پاورپوینت کامل حجاب، جنبه ها و جلوه ها (بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب(۳)) ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حجاب، جنبه ها و جلوه ها (بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب(۳)) ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حجاب، جنبه ها و جلوه ها (بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب(۳)) ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حجاب، جنبه ها و جلوه ها (بینشهای ناب در نگاه دخت آفتاب(۳)) ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۸

صبای سخن

ای روی ماه منظر تو نوبهار حُسن
خال و خط مرکز لطف و مدار حُسن

دایم به لطف طبع فلک از میان جان
می پرورد به ناز تو را در کنار حُسن

خرّم شد از ملاحت تو عهد دلبری
فرّخ شد از لطافت تو روزگار حُسن^(۱)

«حجاب» و «عفاف» دو ارزش راستین
برای انسانها ـ به ویژه خداجویان و دین باوران
پاک سیرت ـ محسوب می شود. حجاب مانع
ظاهری است که چون صدف، گوهری
گرانسنگ در آغوش خود حفظ می کند و نشان
از بهای والا و چشمگیر آن دارد و عفاف حالتی
درونی و نفسانی است که از شعله کشیدن هوا و
هوس و پیشروی شهوت جلوگیری می کند.

این دو ویژگی برگرفته از اعتقادات ناب
دینی و باورهای پاک الهی است؛ یکی
«پوشش ظاهری» است و دیگری «کوشش
باطنی»؛ یکی «نماد بیرونی» در دیدگان افراد
جامعه دارد و چون بیرقی برافراشته و شعاری
نمایان همگان را به صلاح و رستگاری فرا
می خواند و دیگری «نمود درونی» در
سازماندهی اعضا و مدیریت چشم و گوش و
دل و دیده دارد تا هر یک در مرحله ای صحیح
و سازنده به کار گرفته شوند و در مرزهای
ممنوع الهی متوقف گردند. آن عظمت و این
عزّت موجب گردیده که افزون بر «حق الناس»
بودن حجاب، «حقُ اللّه » نیز محسوب می شود و
علاوه بر حفظ مصالح عمومی جامعه ـ که
رسالتی سنگین برای پاک سرشتان و
آسمانی صفتان است ـ طاعت و اطاعت
پروردگار مهربان نیز دانسته شود تا هدفی والا
و بالا یعنی: «مصون ماندن از گزند نگاههای
هدف دار و مسموم و جلوگیری از لغزشها و
سقوطهای هلاکت بار» فراهم شود. از این رو در
نگاه سراسر بصیرت و بینش خردورزان، حجاب
هرگز «محدودیت» نخواهد بود، بلکه
«مصونیت» از حوادث زیانبار پیدا و ناپیدای
جامعه محسوب می شود.

این نگرش از آن رو است که در سلسله
معارف پاک و تابناک اسلام دختران و زنان
ستایش بسیاری گردیده و چونان گوهری
گرانبها و دُرّی درخشان و چشم نواز، لبریز از
جاذبه و عظمت و زیبایی و عزّت دانسته
شده اند. آن هنگام که دختران، ننگ خانه و
خانواده و زنان موجودی زشت و زیانبار برای
جامعه تلقی می شدند، رسول راستین و آسمانی
اسلام دختران را «بهترین فرزندان»^(۲) بیان
کرد و فرمود:

«نعم الولد البنات، مَلَطّفاتٌ مجهّزاتٌ
مؤَنَساتٌ، مبارکاتٌ، مفلّیاتٌ؛^(۳)

دختران چه فرزندان خوبی هستند! زیرا
گرم و بالطافتند، آماده به خدمتند، اُنس گیر و
باالفتند، بابرکتند و پاکیزه اند.»

روزی که به آن حضرت مژده دختردار
شدن دادند، چون اصحاب چهره در هم
کشیدند، رو به آنان کرده فرمود:

«شما را چه می شود؟! گیاه خوشبویی
است که آن را می بویم و روزیِ او هم بر عهده
خداوند عز و جلّ است.»^(۴)

آن پیامبر پرمهر و سرشار از عشق و
شیدایی به هنگام سخن در باره بانوان و
مادران می فرمود:

«کلّما ازدادَ العبدُ ایمانا ازدادَ حُبّا للنساء؛^(۵)

بنده هرچه ایمانش را فزونی دهد،
محبتش بر بانوان بیشتر خواهد شد!»

