پاورپوینت کامل رشد علمی زنان، در دو دهه انقلاب ۶۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رشد علمی زنان، در دو دهه انقلاب ۶۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رشد علمی زنان، در دو دهه انقلاب ۶۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رشد علمی زنان، در دو دهه انقلاب ۶۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۸

زهرا آیت اللهی

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری
آن فقیه فرزانه، حضرت امام خمینی، تحولی
عظیم در جامعه زنان پدید آمد. با حاکمیت
ارزشهای اسلامی در جامعه، زنان تشویق به
علم آموزی شده و محیط مناسب جهت این امر
نیز فراهم گردید. تفکر حاکم بر جامعه نیز بر
اساس رهنمودهای حضرت امام با پرهیز از
غرب باختگی و تحجر فکری شکل گرفت. آن
رهبر فرزانه مسؤولین و متفکران جامعه را
هشدار داد که: «قرآن کریم انسان ساز است و
زن نیز انسان ساز. وظیفه زنها انسان سازی
است، اگر زنهای انسان ساز از ملت گرفته
شود، ملتها به شکست و انحطاط مبدل
خواهد شد.»^(۱)

محصول این رهنمود آن شد که از ابتدای
شکل گیری نظام جمهوری اسلامی در اولین
اصول قانون اساسی، از جمله وظایف دولت
این امر قرار داده شد: «ایجاد زمینه های
مساعد برای رشد شخصیت زن و احیای
حقوق مادی و معنوی او.»^(۲)

از آغاز حاکمیت جمهوری اسلامی نیز
سعی شد گامهای مؤثری در این زمینه برداشته
شود. هرچند حوادث سهمگین و درهم تنیده
سالیان اول پیروزی انقلاب و نیز جنگ
طولانی تحمیلی، مانع از بروز و ظهور این اراده
جدی مسؤولین شد ولی پس از اتمام جنگ
تلاش خاصی جهت رشد علمی و معنوی زنان
انجام پذیرفت. در اولین برنامه توسعه
اقتصادی ـ اجتماعی جمهوری اسلامی ایران
(۷۲ ـ ۱۳۶۸) یکی از سیاستهای دولت چنین
بیان شده است:

۱ـ افزایش مشارکت زنان در امور
اجتماعی ـ فرهنگی، آموزشی و اقتصادی با
حفظ شؤونات خانواده و ارزشهای متعالی
شخصیت اسلامی زن.

۲ـ اعتلای موقعیت زنان از طریق تعمیم
آموزش و افزایش زمینه های مشارکت زنان در
امور اقتصادی ـ اجتماعی جامعه و خانواده.

۳ـ بالا بردن سطح سواد و دانش عمومی
افراد جامعه بخصوص افزایش ضریب درصد
تحصیلی دختران لازم التعلیم.

حاصل عملکرد دولت بر اساس این
سیاست، کاهش نرخ بی سوادی زنان و رشد کمی
و کیفی دانش بانوان بوده است. به عنوان نمونه
به مقایسه آمار زنان باسواد در سالهای قبل و
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی اشاره می شود.^(۳)

