پاورپوینت کامل نقش مذهب، فرهنگ و سنت در اجتماعی شدن دختران هند ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش مذهب، فرهنگ و سنت در اجتماعی شدن دختران هند ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش مذهب، فرهنگ و سنت در اجتماعی شدن دختران هند ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش مذهب، فرهنگ و سنت در اجتماعی شدن دختران هند ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۲

تهیه: خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران ـ بمبئی

امروزه هند^(۱) دستخوش تغییرات ساختاری
عظیمی شده که بر جوانب زندگی خانوادگی
تأثیرهای گوناگونی گذاشته است. پدیده
مهاجرت نیز برخی تغییرات آشکاری را بر
ترکیب خانواده و ترتیبات خانوادگی بر جای
گذاشته است. شواهد بسیاری از مشارکت و
نقش گسترده مردان و زنان در تغییرات
تدریجی و گام به گام جامعه هند حکایت
می کند. گرچه رفتارها و نگاههای سنتی به
سرعت در حال تغییر هستند ولی در واقع هنوز
نقش زنان در خانواده تغییر چندانی
نکرده است.

امروزه از زنان انتظار می رود که در جهت
تأمین منافع خانواده وظیفه خانه داری را با
شغل خود ترکیب کنند و هر دو را انجام دهند.

در توقعات و انتظارات سنتی و در نقش
مرد و زن در خانواده تغییر چندانی رخ نداده
است و معانی کلیشه ای مرد یا زن بودن،
وظایف و تکالیف مختلف، امتیازها و تبعیضها و
نقشهای قالبی به مرد و زن تحمیل می شود.
براستی دلایل و عواملی که باعث به تأخیر
افتادن این تغییرات می شود چیست؟

مذهب، فرهنگ و سنت

در جامعه هند، مذهب، فرهنگ و سنت
ریشه های عمیقی دارند. به طوری که تأثیر
شگرفی روی شکل گیری شخصیت فردی و
رفتار اشخاص می گذارند. تاریخ برتری و
رجحان پسر به قدمت جامعه هند است. در
«ریگ ودا» بیان شده است که برای رهایی
و خلاص از جهنم، داشتن پسر لازم و
ضروری است.^(۲)

راه و روش رایج مقابله و ضدیت با دختران
در جامعه به وضوح در ضرب المثلها، سرودهای
مذهبی و نمایشها به چشم می خورد. یک
ضرب المثل در این باره می گوید: «بزرگ کردن
و پرورش دادن یک دختر مثل آب دادن گیاهان
حیاط دیگران است.»

عدم پذیرش دختر از زمان بارداری و تولد
شروع می شود. مادری که در آرزو و اشتیاق
یک پسربچه به سر می برد با تولد نوزاد دختر
تمام آرزوهایش بر باد می رود و دچار یأس و
سرخوردگی می شود. هیچ جشن و شادمانی
برای به دنیا آمدن نوزاد دختر وجود ندارد و زنی
که فرزند پسر ندارد در واقع زن بدبختی
محسوب می شود.

«کام کام سانگاوی» در مقاله ای با عنوان
«اگر شما مادر یک فرزند پسر باشید» اعمالی
که پدرها و مادرها قبل، بعد و در خلال نکاح و
بارداری به امید اینکه فرزند آنها پسر بشود را
انجام می دهند توضیح داده است. اشتیاق به
داشتن فرزند پسر، نمای دیگری است از
«مردسالاری» سرکوب، ظلم، فشار، تحقیر،
سوء استفاده و بهره کشی از زنان هندی.

این مقاله اطلاعات خود را از دو منبع
گرفته است: یکی آداب، مناسک و رسوم
مذهبی و دیگری مصاحبه هایی که با زنان
طبقه متوسط شهری صورت گرفته است.

موارد برتری فرزند پسر در متون ودایی به
کرات به چشم می خورد. اولین هدف از ازدواج،
به دنیا آوردن فرزند پسر است ولی از آن جایی
که هیچ ضمانتی برای یک زن وجود ندارد که
بتواند الزاما پسری به دنیا آورد، داماد دست به
دعا برمی دارد تا بتواند همسران زیادی به
دست آورده تا از آن طریق به دفعات صاحب
فرزندان پسر شود. پسرها به جهت تداوم تبار و
دودمان و برای حفاظت و همچنین افزایش
ثروت، دارایی، امنیت، رفاه و تنعم، لازم و
ضروری هستند.

