پاورپوینت کامل مادری، شایستگی ها وبایسته های آن«قسمت دوم» ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مادری، شایستگی ها وبایسته های آن«قسمت دوم» ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مادری، شایستگی ها وبایسته های آن«قسمت دوم» ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مادری، شایستگی ها وبایسته های آن«قسمت دوم» ۱۰۳ اسلاید در PowerPoint :

>

ب : صلاحیت های عاطفی مادر

بعد از تبیین اصول مربوط به
صلاحیت های شناختی، به قسمت دیگری از
صلاحیت های عاطفی و اصول مربوط به آن
می پردازیم.

منظور از صلاحیت های عاطفی،
مجموعه گرایشات و علایق و باورهای مادر
نسبت به مسایل و موضوعات مرتبط با تعلیم
و تربیت است.

به عنوان نمونه «اعتقاد به تکریم
شخصیت فرزند» یکی از صلاحیت های
عاطفی مادر است. به طور کلی صلاحیت های
عاطفی که یک مادر باید از آن برخوردار باشد
عبارتند از:

۱ ـ اعتقاد به ارزش والای مسئولیت
مادری و اهمیت آن

۲ ـ اعتقاد به توحید در تربیت

۳ ـ احترام به شخصیت کودک

۴ ـ داشتن صبر و شکیبائی

۵ ـ اصل امیدواری

۶ ـ اعتقاد به تفاوت های فردی فرزندان
با یکدیگر

۷ ـ نگرش مثبت به ترغیب و تشویق

۸ ـ اعتقاد به الگو بودن

۱ ـ اعتقاد به ارزش والای مسئولیت مادری

و اهمیت آن

یکی از تلاش های نامیمون دشمن در

nnn

بزرگی می گفت: بزرگ ترین خدمت مادرم به من این بود که توان فکر کردن را در من ایجاد کرد.

هر وقت که در مورد مسئله ای نظر او را جویا می شدم، می گفت اول برو فکر کن

بعد بیا با هم صحبت کنیم.

همسان سازی فرهنگی زنان ایران با زنان
غربی، فرو ریختن اعتقاد به ارزش والای
مسئولیت مادری و ارزش و اهمیت آن است.
متأسفانه دشمن در یک تلاش بی امان سعی
در تخریب این اعتقاد و باور دارد. آنان به
خوبی می دانند که با از بین بردن ارزش
مادری در منظر زنان، بیش ترین آسیب را به
سلامت خانواده ها زده اند و اگر خانواده ها
آسیب ببینند، سلامت جامعه از بین می رود و
آنان برای به انحطاط کشیدن جامعه دینی ما
یکی از راهکارهایی را که برگزیده اند از بین
بردن ارزش مادری است. اگر یک مادر معتقد
به نقش حیاتی و حساس خود نباشد قطعا
نمی تواند در رسالت مادری خود موفق باشد.

دشمن با القاء این مسئله که مادری، یک
طوق اسارت است که مردان برای محدود
کردن زنان به گردن آنان انداخته اند و با القاء
این تفکر منفی نقش مادری را یک نقش
منفعل در مقابل نقش فعال مردان می دانند و
جز بندگی و اسارت و محدودیت ارمغان
دیگری برای زنان نخواهد داشت. باید متوجه
این خطر بزرگ باشیم که این تفکر برای
جامعه ما نتیجه ای جز افزودن آمار طلاق،
بزهکاری در نسل نوجوان و انحطاط جامعه
خیری دیگر در پی نداشته است. در حالی که
در آموزه های دینی تأکید زیاد بر ارزش مادری
و اهمیت آن شده است، چرا که اعتقاد به این
ارزش هاست که زمینه استحکام خانواده و
سلامت روحی و روانی و اخلاقی جامعه
فراهم می شود.

۲ ـ اعتقاد به توحید در تربیت

از آنجا که محور دعوت انبیاء بزرگ ترین
مربیان بشر در طول تاریخ توحید بوده است و
همه تعلیمات آنها به همین اصل برمی گردد و
روح دعوت انبیاء، اسلام یعنی تسلیم بودن در
برابر خدا بوده است. و هدف رسالت و بعثت

دو چیز بوده است: دعوت به توحید نظری و
عملی. همان طور که علامه طباطبائی، مفسّر
بزرگ قرآن کریم، روح حاکم بر همه آیات
قرآن را به عنوان دستورالعمل تربیت
انسان ها، توحید می داند.

