پاورپوینت کامل پیامی برای مادران;بیایید مهارت های زندگی را به فرزندان خود بیاموزیم«قسمت اوّل» ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پیامی برای مادران;بیایید مهارت های زندگی را به فرزندان خود بیاموزیم«قسمت اوّل» ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پیامی برای مادران;بیایید مهارت های زندگی را به فرزندان خود بیاموزیم«قسمت اوّل» ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پیامی برای مادران;بیایید مهارت های زندگی را به فرزندان خود بیاموزیم«قسمت اوّل» ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۴

یکی از عوامل آسیب زا در عرصه تربیت
فرزندان در جامعه فعلی ما این است که پدران
و مادران، بالاخص مادران به عنوان
سکان داران اصلی تربیت فرزندان در سبد
توجه خود، صرفا توجه به موفقیت فرزندان در
کنکور و دانشگاه را قرار داده اند به همین
جهت تمام اهتمام خود را در طول زندگی
تحصیلی فرزند خود مصروف به تحصیلات و
نهایتا رساندن فرزند خود به نبوغ و موفقیت
تحصیلی و افزایش ضریب هوشی و فکری
می نمایند و در این راه صرف صدها هزار
تومان و همچنین از هیچ گونه تلاش و
زحمتی دریغ نمی ورزند. و نهایتا هم از باب
«لیس للانسان الا ما سعی» در یکی از
رشته های خوب دانشگاهی هم این دخترخانم
یا آقاپسر پذیرفته می شوند و به عنوان آقای
دکتر و یا خانم دکتر و یا خانم و آقای مهندس
وارد عرصه زندگی می شوند. ولی آیا صرف
موفقیت در دانشگاه و اخذ مدرک عالی
دانشگاهی برای موفقیت در زندگی و نهایتا
احساس رضایت مندی از زندگی و مهارت
برای برخورد با معضلات و مسائل زندگی
کافی است؟

برای یافتن پاسخ این پرسش کافی است
گذری بر خوابگاههای دانشگاهی داشته باشید
و یا در سالن های دادگاههای خانوادگی؛ تا
درماندگی و مستأصل شدن آنان را در
رویارویی با واقعیت های زندگی ببینید.
مشکلاتی را که آنان در تعاملات اجتماعی با
دیگران دارند، خودباختگی مذهبی و اعتقادی،
عدم سازگاری محیطی، خانوادگی و عدم
رعایت حقوق دیگران و هزاران مسئله دیگر
نشانگر آن است که پدران و مادران به
مهارت های لازم برای یک زندگی
موفقیت آمیز برای آینده فرزندانشان توجه
نداشته اند. یک آقای دکتر و یا خانم دکتر و
مهندس بدون برخورداری از مهارت های
لازم زندگی و آداب اجتماعی و آداب دینی و
اخلاقی چه مشکلی از مشکلات جامعه
اسلامی ما را می تواند برطرف نماید. و شاید
بتوان گفت یکی از عوامل عمده در افزایش
آمار طلاق که متأسفانه خبر تأسف آور آن در
رسانه ها مطرح شد که ایران چهارمین کشور
از نظر آمار طلاق است و از هر چهار ازدواج
یک ازدواج منجر به طلاق می شود که آماری
بسیار نگران کننده می باشد، همین مسئله
است. بله توجه به موفقیت تحصیلی و
پیشرفت تحصیلی در تعیین رشته دانشگاهی
و همچنین نوع مدرکی که افراد می گیرند، در
نهایت در شغلشان مؤثر است ولی موفقیت در
زندگی و شغل به عوامل دیگری وابسته است.

برای مثال برای کنار آمدن با دیگران،
فرو بردن خشم و یا افزایش تحمل ناکامی ها
و هزاران تعارض دیگر از واقعیت های زندگی
روزمره است که به عوامل دیگری غیر از
موفقیت تحصیلی نیازمند است.

