پاورپوینت کامل با زنان در نشریات زنان ۱۱۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل با زنان در نشریات زنان ۱۱۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل با زنان در نشریات زنان ۱۱۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل با زنان در نشریات زنان ۱۱۸ اسلاید در PowerPoint :

>

یازدهمین نمایشگاه مطبوعات همراه با
هفدهمین نمایشگاه کتاب، با پیام
«پاسخگویی، پرسشگری و مطبوعات»
برگزار شد.

هر ساله حضور خوانندگان و دوستداران
کتاب و نشریات، به محل دائمی نمایشگاه
بین المللی تهران رونقی دیگر می دهد. کودک
و نوجوان، جوان و پیر، از هر گوشه کشور
می آیند و در میان سالن ها و غرفه های
مختلف می چرخند و تلاش یکساله
روزنامه نگاران، نویسندگان و ناشران را
نظاره می کنند.

اما نگاه ما با توجه به وسعت دیدگاهها و
تلاش هایی که در نمایشگاه پر می زند، روی
مطبوعات زنان، دختران و خانواده دور می زند.
هر چند حضور برخی از نشریات خاص زنان
در نمایشگاه دیده نمی شود، اما حضور دیگران
فرصتی سبز و سازنده است تا زن ایرانی
بیشتر با مطبوعات ویژه خود آشنا شود. ما نیز
با توجه به وقت اندک خود و مسئولین
غرفه های نشریات زنان، وقت را غنیمت
دانستیم و میانجی این آشنایی شدیم.

فصلنامه پوشش

«شهلا حبیبی»، همکار دولت آقای
هاشمی رفسنجانی، دبیر شبکه سازمان های
غیر دولتی زنان و صاحب امتیاز و مدیر
مسئول «پوشش» در باره راه اندازی نشریه ای
تخصصی در مورد پوشش زنان گفت: «با
اینکه رشته تحصیلی ام زیست شناسی است
ولی به کارهای سیاسی اجتماعی و فرهنگی
روی آورده ام. حضور فرهنگی ام هم بیشتر از
حضور سیاسی اجتماعی است. از آنجایی که
همیشه به حوزه فرهنگ علاقه مند بودم
بدون وجود امکانات و سرمایه به فکر افتادم
که شروع به پاسخگویی نیازهای زنان در
عرصه پوشش، بکنم.

من به دنبال تساوی زن و مرد نیستم،
بلکه در پی تعالی زن هستم. می خواهم
خواننده های نشریه ام خودشان انتخاب کنند
که چه بپوشند و چه نپوشند. دنبال آن هستم
که جوانان در آبشخور کشور خودمان
پوشش شان را انتخاب کنند و نه اینکه
دربست جذب پوشش زنان غربی شوند.

یکی از اصول کاریِ ما ایجاد رابطه با
مخاطب است و اگر آنها را نشناسیم
نمی توانیم کار کنیم. اگر مخاطب به باورهای
مشترکی با ما نرسد، فایده ای ندارد. مشکل ما
با نسل بعد از انقلاب این است که در به باور
رساندن آنها و ایجاد مفاهمه و پیام رسانی،
کاری نکرده ایم. حتی نتوانسته ایم روی
موضوعات مورد علاقه جوان ها کار بکنیم.
مثلاً جوانی که پوشش و ظاهر نامناسبی دارد
در محرم و در مراسم مذهبی به گونه ای دیگر
ظاهر می شود، یعنی اینکه وی از دین نبریده
و این ما هستیم که او را درست جذب
نمی کنیم. اگر مفاهمه درست داشته باشیم،
اعتقاد و گرایش درست در زندگی جاری
می شود؛ نه اینکه روزی همه چیز به اوج
برسد و روزی دیگر فرو بنشیند.»

سؤال بعدی ما در باره «پوشش» و

ویژگی های این نشریه است.

