پاورپوینت کامل درسهایی از تفسیر سوره نور«قسمت شانزدهم»;ادب پوشش ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل درسهایی از تفسیر سوره نور«قسمت شانزدهم»;ادب پوشش ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل درسهایی از تفسیر سوره نور«قسمت شانزدهم»;ادب پوشش ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل درسهایی از تفسیر سوره نور«قسمت شانزدهم»;ادب پوشش ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۶

«قُلْ لِلْمؤمنینَ یَغُضُّوا مِنْ أبصارِهم و یَحْفَظُوا فُروجَهُمْ ذلکَ اَزْکی لَهُمْ، اِنَّ اللّه َ خبیرٌ بِما یَصْنَعُون و قُلْ لِلْمؤمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أبْصارِهِنَّ و یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ و لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ اِلاّ ما ظَهَرَ مِنها و لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ علی جُیُوبِهِنَّ و لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ اِلاّ لِبُعُولَتهِنَّ أوْ آبآئِهِنَّ أوْ آبآءِ بُعُولَتِهِنَّ أوْ أبْنآئِهِنَّ أوْ أبنآءِ بُعُولَتهِنَّ أوْ اِخْوانهِنَّ أوْ بَنیآ¨ اِخوانِهِنَّ أوْ بَنی اَخَواتِهِنَّ أوْ نِسائِهِنَّ أوْ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُنَّ أوِ التابِعینَ غَیْرِ اُولِی الاِرْبَهِ مِنَ الرِّجالِ أوْ الطِّفْلِ الذَّینَ لَمْ یَظْهَروا علی عَوْراتِ النساءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إلیَ اللّه ِ جمیعا أیُّها الْمُؤمِنونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ». «آیات ۳۰ و ۳۱»

مدتی این مثنوی تأخیر شد

از شماره ۸۹ مجله که در مرداد ماه ۱۳۷۸
منتشر شد و پانزدهمین درس تفسیر سوره
نور را پیش روی خوانندگان محترم
می گذاشت، اینک درست سه سال می گذرد.
تراکم مشغله ها و بی توفیقی این قلم، ما را از
ادامه بحث، آن هم در میانه آیات نگاه و
حجاب، باز داشت و اینک دوباره به
توفیق الهی فرصتی است که در
«محضر خورشید» زانوی ادب زنیم و از تابش
سوره نور، گرمی و روشنایی گیریم و به
قدر طاقت خویش کورسویی به کلبه وجود
خود بتابانیم.

در مقدمه آخرین قسمت، به عنوان شرح
کلی این آیات آوردیم:

«ورود به محلهای مسکونی و غیر
مسکونی دیگران و اماکن عمومی، موضوعی
بود که در سه آیه پیش آمد و شرح آن گذشت.
در این بخش، دو آیه مورد بحث، ضمن تأکید
بر ضرورت پاس داشتن از ادب چشم و
خودداری از نگاههای آلوده و صیانت دامن
خویش از نگاه دیگران، توسط مردان و زنان
باایمان، نخست حکم الزامی پوشش
اسلامی را برای بانوان مسلمان بیان می کند و
سپس مواردی را که از این حکم کلی،
استثنا شده بازگو می نماید. آیه نخست،
بیان کننده وظیفه مردان مسلمان و آیه دیگر
بازگوکننده مسؤولیت شرعی بانوان مسلمان
می باشد؛ مسؤولیتی که به یک معنا از
حساسیت بیشتر و ظرافت فزونتری
برخوردار است.»

در همان جا و بلافاصله پس از توضیح
بالا افزودیم: «به خاطر پرهیز از طولانی شدن
بحث، شرح و بسط بخشی از آیه دوم را که
مربوط به مسأله پوشش است در قسمت
آینده خواهیم آورد …».

