پاورپوینت کامل کنار آمدن با زندگی ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کنار آمدن با زندگی ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کنار آمدن با زندگی ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کنار آمدن با زندگی ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۶

رابطه با زندگی و نوع نگاه به آن هم،
یکی از «رابطه»هاست، هم به تصحیح
نیازمند است، هم به تکمیل، هم گاهی به

تغییر و نوسازی.

زندگی، بنایی است که روی سرزمینِ
«فکر» ساخته می شود.

نوع نگاه به زندگی هم، بسته به اندیشه و
تفکرات و باورها و بینش های اوست. آیا باید
زندگی کرد، آن هم از نوع برگزیده اش، یا
«زندگی تحمیلی» را پذیرفت، بدون هیچ
پیش شرطی از سوی خود؟

از کدام نگاه؟

سخنی را از «برشت» خوانده ایم که گفته
است: «آنکه می خندد، هنوز خبر هولناک را
نشنیده است.» ولی، آیا این کلام حضرت
علی(ع) زیباتر نیست که: از غفلت برگردید، از
خواب برخیزید، برای جابه جایی آماده باشید و
برای کوچ، ره توشه بردارید: «تُوبوا مِنَ الغفلهِ و
تَنَبَّهوا مِن الرَّقْدَهِ وَ تأهَّبوا لِلنُّقلهِ وَ تزوّدوا
لِلرِّحله».^(۱)

تا با چه نگاهی به زندگی بنگریم و چه
عینکی به چشم زده باشیم و از کدام افق، به
پهنه حیات نگاه افکنیم.

یک سؤال جدی: جایگاه انسان، در کدام
نقطه از جهان آفرینش است؟ جهانی که با
همه وسعت و عظمت خیره کننده اش، هیچ
جزء و عضو و اتم و کهکشان و حشره و پرنده
و نهنگش، بی جا و بی ربط نیست و همه،
نقشی معین دارند.

جهان چون خدّ و خال و چشم و ابروست
که هر چیزی به جای خویش نیکوست

در این تشکیلات گسترده و پیچیده و
منظم و حکیمانه، انسان چگونه مهره و
دستگاهی است و جایگاهش کجاست و
نقشش چیست؟ و این «جا» را چه کسی
تعیین می کند و نقش «انتخاب» انسان برای
«رزرو» جا و جایگاه در نظام هستی چیست؟

«چون که انسان، با هدف، با انتخاب و
برگزیننده است،

وز همین جا، جاودان زنده است و
سازنده است،

من هم انسانم،

«بودن» خود را به دست خویش
می سازم،

من خمیر هستی ام را با دو دستِ انتخاب
خویش،

نقش ساز و شکل پردازم.»^(۲)

جا و جایگاه

نوعِ زندگی، خانواده، همسر، فرزندان،
روابط فامیلی، فعالیت های اجتماعی،
تلاش های علمی، خودسازی های اخلاقی،
ریشه در «نگاه» انسان دارد و رابطه نگاه با
زندگی، رابطه مهندسی و بناست.

آنچه صندلی انسان را در کلاس آفرینش
و در آموزشگاه زندگی تعیین می کند، «ایمان و
عمل» است. عمل هم تبلور باور و ایمان
آدمی است و ایمان، زاینده عمل است و این
دو از هم تفکیک ناپذیرند و اگر ایمانی زایا
نباشد، در ایمان و باور بودنش باید تردید
داشت. ایمان و عقیده، گِره محکمی است که
فکر و دل انسان را با مجموعه عملکردهای
زندگی و ارتباطات اجتماعی پیوند می زند.
ایمان بی عمل، نه پذیرفتنی است، نه قابل
تحقق. عمل بدون ایمان هم نوعی نفاق و
تظاهر و خودفریبی و مردم فریبی است. اگر
موتور ایمان، ماشین وجود انسان را به حرکت
در نیاورد، در نیمه راه می ماند و زندگی فلج
می شود و حیات، عقیم می گردد.

باور روشن نسبت به مبدأ و معاد، فلسفه
حیات، راز خلقت، تعهد انسان، زندگی او را از
پوچی و بی هدفی می رهاند و از «سطح»، به

«عمق» می برد و از «حال»، به «آینده» وصل
می کند و از انحصار در مادیات در می آورد و
«بعد معنوی» را هم به آن می افزاید. از دید
باورمندان، دنیا و اقتصاد و ثروت و زیستن،
«اصل» نیست، بلکه «وسیله» است. امکانات
دنیوی تا جایی ارزشمندند که بتوانند
ره توشه آخرت شوند و به امکانات اخروی
تبدیل شوند.

یک سخن جالب از امیر مؤمنان: «شما
را فرمان می دهم که خوب آماده شوید، توشه
زیاد بردارید، برای ورود به مرحله و روزی که
بر چیزی وارد می شوید که از قبل فرستاده اید
و بر آنچه اینجا گذاشته اید و رفته اید پشیمان
می شوید و پاداشتان بر اساس چیزهایی
است که از پیش، ارسال کرده اید.»^(۳)

حتی از سرمایه وجودمان، هر مقدار را که
بتوانیم به «ذخیره آخرتی» تبدیل کنیم، بهره
ما همان است، و گرنه، باقی از دست رفته
است. این هم حکمتی از فرموده های
مولاست که:

«خُذْ مِنْ نَفْسِکَ لِنَفْسِک و تَزوَّدْ مِن
یومِک لِغَدِک …؛^(۴)

از خودت برای خودت برگیر و از امروزت
برای فردایت توشه بردار!»

این، همان مآل اندیشی و به بهره وری
رساندن «بذر وجود» است که ویژه انسان و
زندگی حکیمانه و عقلانی است و مرز میان
انسانیت و حیوانیت در همین جا و جایگاه،
روشن می شود، و گرنه فرو آوردن شأن انسان
به مرتبه ای که در خوردن و خوابیدن و
کامجویی و تولیدمثل خلاصه شود، ایجاد یک
«آخور مدرن» است، برای حیوانی انسان نما!

خور و خواب و خشم و شهوت، شغب
است و جهل و ظلمت
حیوان خبر ندارد، ز جهان آدمیت

طیران مرغ دیدی؟ تو ز پای بند شهوت
به در آی، تا ببینی طیران آدمیّت

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت^(۵)