و با توجه به اینکه ریشه همه گرفتاری ها
و نابسامانی های اخلاقی ـ اجتماعی فاصله
گرفتن از تربیت توحیدی می باشد، از این رو
یکی از مسائل مهم در نظام تربیت دینی،
اعتقاد به توحید در تربیت و تربیت
توحیدی است.

بدین جهت یکی از اعتقادات و گرایشات
لازم در زمینه تربیت دینی وجود مربیانی
است که خود معتقد به توحید باشند، تا بتوانند
تربیت توحیدی نمایند. مادران هم به عنوان
مربیان فرزندان خود باید اعتقاد به توحید در
تربیت داشته باشند و باید بر این باور باشند
که تنها مربی انسان ها خداوند تبارک و تعالی
است و سعادت و شقاوت انسان ها فقط دست
اوست و تنها اوست که تزکیه می کند و
انسان ها را پاک می گرداند. پس بدون استمداد
از او و توجه به او، ما توفیقی در تربیت
نخواهیم داشت. و اعتقاد به توحید
می تواند نقش بسیار تعیین کننده در تربیت
داشته باشد که مادران باید از این اعتقاد
برخوردار باشند.

۳ ـ احترام به شخصیت کودک

از آنجا که یکی از مبانی تربیت اسلامی
کرامت انسانی است و کرامت یعنی والایی و
برتری ویژه انسان که از عنصر روحانی و
فطرت خداجوی و فضیلت خواه بشر، مایه
می گیرد. به طور کلی انسان به دلایل زیر
دارای کرامت است:

۱ ـ انسان خلیفه خدا در زمین است.

۲ ـ انسان از بالاترین ظرفیت های علمی
درخور یک مخلوق، برخوردار است.

مادر مأیوس و ناامید علاوه بر اینکه مورد پذیرش قرار نمی گیرد

و تحمل او از حوصله نوجوانان خارج است موجب می شود که این قشر را

که فوق العاده در این زمینه آسیب پذیر هستند به ناامیدی و یأس بکشاند.

۳ ـ انسان فطرت خدا آشنا دارد و جز به
یاد او آرام نمی گیرد.

۴ ـ انسان شخصیت مستقل و آزاد دارد و
امانتدار خداست.

۵ ـ انسان از وجدان اخلاقی برخوردار
است.

۶ ـ در سرشت انسان علاوه بر عنصر
مادی، عنصر ملکوتی وجود دارد و محرک
انسان تنها حوائج مادی نیست.

۷ ـ انسان با کالبد خاکی، روح خدایی را
حمل می کند و در پرتو رشد و تکامل به جایی
می رسد که مسجود فرشتگان می شود.

با توجه به این مبانی است که در نظام
تربیتی اسلام یکی از اصول مهم تربیتی،
مسئله کرامت انسان است.

و از آنجا که کرامت، حافظ بسیاری از
ارزش های الهی و انسانی است توجه به آن و
پاسداری از حریم آن از وظایف مهم
مربیان است.

بدین جهت یکی از صلاحیت های
عاطفی یک مادر اعتقاد به کرامت و
ارزشمندی و والایی انسان است.

تجربه نشان داده است که مربیانی در
عرصه تعلیم و تربیت موفق و تأثیرگذارتر
بوده اند که به اصل احترام و تکریم
شخصیت فراگیران خود معتقد و پایبند
بوده اند و به آن عمل کرده اند. عمدتا فرزندان،
مادرانی را می پذیرند و به آنها
احترام می گذارند که معتقد به اصل احترام و
تکریم باشند.

علاوه بر اینکه کرامت انسان مبنای دینی
دارد و از مبنای علمی هم برخوردار است. به
همین جهت ابراهام مزلو، روان شناس
مشهور آمریکایی معتقد است یکی از
نیازهای اساسی انسان بعد از نیازهای
فیزیولوژیک و نیاز امنیت، نیاز به احترام و
تکریم است.

