پاورپوینت کامل ما و دیگرانرابطه ها(۱۵)«آخرین قسمت» ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ما و دیگرانرابطه ها(۱۵)«آخرین قسمت» ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ما و دیگرانرابطه ها(۱۵)«آخرین قسمت» ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ما و دیگرانرابطه ها(۱۵)«آخرین قسمت» ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۸

میان ما و دیگران، نه «خطّ فاصله»، بلکه
باید «خط رابطه» برقرار باشد.

آنچه این خط را برقرار می سازد و در
صورت برقراری، استوارتر می کند، پذیرش
«حق» دیگران و مراعات «حقوق» مردم و
برخوردی حق شناسانه، متواضعانه،
مردم خواهانه، همراه با گذشت، ایثار و
نوعدوستی است.

در تعالیم دینی، توصیه های فراوانی دیده
می شود که هر کدام به نوعی به تحکیم این
رابطه کمک می کند. برخی از این رهنمودها از
این قرار است:

۱ـ حُسن ظنّ

پرهیز از بدگمانی نسبت به دیگران و
«حُسن ظن» داشتن، عامل استواری
رابطه هاست و بدگمانی، سبب تهمت و غیبت
و بدگویی و بدخواهی می شود و ایمان را نابود
می سازد و انسان را به موضع عداوت
می کشاند. حُسن ظن، پادزهر این سموم
خطرناک در رفتار و پندار است.

حتی در مواردی هم که حرف ها و حرکات
دیگری ممکن است موجب بدگمانی ما نسبت
به او شود، وظیفه داریم تا آنجا که می شود،
حرف و عمل او را «حمل به صحّت» کنیم و
محملی برای آن تصور کنیم تا به بدگمانی
کشیده نشویم.

امام علی(ع) فرموده است: «لا تَظُنَّنَّ
بِکلمهٍ خَرجَتْ مِنْ اخیکَ سُوءا وَ اَنْتَ تَجِدُ لَها
فی الخیرِ مَحْمِلاً؛^(۱)

به سخنی که از زبان برادرت بیرون
می آید، تا آنجا که جا و محملی برای خیر
وجود دارد، گمانِ بد مبر.»

این حالت، جوّی از اعتماد و صفای قلب
در میان افراد پدید می آورد و زندگی ها را
شیرین تر می سازد.

۲ـ گفتار نیکو

سخنی که از زبان برمی آید، می تواند
دوست آفرین باشد یا دشمن تراش،
محبوبیت آور و یا نفرت، موجب وحدت گردد یا
تفرقه، مؤمنی را شاد کند یا بیازارد.

آنچه در روایات به عنوانِ «طیبُ الکلام»
آمده است، جنبه مثبت و سازنده گفتار است و
پرهیز از هر نوع بدگویی و تندگویی و
مردم آزاری. در سخنی از امام صادق(ع)، گفتار
نیک به عنوان یکی از حدود و مرزهای حُسن
خلق به شمار آمده است (و تُطَیِّبُ کلامَک)^(۲)
و در حدیثی یکی از سی حقی که مؤمن بر
مؤمن دارد، این است که کلامش را با او نیکو
و پسندیده گرداند (و یُطَیِّبَ کلامَهُ).^(۳)

چه دل ها که در پی حرف های زشت و
نسنجیده شکسته است و چه دل ها که با کلام
پسندیده و خوش، با هم الفت یافته است.

۳ـ تفقّد و عیادت

احوال پرسی از دیگران، بخصوص به
صورت عیادت از بیماران، از رموز مهم ایجاد
الفت قلبی و تقویت رابطه هاست. و از
مهم ترین حقوق اجتماعی مسلمان بر عهده
مسلمان دیگر است. البته آداب عیادت مریض
فراوان است، از جمله: کم نشستن، حرف های
امیدوارکننده به او گفتن، دلداری دادن، مژده
تندرستی و عافیت به وی دادن، از او التماس
دعا کردن و … .

از امام صادق(ع) روایت است که از جمله
حقوق مسلمان بر مسلمان این است: «اَنْ
یُسَلِّمَ عَلَیهِ اذا لَقِیَهُ وَ یَعُودَهُ اِذا مَرِضَ؛^(۴)

وقتی او را دیدار کرد، سلامش دهد و
چون بیمار شد به عیادتش رود.»