درصد زنان باسواد نسبت به زنان کل کشور

آبان ۱۳۴۵آبان ۱۳۵۵مهر ۱۳۶۵مهر ۱۳۷۰

علاوه بر رشد سواد زنان، تعداد زنان در
مقاطع بالای تحصیلی نیز پیشرفت چشمگیر
یافته است. این مسأله که تعداد دانشجویان
دختر پذیرفته شده در دانشگاههای کشور در
سال ۱۳۷۸ و ۱۳۷۹ از ۵۰% قبولی دانشگاه نیز
بیشتر شد مشهورتر از آن است که نیاز به ذکر
آن باشد. تعداد پذیرفته شدگان زن دانشگاهها از
چنان افزایشی برخوردار شد که گاه این نگرانی
را ایجاد می نماید که در آینده، مردان جامعه که
مسؤولیت تأمین نیازهای اقتصادی خانواده را
بر عهده دارند، از تخصص کمتری نسبت به
زنان که نوعا فاقد این مسؤولیت می باشند
برخوردار خواهند بود. به نظر می رسد اکنون
تردیدی در لزوم ارتقای دانش بانوان وجود
نداشته باشد. دیگر همگان پذیرفته اند که رشد
علمی زنان علاوه بر رشد دانش نیمی از
جامعه، در ارتقای آگاهی سایر افراد جامعه نیز
تأثیر بسزایی خواهد داشت، از جمله اثر
آشکاری که زنان در آموزش غیر رسمی و
رسمی فرزندان خود دارند. مادران با آگاه کردن
فرزندان خود نسبت به روابط انسانی، مسایل
اجتماعی، اعتقادات دینی، تاریخ، فرهنگ و
سایر زمینه ها نقشی غیررسمی در ارتقاء
فرهنگ جامعه ایفا می نمایند و این البته به جز
مشارکت آنان در کمک نمودن به امور درسی
کودکان و نیز مشارکت آنان در فراهم نمودن
امکانات تحصیل از جمله پیدا کردن محیطهای
آموزشی، ثبت نام فرزندان، نقل و انتقال آنان به
کلاسهای آموزشی، آماده نمودن فضای
مناسب جهت مطالعه دروس و … می باشد. در
تحقیقات میدانی که در مورد تأثیر میزان
تحصیلات و اشتغال بانوان بر پیشرفت
تحصیلی فرزندان آنان به عمل آمد نتیجه
حاصله عبارت بود از ارتباط مستقیم پیشرفت
تحصیلی کودکان با میزان سواد و دانش مادر
(ارتباط معکوس پیشرفت تحصیلی کودکان با
میزان اشتغال مادر).^(۴)

اکنون آنچه قابل تأمل است اینکه در
سنجش عملکرد مسؤولین در مقوله دانش
بانوان و در نتیجه برنامه ریزی جهت آینده
مواردی مغفول مانده و به مسایلی نیز بیش از

اندازه پرداخته شده است. متأسفانه علی رغم
پیشینه درخشان جوامع اسلامی در زمینه
آموزش زنان و تأکیدات مکرر معصومین(ع)
اکنون پرچمدار اهتمام به امر آموزش بانوان در
آسیا و آفریقا، سازمانهای وابسته به سازمان
ملل متحد می باشد و یونسکو به طور خاص در
این زمینه فعالیت چشمگیر دارد. تاریخ غرب
نشان می دهد که قرنها پس از حکومت رسول
خدا(ص) در مدینه النبی و اهتمام این حکومت
در ارتقاء آموزش زنان، غرب به صورت جدی
به مسأله لزوم آموزش زنان پرداخت. و
متأسفانه امروزه برنامه ریزی های کلان
آموزشی زنان در کشورهای اسلامی نهایتا با
رهنمود غرب انجام می پذیرد. هرچند سازمان
کشورهای اسلامی تشکیلاتی می باشد که
می کوشد تا تصمیمات کلان سیاسی،
اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی را بر اساس
مبانی اسلامی اتخاذ نماید ولی نهایتا به دلیل
کم کاری متفکرین اسلامی در زمینه تبیین
مباحث نظری مربوط به این امور، در موارد
بسیاری، فاقد برنامه ریزی های دقیق اسلامی
می باشیم. این کم کاری متأسفانه در کشور ما
نیز مشاهده می گردد. همان که سبب شد رهبر
انقلاب، در سال ۱۳۷۱ در دیدار با شورای عالی
انقلاب فرهنگی در زمینه مسایل دانشگاه و
عدم انطباق و فاصله بین واقعیات و ایده آلها و
آرمانهای نظام اسلامی در علوم مختلف
بخصوص علوم انسانی نکاتی را متذکر گردند و
از جمله فرمودند: «باید تلاش کرد برای اینکه
علوم انسانی را بر پایه های اسلامی با دید
اسلامی، با تفکر اسلامی و مبتنی بر جهان بینی
اسلامی تدوین کنیم.»