پس با توجه به این مبانی یکی از اصول
اساسی و مهم تربیت در نظام تربیت دینی
این است که مادر باید معتقد به اصل تکریم و
احترام نسبت به فرزندان خود باشد. در غیر
این صورت توفیقی در کار خود پیدا نمی کند
همان طور که دکتر نورمن وینسنت پیل این
واقعیت را چنین بیان می کند:

«شخصیت بشر طالب عشق و احترام
است. هر انسانی در درون خود احساس
ارزش و اهمیت می کند. اگر این احساس را
جریحه دار کنید، تا ابد او را از دست خواهید
داد. بنابراین هنگامی که به کسی احترام
می گذارید و به او ابراز علاقه می کنید، بر او
ارزش قائل شده اید و او نیز در مقابل همین
کار را می کند.»

از این رو مناسب است که به این گفتار و
سخن کلیدی و راهبردی حضرت علی(ع)
توجه داشته باشیم که فرمودند:

«عوّد لسانک لینَ الکلام و بذل السلام،
یکثر محبوبکَ و یقلّ مبغوضک؛^(۱) زبانت را به
سخن ملایم و سلام عادت بده، تا دوستانت
زیاد و دشمنانت کم شوند.»

نمونه تاریخی تأثیر پیام احترام آمیز را
می توان در صحبت ابن ابی العوجاء در
مسجدالنبی(ص) که یکی از مادیگرایان
روزگار خود بود، مشاهده کرد او در مورد
چگونگی برخورد امام صادق(ع) با خود
گفته است:

او گاهی بدترین چیزها را از ما در مورد
انکار مبدأ هستی می شنید اما هرگز دیده
نشده است که از کوره به در برود و با ما تندی
کند و دشنام دهد. با کمال بردباری سخن ما را
می شنود. صبر می کند تا آنچه را می خواهیم
بگوییم. در مدتی که اشکالات و دلایل خود
را ذکر می کنیم او چنان ساکت و آرام است
و با دقت گوش می کند که گمان می کنیم
در برابر اندیشه ما تسلیم شده است.
آنگاه با مهربانی پاسخ سخنان ما را می دهد
و با جمله هایی کوتاه و پر مغز چنان راه را
بر ما می بندد که قدرت قرار از ما
سلب می گردد^(۲).

براستی آنچه ابن ابی العوجاء را دلباخته
امام(ع) کرده تنها استدلال های ایشان نیست.
بلکه احترامی است که در تمام پیام های امام
موج می زند و زانوهای ابن ابی العوجاء را
سست می کند و او را به کرنش و خضوع
وا می دارد.

پس مادر باید تلاش کند تا پیامی پربار و
سراسر احترام به فرزندان خویش ارائه دهد تا
جان و دل او را تسلیم خود نماید.

نکته قابل ذکر در این بخش از نوشتار
این است که احترام به بچه ها از طرف مادر
باید واقعی باشد تا اثر خود را داشته باشد، زیرا
مادری که در حضور دیگران مخصوصا
مهمانان برای فرزند خود احترام قائل است
ولی در جمع خانوادگی، احترامی برای وی
قائل نیست؛ اینجاست که احترام جنبه
تصنعی پیدا می کند. مادر باید برای فرزند خود
به عنوان یک انسان که در محضر خداوند
مورد احترام است، احترام قائل باشد، چه در
حضور کسی باشد، چه نباشد.

۴ ـ اصل صبر و تحمل و افزایش سعه

وجودی

یکی از اصول کلی در نظام تربیتی
اسلام، برخورداری مادر از ویژگی صبر و
تحمل است. مادر باید از سعه وجودی و
ظرفیت بالا برخوردار باشد. چرا که یکی از
پرزحمت ترین و مشقت بارترین امور، امر
تعلیم و تربیت است و لازمه موفقیت در این
امر خطیر ظرفیت بالای مادر است. به همین
جهت یکی از ویژگی هایی که مربیان بزرگ

بزرگ ترین نقش مربی، نقش الگویی است و فرق مربی با معلم این است که معلم از طریق

صحبت کردن دیگران را دعوت به خیر می کند ولی مربی از طریق عمل، دعوت می کند.

در واقع کلیه حرکات و سکنات مادر، الگویی است برای فرزندان.