زنان باردار برای اینکه فرزند پسر بزایند به
مراسم مذهبی «پومساوانا»^(۳) می روند. این
مراسم نشان دهنده تمایل شدید و آشکار به
داشتن فرزند پسر است. همه کسانی که در این
مراسم به نیایش می پردازند به طور آشکار
هدفشان جلوگیری از دختر شدن نوزاد است و
از خدا طلب می کنند که فرزند آنها پسر باشد.

اساسا نگاه جامعه به فرزند دختر به این
صورت است که دختر عامل بدبختی،
تنگدستی، تهیدستی و سیه روزی شخص
است. در مقابل پسر به عنوان نوری از بهشت
اعلی تلقی می شود.

باتاچاربی از مهاباراتا نقل می کند که: «پسر
محبوب ترین محبوبهاست».^(۴) یک متن بودایی
می گوید که «پسر دارایی، ثروت و مکنت برای
مردان است».^(۵) در جایی دیگر آمده است: «هر
شخصی می تواند با داشتن یک پسر دنیا را
صاحب بشود و هر شخصی می تواند با داشتن
یک پسر ارشد به یک موجود فناناپذیر تبدیل
شود.»^(۶) داشتن فرزند پسر تا به جایی مطلوب
است که: «زمانی که پسری متولد می شود، پدر
از دین خود نسبت به آبا و اجدادش آزاد
می شود.»^(۷)

قطعا می توان ادعا نمود دخترها در
«ریگ ودا» هیچ جایگاهی ندارند. مثلاً ما
می بینیم که در سرودهای مذهبی و روحانی،
پسرها پسران ارشد، نوه های ذکور و کلاً جنس
مرد و تنها گاهی زنان مورد ستایش قرار
می گیرند، ولی ابدا اسمی از دختران در این
ارتباط دیده نمی شود. دختر سرمنشأ هیچ خیر،
برکت و نعمتی شناخته نمی شود و هیچ شادی
و خوشحالی برای به دنیا آمدن یک دختر در
خانواده به وجود نمی آید.

مطالعات مردم شناسی معاصر در نقاط
مختلف هند و شواهد بالینی موجود نشان
می دهد که اندیشه ها و ذهنیتهای سنتی مردم
در باره برتری و اولویت پسرها کاملاً
دست نخورده باقی مانده است. فرزندان دختر
طی سالها، بار اضافی در زندگی به حساب آمده
و به عنوان افراد سربار و دست و پاگیر
محسوب می شوند.

زمانی که زنان، دختری به دنیا می آورند،
شدید مورد بدرفتاری قرار گرفته و حتی از
مراقبتهای پزشکی و درمانی در باره آنها نیز
مضایقه می شود. در صورتی که بخت با آنها یار
باشد و فرزند پسر به دنیا بیاورند به موقعیتهای
بهتری در خانواده نایل می شوند و در جامعه
مورد تقدیر قرار می گیرد. به نظر می رسد این
تمایلات و رفتارهای این چنینی برای جامعه
هند بسیار خطرناک باشد.

جریان اجتماعی شدن دختران

عناصر فرهنگی و مذهبی در جریان
اجتماعی شدن یک دختر بچه نقش غالب را
ایفا می کند. مراحل اجتماعی شدن از طریق
فرهنگ، تعریف شده و مشخص هستند و
انتظارات اجتماعی کاملاً مشخص کرده که چه
چیزهایی در ارتباط با زنان است. اجتماعی
شدن، جریان ساختن واقعیت و ایفا کردن یک
سری نقشها در جامعه است. این فرآیند نهادینه
ساختن ارزشها، از لحظه تولد شروع شده و
نقش هر یک از دو جنس مرد و زن را بر آنان
تحمیل می کند. بدین سان نحوه رفتار در خلال
فرآیند اجتماعی شدن، آموزش داده می شود.
مهمترین عامل اجتماعی شدن فرد، خانواده،
مدرسه و رسانه های گروهی هستند.

خانواده اولین نهادی است که اجتماعی
شدن را به شخص آموزش می دهد. در
چارچوب خانواده دختربچه از همان اوان
طفولیت با تبعیضهایی در امر تغذیه، کارهای
سخت و دشوار و آموزش و پرورش مواجه
می شود. در واقع این خانواده است که دختر را
وابسته به خود و غیر مهاجم بار می آورد و به
منظور ترویج هنجارهای اجتماعی این عقیده
را به پسرها القا می کنند که آنها برتر هستند.

