پاورپوینت کامل چون کوه استوار ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چون کوه استوار ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چون کوه استوار ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چون کوه استوار ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۲۴

نوجوانی، فصل شکفتن و
بلندپروازی است. نوجوان دنیایی
سرشار از شور و عشق و امید
دارد؛ خود را از همه چیز و همه
کس برتر می بیند و دوست دارد
که در راه رسیدن به مقاصد و
آرزوهای خود یکه تاز میدان
باشد. اما در این میان هر گونه
نقص بدنی و معلولیت، باعث
برداشت و تصویر منفی وی از
خویشتن می گردد و دریچه یأس
و ناامیدی را بر وی می گشاید؛ و
احساس شکست و ناکامی را در

او تداعی می کند.

معلولیت بدنی حتی گاهی بر
استقلال فردی و روابط اجتماعی
نوجوان تأثیر منفی می گذارد؛ به
گونه ای که نوجوان معلول،
معمولاً احساس حقارت می کند و
از ورود به اجتماع و شرکت در
فعالیت های گروهی گریزان
می شود.

اگرچه ممکن است معلولیت
و نقایص بدنی از زمان کودکی با
فرد همراه باشد، ولی نوجوان
معلول، بیشتر از این موضوع رنج
می برد. چنین نوجوانی وقتی
می بیند از لحاظ جسمی توانایی
انجام کاری را ندارد؛ احساس
بی ارزشی، پوچی و بدبختی
می کند و خود را موجودی بی ثمر
و بی فایده می پندارد. چنین
نوجوانی، وقتی مثل دیگر
دوستانش نمی تواند در مجامع و
یا در فعالیت های اجتماعی
شرکت کند و همراه باشد، بنای
ناسازگاری را می گذارد، و این
ناسازگاری به صورت کم رویی،
گوشه گیری و انزوا، احساس
حقارت، حساسیت زیاد،
پرخاشگری، اضطراب، ترس و
عدم امنیت نمایانگر می شود و او
را از ورود به اجتماع دور می سازد.

گاهی اوقات معلولیت حتی
دامنه فعالیت نوجوان را محدود
می کند و بر حرفه و شغل و
گذران اوقات فراغت وی تأثیر
می گذارد. از طرفی امکانات
محدود محیط پیرامون وی و
نبودن مشاغل مناسب نیز باعث
محدودیت بیشتر می شود و چه
بسا باعث ناسازگاری های
رفتاری، عاطفی، روانی، افسردگی
و دلمردگی نوجوان می شود.

در کنار این مسائل، متأسفانه
برخورد نادرست والدین، آشنایان
و دوستان با نوجوانان معلول، آنها
را رنجیده و آزرده خاطر می کند.
والدین و آشنایان به جای اینکه
تأکید و تشویق بر توانایی های
این نوجوانان داشته باشند، به
عدم توانایی و معلولیت آنها توجه
دارند که این عملاً مشکلاتی را
برای نوجوانان به وجود می آورد
به گونه ای که آنها اعتماد خود را
کاملاً از دست می دهند.

«زهرا» دوست نوجوان
نابینای ما از همدان که ۱۸ ساله
می باشد و کلاس سوم دبیرستان
را پشت سر گذاشته است، این
طور درد دل می کند:

«من در سن ۱۳ سالگی
بینایی خودم را در اثر حادثه ای
از دست دادم. اوایل، نابینایی
برای من بسیار مشکل بود،
مخصوصا رفت و آمد برای من
بسیار طاقت فرسا بود ولی کم کم
و به مرور، مشکلات نابینایی را
پذیرفتم، به طوری که الان
نابینایی برای من کاملاً طبیعی
است، همان طور که بینایی برای
شما طبیعی می باشد. با این حال
بزرگ ترین و بدترین مشکل و
مسئله ای که من دارم، نحوه
برخورد والدین و دوستانم
می باشد. آنان مدام به من کمک
می کنند و همیشه مراقب من
هستند. مرتب به من می گویند
این کار را بکنم یا فلان کار را
نکنم … آنها طوری با من رفتار
می کنند که انگار من یک موجود
کاملاً فلج و درمانده هستم و من
باید همیشه به حرف های آنان
گوش بدهم. رفتار آنها مرا کاملاً
کلافه می کند و باعث می شود که
من در سازگاری با محیط هم
دچار مشکل بشوم. کاش
والدینم می فهمیدند که ترحم
نسبت به یک