الهی و انبیاء و اولیاء از آن برخوردار بودند و از
راز و رمزهای توفیق آنان در زمینه تربیت و
جلب قلوب مردم بود، همین مسئله است و
سعی مربیان بزرگ این بود که این خصیصه را
در خود پرورش دهند. امام صادق(ع)
می فرماید:

«ما بعث اللّه نبیّا قطّ حتی یسترعیه الغنم
یعلمه بذلک رعیه الناس؛^(۳) خداوند هیچ
پیامبری را مبعوث نکرد، مگر اینکه مدتی از
عمرش را به چوپانی سپری نمود تا رسم اداره
مردم و سرپرستی آن ها را به او بیاموزد.»

بدین جهت انبیای الهی از بدرفتاری
مردمان جاهل و بی فرهنگ، عقب نشینی
نمی کردند و برنامه های هدایت و ارشاد مردم
را ترک نمی کردند.

خداوند متعال درباره حضرت نوح(ع)
می فرماید:

«فلبث فیهم الف سنه الا خمسین
عاما؛^(۴) نهصد و پنجاه سال در میان مردم
ماند (و آن ها را به سوی خدا دعوت کرد).»

در این مدت طولانی فقط هشتاد نفر
هدایت شدند و دعوت او را پذیرفتند، تقریبا
هر دوازده سال یک نفر هدایت شد و تمامی
آن مدت را آن پیامبر بزرگ الهی برای هدایت
و ارشاد آنان در تلاش بود و انواع و اقسام
ناملایمات را تحمل کرد^(۵).

او خود در شکوائیه ای به خداوند
عرض می کند:

«ربّ انّی دعوتُ قومی لیلاً و نهارا فَلَمْ
یزدهم دعائی الا فرارا …؛^(۶) پروردگارا من
قوم خود را شب و روز (به سوی هدایت)
دعوت کردم، پس دعوت من جز فرار چیزی را
به ایشان نیفزود.»

به جهت اهمیت برخورداری مربی از این
ابزار مؤثر در تربیت است که از سوی خداوند
به پیامبر گرامی اسلام(ص) امر می شود:
صبر کن، آن چنان که پیامبران اولوالعزم
صبر کردند:

«فاصبر کما صبر اولوالعزم من
الرسل»^(۷) و در صورت صبر است که پیروزی
مربی در امر تربیت به ثمر می نشیند. کما
اینکه امیرالمؤمنین علی(ع) به این مهم اشاره
می فرمایند:

«لا یعدم الصبور الظفر و ان طال به
الزمان؛^(۸) انسان صبور هرگز پیروزی را از
دست نمی دهد گرچه زمان زیادی طول
بکشد.»

۵ ـ اصل امیدواری

یکی دیگر از صلاحیت های عاطفی مادر
برخورداری وی از روحیه امیدواری است به
ویژه اگر فرزندان در سنین نوجوانی و جوانی
باشند. چرا که این قشر از هر آنچه که رنگ
ناامیدی توقف، سکون، ایستادگی و خمودگی
و افسردگی و کسالت و یأس داشته باشد
گریزان هستند و غالبا رویکردی جدی به
افراد امیدوار و افعال امیدوار کننده دارند. از
این رو تعلیم و تربیتی برای جوانان مؤثر و

امروزه بررسی چگونگی رشد و میزان تأثیر عواطف در سازگاری فردی و اجتماعی

نیز تأثیرگذاری آنها در مبادلات اجتماعی از مباحث مهم روان شناسی است.

یکی از عوامل تأثیرگذار در رشد عاطفی انسان ها، فضای خانواده است.

از این رو مادر باید بتواند فضایی پر از عواطف در خانواده ایجاد نماید.

سازنده است که به نحوی تدارک و
سازماندهی شود که محیطی زنده، شاداب،
پرتحرک، هیجان انگیز و نشاط آور را برای
جوانان به وجود آورد و به آنان روحیه امید و
امیدواری بخشد. به همین جهت مادر باید
دارای امید نسبت به زندگی و آینده باشد. و
ضمن اینکه خود امیدوار است بتواند
امیدواری و نشاط را به جمع خانواده خود
انتقال دهد. مادر مأیوس و ناامید علاوه بر
اینکه مورد پذیرش قرار نمی گیرد و تحمل او
از حوصله نوجوانان خارج است موجب
می شود که این قشر را که فوق العاده در این
زمینه آسیب پذیر هستند به ناامیدی و یأس
بکشاند و یأس و ناامیدی یکی از سموم
مهلک و خطرناک برای هر گونه رشد و تعالی
است و دقیقا یکی از حربه های شیطان در
گمراهی افراد کشاندن آنها به سوی یأس و
ناامیدی است.