حال جای این پرسش وجود دارد که در
مباحث نظری مربوط به زنان در جمهوری
اسلامی ایران، چه موارد تباینی میان
برنامه ریزی های نظام و دستورالعمل
سازمانهای بین المللی وجود دارد؟

به عنوان نمونه:

۱ـ اگر در مصوبات بین المللی نقش
اقتصادی زن و مرد در کانون خانواده یکسان
می باشد آیا در جمهوری اسلامی نیز
تصمیم گیری ها باید به این سمت باشد یا اینکه
در جوامع اسلامی مطابق با آیات قرآن و نیز
روایات، تأمین نیاز اقتصادی خانواده وظیفه مرد
(شوهر، پدر) است. در صورتی که بپذیریم
تأمین نفقه زن و فرزند با شوهر و پدر است آیا
در رشته های تحصیلی که نهایتا تخصص لازم
جهت اشتغال بهتر را فراهم می نماید، نباید
اولویتی برای پسران قائل شد؟ علاوه بر آن،
اگر قبول داشته باشیم که بیشترین نقش زنان
در تربیت نسلها و نفوس می باشد آیا نباید برای
دختران در رشته های علوم تربیتی، روانشناسی
و … اولویتی قرار داد؟

در چند سال اخیر بارها اولویت پذیرش
دانشجویان پسر یا اختصاص برخی رشته های
تحصیلی به پسران سخت به باد انتقاد گرفته
شده است.^(۵) توصیه های فراوانی جهت ایجاد
انگیزه در دختران برای شرکت در رشته هایی
که تاکنون کمتر مورد اقبال آنان قرار گرفته
انجام می پذیرد. مطابق تحقیقات انجام یافته
در سال ۱۳۷۴ تعداد دختران شرکت کننده در
رشته های فنی و مهندسی، هنر و معماری،
کشاورزی و دامپزشکی به نسبت پسران بسیار
کمتر بوده است. (فنی و مهندسی ۸/۴%، هنر و
معماری ۳/۲% و کشاورزی و دامپزشکی
۵/۱%).^(۶)

این امر موجب گردیده است تا افراد زیادی
در فکر برنامه ریزی جهت جذب بیشتر دختران
به این رشته ها باشند. لازم به ذکر است بنا بر
گزارش ملی وضعیت زنان، تعداد دانشجویان
زن در این رشته ها نسبت به گذشته افزایش
یافته است ولی در گروه علوم انسانی مطابق
تحقیق انجام شده در فاصله سالهای ۶۸ ـ
۱۳۶۷ تا ۷۳ ـ ۱۳۷۲ تعداد دانشجویان زن
افزایش چندانی نداشته است و متأسفانه کسی
به این کاهش حساسیتی نشان نداده است چرا
که در دیدگاه برخی، تحصیلات زنان در
رشته های علوم انسانی از ارزشی به مراتب
بسیار کمتر از تحصیلات آنان در رشته های
فنی و حرفه ای برخوردار می باشد.

۲ـ آیا روش سنجش دانش بانوان در
اجتماع لزوما باید منحصر به روشهای ارائه
شده توسط محافل علمی غربی باشد؟
پرسشنامه های تهیه شده در این زمینه، نشانگر
آن است که ما وسیله سنجشی مناسب با
فرهنگ اعتقادی و بومی خود وضع نکرده ایم.
هر چند ما هرگز، بی نیاز از استفاده از تجارب
بشری در جهان نمی باشیم و آنان که به صورت
تشکیلاتی و سازماندهی شده به این امور
پرداخته اند یقینا تجربیات گرانبهایی برای ما
دارند ولی باید توجه داشت که خودباوری و
تکیه بر تواناییهای ملی ما نیز از ارزش بسیاری
برخوردار است.

برای سنجش سطح فرهنگ و میزان
دانش زنان در ایران تاکنون تحقیقات متعددی
انجام پذیرفته است از جمله:

ـ گزارش کمی و کیفی در مورد
دانش آموزان دختر طی سالهای پس از پیروزی
انقلاب اسلامی (۱۳۶۸).

ـ گزارش ملی وضعیت زنان در جمهوری
اسلامی ایران توسط دفتر امور زنان نهاد
ریاست جمهوری ایران (۱۳۷۴).

ـ بررسی علل و عوامل بازدارنده و
تسهیل کننده در افزایش دستیابی دختران به
آموزش ابتدایی توسط وزارت آموزش و
پرورش با همکاری صندوق کودکان سازمان
ملل متحد (یونیسف) ۱۳۷۴.

ـ بررسی نقش زن در کتابهای درسی و
مقایسه آن با نقش مرد (۱۳۷۴).

