پاورپوینت کامل روستای دیولَق، شاهدی بر فقر و رنج دختران ۳۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روستای دیولَق، شاهدی بر فقر و رنج دختران ۳۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روستای دیولَق، شاهدی بر فقر و رنج دختران ۳۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روستای دیولَق، شاهدی بر فقر و رنج دختران ۳۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲۲

روستای «دیولق» در ۱۶ کیلومتری
شهرستان اردبیل قرار دارد که یک بار در
زلزله سال ۱۳۷۶، صد در صد تخریب شده و
از نو در طرف دیگر روستا بازسازی شده
است. این روستا با اینکه فاصله زیادی با شهر
ندارد، اما هنوز فرهنگ و سنن خود را حفظ
کرده است.

اهالی این روستا می گویند: قبلاً غاری در
آنجا وجود داشته که جایگاه دیوها بوده، و در
زلزله سال ۷۶، هم دهانه این غار باز شده
است. لذا به این روستا «دیولق» می گویند.
این روستا حدود ۲۵۰ سال قدمت دارد.

در لحظه اول ورود به این روستا، اولین
منظره ای که توجه آدم را جلب می کند،
روستایی تخریب شده در اثر زلزله است که از
هر طرف، روستای جدید قابل مشاهده است.

اهالی این روستا اگر چه مناظر دلخراشی
را از تخریب خانه های خود در ذهن دارند، اما
هنوز با امیدواری و پایداری با مشکلات
مبارزه می کنند و از هیچ تلاشی برای
آبادی هرچه بهتر روستای جدید خود
دریغ نمی ورزند.

بیشتر دختران این روستا از تحصیل
محروم هستند؛ چرا که دبستان دختران با
پسران با هم است. دخترهای این روستا از
بدو تولد در خانه هستند تا ازدواج کنند یعنی
برای هیچ کاری از خانه بیرون نمی روند الاّ
همراه پدران و برادران خود برای کار در
مزرعه. اقتصاد اهالی «دیولق» فقط از
دامداری و کشاورزی است، که آن هم با
مشکلات فراوان روبه رو است. دختران هیچ
سرگرمی یا کار دیگری ندارند. بیشتر از همه،
آنها از محدودیت بیش از اندازه ای که
خانواده ها برایشان در نظر می گیرند، ناراحت
هستند. به محض ورود به روستا، دختران از
دید هر تازه وارد مرد یا زنی می گریزند. لباس
محلی دختران هفت تکه است، که هر تکه از
هشت متر پارچه و یک پیراهن بلند تشکیل
می شود. دخترانِ «دیولق» حتی مجبور
هستند بنا به عرف جامع شان این لباس
سنگین را بپوشند. دختران از نداشتن صنایع
دستی و بی توجهی به آنان در آموزش قالی و
کارهای دستی شکایت دارند و بزرگ ترها از
کمبود امکانات؛ و می گویند دختران عمرشان
را در گوشه خانه ها می گذرانند و پسران روزها
در گوشه دیوارها دنبال سایه اند و شب ها
کافه نشین. کارشان فقط کشاورزی است که آن
هم فقط یک فصل است، که گاهی هست و
گاه نیست.

مسئول بهداشت این روستا می گوید:
«این روستا یک خانه بهداشت دارد با
امکانات بسیار محدود که توسط دو بهیار آقا
و خانم که به طور تجربی آموزش دیده اند،
اداره می شود. آنها سعی می کنند جمعیت
روستا را تحت پوشش داشته باشند و روزانه
جوابگوی بیست الی سی نفر هستند.»

سن ازدواج به گفته مسئول خانه
بهداشت روستا بین ۱۲ الی ۲۰ سال است که
به شکل کاملاً سنتی برگزار می شود. بدین
صورت که دختر و پسر تا موقع ازدواج
همدیگر را نمی بینند. مادر پسر هر دختری را
بپسندد، او را انتخاب کرده با مرد خانواده و
بزرگ فامیل مشورت می کند. بعد به خانواده
دختر خبر می دهند. اگر آنها یعنی خانواده
دختر موافق بودند، یک روسری و انگشتر و
شیرینی که به آن «شَلْتِه» می گویند، می برند
و دختر را نشان می کنند. بعد طی یک مراسم
و دعوت از اهالی روستا جشن شیرینی خوران
و عقد صورت می گیرد و نامزدی دختر و پسر
را اعلام می کنند. یکی از مادران که خود دختر
عقدکرده دارد، می گوید: «تا دو سال قبل با
اسب عروس را می بردند اما حالا ماشین
می آورند و به طریقه شهر عمل می کنند. بعد از
عقد تا روز عروسی که بسته به قرارداد
طرفین از ۶ ماه تا ۲ سال است، داماد حق
دیدن عروس را ندارد، تا او را به خانه خود
ببرد. بعد از آن هم در آئین آنها طلاق معنا
ندارد. لباس سفید و کفن سفید قانونی در
روستاست. آمار طلاق اینجا زیر صفر است.»

«دیولق» یک دبستان و راهنمایی پسرانه
دارد. آقای جعفر رئیس زاده، مدیر مدرسه
راهنمایی از مشکلات می گوید و کمبود
امکانات. و اینکه اینجا وضع اقتصادی خیلی
بد است. دختران به دنیا می آیند که کار کنند،
فقط همین. از صبح تا شب، در خانه یا سرِ
مزرعه یا رسیدگی به دام ها. وی می گوید:
بیشتر خانواده ها با تحصیل بچه ها مخصوصا
دخترها مخالفند و این کار مشکل فرهنگی و
اقتصادی در پی دارد. خانواده های پرجمعیت و
نبود حمام هم بر مشکلات بهداشتی بچه ها
می افزاید. بیشتر پدرها از گذراندن وقت
دختران در مدرسه ناراحت اند و می گویند:
«عوض آن کار بیا به من در مزرعه و … کمک
کن.» انگیزه تحصیل هم در بچه ها کم است.
کمتر بچه ای پیدا می شود که پدرش مشتاقانه
بیاید و تحصیل او را دنبال کند. چند نفر از
بچه ها هم مشکل مالی دارند. از لحاظ
شنیداری، دیداری، یا حتی ناراحتی قلبی، هر
قدر هم از اولیا می خواهیم، مسئله را دنبال
نمی کنند؛ فقط منتظرند بچه از پا بیفتد آن
وقت شاید یک کاری بکنند. می گویند حالا که
سالم اند و سرپا.

آقای رئیس زاده برای تحصیل دختران
فعالیت های بسیاری انجام داده چرا که این
دختران، مادران فردا هستند، اما گویا کسی
اهمیت نمی دهد. طبق آمار ۳۵ نفر دختر واجد
شرایط ب