همانطور که مولای متقین حضرت
علی(ع) می فرماید:

«اعظم البلاء انقطاع الرجاء؛^(۹)
بزرگ ترین بلا ناامیدی است.»

و یا در بیان نورانی دیگری می فرمایند:

«قَتَلَ القنوطُ صاحبَه؛^(۱۰) ناامیدی صاحب
خود را کشت.» و یا می فرماید: «کل قانط
آیس؛^(۱۱) هر ناامیدی ناکام است.»

به هرحال باید مادر از هر فعل و قولی که
بوی یأس و ناامیدی می دهد احتراز نماید و
سعی نماید که با نگاه امیدوار به زندگی و
آینده راه پویایی و فعالی و نشاط را به سوی
متربیان خود هموار نماید.

تجربه نشان داده است که نوجوانان،
والدینی را می پذیرند و علاقمندند با آنان
رابطه برقرار نمایند، که امیدواری را برایشان
به ارمغان می آورند نه یأس و ناامیدی را.

البته ذکر این نکته ضروری است که باید
مادر توجه داشته باشد همان طور که روحیه
امیدواری مؤثر و ضروری است ایجاد
امیدهای نابجا هم خطرناک است. لذا نباید به
ضرورت امیدوار بودن او را به سوی دادن
امیدهایی که امکان تحقق آن نیست بکشاند
چرا که این شیوه ها موجب سلب اعتماد از
مادر می شود و عوارض روانی نیز دارد و
آرامش تربیت پذیر را به هم می زند.

۶ ـ اعتقاد به تفاوت های فردی

یکی دیگر از اعتقادهای ضروری مادر،
اعتقاد به تفاوت های فردی است. به بیان
دیگر، مادر باید بداند که اگر چهار فرزند در
اختیار دارد، چهار علاقه و چهار شخصیت
مختلف در اختیار او می باشد که نمی شود
برای همه آنها یک نسخه پیچید.

مادر باید به این اصل مهم روان شناختی
معتقد باشد که ساختار شخصیتی و فرهنگی
افراد با هم تفاوت های اساسی دارد و از
عجایب خلقت این است که انسان ها را
گوناگون آفریده است. کما اینکه خداوند تبارک
و تعالی به این تفاوت اشاره می فرماید: «و قد
خلقکم اطوارا؛ ما شما را گوناگون آفریدیم.»^(۱۲)

پس با توجه اینکه تفاوت در نظام
آفرینش امری مسلم و پذیرفته شده است
مادر نباید از تمام فرزندان خود به یک اندازه
توقع داشته باشد. چرا که اگر مادر معتقد به
تفاوت های فردی نباشد، تربیت شوندگانی را
که هر کدام می توانند با توجه به توانمندی و
استعدادهای خویش، به خود شکوفایی برسند
و در عرصه های مختلف از درخشش برخوردار
باشند برای همیشه از عرصه دانش و هنر
خارج نماید و تبدیل به انسان هایی ناتوان،
ضعیف و خود باخته کند. یکی از عمده ترین
نقاط ضعف در برخورد مادران عدم توجه به

برنامه غذایی سهم بسزایی در رشد عقلانی انسان دارد. مادر به عنوان مدیر داخل منزل

باید در برنامه ریزی غذایی اعضای خانواده به این مهم توجه داشته باشد.

تفاوت های فردی فرزندان است.

۷ ـ نگرش مثبت به ترغیب و تشویق

یکی از اصول مهم عاطفی که در
صلاحیت های عاطفی مربیگری مورد توجه
می باشد، نگرش مثبت مادر به ترغیب و
تشویق است. چرا که یکی از ابزارهای اساسی
و مهمی که مادر می تواند برای ایجاد تغییر در
وضعیت موجود و دست یابی به وضعیت
مطلوب از آن بهره جوید ابزار ترغیب و
تشویق است. انسان ها فطرتا در هر مقامی و
هر وضعیت سنی که باشند نیاز به ترغیب و
تشویق دارند. از دیدگاه