ـ این فصلنامه کاملاً خصوصی است و
فعلاً دهمین شماره آن چاپ شده است.
«پوشش» در کاغذ گلاسه و به صورت رنگی
چاپ می شود. آن وقت امکاناتی که دولت
برای نشریات می دهد برای یک نشریه سیاه
و سفید با کاغذ کاهی، با نشریه ای رنگی و با
کاغذ گلاسه، یکی است. اما اعتقاد من این
است که اگر کار انسانی و الهی باشد می تواند
با هر امکاناتی به حیات خود ادامه دهد، من
هم هنوز خسته نشده ام و با مشکلات مالی،
نشریه ام را می چرخانم.

با تجربه ای که از قبل داشتم، آمدم آب و
رنگ و محتوای دیگر نشریات خاص مد را
عوض کردم و به دور از ابتذال گرایی، یک
مجله مد لباس منتشر کردم. حالا برخی
می گویند چرا مانکن های مجله تان سر و کله
ندارند و من می گویم مجله ای که مربوط به
لباس است، احتیاجی ندارد که سر و صورت
مانکن هم مشخص باشد.

ما سعی می کنیم که مدل های ایرانی و
خارجی روز، البته فقط آنهایی را که متناسب با
فرهنگ ایران است، در نشریه مان بیاوریم،
طوری که ترجمان حرکات دیگران نباشیم.
برخی لباس ها را هم برای مهمانی و جمع
زنانه طراحی کرده ایم و نه برای خیابان و
حضور در اجتماع.

به نظر شما پرداختن به پوشش و مدل

لباس چقدر در ایران مهم است؟

ـ در کشورهای دیگر در زمینه پوشش،
کارهای زیادی کرده اند. ما هم در صدد ایجاد
تنوع در مدل ها و رنگ و نوع پارچه ها هستیم.
در همه کشورها جایگاه رشته های هنری،
جایگاهی پر اهمیت است؛ مخصوصا در
آمریکا برای تبلیغات ده سال در هیجده
گرایش درس می خوانند و چند گرایش هم
مربوط به لباس دارند.

قبل از انقلاب، مد لباس زنان برگرفته از
مجلات خارجی بود و حاکمانِ وقت
نمی خواستند مردم، خودشان فکری به حال
لباس شان بکنند و مجله ای در این ارتباط با
ابتکار خودشان داشته باشند. بعد از انقلاب در
سال ۶۸ بنا به احساس نیاز در حضور
اجتماعی تر زنان در عرصه کار و فعالیت من
برای اولین بار، چندین نوع لباس طراحی
کردم. مثلاً لباس های ورزشی زنان را که
شامل لباس سوارکاری، قایق سواری،
کوهنوردی و … می شد در موزه هنرهای
معاصر به نمایش گذاشتم تا به حضور زن در
جامعه با پوشش مناسب کمکی کرده باشم. به
نظر من زن مسلمان باید تمایز خاص و
برجسته ای حتی در نحوه حضورش در اجتماع
داشته باشد؛ البته طوری که رسالت خانوادگی
زن و حریم او در اجتماع نیز حفظ شود.

مشاور رئیس جمهور در امور زنان و

رئیس دفتر امور بانوان در کابینه آقای
هاشمی رفسنجانی، در ادامه افزود:

ـ ما باید برای این انقلاب عظیم فرهنگی
کار کنیم. هر چند تکنولوژی پیشرفته آنچنانی
نداریم ولی معادن و منابع و جوان داریم. البته
اگر قرار به مقایسه باشد از دنیا عقب تر
هستیم. اما با این وجود معنویت شرق در
ماست و تکنولوژی غرب در آنها.