و در گفتاری گهربار جلوه ای دیگر از نگاه و
نگرش عرشی خویش را بازگو نمود و فرمود:

«جبرییل آن قدر در باره زن به من سفارش
کرد که گمان کردم طلاق زن سزاوار نیست،
مگر در جایی که آشکارا مرتکب فحشا گردد^(۶)
… سفارش مرا در باره نیکی کردن به زنان
بپذیرید چرا که آنان نزد شما اسیرند.»^(۷)

ظرافت و عزّت زنان در نگاه نورانی پیامبر
اکرم(ص) به گونه ای است که آن حضرت در
باره «احتمال» وسوسه های شیطانی و
لغزشهای نفسانی نکاتی ارزشمند یادآور شده،
فرموده اند:

«زنان از میان مسیر عبور نکنند، بلکه در
کنار دیوار و راه رفت و آمد داشته باشند؛^(۸)
کسی که به خدا و روز قیامت ایمان دارد، در
جای خلوتی که زنی نامحرم، صدای او را
می شنود، نماند؛^(۹) هنگامی که زن در جایی
نشست، بعد از آنکه از آنجا برخاست، کسی در
جای او ننشیند تا اینکه گرمی آن از بین
برود.»^(۱۰)

اخلاق نبوی، رفتار علوی

این نگاه و نگرش شایسته به وجود بانوان
و دختران در پندار، گفتار و رفتار پیشوایان پاک
و سخنان تابناک آنان به روشنی احساس
می شود. به این سخن امام علی(ع) بنگریم که

به فرزند عزیز خود، امام حسن(ع) فرمود:

«… فَاِنَّ المرأه ریحانه لیست
بقهرمانه؛^(۱۱)

همانا زن چون گیاهی خوشبو ـ لطیف و
ظریف ـ است و مسؤول کارهای سخت و
دشوار نیست.»

و در سختی بس زیبا و حقیقت گرا،
مسؤولیت زنان را درخور توان روحی ـ جسمی
و گرایشهای روانی آنان دانسته، پی ریزی
کانونی سرشار از مهر و مهربانی و صفا و
صمیمیت در خانه و تربیت نسلی تأثیرگذار و
هدایت آفرین برای فردای جامعه معرفی کرده،
می فرماید:

«جهادُ المرأه حُسْنُ التّبَعُّلْ؛^(۱۲)

جهاد زن، خوب شوهرداری کردن است.»

دیگر امامان معصوم(ع) نیز این بینش ناب
را به افکار و احساس پیروان خود عرضه کردند
تا هرگز زن موجودی ذلیل و بی ارزش جلوه گر
نشود و یا در نگاه کوته فکرانِ بی اندیشه مایه
ننگ خاندان تلقی نگردد.

امام صادق(ع) در زمان مردسالاریِ
سرشار از خشونت و خشم جاهلیت با طنین
روحانی سخن خویش فرمود:

«الامرأهُ الصّالِحَهْ خَیْرٌ مِنْ الف رجلٍ
غیرِ صالح؛^(۱۳)

زن صالح، بهتر از هزار مرد ناصالح است.»

آن حضرت با سخن صادق خود «محبت
به زنان را از اخلاق انبیای الهی»^(۱۴) تعریف
کرد و «بیشترین خیر و خوبی را در زنان»^(۱۵)
بیان نمود تا عیار و معیار زیباییها و زشتیها که
همان «صلاحیت و شایستگی» است برای
ارج گذاری زنان و مردان ثبت شود و ارزشهای
واقعی بر پایه امتیازات حقیقی و معنوی و کمال
و تکامل انسانیت ـ نه جنسیت ـ تعیین گردد.