اینک پس از سه سال کامل، زمان عمل
به وعده فرا رسیده است! زمانی که طبعا
مجله خوانندگان جدیدی دارد که حتی خبر از
قسمتهای قبل ندارند، چه رسد به حضور
ذهن نسبت به مباحث آیات پیشین و دو آیه
مورد بحث. جهت اطلاع علاقه مندان یادآور
می شود درسهای گذشته تفسیر سوره مبارکه
نور طی سالهای ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۸، به ترتیب در
شماره های ۶۱، ۶۲، ۶۴، ۶۵، ۶۶، ۶۷، ۶۹،
۷۱، ۷۲، ۷۵، ۷۷، ۷۹، ۸۱، ۸۶ و ۸۹ پیام زن
آمده است. البته مجله در فاصله وقفه یادشده،
مقالات مفید فاضل محترم جناب آقای
محمد سروش محلاّتی را در موضوع نگاه،
طی دوازده قسمت تقدیم علاقه مندان کرده
است که علاقه مندان می توانند به شماره های
۹۴ تا ۱۰۶ مجله مراجعه کنند.

مراجعه به قسمتهای پیشین بحث نشان
می دهد روش کلی ما در شرح و تفسیر آیات
سوره نور به این گونه است که به ترتیب آیات
سوره، یک یا دو یا سه آیه را که از نظر
موضوع با هم تناسب دارند، موضوع بحث
قرار داده و پس از «شرح کلی» به تبیین و
ارائه «نکات ادبی» آن می پردازیم. سپس به
«شرح تفصیلی» فرازهای آیه یا آیات مورد
بحث می پردازیم. و در پایان برخی «روایات»
را در شأن نزول آیه یا متناسب با موضوعات
بحث بازگو می کنیم. «شرح کلی» اجمالی و
«نکات ادبی» دو آیه مورد بحث، به تفصیل
در قسمت پانزدهم آمده است. همچنان که
«شرح تفصیلی» آیه نخست و فراز «و قُلْ
للمؤمنات یَغْضُضْنَ مِنْ أبْصارِهنَّ و یَحْفَظْنَ
فُروجَهُنَّ» به همراه روایات مربوط به آن نیز
در قسمت قبل آمده است. بویژه بحث «نکات
ادبی» دو آیه موضوع بحث، که گفته های
قابل توجهی را به خود اختصاص داده است و
طبعا فرصتی برای دوباره گویی آنها نیست. از
این رو، آنچه در این قسمت می آید «شرح
کلی» و «شرح تفصیلی» ادامه بخشی از آیه
دوم و روایات مربوط به آن است که در واقع
در جهت تکمیل قسمت قبل می باشد.
پیوستگی بحث از یک سو و طولانی بودن
آن از سوی دیگر، چاره ای جز ارائه آن در سه
قسمت باقی نمی گذاشت، اما سه قسمتی که
فقط سه سال، یعنی ۳۶ شماره مجله میان
قسمت اول و دوم آن فاصله افتاد! امید می رود
این توضیح مبسوط، چاره ساز بخشی از
تقصیر در تأخیر باشد.

شرح کلی:

در دومین آیه مورد بحث، پیامبر(ص)
مأموریت می یابد به زنان مسلمان بگوید از
نگاههای آلوده و حرام چشم فرو بندند و دامن
خود، نگه دارند. کما اینکه در آیه نخست
چنین فرمانی، مردان را موظف به حفظ دیده
و دامن می کرد. آن گاه طی چهار فراز به
مسأله مهم پوشش و پرهیز از خودنمایی
دستور می دهد:

۱ـ بانوان مسلمان زینت خود را جز آن
مقدار که آشکار است، نمایان نکنند.

۲ـ پوشش و روسری خود را تا گردن و
قفسه سینه اشان بیندازند.

۳ـ زینت خود را جز برای دسته هایی از
اشخاص، نمایان نسازند.

۴ـ به گونه ای راه نروند که زینت پنهان
آنان را آشکار سازد.

و در پایان از همه مسلمانان می خواهد که
به امید رستگاری به سوی خدا بازگردند و
توبه کنند.

نقطه مشترک و اجمالی فرمانهای
یادشده، این است که زنان مسلمان خود را
بپوشانند و زینت خویش آشکار نسازند، جز
آنچه آشکار است و جز برای دسته هایی از
افراد که در آیه به صراحت از آنان نام برده
شده است.