ما در اول انقلاب می خواستیم با فرهنگ
اسلامی قلوب مردم جهان را تسخیر کنیم تا
زمینه برای ظهور امام زمان(عج) آماده شود.
اما برخی فکر می کردند قصد ما کشورگشایی
است. باید همه چیز را به مردم شناساند و آنها
را به باور و اعتقاد رساند تا اینکه در
شدیدترین مشکلات خانوادگی و اجتماعی،
ایمان، آگاهی و باورشان را از دست ندهند. بد
نیست مثالی هم در این مورد بزنم. ما را برای
تبلیغ به دانشجویان ایرانی خارج از کشور به
فرانسه، آلمان و ایتالیا فرستاده بودند. در
پاریس جوان های ایرانی و غیر ایرانی دور ما
حلقه می زدند و شیفته حرف هایمان می شدند
و سپس دوستان خودشان را هم می آوردند.
در این میان مردی سنّی را دیدیم که برای
شهادت امام حسین(ع) اشک می ریخت. او
می گفت اتفاقی، دو قابلمه بزرگ در حراجی
خریده است ولی خودش هم نمی داند که آنها
را چرا خریده و با توجه به فرهنگ کشورشان،
آنها به چه دردش می خورند. وقتی فهمید که
می توان در آن قابلمه ها غذای نذری درست
کرد، از شوق، گریه کرد که چطور به خواست
پروردگار، اتفاقی و بدون هیچ قصدی آنها را
خریده و این سعادت به او روی آورده است.

باید برای سؤال های جواب داده نشده
جوانان، پاسخ پیدا کنیم. کسانی هم که
می خواهند جواب بدهند، باید خودشان اول به
موضوع فهیم شوند و پس از فهم موضوع و
فهم آن به مخاطب، راه مفاهمه را باز کنند.

مرحوم شهید بهشتی وقتی اولین مبلغین
به خارج از کشور می رفتند، گفت: آزادی حقی
است که خداوند به بندگانش داده است و کسی
نمی تواند بگوید که من آن را به شما
هدیه می دهم.

وظیفه ما این است که در این شرایط کار
فرهنگی بکنیم و حتی اگر شده با دادن مدل
لباس مناسب، تا حدی جلوی ابتذال را در
کشور بگیریم.

ماهنامه زن شرقی

«مهری سویزی»، که مدیر مسئول

اولین فصلنامه علمی تخصصی زن در ایران
به نام «کتاب زنان» می باشد، در مورد
اقدامش برای تأسیس یک نشریه زنانه
دیگر گفت:

ـ هدف ما این است که در زن شرقی،
دیدگاههای متحجرانه نسبت به زنان و
همچنان دیدگاههای نو را که به نوعی اسارت
هستند، افشا کنیم و لایه های پنهان آنها را
برای زنان تشریح نماییم. نگاه ما به زن، از
نگاه شرقی اسلام ریشه گرفته است و به
وظایف انسانی، خانوادگی و ضرورت های
حضور اجتماعی زنان، توجه دارد. زن شرقی
در این سه نقش، نقش آفرینی می کند هر چند
با دشواری هایی مواجه است ولی وظیفه ما
این است که مشکلات زنان را در حیطه
فردی، خانوادگی و اجتماعی بررسی کنیم.

پس به نظر شما نشریات زنانه دیگری

که به موضوعات مختلف در مورد زنان
می پرداختند، کافی نبودند؟

ـ واقعا احساس نیاز می کردم که جای یک
نشریه دیگر در حوزه مسائل زنان خالی است.
در واقع نشریاتی که بخواهند قشر
تحصیل کرده را در جامعه پوشش دهند، کم
بودند و پاسخگویی برای آنها نبود.

نشریه ای را که نگاه اصول گرایانه داشته و
در ضمن، روش ژرونالیستی و نو داشته باشد
و نگاه خودش را مبنا قرار دهد، مد نظرمان
بود، لذا آمدیم «زن شرقی» را بنا کردیم.

مدیر مسئول سابق «زن روز» در

جواب ما که چطور به عنوان جالب «زن
شرقی» رسیده است، گفت:

ـ از آنجایی که احساس کردیم این زن،
زن شرقی است که ما می خواهیم به او پیام
بدهیم، این اسم را انتخاب کردیم. البته باید
دید این شرق، جغرافیایی است یا انسانی.
ممکن است یک زن از جغرافیای غرب باشد
ولی ذهنیتی شرقی داشته باشد و مخاطب ما
هم باشد.

