پاورپوینت کامل عیدانه ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عیدانه ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عیدانه ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عیدانه ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۸۲

بالاخره بعد از ۳۶۵ روز، ساعت ۲۲ و
۴۶ دقیقه و ۲۲ ثانیه، بهار سال ۱۳۸۱ با سر و
کله کمی تا قسمتی ابری و بی برگ و بر پیدایش
می شود و نقل هر مجلس و محفلی می گردد که
ای سرمازدگان ما آمدیم تا از دست زمستان
خلاصتان کنیم و پیشاپیش فرا رسیدن
تابستانی گرم گرم را حضورتان مبارک باد
بگوییم.

البته در این میان خرید و فروشها، چشم و
هم چشمی ها، بریز و بپاش ها و غیره هم برای
اینکه از غافله بهار عقب نمانند، بدو بدو سر
می رسند و سال نو را خجل می کنند که «ای
بابا بدون ما کجا؟» آخر باید هر روز قیمت پسته
و فندق و مرغ و ماهی سفید و ماهی گلی و
لباس چین واچین و کت و شلوار و کفش برقی
برقی همینجور بالا برود تا لااقل اگر از لحاظ
کمیت و کیفیت ترقی حاصل نمی شود از بابت
نرخ و قیمت ترقیاتی صورت بگیرد و عید، این
دم عیدی جلوی این و آن خیط نشود.

فلذا این روزها همه جا بحث شیرینی و
نقل و نبات جوراجور است و بحث یک مهمانی
مفت و دلی از عزا در آوردن و تا آخر سال
ذخیره پروتئین پسته و ویتامین شیرینی و
آجیل را فراهم کردن. این طور که به گوش ما
رسیده است توی همه خانه ها کم و بیش
مسابقه «بخور، بچاپ و بریز تو جیبت» برپاست
و معلوم نیست آخر عیدی چه کسی برنده این
مسابقه ملی خواهد شد. البته دزدکی دم در
گوشتان بگوییم که جواب این مسابقه خیلی هم
محرمانه نیست. پولدارها، هی شکمشان گنده و
گنده تر می شود تا بهتر بتوانند از ذخایر ملی
محافظت کنند و فقیرها و بی پولها هی
شکمشان کوچک و کوچکتر می شود تا نور
چشمانشان قوی تر گردد و بتوانند خوب از پشت
ویترینها به قیمت ها نگاه کنند.

این روزها دیگر بعضی ها کاری ندارند جز
کند و کاو در فضای خالی جیبشان و غصه
خوردن به بخور بخوری که نصیبشان نشده
است. من باب دلداری هم که شده به عرضتان
برسانیم که «جانم دنیا که آخر نشده در همین
۳۶۵ روز آینده بار دیگر سر و کله جناب عید
پیدایش می شود و صد البته همان آش و همان
کاسه گدایی سال قبل.» در هر حال
علاقه مندان به این طرح می توانند از زمان
حلول سال نو جلوی ساعت بنشینند و
ثانیه شماری کنند تا شاید سال بعد توفیقی
نصیبشان بشود و آنها هم به سعادت بعضی ها
که هر روزشان از لحاظ خوردن، خوابیدن،
لباس نو، مسافرت و غیره، عید است نایل
شوند.

این هم که نشد عده ای کفش و کلاه نو
کنند و عده ای از کار افتاده و بی سرپرست
کلاهشان سوراخ باشد و چشمشان به کلاه
دیگران بماند. پس به نظر اینجانب منطقی تر
این است که تا اطلاع ثانوی همگی در صف
کفش و کلاه وارداتی بنشینیم و یا به همان
کلاه سال گذشته بسازیم تا آن را هم از سرمان
کش نروند. حالا که حرف کلاه پیش آمد بد
نیست نصیحتی هم به بچه ها بکنیم که این
عیدی سر معلمها کلاه نگذارند و تا درختها،
آلبالو نداده اند، مشق شب عیدشان را دوبله،
سوبله بنویسند. معلم جماعت خودشان همیشه
کلاهشان پس معرکه است، کلاه هم که
سرشان بگذارند دیگر نور علی نور می شوند.
پس شما ای اطفال عزیز، دلتان به حال
معلمهایتان نسوزد. این جماعت خودشان
می دانند بدون کلاه چگونه عید را به پایان
ببرند که نه سیخهای خالی کبابشان بسوزد و نه
دود از کله شان بلند شود.

تا یادمان نرفته سفارشی بکنیم، آن هم
اینکه افرادی که از خواندن این طنزیات غافل
مانده اند و کلاه گشادی سرشان رفته، لااقل
عیدشان را با رادیو و تلویزیون که این روزها
تبدیل به یخچال فریز شده است، پر کنند و
هوس مسافرتهای نرفته و پولهای نداشته را
نخورند، که هر جا بروند آدمها همان آدمهای
تکراری هستند، عیدها همان عید شهرشان و
غذای رستورانهای بین راه همان شُل و
شیت های سال گذشته. پس بفهمی نفهمی
همه جا آسمان عید یک رنگ است، البته اگر
بخواهیم از آسمان نمونه پایتخت فاکتور
بگیریم و آن را در محافل هواشناسی علم کنیم
و جایزه نوبل هوایی بگیریم.

حرف از هوا و هواشناسی به میان آمد
خوب است درد و دل رفیقی را هم یواشکی به
اطلاعتان برسانیم. این رفیق کارمند ما تا دید
هوا دارد پس می شود آمد سراغمان که «ای
ایهاالفلان تو بگو این مالیات بر عیدی
کارمندان بدبخت دولت دیگر چه صیغه ای
است؟» و چون ما تا به حال با این سواد لنگه
به لنگه مان در صرف و نحو به صیغه «مالیات»
برنخورده بودیم لذا شرمنده دوستان شدیم و
ماندیم جوابش را چه بدهیم. آخر این کارمندان
و بی کارمندان چه خاکی باید بر سرشان بریزند
که مجبورند به خاطر این نیمچه عیدی
اهدایی، برای اینکه از ادارات محترمشان عقب
نمانند، آنها هم به خاطر حفظ آبرو جلوی سر و
همسر دست توی جیب مبارکشان بکنند و از
ریز و درشت فامیل گرفته تا کوچک و بزرگ
محلشان را مستفیض نمایند. البته بگذریم
بعضی ها که دست توی جیبشان می کنند فقط
بدهی های سال قبل دستشان را می گیرد و
چهارچشمی می بینند که عیدی دولتی تما