اینکه زینت مورد نظر در آیه چیست و
زینت آشکار کدام است، پرسشهایی است که
از سوی مفسّران و نیز فقها یکسان پاسخ
داده نشده است. چنان که در بیان مصادیق
استثنای دوم نیز در میان آنان اختلاف
نظر هست.

شرح تفصیلی

* وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ الاّ ما ظَهَرَ
مِنْها

«زینت» در زبان عربی معنایی گسترده تر
از لفظ «زیور» که واژه ای فارسی است دارد.
زیور، فقط به زینتهایی گفته می شود که جزء
بدن شخص به شمار نمی رود، مانند انواع
زیورهای طلایی و جواهر، ولی کلمه «زینت»،
هم در چنین زیورهایی به کار می رود و هم به
آرایشهایی گفته می شود که به بدن شخص
متصل است و گویی جزئی از وی می باشد؛
همانند سرمه و خضاب. علاوه بر این، خود
زیباییهای طبیعی هم زینت به شمار می رود،
بنابراین شامل اندام زیبا و چشم نواز نیز
می گردد. از این رو باید دید آیه شریفه که به
زنان فرمان می دهد «زینت» خود را آشکار
نسازند، آیا هر نوع زینت و زیبایی را، چه
طبیعی و چه غیر آن، شامل می شود یا یک
بخش را؟ پاسخ به این پرسش را در ادامه
خواهیم آورد.

از طرف دیگر، در این آیه که زنان را از
آشکار ساختن زینت خود باز می دارد، از این
فرمان دو مورد استثنا شده است؛ یکی همین
جمله «الاّ ما ظهر منها» و دیگری «الاّ
لبعولتهنّ أو آبائهنّ او …». شرح استثنای دوم
را بعدا پی خواهیم گرفت. در استثنای اول،
آنچه از زینت را که خود به خود آشکار است،
از حکم حرمت آشکارسازی زینت جدا
می کند. بنابراین آیه به دو نوع زینت زن اشاره
دارد؛ یک دسته که خود به خود نمایان است و
دسته دیگر که نوعا پنهان است، مگر اینکه
شخص به قصد بخواهد آنها را آشکار سازد و
آیه آنان را از آن باز داشته است.

پرسش دوم که در واقع پرسش اصلی
بحث می باشد، این است که زینت «نمایان»
کدام است و زینت «پنهان» کدام؟ این سؤالی
است که از گذشته، میان کسانی که در صدد
شرح آیه برآمده اند و یا در فقه در مقام تمسک
به آن بوده اند، منشأ اختلاف شده است.

بنابراین تا کنون روشن شد که آیه شریفه
زنان مسلمان را به صورت کلی از نمایان
ساختن زینت خود بازمی دارد (مستثنی منه)
ولی پوشاندن زینتهای آشکار را لازم نمی داند
(مستثنی). زینت نیز مفهومی روشن دارد؛ اگر
مصادیق زینتهای آشکار ـ یعنی آنچه استثنا
شده ـ مشخص گردد، قهرا مواردی از زینت
که پوشاندن آن در مقابل نامحرمان واجب
است (مقدار مستثنی منه) نیز معلوم خواهد
شد. برای این کار چاره ای جز تعیین مصداق
«زینت» در جمله نخست که «مستثنی منه»
است نیست و با روشن شدن مصادیق آن،
موارد زینت آشکار نیز معلوم خواهد شد، زیرا
حتی با فرض اینکه استثنای مورد بحث از
نوع استثنای «منقطع» باشد و نه «متصل» باز
با توجه به ضمیر «منها» که به کلمه «زینت»
برمی گردد، تعیین مصادیق زینت در هر دو
جمله، مرتبط به هم می باشد.

مصادیق زینت

در تبیین مصادیق زینت سه نظر عمده
وجود دارد:

۱ـ مقصود از زینت، همان زینت و
زیبایی طبیعی است که عبارت است از اندام
زیبای زن.