زن شرقی دو ویژگی دارد: شرق،
خاستگاه بزرگ ترین تمدن هاست و محل
نزول ادیان آسمانی. پیوند مدنیت و دیانت و
پیوند آبادانی جسم و روح در دنیا و آخرت هم
در شرق است. این موارد همیشه در شرق
بوده و هویت زن شرقی هم با اینها همراه
بوده است و بعد از این هم می تواند همین
طور باشد، لذا نام نشریه مان را «زن شرقی»
گذاشتیم؛ با سه ایهام: اول، نشریه ای که
متعلق به زن شرقی است و از سرزمین شرقی
ایران منتشر می شود، دوم اینکه، همچنان که
شرق جای تابش و طلوع است، زن شرقی
هم می تواند محل طلوع پیام های حقانی
باشد. سوم هم اینکه تولد زن شرقی با ظهور
انقلاب اسلامی بود و این اتفاق هم در شرق
عالم افتاد. پس نگاههایی که انقلاب اسلامی
به زن دارد، توسط «زن شرقی» به مخاطب
عرضه می شود.

خانم «سویزی» مدیر مسئول «زن
شرقی» در باره نحوه بررسی حقوق زنان در
نشریه اش، افزود: خوانندگان ما به مسائل
حقوقی زنان علاقه مند هستند و طالب آگاهی
از نگاه جامعه نسبت به خودشان می باشند که
باید نگاهی کرامتی همراه با اکرام باشد؛
نگاهی که نشانه ارج گذاشتن به زن است. هر
چند متأسفانه این نگاه مخدوش شده است و
نقش های منفی و عقب مانده ای به زنان داده
شده که موجب سوء اندیشی نسبت به زنان
می شود. زن می خواهد سایه سلایق شخصی
افراد از روی او برداشته شود و او آن گونه که
هست، به مسائلش در حوزه اسلام بپردازد.

خبر تصویب قوانین خاص زنان در
مجلس و اجرای قوانین مربوط به آنان، از
جمله مواردی است که ما آنها را منعکس
می کنیم.

با توجه به اینکه «زن شرقی» تا به

حال پانزدهمین شماره خود را منتشر کرده
است، استقبال عموم در نمایشگاه چطور
بوده است؟

ـ استقبال خوب است حتی برخی که
معلوم است از نظر فکری و پوشش با اهداف
مجله ما همسو نیستند، می آیند و با ما حرف
می زنند و گاه همفکری و همراهی هم ایجاد
می شود.

«طهورا نوروزی» سردبیر جوان «زن
شرقی»، در باره نحوه فرهنگ سازی در زمینه
حجاب در نشریه اش، گفت:

«همان طور که در جامعه دچار کمبودها و
کاستی هایی هستیم در فرهنگ سازی هم
دچار کمبود هستیم. همیشه یا غلط
فرهنگ سازی می کنیم و یا اصلاً
فرهنگ سازی نمی کنیم. تلویزیون با پوشش
هنرپیشه ها و مجری هایش فرهنگ سازی
می کند ولی آنها هم هنوز نتوانسته اند یک
الگوی مناسب در مورد حجاب در همه شرایط
ارائه دهند. ما هنوز بلد نیستیم الگو ارائه کنیم.
در حال حاضر با حجاب مقابله می شود و
معلوم نیست این فرهنگ چطور گسترش پیدا
کرده و همه گیر شده است. حجاب باید یک
قانون ملی باشد و همه از آن تبعیت کنند. ما
همیشه گفته ایم فقط چادر؛ و بقیه پوشش ها
مردود، و همین موجب تناقضاتی در میان
زنان شده است. «زن شرقی» در مردادماه
ویژه نامه ای به نام حجاب دارد که به صورت
موضوعی روی حجاب کار کرده است. در همه
ده سرویسی که در مجله داریم به گونه ای به
حجاب پرداخته ایم. مثلاً سرویس فقهی به
آثار حجاب در روابط زن و مرد می پردازد و
سرویس خانواده به رابطه حجاب با تحکیم
خانواده؛ در بخش علمی هم به این
می پردازیم که حجاب چقدر در
علم روانشناسی موجب سالم ماندن زن
می شود و …».

