پاورپوینت کامل قرآن، مائده ربّانی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قرآن، مائده ربّانی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قرآن، مائده ربّانی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قرآن، مائده ربّانی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۲

خواندنی ترین کتاب

در مطالعه، معمولاً در پی آنیم که کتابی
بخوانیم سودمند، راهگشا، سازنده، متقن و
استوار، آگاهی بخش و بیدارگر، با محتوایی در
سطح بالا، با قلمی در سطح فکرمان، با بیانی
متناسب با فهممان، از نویسنده ای مطمئن و
دلسوز و آگاه، که هم «نیاز» ما را بشناسد،
هم بهترین «چاره»ها را برای مشکلات ما
ارائه دهد.

کدام یک از این ویژگی هاست که در
«قرآن» نیست؟

پس قرآن، «خواندنی»ترین کتاب است.
جالب است که نام این کتاب هم از همین واژه
قرائت است، قرآن یعنی آنچه قرائت می شود،
آنچه خواندنی است، و … یعنی خواندن.

رابطه ما با این خواندنی ترین کتاب عالم
هستی که سخن آفریدگار جهان را در بر دارد
و مخاطبش همه انسانها در همه زمانهایند،
چگونه است و چگونه باید باشد؟

گام اول، خواندن

کتاب را اگر می خرند، یا از کتابخانه به
عنوان امانی دریافت می کنند، یا به صورت
جایزه و هدیه به دست می آورند، برای آن
است که بخوانند، نه آنکه دکور تاقچه و زینت
کتابخانه قرار دهند.

کتاب آسمانی ما نامش قرآن است و
خواندنی. دستورهای مکرر قرآن هم این
است که تا می توانید قرآن بخوانید:

«فَاقروءا ما تیسّرَ مِن القرآن».^(۱)

پیش نیاز انجام این دستور، کسب قدرت و
«توانایی قرائت» است. و چه زیباست کار
آنان که در امر تعلیم و تعلّم این
کتاب مشغولند.

اگر قرآن داشته باشیم و بهترین خط و
نفیس ترین چاپ را هم تهیه کرده باشیم، ولی
آن را نخوانیم، یا نتوانیم بخوانیم، «رابطه» ما
و قرآن قطع شده است.

چطور روزنامه و مجله ای را که می خرید،
در اولین فرصت می خوانید و با خواندن،
چیزهایی می آموزید یا در جریان اخباری قرار
می گیرید که نمی دانستید؟ آیا «تلاوت روزانه»
نسبت به این منشور آسمانی داریم؟ و پس از
هر قرائت، افقهای جدید به روی ما
گشوده می شود و بر بصیرت و بینش ما
افزوده می گردد؟

گام دیگر، فهم و تدبّر

اگر نوشته ای را بخوانیم ولی چیزی
نفهمیم، باز هم همان «رابطه» یاد شده میان
ما و آن کتاب و نوشته و نویسنده، قطع است.
کلام برای ایجاد رابطه است، چه کتبی باشد،
چه شفاهی. اگر سخنی را درک نکنیم، آن
ارتباط حاصل نشده است.

مطالعه همراه با اندیشه و تدبّر، هم
توصیه خود قرآن است (اَفلا یتدبّرونَ القرآن
…)،^(۲) هم رهنمود اولیای دین است. اگر قرآن
را یک «گنجینه» بدانیم، برای لذت بردن و
بهره گرفتن و غنی شدن باید سراغ این
گنجینه برویم. اگر ندانیم که در گنجینه
چیست، راه بهره گیری هم بسته است.

باری … نگاه متدبّرانه و
کنجکاوانه به قرآن، آن گونه که
امام سجاد(ع) فرمود:

«آیات القرآنِ خزائن، فکلّما فَتَحْتَ
خزانهً یَنْبَغی لک اَنْ تَنظُرَ ما فیها؛^(۳)

آیات قرآن گنجینه هایی است، هرگاه
گنجینه ای را می گشایی، سزاوار است که به
آنچه در آن است بنگری.»

امام صادق(ع) نیز کلام زیبایی
دارد، می فرماید:

«کسی که قرآن بخواند، لیکن در پیشگاه
خدا خضوع نیابد و دلش نرم نشود و در
سویدای قلبش احساس حزن و خشیت
نکند، شأن والای خدا را سبک گرفته است.
ببین که نامه پروردگارت و منشور ولایتت را
چگونه می خوانی؟ و چگونه اوامر و نواهی آن
را اطاعت می کنی و حدّ و حریم آن را فرمان
می بری. آنجا که قرآن وعده و وعید می دهد،
بایست و درنگ کن، در مثلها، حکمتها و
عبرتهای قرآن بیندیش، مبادا پرداختن به
ظاهر و حروفش تو را از توجه به باطن و
حدودش غافل سازد …»^(۴)

این هم نوعی رابطه داشتن با قرآن است.

و … بالاخره، عمل

و این رابطه، مهمترین، کارسازترین و
لازم ترین رابطه با قرآن است.

اگر قرآن کتاب قانون است، باید به
مقرراتش پایبند بود.

اگر کتاب هدایت و ارشاد است، باید از آن
رهنمود گرفت.

اگر سرچشمه موعظه و پند است، باید
گوش دل به مواعظش سپرد.

و اگر قرآن منشور حکمت و حکومت و
مرام نامه مسلمانی و آیین نامه «حیات طیّبه» و
دستورالعملِ «انسان زیستن» و برنامه
«کمال» است، باید آن را سرلوحه و سرمشق
و الگوی رفتار فردی و اجتماعی قرار داد و
مؤدب به «ادب قرآنی» شد.

در احادیث و کتب قرآنی، به عنوان مثل
«ادب باطنی قرائت» برمی خوریم، یعنی جز
آنکه قرآن را باید محترم شمرد، بی وضو
دست به آن نزد، هنگام قرائت با طهارت باید
بود، هنگام تلاوت باید به آن گوش فرا داد،
قرآن را نباید کثیف و آلوده کرد، نباید زیر
دست و پا انداخت، نباید روی آن چیزی
گذاشت و دهها نکته دیگر که «ادب
ظاهری»در برخورد با قرآن است، مضامینی
در روایات است که به ادب باطنی و داشتن
حس و حال و توجه و اقبال مربوط می شود.

روایات می گوید: قرآن را کلام خدا و
هادی خلق بدانید، عهدنامه خدا و بندگان
بشناسید، پندنامه الهی اش بدانید،