پاورپوینت کامل احترام به حس مالکیت کودک ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل احترام به حس مالکیت کودک ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل احترام به حس مالکیت کودک ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل احترام به حس مالکیت کودک ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۰۲

کودک اسباب بازی های خود را دوست
دارد و به آسانی حاضر نمی شود آنها را با
کودک دیگری تقسیم کند زیرا حس مالکیت
در آنها بسیار قوی است. او آنچه را دوست
دارد متعلق به خود می داند و حاضر نیست به

کودکان دیگر بدهد.

بنابراین پدر و مادر نباید کودک را تحت
فشار بگذارند یا او را به خاطر سخاوت نداشتن
سرزنش کنند. وقتی کودک هنوز معنی
سخاوت را نمی داند و برای آن آمادگی ندارد از
این سرزنش جز تحقیر کودک و درهم
شکستن اعتماد به نفس او چه سودی
عاید می شود؟

در واقع همان قدر که سخاوت در
بزرگ ترها یک صفت پسندیده است،
خودخواهی در کودک نیز یک امر
طبیعی است.

سخاوت پیدا کردن مستلزم این است که
کودک در وهله اول احساس مالکیت را درک
کرده باشد و یک یا چند شی ء را در تملک
خود بداند.

وقتی کودک معنی «مال من» را می فهمد
نشاط فوق العاده ای پیدا می کند. حالا او به
دنیای اطراف خود آشناتر شده و اعتماد به
نفس و استقلالی برای خود یافته است. این
یک مرحله مهم از رشد کودک است که
والدین نباید اهمیت آن را نادیده بگیرند و با
در هم شکستن این استقلالِ کودک به روحیه
او لطمه بزنند.

مقارن همین احوال، کودک پی می برد که
بعضی چیزها مال او نیست و البته از این بابت
ناراحت می شود ولی با خاطرجمعی از اینکه
بعضی چیزها مال او هست یاد می گیرد که
اشیاء دیگر را به اشخاص دیگر ربط بدهد و
کم کم تلفیقی از مفهوم «مال من» و «مال
تو» یا «مال او» در ذهنش پیدا می شود.

در این مرحله هر چه به مالکیت او احترام
بگذارید، احترام به مالکیت شما را یاد
می گیرد.^(۱) درک مفاهیم مالکیت (مال من،
مال تو، مال او)، مشارکت، هدیه دادن و
قرض دادن همانند سایر مراحل رشد کودک به
تدریج شکل می گیرد.

کودکان نوپا دوست دارند در کنار هم
باشند ولی با یکدیگر بازی نمی کنند. باید
مواظب بود که با یکدیگر درگیر نشوند و
اسباب بازی ها را از دست هم نگیرند. به
همین دلیل بازی با یک اسباب بازی برای دو
کودک نوپا بسیار زود است. کودک نوپا چیزی
که مورد علاقه اوست با خود به همه جا
می برد و اگر آن را از دست او بگیرند فریاد
می کشد مگر اینکه چیز دیگری به او بدهند و
او را سرگرم نمایند.^(۲)

اگر کودک دوساله ای از دادن
اسباب بازی هایش به دیگران خودداری
می کند، رفتاری طبیعی و مناسب دو سالگی
دارد. او با بزرگ تر شدن، نسبت به کودکان
دیگر علاقه مند می شود و از بازی با آنها لذت
می برد به نحوی بسیار تدریجی، احساس
بخشش و انسان دوستی در او شکل می گیرد.

اگر از او بخواهید اسباب بازی مورد
علاقه اش را در اختیار کودکی دیگر قرار دهد،
تصور می کند که همه بسیج شده اند تا شی ء
مورد علاقه اش را از او بگیرند. پافشاری در
این زمینه او را نسبت به اسباب بازی مورد
نظر حریض تر می کند و احساس مالکیت او را
قوت می بخشد. کودک وقتی به سه سالگی
رسید و از بازی با کودکان دیگر لذت برد،
می توان بازی های جمعی را به او
آموزش داد.^(۳)

ضمن اینکه کودک برای بازی های
جمعی آماده می شود ولی هنوز خیلی از
مفاهیم در ارتباط با بازی را درک نکرده است.
مثلاً: روزی فرزند شما با خوشحالی از زمین
بازی به خانه مراجعت می کند. در میان مشت
فشرده کوچک خود چند تیله رنگی نگهداری
می کند. در جواب سؤال شما با خاطرجمعی
جواب می دهد: «با ژاکتم عوض کردم!» بله، او
واقعا ژاکت پشمیِ نوی خود را همراه ندارد.
نمی توان باور کرد. اما آقاکوچولوی شما آن را
با چند تیله شیشه ای ارزان قیمت عوض کرده
است و حال شما باید به دنبال ژاکت از
دست رفته او بگردید! در موقعیت های دیگر
شرایط از این هم بدتر خواهد بود.