ماهنامه زنان

«شهلا شرکت»، مدیر مسئول و سردبیر
ماهنامه زنان با ۱۳ سال سابقه انتشار، گفت:
«سوژه های نشریه ما به آزادی های فردی و
اجتماعی می پردازد و به مسائل حقوقی،
همچنان به جامعه شناسی و روان شناسی،
نشریات دیگر زنان به مسائل حاشیه ای هم
می پردازند ولی «زنان» فقط به مسائل مربوط
به زنان می پردازد. مسائلی چون خشونت علیه
زنان و بخصوص قتل های ناموسی،
کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان و …»

به نظر شما آیا هنوز هم احتیاج به

حضور یک نشریه زنانه دیگر در میان
نشریات خاص زنان، احساس می شود؟

ـ نشریات زنان به نظر من هنوز هم کم
هستند و حضورشان هم کمرنگ است. حتی
در نمایشگاه هم، همه نشریات خاص زنان
حضور ندارند که شاید به مشکلات مادی
برگردد. اما باید گفت هر چه نشریه در مورد
زنان و مسائل مربوط به آنها چاپ شود، باز
هم کم است.

خانم «شرکت»، که دانشجوی کارشناسی
ارشد رشته مطالعات زنان است، در ادامه
افزود: «ما پیگیر اتفاقات و حرکت هایی مربوط
به زنان در مجلس هستیم و در بخش «یک
ماه با زنان در مجلس»، تمامی لوایح و
مصوبات و مسائلی را که در کمیسیون زنان
مطرح می شود، منعکس می کنیم. گزارش های
مفصلی هم در مورد فرار دختران از خانه،
قاچاق دختران، معضل طلاق و … منعکس
کرده ایم.»

خانم شرکت با توجه به تب تند

نامزدی برای ریاست جمهوری، نظر شما در
باره کاندید شدن زنان برای این پست
کلیدی، چیست؟

ـ کاملاً با این امر موافقم. دیگر وقتش
است که شورای نگهبان توجه داشته باشد که
نباید یک زن کاملاً مناسب برای این پست،
به خاطر جنسیت کنار گذاشته شود.

ماهنامه حقوق زنان

«حقوق زنان»، از سال ۱۳۷۷ فعالیت
خود را شروع کرده، اما تا به حال فقط ۲۴
شماره آن منتشر شده است.

«اشرف گرامی زادگان»، مدیر مسئول و
سردبیر این نشریه، ابتدا در مورد وقفه ای که
در چاپ این مجله افتاده است، گفت:
«مشکلات مالی، توزیع نشریه و دهها مشکل
ریز و درشت دیگر موجب شد که چاپ این
نشریه دو بار به طور مقطعی با مشکل مواجه
شود. همین امر نشان می دهد که مطبوعات
زنان در بخش خصوصی با چه مشکلات مهم
و جدی روبه رو هستند و تا چه میزان نیاز
است که به این نشریات توجه شود. لذا انتظار
داریم که متولیان فرهنگ و مطبوعات در
جامعه، از روش های نوینی برای حمایت و
تقویت مطبوعات استفاده کنند.»

خانم گرامی زادگان، لطفا، در باره عمده

مباحثی که در نشریه تان بیان می شود،
توضیح دهید.

ـ همان طور که از نام نشریه استنباط
می شود توجه به حقوق زنان از طریق
اطلاع رسانی، آموزش و آگاهی به آنان، مد
نظرمان است. توجه به زنان و حقوق آنان و
نقد و بررسی قوانین و مشاوره دادن به زنان،
محور اصلی کار ما در این نشریه است. زن
ایرانی و مسلمان از عدم آگاهی به حقوق و
تکالیف خود در بُعد فردی و اجتماعی
خسارت های زیادی دیده است. زنان در نقش
مادر، همسر، دختر و … همیشه از حقوق حقه
خود گذشته اند و با ایثار و گذشت، پذیرای
اجحاف به خود شده اند. در حال حاضر، زنان،
با رشد و آگاهی نسبی که کسب کرده اند، تا
حدودی به حقوق خود واقف شده اند. حضور
اجتماعی زنان و مطالبه آنها برای کسب
حقوق اجتماعی نیز خوشبختانه به مسیر
خوبی هدایت شده است و حضور آگاهانه زنان
در عرصه های سیاسی اجتماعی و فرهنگی،
خود، گویای این رشد و پیشرفت است.

