پاورپوینت کامل کودک و همبازی هایش ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کودک و همبازی هایش ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کودک و همبازی هایش ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کودک و همبازی هایش ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

>

وجود یک رابطه صمیمی و همبازی شدن
با یک بزرگسال مهربان برای ایجاد احساس
اعتماد و ارزش، رفع نیازمندی ها، پاسخ به
سؤالات و حل مشکلات کودک امری الزامی
است، ولی در عین حال کنش متقابل با
کودکان دیگر نیز نقشی عمده در این فرآیند
بازی می کند. همسالان و همبازی ها در
شکل گیری شخصیت، رفتار اجتماعی،
نظام ارزشی و نحوه نگرش های یکدیگر

دخالت دارند.

کودکان از طریق سرمشق دهی و
سرمشق گیری در مورد اعمالی که قابل تقلید
است و با ارزشیابی فعالیت های یکدیگر و
بازخوردی که به یکدیگر می دهند در یکدیگر
تأثیر می گذارند. کودکان بسیاری از
مهارت های اجتماعی را از طریق کنش
متقابل یکدیگر یاد می گیرند. آنها می آموزند
که چگونه چیزی بدهند و چیزی بگیرند، در
فعالیت های دسته جمعی شرکت کنند، از جنب
و جوش و تماشای بازی دیگران لذت ببرند،
احساسات دیگران را درک کنند، توانایی های
خود را ارزیابی کنند، اعتماد به نفس پیدا
نمایند و به تدریج از خانواده مستقل شوند و
سرانجام با جامعه سازگار شوند.

مراحل رشد و تکامل کودک در

انتخاب همبازی

کودکان ۶ تا ۸ ماهه بیشتر با محیط
بازیشان سر و کار دارند تا اسباب بازی یا
همبازیشان در این دوره معمولاً به کودکان
دیگر توجه نمی شود. هنگامی که تماس با
کودک دیگر به وجود می آید، اگر این تماس
دوستانه باشد، چیزی بیش از لبخند زدن، یا
احتمالاً گرفتن کودک دیگر دیده نمی شود. و
وقتی برخورد پرخاشجویانه ای به وجود آید،
بیشتر به صورت کلی ظاهر می شود که ممکن
است به شکل تلاش در گرفتن اسباب بازی از
دیگری بروز کند.

از ۹ تا ۱۳ ماهگی، کودکان بیشتر به
اسباب بازی توجه دارند تا همبازی، از آنجا که
کودکان در این دوره به اسباب بازی اهمیت
زیادی می دهند، گرایش به دعوا بر سر آنها با
کودکان دیگر دارند. بر خلاف مشاجرات قبلی،
دعوا شخصی تر می شود، هر چند باز هم
اسباب بازی بیش از همبازی، مرکز توجه
است یعنی هنوز خصومت واقعی به میان
نیامده است.^(۱)

معمولاً کودکان کوچک تر تمایل دارند به
تنهایی بازی کرده و هنگامی که با
اسباب بازی های خود مشغول هستند، نظارت
شخصی بزرگسالان که آنان را دوست دارد
برایشان لذت آور است. کودکان بین سنین ۱۴
تا ۱۸ ماهگی طرز تلقیشان را نسبت به
همبازی های خود تغییر می دهند و چون
نیازهای مربوط به اسباب بازی تا حدود زیادی
ارضا می شوند، مشاجرات با دیگران نیز
کاهش می یابد.

برای کودکان ۱۹ تا ۲۵ ماهه
اسباب بازی ها و همبازی ها اهمیت بیشتری
یافته، ارتباط اجتماعی بیشتر می شود. کودکان
برای انطباق با وضع همبازیشان رفتار خویش
را تغییر می دهند. کودکان دو تا سه ساله
معمولاً دوست دارند که در نزدیکی یکدیگر
بازی کرده و هر کدام با اسباب بازی ها و
کارهای خودشان مشغول باشند، در حقیقت
تمایل دارند که به تنهایی و در میان جمع
کودکان بازی کنند. در این مرحله (۳ ـ ۲
سالگی) تمایلی به سهیم کردن دیگران در
اسباب بازی هایشان را ندارند، چون هنوز
مفاهیم قرض دادن و حس مالکیت در آنان به
خوبی شکل نگرفته و از طرف دیگر
می ترسند که اسباب بازی هایشان توسط
دیگران شکسته و یا خراب شود.^(۲) کودک
چهار ساله دلش می خواهد با دیگران
معاشرت کند، ولی هنوز آماده نیست
مشکلاتی را که بین او و همبازی او ایجاد
می شود حل کند و حتما باید بزرگتران در این
مورد دخالت کنند. کودکان چهار ساله بیشتر
مایلند با چهارسالگان بازی کنند.