اگر از شما بخواهند مهارت هایی را که
برای ازدواج موفقیت آمیز ضروری هستند و یا
منجر به رضایت مندی می شوند را فهرست
کنید، بعید به نظر می رسد که شما هوش و
موفقیت تحصیلی (یعنی آنچه به وسیله
آزمون های استاندارد شده مشخص می شود)
را در فهرست خود در ردیف نخست بنویسید.
عوامل دیگری نظیر مهارت های اجتماعی،
پشتکار، توان مقابله با مشکلات، قادر بودن
به ابراز وجود، چگونگی حل تعارض،
سازگاری با محیط و توانایی به تأخیر انداختن
کامروایی احتمالاً در فهرست شما در
رتبه های بالاتر قرار خواهند گرفت.

به هر حال توجه به موفقیت تحصیلی و
افزایش هوشبهر (lQ) به تنهایی موجب
موفقیت نمی شود. بعضی از صاحب نظران
اعتقاد دارند که روانشناسان بر هوشبهر بیش
از اندازه تأکید می کنند و اهمیت
توانایی های شخصی و بین شخصی را کمتر
از حد برآورد می کنند.

اخیرا بعد از ایجاد مشکلات عدیده ای که
در نظام تعلیم و تربیت غرب اتفاق افتاد آنان
پس از بررسی های مختلف به این نتیجه
رسیدند که در نظام تعلیم و تربیت فقط تأکید
بر هوش شناختی داشته اند. آنان در بررسی ها
اذعان کردند که دانش آموز آلمانی که ۱۴ معلم
را می کشد، از نظر هوشبهر ـ نمرات ریاضی ـ
درک و فهم و حل مسئله مشکل نداشته
است. به همین دلیل دانیال گلمن در
پرفروش ترین کتابش به نام «هوش هیجانی»
مطرح می کند، که هوش، هیجانی است، که
تعیین می کند شخص در زندگی چگونه عمل
کند، در واقع برخورداری از هوش هیجانی
است که سازگاری عاطفی فرد را با موقعیت ها
که شامل کنترل عواطف، ابراز هیجان های
متناسب با موفقیت های ناخوشایند است را
افزایش می دهد.

علاوه بر این گلمن، مؤلفه های دیگری را
برای هوش هیجانی نام می برد. او معتقد
است کامروایی تأخیری به این بیان که
افرادی دارای هوش هیجانی هستند که
بتوانند کامروایی خود را به تأخیر بیندازند و
همچنین همدردی و همدلی با دیگران و
توانایی مقابله با استرس ها و توانایی ابراز
وجود خودآگاهی، داشتن مهارت های
اجتماعی از مؤلفه های اساسی هوش هیجانی
می باشد که طبیعی است که با برخورداری از
این مؤلفه ها، ضریب موفقیت فرد در جامعه
افزایش می یابد.

گلمن اعتقاد دارد که افراد هم ذهن
استدلالی دارند و هم ذهن هیجانی که
معمولاً آنها به صورت هماهنگ و متعادل
عمل می کنند.

کودکانی که می توانند هیجاناتشان را
درک و کنترل کنند تا بهتر بتوانند با دیگران
سازش داشته باشند، شانس بیشتری برای
موفقیت در مدرسه دارند.

نتیجه تحقیقات و پژوهش گلمن نشان
می دهد: او وقتی کودکان خردسال را به یک
اتاق دعوت می کند و به آنها می گوید که آنها
می توانند همین حالا یک شیرینی مخصوص
داشته باشند ولی اگر آنها منتظر بمانند
می توانند دو تا از آن شیرینی ها را داشته
باشند، پژوهشگر اتاق را ترک و بعد از ۲۰
دقیقه برمی گردد. بعضی از کودکان بلافاصله
شیرینی را برداشته و تعدادی منتظر مانده اند.
زمانی که کودکان به مقطع دبیرستان رسیدند
معلمان و والدین مشاهده کردند آنهایی که در
چهار سالگی قادر بودند تا کامروایی خودشان
را به تأخیر بیندازند حالا که بزرگ شده اند
سازگاریافته تر، مردم پسندتر، مورد اعتمادتر و
نوجوانان مستقل تری هستند. آنها از نظر
اجتماعی شایسته تر، از نظر شخصی کارآمدتر
و بهتر قادر بودند تا با ناکامی ها کنار بیایند. بر
عکس گروه اول به آسانی دچار ناکامی
می شدند، لجباز و یکدنده و در کنار آمدن با
استرس ها دچار مشکلاتی بودند.