خانم گرامی زادگان که فعالیت

مطبوعاتی اش را از سال ۱۳۶۱ و از مجله
«زن روز» شروع کرده است هنوز هم چون آن
دوران که مشاوره حقوقی حضوری، کتبی و
تلفنی به خوانندگان می داد، هر جا که زنان
احتیاج به مشاوره حقوقی داشته باشند،
همراه آنهاست. وی در جواب سؤال ما که
مهم ترین وظیفه نشریه اش چیست، گفت:

ـ اطلاع رسانی و آگاهی زنان به
حقوق شان از جمله مهم ترین وظایف ماست.
این تلاش در جهت حفظ حقوق انسانی زنان،
تحکیم خانواده و رعایت حقوق متقابل زنان و
مردان در خانه صورت می گیرد. در اجتماع نیز
سعی داریم به اصلاح بینش های غلط و
جایگزینی حق و شایسته سالاری، کاهش
محدودیت های زنان در اشتغال و مدیریت
برسیم و باعث رعایت و تقویت عدالت
اجتماعی برای زنان جامعه شویم.

این عضو فعال سازمان های غیر

دولتی زنان و مشاور حقوقی اسبق کمیته زنان
کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی،
در ادامه افزود:

ـ «حقوق زنان» در سرمقاله های خود به
حقوق و قوانین مصوب مربوط به زنان
می پردازد و در بخش های دیگر خود به حقوق
و اجتماع، آشنایی با زنان جهان، رد خشونت
علیه زنان و موضوعات دیگری چون هنر،
تاریخ، خبر، کتاب و… اشاره دارد.

مدیر مسئول «حقوق زنان» در جواب
سؤال ما، به عنوان وظیفه نشریات زنان در
جلوگیری از روند رو به رشد ابتذال زنانه در
کشور گفت:

«مشکلات جوانان و بخصوص دختران
جوان نیاز به بررسی و رسیدگی همه جانبه
دارد. نمی توان فقط از نشریات زنان انتظار
داشت که به تنهایی این مسئولیت را به عهده
بگیرند. این موضوع، کلان است و باید حرکت
فرهنگی مناسبی در این زمینه صورت بگیرد.

نشریات زنانه از طریق اطلاع رسانی و
نشان دادن آسیب های اجتماعی می توانند
دختران جوان را به مخاطراتی که آنها را
تهدید می کند، آشنا سازند تا مسائلی چون
قاچاق زنان، فرار دختران و مشکلات دیگر با
هوشیاری افراد خانواده و مسئولان کاهش
یابد. وقتی دختری از حوادث بیرون از خانه
آگاهی داشته باشد، دقت و هوشیاری بیشتر
در هنگام حضور در اجتماع خواهد داشت.»

ماهنامه صدای زن

«صدای زن»، نشریه داخلی انجمن
روزنامه نگاران زن ایران «رُزا» است. این
نشریه که به مدیر مسئولی خانم «جمیله
کدیور» منتشر می شود، بیانگر حقوق
فراموش شده زنان و اعتلای کیفی وضعیت
روزنامه نگاران است.

«شهین ده بزرگی»، عضو شورای

سردبیری و مسئول غرفه در معرفی انجمن و
نشریه آن گفت:

ـ هر شماره از «صدای زن» به سردبیری
یکی از اعضای شورای مرکزی، منتشر
می شود. این انجمن فقط به زنان روزنامه نگار
پوشش می دهد و بیش از چهارصد عضو دارد.
انجمن، محل رفت و آمد روزنامه نگاران زن و
حل مشکلات صنفی، معیشتی و رفاهی
آنهاست. مثلاً اردوهای گردشی، اعطای
مسکن، خودرو و … از جمله کارهایی است که
انجمن برای اعضای خود انجام می دهد. ما
علاوه بر اینکه به مسائل خاص زنان
روزنامه نگار می پردازیم، به مسائل زنان و
اتفاقاتی که در حیطه حقوق زنان می افتد،
اشاره داریم.

وی در مورد دیگر فعالیت های این
انجمن، به غیر از چاپ «صدای زن»، گفت:

«این انجمن کمیته ه