کودک شما متهم به دزدیدن یک اتومبیل
کوچک از بچه های همسایه می شود و شما
این ماشین را در اتاق او پیدا می کنید! اما
فرزند شما با صداقت می گوید: «من این
ماشین را فقط قرض کرده ام.»

هدیه دادن، تعویض کردن و دزدیدن، همه
این معانی برای کودک سه ساله قابل
تشخیص نیست. او به تدریج در مورد دادن

و گرفتن، قرض کردن، پس دادن و با هم
استفاده کردن، یا مال من و تو تجربه خواهد
اندوخت. اگر اسباب بازی ای را در این سن
برداشت از نظر اخلاقی دزدی محسوب
نمی شود. کودک سه ساله مایل است آنچه را
دوست دارد، داشته باشد و از ارزش واقعی آن
هیچ گونه اطلاعی ندارد.^(۴)

کودک سه تا چهار ساله یاد گرفته است
که مادر را رها کند و با کودکان دیگر به بازی
بپردازد. نخست نمی داند چگونه بازی کند و
معنی نوبت را درک نمی کند. بنابراین در
مواقعی مانند توپ بازی باید به او یاد داد که
نوبت را رعایت کند.

همچنین کودک در این سن دوست دارد
که عروسک خود را به کودکان دیگر نشان
دهد ولی آن را محکم به سینه خود می فشارد
و از دادن عروسک به دیگران امتناع دارد. او
دلش می خواهد که با دیگران معاشرت کند
ولی هنوز آماده نیست. مشکلاتی را که بین
او و همبازی او ایجاد می شود حل کند و
باید حتما بزرگ تران در این موارد
دخالت کنند.^(۵)

کودک چهار ساله هنوز به آن اندازه دست
و دل باز نشده است که اسباب بازی مورد
علاقه خود را برای بازی به کودک دیگر واگذار
کند. ولی ممکن است چیز دیگری را که فعلاً

به آن احتیاج ندارد در اختیار دیگری قرار
دهد. در هر حال هنوز زود است که این قبیل
کودکان را به حال خود گذاشت و باید همیشه
یک نفر دورادور مراقب آنان باشد تا نوبت را
رعایت نمایند و با اسباب بازی های خود
مشترکا بازی کنند.

کودکان پنج ساله بسیار علاقه مندند که
در نمایش های کودکانه شرکت جویند و نقشی
داشته باشند و بازی هایی مانند «خانه بازی»
یا «مهمان بازی» یا «دکتربازی» و یا
«فروشگاه بازی» از بازی های مورد علاقه
کودکان پنج ساله، چه پسر و چه
دختر می باشد.

این گونه کودکان بسیار به فعالیت های
گروهی و بازی های جمعی علاقه دارند ولی
در عین حال به بازی های انفرادی نیز شایق
هستند. در این سن، کودک نوبت گرفتن در
بازی را زود یاد می گیرد و به آنچه به دیگران
تعلق دارد احترام می گذارد و دیگر
اسباب بازی های دیگران را از دست آنان
نمی قاپد و به زور از دست شان نمی رباید. البته
ممکن است هنوز نزاع و دعوا بین این
کودکان دیده شود ولی نه به آن حد که
مراقبت دائم لازم باشد. بزرگسالان باید در
عین حال که به کار دیگری مشغول اند دورادور
نیز مراقب آنان باشند.^(۶)

هنگام ورود به مدرسه کودک به این حد
از توانایی رسیده است که بین «مال من» و
«مال دیگری» تفاوت قائل شود. در این سن
کودک می بایستی مالک چیزی باشد مثلاً در
منزل حتی الامکان کودک اتاق جداگانه ای
داشته باشد و اگر امکان ندارد یک کمد
مخصوص و یا طاقچه ای از اتاق، جعبه،
کارتن و یا گوشه ای از اتاق را به او اختصاص
دهید تا وسایلش را دور از دسترس دیگران
نگهداری کند. از این طریق حس مالکیت و
مراقبت از وسایل خود را یاد می گیرد.

والدین هم می بایستی به ادعای حق
مالکیت فرزند خود احترام بگذارند. مانتو و یا
کاپشن کوتاه شده و یا اسباب بازی که
بلااستفاده است بدون اجازه او به دیگری و یا
برادر و خواهر کوچک ترش نبخشند. باید از او
سؤال کنید که چه چیزی را مایل است حفظ
کند و چه چیزی را می خواهد ببخشد. اگر
حاضر نیست از وسایلی که به نظر شما زیادی
است صرف نظر کند، به عقیده اش احترام
بگذارید. وقتی کودک اجازه داشته باشد آنچه
را که به او تعلق دارد پیش خود