گلمن نبود هوش هیجانی را به مسائلی
نظیر خشونت، افسردگی، جرم و حتی
اختلالات خوردن ارتباط می دهد زیرا همه
این مسائل ناتوانی ما را در کنار آمدن به
احساساتمان نشان می دهد.

گلمن خاطرنشان می کند که برنامه ریزان
درسی می توانند برنامه هایی را جهت آموزش
این مهارت ها به کودکان تهیه کنند. اگر ما از
آنها آگاهی داشته باشیم و روابط آنها با
یادگیری و زندگی را درک کنیم می توانیم
این ویژگی ها و خصوصیات را بپرورانیم و
آموزش بدهیم.

افراد می توانند یاد بگیرند که چگونه از
احساساتشان آگاهی یابند و خشم و افسردگی
خود را کنترل کنند. آنها می توانند مهارت های
سازش با مردم نظیر نشان دادن همدلی،
مهربان شدن و درک موقعیت های اجتماعی
را به طور مؤثرتری یاد بگیرند.

کار گلمن ارزشمند بود به خاطر اینکه
برای ما نشان داد که هوشبهر یک سازه نسبتا
محدودی است که کاربردها و محدودیت های
خاص خودش را دارد. او نشان داد
مهارت هایی که به وسیله یک آزمون Q
اندازه گرفته می شود تنها مهارت های ضروری
برای موفقیت در زندگی نیستند.

مفهوم هوش هیجانی، مهارت های
شخصی و هیجانی را به ذهن انسان می آورد
که می توان آنها را پروراند و سپس به شیوه ای
از آنها استفاده کرد که زندگی ما را غنی تر و
لذت بخش تر می کند.

از این رو است که پدر و مادر علاوه بر
اهتمام جدی که نسبت به پرورش هوش
ذهنی فرزندان خود دارند و باید به همان
میزان سعی در پرورش هوش هیجانی و
مهارت های شخصی در زندگی فرزندشان
داشته باشند، تا آنان بتوانند در آینده ضمن
اینکه برخوردار از قدرت رویارویی بیشتری با
مسائل و مشکلات زندگی می گردند، بتوانند
برای جامعه افرادی مؤثر، مفید و کارآمد و پویا
باشند. به بیان دیگر پدر و مادر باید توجه
داشته باشند که کودک امروز آنان مادران و
پدران فردا می باشند و کسانی هستند که آینده
کشور به دست آنان سپرده می شود پس باید
برنامه تربیتی خانواده با توجه به رسالت های
آینده فرزندانشان باشد و برنامه آنها منجر به
مادرپروری، پدرپروری و همسرپروری و …
گردد تا بدین وسیله رسالت عظیم تربیتی خود
را به انجام رسانند.

پس باید تمامی مهارت ها و آموزش هایی
را که فرزندان ما در آینده نیازمند به آن
هستند به آنان بیاموزیم و این است رسالت
بزرگ تربیتی خانواده ها که باید در صدد ایفای
این نقش حساس و مهم باشند. چه زیباست
کلام نورانی منسوب به مولای متقیان
حضرت علی(ع):

«اولی الاشیاء أن یتعلّمها الاحداث،
الاشیاء التی اذا صاروا رجالاً احتاجوا الیها؛

بهترین مواد آموزشی برای نسل نو
جامعه، چیزهایی است که چون بزرگ شوند به
آن نیازمندند.»^(۱)

یعنی در دوران کودکی فرزند باید نگاه به
آینده او دوخت «اذا صاروا رجالاً …» آن زمان
که یک مرد می گردد و عهده دار رسالت های
بزرگ چون مسئولیت خطیر اداره و سرپرستی
منزل و رسالت های اجتماعی دیگر می گردد.
باید به گونه ای برای او برنامه ریزی نمود که
نتیجه و دستاورد این برنامه این باشد که در
آینده بتواند از توانمندی های علمی و عملی
لازم برای اداره زندگی و مشاغل اجتماعی
خود برخوردار گردد. این بیان درس آموز
حضرت نشان می دهد که باید آموزش های
نوجوانان و جوانان اولویت بندی شود و
اولویت به آموزش هایی داده شود که در
زندگی آینده «احتاجوا الیها …» به آنان احتیاج
دارد. و این اولویت بندی باید بر اساس
نقش هایی باشد که در آینده یک دختر جوان