پاورپوینت کامل دریغا، ای دریغ! ۲۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دریغا، ای دریغ! ۲۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دریغا، ای دریغ! ۲۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دریغا، ای دریغ! ۲۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۴۸

دل زده ای به مرغ های عشقت. همین
مونس هایت، دیگر. قفس آبی رنگ شان را از
وسط اتاق آویخته ای تا به هر طرف چشم

بگردانی در چشم هایت بنشینند.

دنیا چه زیباست! پرهایش سبزِ یشمی با
مخلوطی از آبی و دارا، آبی آبی.

تو که به آنها زل زده ای در دلت غمی
تلمبارشده داری، آنها که به هم زل زده اند در
دل شان عشقی متبلورشده دارند. این را که
می توانی از نگاه شان بخوانی، دیگر.

دنیا روی تخم هایش خوابیده و به دارا

چشم دوخته. دارا روبه رویش است. پلک
نمی زند. از دنیایش چشم برنمی دارد. چه
مرغ های عاشقی! از نگاههای عاشقانه شان
چیزی در درونت می توفد. یک چیزی در
درونت می جوشد. به یک باره زیرلبی
زمزمه می کنی:

بگو ای بی وفا، حالا یارِ که هستی؟

و به یک باره به یاد دارا می افتی و وفا.
دریغ و صد دریغ از وفا! و باز که به یاد دارا
می افتی موجی از حزن و اندوه بر سراپرده

وجودت می نشیند. چون سوخته ای از سرِ
نومیدی سر تکان می دهی. چرا دارا؟ چرا؟
چرا دنیایت را گذاشتی و رفتی؟ و وقتی دوباره
نگاهت بر دنیا و دارا می نشیند سیل اشک به
چشم هایت هجوم می آورند و گونه هایت را
خیس می کنند.

بلند می شوی و دیوانه وار دور خودت
می چرخی. باید فریاد بکشی، باید ناله بکنی و
گرنه دیوانه می شوی. وقتی جانان نباشد جان
به چه ارزد؟ وقتی دارا رفته باشد چرا دنیا
مانده باشد.

بلند بلند گریه می کنی. می خواهی صدای
گرایه ات را همه دنیا بشنود. خود دنیا هم
بشنود. می خواهی صدای گریه ات را همه
داراها و دنیاها بشنوند. و باز دور خودت
می چرخی. چیزی نمی بینی، هیچ. به جز مرغ
عشق. مرغ های عشقی که متولد می شوند و
می میرند. دهها، صدها، هزارها مرغ عشق در
جلوی چشم هایت شکل می گیرند و تا می آیی
چنگ شان بزنی و در برشان گیری ناپدید
می شوند. مرغ های عشق الوان. سبز، آبی،
زرد، نیلی، قرمز، سفید و … .

و دیگر نمی توانی. نمی توانی سرپا باشی.
می نشینی و به مرغ های عشقت زل می زنی.
دارا و دنیا بی خبر از اندوهی که تو را
می سوزاند همان طور به هم زل زده اند. در
حسرت نگاه دارا به دنیا می سوزی. داری بال
و پر می زنی. چرا دارا رهایت کرد؟ چرا رفت؟
چرا آن همه وفا که دم از دنیا دنیایش را می زد
به مانند قطره آبی شد و جایش دریایی از
بی وفایی جوشید. آیا همه مردها همین اند؟ یا
دارای تو مرد نبود؟ و باز پیش خود
زمزمه کرد.

بگو ای بی وفا، حالا یارِ کی هستی؟

و تو به پای بی وفایی اش نشسته ای. و تو
دل، در گروی یاری نخواهی داشت الا این
اولین یاری که بر دلت نشست. اولین و آخرین
یار. همو که دلت را شکست. همو که دلت را
صد پاره کرد. همو که به دیگری «نه» نگفت و
رفت و به تو «نه» گفت. آیا او فریبی بیش
نبود؟ فریبی که آمد و دلت را شکست. نه، نه،
امکان ندارد. نمی توانی قبول کنی. نمی توانی
به خودت بقبولانی. او معنی عشق و وفا را
نمی فهمید. او نمی دانست وفاداری چه معنی
می دهد. او نمی فهمید که تو نگاهت فقط با
نگاه اوست و او نگاهش به نگاه دگران بود.
همین و بس. و مگر عشق و عاشقی به جز
جوشش همین نگاههاست؟ تو هر روز با
نگاههایت هزارها بار می گفتی که عاشق اویی
و امروز هستی و فردا هستی و برای ابد
خواهی بود و دریغا که از نگاهش نمی خواندی
او عشقت را نمی فهمد و نمی خواهد. هر چند،
چه فرقی می کند؟ وقتی دنیا دارا را بخواهد گو
که دارای دگری را بیابد!

بلند می شوی. آب و دان دارا و دنیا را
مهیا می گردانی. دارا و دنیا چنان غرق
تماشای همند که آب و دان شان را نمی بینند.
دور ظرف های آب و دان شان را پنبه دوز
کرده ای با پارچه های آبی و سبزِ یشمی. دارا و
دنیا تنها یادگارهای دارا هستند. روزی، وقتی
که یقین داشتی نگاهش با تو هست، آنها ر