۲ـ منظور جای زینت است و اگر منعی
وجود دارد مربوط به محلّ زینت و زیور است
و گرنه نمایان ساختن خود زیورآلات همانند
گوشواره و دست بند و بازوبند و نگاه به آنها،
منعی ندارد. اگر سخن از پوشاندن زینت رفته،
در واقع به خاطر تأکید و مبالغه در لزوم
پوشاندن آن قسمتهای بدن است؛ همانند
گردن، سر، گوش، ساق پا و بازو. به عبارت
دیگر، از نگاه به خود زینت باز داشته است
تا نشان دهد که نگاه به محل آنها
شدیدتر است.^(۱) علامه طباطبایی این نظر را
برگزیده است.^(۲)

۳ـ مراد از زینت، خود زینت و زیورآلات
است ولی نه به تنهایی، بلکه وقتی مورد
استفاده قرار گرفته و روی بدن باشد. طبیعی
است نمایان ساختن زیورآلات در چنین
حالتی، نوعا همراه با آشکار ساختن اندامی
است که به آنها آراسته شده است. زمخشری
گفته است:

«زینتهای آشکار همانند انگشتر، حلقه،
سرمه و حنا، مانعی ندارد که آشکار شود، اما
زینتهای پنهان از قبیل دست بند، ساق بند،
بازوبند، گردن بند، تاج، کمربند و گوشواره،
باید پوشانده شود مگر در برابر کسانی که در
ادامه آیه استثنا شده اند.»^(۳)

ارزیابی گفته ها:

در بررسی و ارزیابی هر یک از سه نظر
یادشده، اگر به استناد ظاهر آیه، مقصود از
زینت را خود زینت بدانیم و نه محلّ آن؛ و از
سوی دیگر، آن را چنان که از برخی روایات
برمی آید، به زینتهای مصنوعی چون
زیورآلات، محدود سازیم، نتیجه می گیریم که
پنهان ساختن زیورهایی چون گردن بند و
بازوبند و گوشواره و کمربند از نگاه نامحرمان
لازم است و مواردی چون انگشتر و سرمه و
حنای دست و حتی النگو که نوعا و خود به
خود نمایان است آشکار ماندن آن جایز است.
ولی اگر یکی از دو نظر نخست را برگزینیم و
مصداق زینت را عبارت از خود اندام زیبا و یا
محل زینت بشماریم، آن وقت باید بگوییم
منظور از «مستثنی» در جمله «الا ما ظهر
منها» که پوشاندن آن واجب نیست، چهره و
دو دست تا مچ است و بر اساس گفته ای
دیگر، علاوه بر این دو، شامل قدمها تا مچ نیز
می شود. روایاتی که می رساند منظور خود
زینت است و در واقع مؤید گفته سوم
است اینهاست:

۱ـ حضرت امام صادق(ع) در تفسیر
جمله «الا ما ظهر منها» فرمود:

«الزینه الظاهره الکحل و الخاتم؛^(۴)

زینت آشکار، سرمه و انگشتری است.»

۲ـ ابوبصیر از اصحاب امام صادق(ع)
گفته است در باره این جمله خداوند عز و جل
«و لا یبدین زینتهنّ الا ما ظهر منها» از آن
حضرت پرسیدم؛ فرمود:

«الخاتمُ و المَسَکهُ و هی القُلْب؛^(۵)

انگشتری و مَسَکه که همان
دست بند است.»

۳ـ علی بن ابراهیم قمی، صاحب تفسیر
روایی معروف، از حضرت امام باقر(ع) در
شرح آیه مورد بحث نقل کرده است که فرمود:

«هی الثیابُ و الکحلُ و الخاتمُ و خضابُ
الکفِّ و السوار. و الزینه ثلاث: زینه للناس و
زینه للمحرم و زینه للزوج، فامّا زینه الناس
فقد ذکرناها، و امّا زینه المحرم فموضع
القلاده فما فوقها و الدُمْلَج و ما دونه و
الخلخال و ما اسفل منه، و امّا زینه الزوج
فالجسد کلّه؛^(۶)

زینت آشکار عبارت است از لباس و
سرمه و حنای دست و النگو. و زینت (اساسا)
سه گونه است: یک نوع زینت، برای مردم
است، و نوع دیگر زینت، برای محرم است، و
گونه دیگر زینت برای شوهر است. امّا زینت
مردم همان است که گفتیم