فاطمه زهرا(ع)؛ ارزشها

و ضد ارزشهای زنان

زهرای مرضیه(ع) بانویی سرشار از بینش
و بصیرت بود که در زمان جاهلیتِ تیره و تار،
«کوثر» زنان و مردان آفرینش نام یافت و با
سیره و سخن خود «فرهنگ برهنگی» و
«برهنگی فرهنگیِ» دیروز و امروز را به خوبی
مورد توجه قرار داد؛ الگویی ماندگار از
شخصیت عظیم خویش به یادگار گذارد و
جلوه های ارزشی و ضد ارزشی زنان را برای
همیشه ایام ترسیم کرد.

او همانند پدر عزیز خود، «دختران را
بهترین فرزندان پدران و مادران»^(۱۶)
می دانست و افزون بر آن «میمنت و
خوش قدمی زن را صاحب دختر شدن در اولین
گام مادری»^(۱۷) معرفی می کرد؛ بانوان را
انسانهای پرلطافت، گرم، باالفت، پاکیزه و
سرشار از برکت می دید و آنان را برتر از
گوهرهای گرانبها و دُرّهای قیمتی نیازمند
«شناخت روشن نسبت به ارزش خویشتن» و
«روشهای شایسته برای مصون ماندن از
تیرهای بلا و پرتگاههای خطر» می دانست تا
در پی این دو ویژگی برجسته چون خود در
عرصه های مختلفِ فرهنگی، اجتماعی،
سیاسی، نظامی و اعتقادی حضور حرکت آفرین
داشته باشند و هرگز فریب زر و زیور زندگی
نخورند.

از این رو «نگرش جامع در پوشش کامل»
را ضرورت نخست می شمرد تا پیش از
«حجاب»، «عفاف» بانوان از بلندای عشق و
اندیشه آنان لبریز شود و نمادهای مختلف این
نگرش باطنی در پوشش ظاهری آنها جلوه گر
گردد. بدین گونه او خود محیط خانه و خانواده
را صاحب اهمیت و ارزشی بی کران می دید و
حضور زنان را در خانه ـ در غیر زمانهای
ضروری و تأثیرگذار در عرصه های گوناگون
اجتماع ـ موجب عبادت و تقرّب به پیشگاه
خداوند بزرگ می دانست و می فرمود:

«اَدْنی ما تکونُ مِنْ رَبّها ان تَلْزَمْ قَعْرَ
بَیْتِها؛^(۱۸)

آن هنگام که زن در خانه می ماند، از همه
حالات به پروردگارش نزدیکتر است.»

و روزی که رسول خدا(ص) بهترین چیز را
برای بانوان سؤال کرد، دخت دلبند او، زهرای
مرضیه پاسخ داد:

«خیرٌ لهنَّ اَنْ لا یَرْینَ الرّجال و لا
یَرونَهنَّ؛^(۱۹)

بهترین چیز برای زنان آن است که نه آنان
مردان ـ بیگانه ـ را ببینند و نه مردان ـ بیگانه ـ
آنها را بنگرند.»

در این حال پیامبر(ص) او را در آغوش
گرفت و این آیه را تلاوت فرمود:

«ذریّه بعضها من بعض؛^(۲۰)

ذریّه [برگزیده ابراهیم] که بعضی از آنان از
بعضی دیگر برترند.»^(۲۱)

«ضرورت پوشش» برای بانوان به خاطر
هندسه جسمی و ساختمان روحی زنان و جاذبه
گفتار و رفتار فردی و اجتماعی آنها نکته ای
برجسته در باورهای دخت آفتاب نسبت به زنان
است، از این رو آن بانوی بزرگ دقت و
حساسیت فراوان از خویش نشان می داد و
شناختی بسیار روشن به جلوه ها و جاذبه های
پیدا و ناپیدای زنان داشت.

روزی که رسول خدا(ص) همچون
بسیاری از اوقات برای دیدار دخت دلبند
خویش درِ خانه فاطمه(ع) را کوبید و فرمود:
«السّلام علیکم، أدخل؟؛

سلام بر شما، آیا داخل شوم؟

چون صدای پاره تن خود زهرا(ع) را شنید
که: «علیک السّلام یا رسول اللّه ! اُدخُل یا
رسول اللّه ؛

سلام بر شما ای فرستاده الهی، داخل
شوید ای پیامبر خدا!

