پاورپوینت کامل یه پرس لبخند با اشکاضافه ۲۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یه پرس لبخند با اشکاضافه ۲۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یه پرس لبخند با اشکاضافه ۲۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل یه پرس لبخند با اشکاضافه ۲۵ اسلاید در PowerPoint :

>

می دونی، جوونای این دوره،
منظورم همه س، یه جورایی
حالمون گرفته س. یه جورایی
گیج می زنیم. یه جورایی
عمرمون پلاسه. می فهمی که
چی می گم. یکی از دس ننه
باباش شاکیه، یکی با آبجی ش
مشکل داره. یکی می خواد جان
داداش جونشو بگیره. یکی
آزادی شو گم کرده، اون یکی
می خواد سر به تن دبیرش نباشه،
یکی از کنکور می ناله. خلاصه هر
کی از یه چیزی شاکیه. این وسط
حال من از وجود مادربزرگ
مگسیه. حواست با منه چی
می گم؟ مادربزرگم از درد
آپاندیسم بدتره. وقتی می یاد
پیشمون، من تبم می گیره. خونه
می شه پادگان، پادگان که چی،
بگو حکومت نظامی. اگه ویرش
بگیره و بخواد چند روزی بمونه
که بدتر از بدتر. چند وقتی که
رفته بود قهر، آی بهم خوش
گذشت؛ آی خوش گذشت. حیف
زودی گذشت، منظورم قهرشه،
حیف! می دونی، نمی ذاره ازمون
بی خبر بمونه، یه جورایی کنترل
از راه دورش ملسه. متوجه که
می شی چی می گم. همین که
چشمش بهم می افته یه جوری
رو تُرش می کنه، یه جوری رو
ترش می کنه، انگاری میوه
گندیده خورده. اما حرف من
کاملاً واضحه. بهم کاری نداشته
باشن و بذارن تو لاک خودم
بمونم. یک کلام، می خوام از این
دو روز عمرِ فانی لذت ببرم،
همین. روزای دیگه ش که با بابا
مامان سر مسائلی گفتمان داریم،
ای، یه جوری می گذره. خوب
نمی گذره، ولی می گذره. گوشِت با
منه؟ اما مادربزرگ توی گیر
اسیدی دادن حریف نداره.
همچی گیر می ده که ندونی
بخندی یا زار زار گریه کنی. تو
پاشو یه هفته بیا خونه ما. اگه از
اون طرف دو هفته ای تشریف
نبردی بیمارستان روانی. آره،
جون تو … می گفتم، روزاییم که
مادربزرگ نیستش مجبوریم با
بابا مامان کل کل کنیم. مامان
چپ می ره راست می آد می گه
چرا درس نمی خونی؟ چرا پای
تلفنی؟ با کی داشتی حرف
می زدی؟ چه فیلمی می بینی؟
چرا دوستات اینقده بهت زنگ

می زنن؟ و … .

اما منم یه تریپ می آم و سر
همه رو می کوبم به طاق. وقتی
مامان باهام حرف می زنه و داره
راه و چاه زندگی رو نشونم می ده
می شم مجسمه و خیره لب
زدنش می مونم. وسط حرفاش که
می رسه یه اَه گنده، شوت می کنم
و حسابی حالشو می گیرم.

از اون ور بابام هم آینه دقه.
هی داد و بیداد می کنه که چرا سر
و وضعت این شکلیه، چرا
ریختت اون شکلیه. نری دنبال
مو و متلک و جلف بازی. وقتی
کلید می کنه اعصاب معصاب
واسم نمی ذاره. هر دوشون روزی
هزار بار می گن ماها این جوری
بودیم، شماها این جوری هسین.
جون تو راس می گم! یا می گن
شما نسل سومی های امروزی به
کسی یا چیزی اهمیت نمی دین
مخصوصا به پدر مادرهاتون. منم
که همچی جاهایی کم نمی آرم.
می گم مگه احترام گذاشتن
فرزند، وظیفه س؟ مگه خیلی
جاها فرزندا حرمت پدر و مادر رو
نمی شکنن، مگه بی احترامی
نمی کنن و رو حرف بزرگترا حرف
نمی زنن. ما یکی م روش. اگرم
می گین من فقط بلدم بخورم و
بخوابم و با دوستام بزنم بیرون یا
درس هامو ناپلئونی قبول شم،
کلی راهو اشتباهی رفتین. من
همسن و سالایی رو سراغ دارم
که خون پدر مادراشونو تو شیشه
می کنن. پس نتیجه می گیریم ما
میون همسن و سالا آخرِ
معرفتیم. خوب از پسشون
برمی آم، نه؟ این تن بمیره
راستشو بگو. بیشتر از بابت این
بلبل زبونی هاس که مادربزرگ
سایه مو با تیر می زنه. اون می گه
به بچه های این دوره زمونه یه
کم رو بدی دُرُسه قورتت می دن.
البته، بدم نمی گه. خب، ما هم
خیلی شیطونیم و هم شاد و
شنگولیم. من دلم می خواد واسه
خودم زندگی کنم و تو جامعه و
خانه آزاد آزاد باشم. هر چند این
حرفم به مذاق بابا و مامان و
مادربزرگ خوش نمی آدش اما
دوس ندارم سایه سنگین اونا، رو
سرم باشه. واسه همین، حس در
رفتن از خونه توی وجود من
خیلی قویه. می دونی، چن بارم
بهشون گفتم که دوس دارم
لباسام تابلو باشه. دوس دارم پای
آینه بشینم و با موهام ور برم و
انواع و اقسام چیز میزا رو روی
موهام امتحان کنم. من یه روز
موهام بالاس، یه روز پایین.
اشکالی داره؟ من