پاورپوینت کامل خودسازی اخلاقی؛ ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خودسازی اخلاقی؛ ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خودسازی اخلاقی؛ ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خودسازی اخلاقی؛ ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

>

قوام بخش شخصیت فرد وخانواده

بیش از آن و پیش از آنکه «اخلاق»،
روشی و رفتاری ظاهری و بیرونی باشد،
«ماهیت درونی» دارد و قبل از آنکه در ایجاد
و تقویت اخلاق نیکو به «نمود ظاهری» توجه
شود، لازم است به «ریشه های باطنی» آن
توجه شود.

ریشه های اخلاق

ریشه اخلاقیات ما، در شناخت ها، باورها
و پای بندی های قلبی و درونی است.

میوه ای که چشم نواز است و گوارا، با
ریشه ها تغذیه می کند، بالنده می شود، می رسد
و به صورت «ثمره» فعل و انفعال های فراوان
درونی، ظاهر می شود.

اگر «اعمال صالح» و خلق و خوی نیکو
بخواهد از ساقه و شاخ و برگ وجود انسان
جوانه بزند و قد بکشد و سایه گسترد و بهره
رساند، باید به تقویت ریشه ها پرداخت.

وقتی اخلاق، از یک «بافت درونی»
برخوردار بود و ریشه در عمق وجود داشت،
انجام کارهای نیک و برخوردهای پسندیده و
داشتن منش های متعالی انسانی و خلق و
خوی الهی، به صورت خودجوش و طبیعی و
روان و بی تکلّف خواهد بود، نه نیازمند
حسابگری و مصلحت سنجی و ورانداز کردن و
چرتکه انداختن.

«حسنات» و «صالحات»، خود به خود،
جریان زلالی می شود که از آن سرچشمه
می جوشد و در دشت و صحرای زندگی
گسترده می شود.

اینکه گفته اند: چشمه باید از خودش آب و
جوشش داشته باشد، و گرنه با آب ریختن،
چشمه درست نمی شود، بر همین اساس
است و چشمه خلق و خوی شایسته نیز باید
منشأ درونی داشته باشد.

بزرگان اخلاق، شرطِ اخلاق بودن صفات
حسنه را «رسوخ» آن سجایا و مکارم در دل و
جان می دانند و می گویند اگر جز این باشد،
اخلاقی تصنّعی و ساختگی خواهد بود،
همچون درخت خشکیده ای که شاخ و برگی
مصنوعی بر آن بیاویزند و آن را
«سبزنما» سازند، یا بر درخت میوه ای که
بی بار و بر است، سیب و گلابی را با نخ ببندند
و بیاویزند.

هر چند «نمود» این گونه درختان، سبزی
و ثمردهی را می رساند، اما چون روییده از
خود درخت نیست، نه دوام می یابد و نه
استحکام خواهد داشت و درختی با این چنین
سرسبزی تصنّعی، با وزش باد و طوفانی،
عریان و در حقیقت رسوا خواهد شد.

در فراز و نشیب زندگی هم، کشش ها و
طوفان های فراوانی است که از دریای حوادث
و صحرای عمر برمی خیزد و بادهای
سهمگینی در مسیر «سلوک» می وزد. طغیان
نفس و غلبه شهوت و هجوم غریزه هایی
مانند حبّ نفس، خودخواهی، قدرت طلبی،
خودبرتربینی و … به راحتی پرده ها را کنار
می زند و چهره واقعی و سیمای ساختگی را
نشان می دهد.

پس باید در پی آن بود که فضایل
اخلاقی، به صورت «ملکه» در آید و در جان و
دل رسوخ یابد و گرنه، بیم آن است که
دستخوش امواج و طوفان ها و تاراج ها شود و
عریانیِ صاحبانش را به نمایش بگذارد و از
فرد «هیچ» نماند.

خلق و خوی الهی

اینکه «خدا زیباست و زیبایی را دوست
می دارد»، تنها در بستر آفرینش های هنری و
ادبی نیست، بلکه در وادی «اخلاق» هم
جاری و ساری است.

اگر در حدیث می خوانیم: «تَخَلَّقُوا بِأخلاقِ
اللّه ؛ به خلق و خوی خدا آراسته شوید»،
گویای آن است که صفات نیک و ویژگی های
برجسته و زیبای الهی می تواند و باید
«الگو»ی عمل و «سرمشق» رفتار باشد.

خداوند، به زیبایی هایی همچون: احسان،
عفو، جود، حلم، صبر، ستر، عزّت، کرم،
آمرزش، پذیرش و … آراسته است و از عیوبی
همچون: کینه توزی، رسواسازی، بخل، عناد،
طرد و ردّ، مبرّا و منزّه است.

آراستگی به اخلاق الهی، آراستن و
پیراستن خویش است، در حد توان و ظرفیت،
به آن جمال ها و از آن عیب ها که یاد شد.

«جمال باطنی» که در سایه تخلّق به
صفات والایی است که هم در خداست و هم
ممدوح و پسندیده اوست. سیمای درون را از
تناسب و تعادل و توازن برخوردار می سازد. و
مگر نه آنکه اخلاق، نوعی تعادل رفتاری و
پرهیز از افراط و تفریط در خصلت ها و
رفتارهاست؟

وقتی «قوه غضبیّه» متعادل شود و تحت
کنترل در آید و در اختیار انسان باشد، نام
«شجاعت» به خود می گیرد که یکی از صفات
نیک و ارزش های اخلاقی است و حد فاصل
میانِ «ترس» و «تهوّر» است.

نیروی شهوت و غریزه جنسی هم اگر
مهار شود و از افراط و تفریط دور بماند و
در خط اعتدال در آید، از آن «عفّت»
پدید می آید.

اگر گفته اند که پایه «علم اخلاق» بر چهار
اصل مبتنی است: حکمت، شجاعت، عفّت و
عدالت، اشاره به همین تعادل قوا و توازن
کشش و کوشش هاست که در سایه آن
«جمال» پدید می آید و چهره جان در سایه
آن، زیبا می گردد.

نقش «انتخابگری» انسان

کیفیت «ساختار چهره درون»، تا حد
بسیاری دست خود انسان است. انسان،
موجودی «از پیش ساخته و تغییرناپذیر»
نیست. سرشت او بر «جبر اخلاقی» قرار
نگرفته است. پس می تواند «بودن» و
«شدن» خویش را خود انتخاب کند، عوض
کند، بهتر یا بدتر سازد.

آنکه حس می کند در «صفات شایسته»
ضعیف و عقب است، میدان برای تقویت و
پیشرفت برای او باز است. دعوت دین هم به
همین تعالی است. راه آن هم تقویت شناخت
و انگیزه و بهره گیری از الگوها و
شاخص های برتر و به تعبیر قرآن کریم،
«تأسّی به اسوه ها»ست.

مسئولیت انسان هم نسبت به خوبی و
بدی خویش، به خاطر همین «قدرت
انتخاب» و «خصوصیت اختیار» است.

چهره جان را می توان آراست، یا آلود،
این «آرایش» و «آلایش»، در گرو عمل و
انتخاب خود انسان است. علم اخلاق به
انسان کمک می کند که عوامل زیباسازی
سیمای باطن و اسباب زشت شدن چهره
درون را بشناسیم، به آن رو کنیم و از
این بگریزیم.

آنکه می خواهد سیمای اخلاقی اش الهی
باشد، باید «گزینشگر» خوبی باشد، برخوردار
از اراده و عزم جزم، گریزان از تباهی و پستی،
مشتاق رسیدن به قله، بیزار از ماندن در