پیامبر(ص) فرمود: اَدْخُلُ و مَنْ معی؟؛

آیا داخل شوم با کسی که همراه من است؟

بی درنگ زهرای عزیز(ع) پاسخ داد: «یا
رسول اللّه ! لیس عَلَیَّ قناعٌ؛

یا رسول اللّه ـ اگر نامحرمی همراه شماست
وارد نشوید که ـ چادر بر سر ندارم.

لحظاتی بعد چادر بر سر کرد و با احترام
شایانی رو به پدر نمود و عرض کرد: «اُدْخُلْ وَ
منْ مَعکْ؛^(۲۲)

داخل شوید با کسی که همراه شماست.»

روزی دیگر برتر از این دقت به لطافت و
ظرافت زنان توجه فرمود و چون همراهی نابینا
با پدر دید که قصد ورود به خانه دارد، اجازه
زمانی برای پوشاندن خویش خواست، رسول
خدا(ص) پرسشی امتحان گونه از دختر دلبند
خود کرد و فرمود: دخترم! این مرد نابیناست
[چرا خود را از او می پوشانی؟]

پاسخ داد: «اِنْ لم یَکُنْ یَرانی فَاِنّی اراهُ و
هو یَشُمُّ الرّیح؛^(۲۳)

[پدرجان!] اگر او مرا نمی بیند، من او را
می نگرم و او بوی زن را استشمام می کند.»

در این سخن درس آموز پرهیز از نگاههای
به دور از لذت و به ویژگی پنهان زنان ـ که در
بسیاری از زمانها خود نسبت به آن آگاهی
ندارند ـ یعنی بوی خاص آنان توجه شده است
تا در امروز و هر روز جوامع تمامی الگوپذیران
با نگاهی همه سو نگر به شخصیت زنان
بنگرند، نه او را در خانه ای حبس کنند و نه آنکه
به دور از هر گونه کار لازم و شایسته و یا
ضرورتی در کوچه و خیابان رها نمایند و
بهانه ای از سر بی بهانه ای مطرح کنند و آنان را
متمدن(!) روشنفکر(!) و یا آزاد و رها از هر گونه
قید و بند(!) معرفی نمایند.

بی گمان «تعادل و تنظیم روابط»،
پی آمدهایی چون حضور پرنشاط، سالم، شاداب
و تأثیرگذار برای مردان و زنان در عرصه های
مختلف خانواده و جامعه خواهد داشت و
بن بستی از فساد و تباهی در هیچ یک از
میدانهای فعالیت ایجاد نخواهد کرد.

همان گونه که زهرای اطهر(س) از یک
سو خود را از برابر دیدگان نامحرم می پوشاند و
یا از لطافت و ظرافت وجودی زنان سخن
می گفت اما از سوی دیگر با پاک سیرتان و
دین باورانی چون سلمان، عمّار، مقداد به گفتگو
می پرداخت و آنان چنان اُنس و الفتی با محیط
سالم و ملکوتی زندگانی فاطمه(ع) احساس
می کردند که در پاره ای زمانها به کمک دخت
رسول خدا(ص) در کارهای منزل
می شتافتند!!^(۲۴)

فراتر از این جلوه، ابعاد حضور حرکت آفرین
آن بانوی بصیر در صحنه های جهاد به عنوان
مددکار رزمندگان اسلام و یا عرصه های
سیاسی برای امداد امام زمان خود است که
نشانگر نگاه ناب و نو و بینشی جامع و کامل از
آن حضرت است.

اندک آشنایی با شیوه بایسته و شایسته
فاطمه(ع) بیانگر این حقیقت و واقعیت
انکارناپذیر و فطری است که آن حضرت مرز و
معیار روابط مردان و زنان را با وجود «احتمال»
انحراف و فساد مشخص فرموده است. آنجا که
چنین پدیده ای احساس شود، بی گمان