در روایات آمده است که هر که به دیدار
مؤمنی برود، گویا خدا را دیدار کرده و پاداش
آن بر عهده خداوند است. و از حقوق مؤمنان
است که در حال زنده بودن، به دیدارشان
بروی و چون از دنیا رفتند، به زیارت قبورشان
نائل شوی.

۴ـ عفو و گذشت

گذشت و عفو، آبی است که آتش غضب
و کینه و انتقام جویی را فرو می نشاند و به
انسان آرامش روحی و لذت بردن از زندگی
می بخشد. «در عفو لذتی است که در
انتقام نیست».

اگر دیگری در باره شما جفا و بدی و
قدرنشناسی و حتی اهانت و بدزبانی داشته
است، چون «عفو از بزرگان است»، وقتی شما
درگذرید و مقابله به مثل نکنید، کرامت و
بزرگی خویش را ثابت کرده اید و از پاداش
الهی نیز برخوردار خواهید شد.

در قرآن کریم است: «فَمَنْ عَفی و اَصْلَحَ
فَاَجرُهُ عَلَی اللّه ؛^(۵)

هر کس درگذرد و اصلاح کند (و آشتی
دهد) اجر و پاداش او بر خداست.»

و صد البته که عفو از کسی پسندیده تر و
زیباتر است که قدرت بر انتقام داشته باشد و
از موضع قدرت عفو کند تا کرامت خویش را
نشان دهد و این در سخن امام صادق(ع) از
سنت های انبیا و اسرار اهل تقوا به شمار آمده
است: «العفوُ عندَ القدرهِ مِن سُنَنِ المرسلین و
اسرارِ المتّقین.»^(۶)

۵ـ غم زدایی و مشکل گشایی

دیدن گرفتاری گرفتاران، انسان را به یاد
نعمتی می اندازد که از آن برخوردار است. به
شکرانه برخورداری های خود از مواهب الهی،
شایسته است که در حد توان به گشودن گره از
مشکلات دیگران و کمک و احسان و زدودن
غبار غم و کدورت از چهره هایشان بپردازد.

آنچه بخصوص تأکید شده، آن است که
پیش از سؤال و درخواست و عرض حاجت و
نیاز، انسان به حل مشکل و رفع نیاز برادر
ایمانی بپردازد.

در حدیثی از امیرمؤمنان(ع) نقل شده
است: وقتی من به کسی که به من امید بسته
است، جز پس از درخواست، عطا نکنم و چون
طلبید چیزی به او بدهم، در واقع من بهای
چیزی را به او پرداخته ام که از او گرفته ام،
چون او آبروی خویش را خرج کرده
است … .^(۷)

همین مضمون از امام صادق(ع) چنین
نقل شده است:

«المعروفُ ابتداءا، فَأمّا مَن اَعْطَیْتَهُ بَعْدَ
المسألَهِ فإنّما کافَیْتَهُ بِما بَذَلَ لک من
وَجْهِهِ …؛^(۸)

معروف و نیکی آن است که تو ابتدا به
بخشش کنی، اما آنچه را که پس از
«درخواست» به دیگری می دهی، در مقابل
آبرویی است که به تو داده است!»

همّت داشتن برای رفع مشکلات
معیشتی دیگران، نوعی تضامن اجتماعی و
همکاری و نوعدوستی و از مهم ترین عوامل
تحکیم روابط انسان هاست.

۶ـ پوزش پذیری

هم عذرخواهی و پوزش خواستن از
دیگری به خاطر لغزش و اشتباه، از مکارم
اخلاق و نشانه وارستگی و کمال است، هم
قبول عذر و پوزش از کسی که زبان به معذرت
گشوده است.

حتی اگر بدانیم که عذری را که طرف
آورده است، غیر واقعی است، باز هم توصیه
به پوزش پذیری شده ایم، چرا که این رفتار،
حرمت ها را حفظ می کند و مانع پرده دری ها و
وقاحت های بیشتر می شود و مایه رأفت و
مودّت دل ها و تقویت دوستی ها می شود.

امام علی(ع) فرموده است: «اِقْبَلْ اَعْذارَ
النّاسِ تَستَمْتِعْ بِاِخائِهِم؛^(۹)

عذرهای مردم را بپ