از لحاظ سن و جنسیت در سلسله مراتب
خانواده هندی، ابتدا پسران جوان سپس مردان
باقدرت کمتر و پس از آن پیرمردان و زنان پیر
قرار می گیرند. یک پسر نافرمان و سرکش
می تواند از خانه فرار کند ولی یک دختر سرکش
نمی تواند به راحتی دست به چنین کاری بزند
چرا که چنین کاری خطر بزرگی برای دختران و
زنان بی سرپناه که خارج از خانه به سر می برند،
به همراه دارد.

در واقع تقسیمات جنسی از خانواده شروع
می شود. تصورات و برداشتهای عمومی
شخص از خانواده برگرفته می شود و در نتیجه
رجحان فرزند پسر بر دختر، پسرها به طور
شگفت آوری تمامی امکانات خانه را به
خودشان اختصاص می دهند.

این مجموعه پدیده ها به طور چشمگیری
در طی قرون و اعصار در جامعه هند به حیات
خود ادامه داده است. عضویت در یک خانواده
با سیستم پدرسالارانه باعث می شود که پسرها
مقام و رتبه بزرگسالان را به عهده بگیرند و
نقشهایی در چارچوب همان خانواده ای که در
آن متولد شده و بزرگ می شوند را ایفا نمایند.

به عبارت دیگر دختر یک عضو موقت و
ناپایدار خانواده است. گرچه او در خانواده متولد
شده و پرورش می یابد ولی نهایتا به دلیل
ازدواج، به خانواده شوهر روانه می شود و از آن
دیگران خواهد شد. تبعیض میان پسران و
دختران به طور مداوم مورد تأکید قرار گرفته و
نهادینه تر می شود.

مسأله انتقال دختر از خانواده پدر به
خانواده داماد، به صورت شدیدی دختران را
مورد تبعیض قرار می دهد و به عنوان یک
واقعیت بازدارنده و محدودکننده استعداد
دختران عمل می کند. این عمل در واقع
مکانیسمی را به وجود آورده که از شکوفایی و
تکامل تواناییهای مختلف در دختران جلوگیری
می کند. اگر دختران متعلق به یکی از کاستهای
طبقه پایین جامعه باشند، خانواده آنها اصراری
بر فرستادن آنان به مدرسه و ادامه آموزش آنها
ندارند. اما فرستادن پسران به مدرسه یک
عمل بسیار لازم محسوب می شود. این در
حالی است که همین خانواده ها کوچکترین
نگرانی نسبت به آموزش و پرورش دخترانشان
نشان نمی دهند. تلقی مردها این است که زنان
فقط باید یک نقش ثانویه را در خانواده
بازی کنند.

آموزش دختران برای ایفای نقشی دو گانه،
از سنین خردسالی شروع می شود. تفکیک
بین قلمرو و وظایف مربوط به خانه و وظایف
عمومی و همچنین جداسازی حوزه
فعالیت پسران و دختران به طور روشنی
اعمال می شود.

«زرینه بهاتی» توضیح می دهد که الگوی
یک دختر مسلمان هندی نیز از چنین اصولی
[اما به سبک مسلمانان هند] پیروی می کند.
مثلاً: «هیچ مردی صدای فاطمه را در خارج
خانه نتوانست بشنود و هیچ کس نتوانست
صورت او را بدون پوشش ببیند. فاطمه هیچ
گاه وقت خودش را صرف بازی کردن و پرسه
زدن در خارج از خانه نمی کرد. در عوض او همه
ریزه کاریهای کارهای خانه را یاد گرفت. او
دختر مطیعی است که هر چیزی را بدون چون و
چرا قبول می کرد و هیچ گاه گله و شکایتی
نداشت. او آینه تمام نمای فداکاری، از
خودگذشتگی و فرمانبرداری بود و همیشه به
دنبال راحتی پدر و برادران خود می گشت. تا
وقتی که آنها غذا نمی خوردند او لب به غذا
نمی زد حتی اگر آنها دیر به خانه می آمدند.
همچنین از لحاظ مذهبی نیز فاطمه ویژگیهای
خاص خود را دارد و هیچ گاه نماز و روزه هایش
ترک نمی شود. مسلمانان می گویند که ما
نمی توانیم بگذاریم دخترانمان لاابالی بار
بیایند، در عوض او باید زنی بار بیاید که
پاسدار ارزشها و سنتهای ما باشد. ما باید
به دخترانمان یا