پاورپوینت کامل مثل آینه ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مثل آینه ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مثل آینه ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مثل آینه ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۱

فرقی نمی کند که «آینه» کجا باشد؛ در
اتاق، در کیف و جیب، در دستشویی و اتومبیل
و آرایشگاه، و فرقی نمی کند که چه اندازه

باشد؛ جیبی یا تاقچه ای یا تمام قد.

مهم آن است که آینه، می نماید آنچه را
که «هست».

پس، می تواند مطمئن ترین دوست،
خاطرجمع ترین همدم و صادق ترین یار و
بی غرض ترین منتقد باشد.

و … چه خوب است «آینه بودن» برای
دیگران، و چه خوب است از دیگران خواستن
که آینه ما باشند، دلسوز و بی غرض و
نشان دهنده خوبی ها و بدی های ما و زشتی ها
و زیبایی های ما، تا نه دچار غرور و کبر شویم،
نه اعتماد به نفس و شخصیت و هویت
خویش را از دست بدهیم.

در میان رابطه ها، شاید بهترین رابطه
بین انسان ها، همان «آینه بودن» است. زن و
شوهر نسبت به هم، دو دوست و همکار
نسبت به یکدیگر، والدین و فرزندان در ارتباط
با هم، مسئولان و مدیران با زیردستان و
همکاران، همه و همه اگر در مکتب «آینه»،
درس صدق و بی غرضی و واقعیّت نمایی و
حق گویی و صراحت را بیاموزند و به کار بندند،
چه زیبا خواهد شد.

این را هم می دانید که ما سه گونه آینه
داریم: مسطّح، مقعّر و محدّب. مقعر و محدب،
بنا به نیازی خاص، طراحی شده و کاربردی
ویژه دارد و اشیاء را یا کوچک تر یا بزرگ تر
نشان می دهد و مهم، اصل نشان دادن است،
نه تطابق در مقیاس واقعی اشیاء و چهره ها و
فاصله ها و مسافت ها.

آنچه محور سخن است، «آینه مسطّح»
است، که اشیاء را و سیما را همان گونه که
هست و مسافت و فاصله را به همان اندازه
واقعی اش می نمایاند و این است که می تواند
دوستی مهربان و یاری شفیق و ناصحی
رفیق و واعظی بی غرض باشد.

آری … «آینه بودن»!

اگر امام علی(ع) را «آینه خدانما» گفته اند،
و اگر زینب کبرا را «آینه علی نما» نامیده اند و
اگر همه هستی را «آیه»هایی شمرده اند که
آن «ذاتِ بی مثال» را شاهد است و نشان
می دهد، به ما هم این درس را می آموزد که
آینه پاکی ها و جلوه گاه صداقت ها و فضیلت ها
باشیم و اگر در گفتار و کردار دیگری هم کژی
و نادرستی و عیبی مشاهده می کنیم، به قصد
«عیب زدایی»، آن را صمیمانه و دلسوزانه به
دیگری تذکر دهیم و انتظار هم داشته باشیم
که آن دیگران که ما آینه آنان شده ایم، نه تنها
نرنجند، بلکه زبان سپاس بگشایند و
عیب گویی ما را ـ و نه عیب جویی را ـ چون
هدیه از ما بپذیرند، آن گونه که حضرت
صادق(ع) فرمود:

«اَحَبُّ اخوانی اِلَیَّ مَنْ اَهدی اِلیَّ
عُیُوبی؛^(۱)

محبوب ترین برادرانم پیش من، کسی
است که عیب های مرا به صورت هدیه به من
ارائه دهد.»

و این، همان آشتی با آینه است، نه
شکستن آینه.

و چه زیبا گفته اند:

آینه چون عیب تو بنمود راست
خود شکن، آیینه شکستن خطاست

در توصیه های حضرت علی(ع) به کمیل،
چنین آمده است:

«المؤمِنُ مِرآه المؤمِنِ، لاِءنَّهُ یَتَأمَّلُهُ فَیَسُدُّ
فاقَتَهُ وَ یُجْمِلُ حالَتَهُ؛^(۲)

مؤمن، آینه مؤمن است، چرا که در او به
دقت می نگرد، نیازهایش را برطرف می سازد
و حالت او را آراسته می سازد.»

در حدیث دیگری، امام علی(ع)
فرموده است:

«المؤمِنُ مِرآهُ لاِءخیه، فإذا رَأَیْتُمْ مِنْ
اَخیکم هَفْوَهً فَلا تَکونُوا عَلَیهِ وَ کونوا لَهُ کَنَفْسِهِ
وَ اَرشِدوه وَ انصَحُوهُ وَ تَرَفَّقُوا به؛^(۳)

مؤمن، آینه برادر خویش است، پس اگر از
برادرتان عیب و خطایی دیدید، بر ضدّ او
نباشید، بلکه به سود او کار کنید و مثل خودش
باشید، ارشاد و راهنمایی و خیرخواهی کنید و
با او با رفق و مدارا برخورد کنید.»

و چه زیبا سروده است شاعر حکیم:

دوست آن باشد که معایب دوست
همچو آیینه روبه رو گوید

نه که چون شانه با هزار زبان
پشت سر رفته، موبه مو گوید

آینه سان بودن برای برادر دینی که در
روایات متعددی از پیامبر و امامان دیگر نقل
شده است،^(۴) رهنمودی برای برخورد
صادقانه، دلسوزانه، وفاق آور، تکامل بخش،
عیب زدا و سازنده با کسی است که در رفتار
و زندگی اش، خلل و خطا و اشکالی
مشاهده شود.

اگر زن و شوهر با هم برخوردی صادقانه
داشته باشند و آینه بودن یکدیگر را بپذیرند،
کمتر شاهد بروز مناقشه و کدورت و کینه
خواهند بود و اگر در سطح جامعه، افراد
مختلف آینه سان و از روی خیرخواهی عیوب
را به یکدیگر تذکر دهند، بی آنکه آبروریزی و
هتک حیثیت و جنجال آفرینی و غوغاسالاری
باشد، شاهد این همه صف بندی ها و
تقابل های مخرّب نخواهیم بود.

وظیفه یک مؤمن آن است که نسبت به
برادر دینی اش، آینه، راهنما و
عیب پوش باشد و از نگاه همان برادر به
قضایا بنگرد.

این یک حقّ شرعی بر گردن هر مؤمن
است. وقتی معلّی بن خنیس با اصرار از امام
صادق(ع) درخواست می کند که آن حضرت،
حقوق واجب و لازم یک مسلمان بر گردن
مسلمان را بیان کند، امام، هفت حق لازم و
واجب را بر می شمارد که چهارمین شرط
چنین است:

«… اَنْ تکونَ عَیْنَهُ وَ دَلیلَهُ و مِراتَهُ و
قَمیصَهُ؛^(۵)

آن است که نسبت به برادر مسلمانت،
چشم، راهنما، آینه و پیراهن باشی.»

با چشم، همه دیدنی ها را می توان دید و
چشم برادر بودن، یعنی از نگاه او نگریستن و
چون او نظر کردن. آینه بودن نیز نشان دادن
واقعیت ها را بی کم و کاست بیان می کند.