ـ جمهوری اسلامی ایران و آموزش زنان
(مقاله ارسالی که به پیشنهاد یونسکو در سال
۱۹۹۶ نگاشته شد و یکی از مدارک پایه برای
کنفرانس بین المللی آموزش بود).

ـ گزارش نشریات زنان و خانواده در ۶
ماهه اول سال ۷۷ توسط وزارت ارشاد.

ـ بررسی سهم زنان در ترجمه و تألیف
آثار.

ـ و …

این گزارشات حاوی نکات مفید بسیاری
می باشد و به برنامه ریزان کمک می نماید تا با
توجه به نقاط ضعف و قوت، برای آینده
تصمیمات دقیق تری اتخاذ نمایند.

به نمونه هایی از این تحقیقات اشاره
می شود:

ـ در سال ۱۳۷۲ از بین فارغ التحصیلان
دوره های مقدماتی، تکمیلی، پایانی و پنجم
نهضت سوادآموزی، ۸۰% زن و ۲۰% مرد
بوده اند. میزان مشارکت بانوان در امر
سوادآموزی با توجه به مشکل کمبود وقت،
عدم وجود مراکز نگهداری از کودکان در محل
آموزش و … قابل توجه می باشد. آموزشیان
نهضت سوادآموزی نیز ۷۲% زن و ۲۸% مرد
بوده اند.

در مقایسه آماری بین سالهای ۶۶ ـ ۶۵ و
۷۴ ـ ۷۳ رشد تحصیلات دختران در دوره
دبستان، راهنمایی و دبیرستان عبارت بود از:

تعداد محصلین دختردبستانراهنماییدبیرستان

ـ در زمینه کتابخوانی متأسفانه بانوان ما
هنوز با فرهنگ مطالعه کتاب انس لازم را پیدا
نکرده اند. به عنوان نمونه مطابق با تحقیقی که
در تیرماه ۱۳۷۳ توسط معاونت پژوهشی
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام پذیرفت
برخی از نتایج عبارت بود از:

مطابق پرسشنامه ای که ظرف مدت ۱۰
روز برپایی نمایشگاه کتاب به روش تصادفی
بین شرکت کنندگان توزیع شد، تعداد
استقبال کنندگان زن از نمایشگاه کتاب
۲۸/۲۹% بود (در مقابل ۷۲/۷۰% مرد).
پراکندگی شغلی زنان دوستدار کتاب و
کتابخوانی که از نمایشگاه دیدار
داشته اند عبارت بود از: ۸۹/۱۴% خانه دار،
۲۴/۷% محصل، ۰۱/۵۶% دانشجو، ۶۰/۸%
مشاغل فرهنگی، ۴/۳۱% مشاغل تخصصی،
۱۵/۹% کارمند، ۴۰/۰% مشاغل آزاد،
۱۳/۰% بازنشسته.

زمانی که از این بانوان اهل مطالعه سؤال
شد چه میزان از وقت خود را در روز به مطالعه
اختصاص می دهید؟ ۸۱/۱۹% زمانی کمتر از
نیم ساعت در روز و تنها ۵۴/۴% زمانی بیش از
سه ساعت را عنوان کردند.

در پاسخ به این سؤال که از چه طریقی
کتاب مورد نیاز خود را تأمین می کنید؟
۹۹/۶۲% از طریق خرید کتاب، ۲۱/۴۶% امانت
از دوستان، ۰۲/۲۹% استفاده از کتابخانه های
دانشگاهی را مطرح کرده اند.

مطابق این تحقیق می توان نتیجه گرفت
که برنامه ریزی خاص می بایست جهت ترغیب
بیشتر زنان به مطالعه کتاب انجام شود، موانع
دسترسی به کتاب برای بانوان برطرف گردد و
با توجه به موقعیت شغلی آنان برنامه ریزی
جداگانه ای انجام پذیرد.

به عنوان نمونه به نظر می رسد جهت
ارتقای دانش زنان خانه دار، آموزش از طریق
صدا و سیما که در منزل و در کنار رسیدگی به
امور خانه انجام می گیرد باید مورد توجه خاص
باشد. امروزه بسیاری از بانوان با استقبال خوبی
که از برنامه خانواده صدا و سیما دارند رشد
کمی و کیفی قابل توجهی در دانش خویش
یافته