.
خواندن قرآن تأثیرهای زیادی در زندگی دارد.
حساسیتهای مثبت ایجاد می کند. من در زندگی
خودم عینا دیده ام؛ حالاتی پدید می آید که انسان
مدام گرایش توسل به خداوند را دارد چه آگاه و
چه ناآگاه و من همه را از برکات قرآن می بینم.

ما در سالهای اخیر یا بهتر است

بگویم در چندین سال اخیر
می دانستیم که شما مشغول این کار
عظیم هستید. اما کار را به صورت
عملی از کی شروع کردید؟

ارادت من به قرآن با تفسیرخوانی شدت
یافت. دو سال پیش از انقلاب که از دانشگاه به
دلیل گرفتاریهای مبارزاتی اخراج و
خانه نشین شدم.

اتفاقا من این سؤال را داشتم که

شما دو بار خانه نشین شدید، یک بار
قبل از انقلاب و یک بار بعد از انقلاب.

قبل از انقلاب یک بینش دینی جدی و
اصیل برایم ایجاد شده بود و مرتب در
استدلال مقام حق، از آیات قرآن در شعرم مدد
می جستم و شعر من در آن زمان یک واقعه
بود. زمانی که از دانشگاه اخراج شدم مشغول
خواندن تفاسیر قرآن شدم. به این فکر افتاده
بودم که قرآن را درست بشناسم. حتی برای
خودم وقت گذاشتم و گفتم من از روزی
دویست صفحه کمتر نباید بخوانم. همه تفاسیر
موجود را خواندم و یادداشت برداشتم. دو سال
تمام وقت، کار کردم به طوری که وقتی
یادداشتها را کنار این پنج سال اخیر پرکاری
گذاشتم، دیدم آن دو سال به کمک این پنج
سال آمده. بسیاری از یادداشتها لزومی به
مراجعه مکرر نداشتند. منظورم کار تمام وقت
است و الا مطالعات نیمه وقت من به ۲۷ سال
می رسد. در سالهای اخیر طبق عهدی که با
خودم برای به انجام رساندن پروژه ترجمه کرده
بودم هیچ شبانه روزی کمتر از ۱۶ ساعت یعنی
دو برابر زمان رسمی کار که ۸ ساعت است کار
نکردم؛ بنابراین در قطع معاشرتها و امور غیر
ضروری اراده راسخ به خرج دادم تا طبق نظم
کار پیش برود. هشت ساعت برای نماز و خواب
و خوراک، گاهی یک غذا را سه روز متوالی
می خورم اما خدا می داند هیچ گاه احساس
خستگی و کسالت نکردم. شکرا للّه .

وقتی هم انقلاب شد یکسره کار قرآنی
کردم. به دانشگاه که برگشتم ضمن تدریس
درس «بررسی ترجمه های متون اسلامی» که
به پیشنهاد خودم در مقام مسؤول برنامه ریزی

برای زبانهای خارجی در برنامه درسی رشته
زبانهای خارجی گنجانده شده بود، به این
نتیجه رسیدم که تنها خواندن و
یادداشت برداری کافی نیست و من باید ترجمه
کنم تا پیشنهادات جدید علمی خود را در هر