آنها به گفتگوهای دور و درازی
می پردازند و نقشه های طویلی می کشند و
اغلب بین آنها نزاع در می گیرد و آخر کار خود
را حق به جانب حساب می کنند.^(۳)

کودک از پنج و شش سالگی به بعد
می تواند همبازی مناسبی برای خود پیدا کند.
در ابتدای این مرحله کودک معمولاً ستیزه جو
و به هنگام بازی خودخواه هستند. اما نباید
اجازه داد این صفات جزء خلق و خوی دائمی
آنان بشود. به تدریج لازم است که راه و روش
سلوک و سازش با بچه های دیگر را یاد
بگیرند. آنها وقتی با همدیگر بازی می کنند، با
همدیگر صحبت می کنند و اغلب به کمک
هم در بازی ادامه می دهند. آنها با کارهای
مشترکی که انجام می دهند تجاربی را از
یکدیگر آموخته و فواید همکاری و کارهای
مشترک را درک می کنند.^(۴)

بازی با همسالان یا بزرگسالان؟

اگر فرزند شما تمام مدت با کودکان
بزرگ تر و یا بزرگسالان سر و کار داشته باشد،
همیشه تجربه خواهد کرد که «دیگران همه
چیز را بهتر از من انجام می دهند. من هر
چقدر هم که تلاش کنم مانند آنها نخواهم
شد.» اما اگر کودک اکثر اوقات با بچه های
کوچک تر همبازی باشد یا با بزرگسالانی به
سر برد که در هنگام بازی اجازه می دهند او
دائما برنده باشد یا به طور کلی بر روی
موفقیت های او زیاد تکیه می کنند، مغرور و
متکبر خواهد شد. احتمالاً زمانی که چنین
کودکی با همسالانی مواجه شود که هم بنیه یا
تواناتر از او هستند و مانند والدین به او امتیاز
نمی دهند، دچار مشکلاتی خواهد شد.

اگر قرار است کودک در طول زمان در
جامعه با همسالان خود کنار بیاید و احساس
خوش آیندی داشته باشد، باید قواعد کارهای
جمعی و اشتراکی را با همبازی هایش تجربه
کند. در میان گروه همسالان، او سهل تر
خواهد آموخت توانایی های خود را درست
تخمین بزند، یک بار پیروز شود و بار دیگر
تسلیم شود، زیرا اکثر آنها در یک سطح
هستند و نیازها و مشکلات و امکانات
مشابهی دارند.

کودکان وقتی تقریبا در یک سطح هستند
از نظر رشد و پیشرفت بیشتر به همدیگر
کمک می کنند و همانند دو کشتی گیر هستند
که در یک وزن با همدیگر می خواهند کشتی
بگیرند، در این جور مواقع هر دو کشتی گیر
بهتر به همدیگر کمک می کنند و می توانند
یک زورآزمایی رشددهنده ای را داشته باشند،
در صورتی که اگر یکی وزن بیشتری داشته
باشد کشتی جذابیت نداشته و کنش متقابل
کمتر صورت می گیرد.

کودکان به بچه های دیگر نیازمندند تا از
یکدیگر چیزی بیاموزند. همسالان بهتر از
بزرگسالان کشش و جذبه دارند، از آنان خیلی
سریع تر و بهتر می توان یاد گرفت، زیرا آنان
یکدیگر را بهتر درک می کنند. کودکی که تازه
سه چرخه سواری یا خط پارا یاد گرفته است،
دقیقا می داند مشکلات در کجاست و چگونه
باید بر آنها غلبه کرد.

او خیلی بهتر از والدین می تواند کودک
مبتدی را به طور صحیح راهنمایی کند و به
راحتی به او نشان می دهد که چگونه باید
آن را انجام دهد. علاوه بر این خیلی
بهتر است از یک همبازی همسال تقلید کند
تا از بزرگسالان که غالبا همه چیز را
بهتر بلدند.

برای جلب توجه و جذب همبازی،
کودکان معمولاً روش هایی را به کار می برند
که بزرگسالان قادر به درک آن نیستند مثلاً
آنها نمی گویند «بیا با من بازی کن» بلکه بر
سر و روی یکدیگر شن می پاشند اسباب بازی
آن دیگری را می ربایند یا همبازی جدید را
چنان هل می دهند که به زمین بیفتد! والدین
اغلب فکر می کنند آنها به نزاع مشغولند یا از
یکدیگر خوش شان نیامده است. آنها برای
نجات کودک دخالت کرده، یا او را تشویق
می کنند از خود دفاع کند! شما ناخواسته در
روابط آنان اختلال ایجاد می کنید.

بهتر است به آرامی نظاره گر کارهای
کودکان باشید و زمینه های مساعدی را فراهم
نمایید تا فرزند شما با دیگران همبازی شود.

اگر همبازی های فرزندتان را به منزل
دعوت می کنید، باید ابتدا با والدین آنها مذاکره
کرده مثلاً قرار بگذارید که تا چه اندازه بچه ها
مجاز هستند خود را کثیف کنند و آیا مانعی
ندارد به کودکان عصرانه داده شود، چه موقع