پاورپوینت کامل استرس یا فشار عصبی روانی و اختلال بعد از حادثه ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استرس یا فشار عصبی روانی و اختلال بعد از حادثه ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استرس یا فشار عصبی روانی و اختلال بعد از حادثه ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استرس یا فشار عصبی روانی و اختلال بعد از حادثه ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

>

استرس یا فشار روانی را زیاد شنیده ایم و
متأسفانه در دنیای پیشرفته امروزی به لحاظ
تسلط ماشین بر عواطف انسانی شدت گرفته
است. جنگ های ویرانگر و بمباران های
بی رحمانه و سوء استفاده از انرژی اتمی
عوامل استری زایی است که بشر امروزی با
اتکا به علم و صنعت مرتکب آن می شود. آیا
انسان ها از طریق جنگ و ستیز به جایی
می رسند؟ آیا صلح نمی تواند ما را به
یکپارچگی و وحدت جهانی برساند؟ برای
اولین بار بعد از جنگ ها بود که محققین به
اختلال فشار روانی بعد از استرس یا PTSD
پی بردند و اتفاقا پس از جنگ های داخلی
آمریکا این موضوع مطرح شد؛ آن زمان که
مهاجرین انگلیسی جنگ را بر مردم بومی
آمریکا تحمیل کردند و جنایات بیشماری را

مرتکب شدند.

سربازان جنگ جهانی دوم و جنگ ویتنام
و بالاخره جنگ عراق علیه جمهوری اسلامی
ایران و سپس جنگ خلیج فارس و بالاخره
اشغال عراق، همه پیامدهای مشابهی داشته
است که مصدومین علایمی از عصبانیت و
تحریک پذیری عصبی، اختلال خواب،
اضطراب و افسردگی، احساس کرختی در
بدن، دردهای عضلانی و مفصلی، تنگی
نفس، خستگی زودرس، سردرد، فراموشی و
اختلال در تمرکز و اختلال گوارشی و حالات
پرخاشگری و گاه احساس درماندگی از خود
بروز می دادند.

عوامل استرس زای بزرگ دیگر از قبیل
آتش سوزی، طوفان، سیل و زلزله نیز گاه
منجر به آسیب های شدید جسمی و روانی
می شود. همان طور که بیماری ها تا حدود
زیادی قابل پیشگیری و درمان هستند،
حوادث مثل جنگ ها و بلایای طبیعی نیز تا
حدودی قابل پیش بینی و پیشگیری هستند.
قطعا بحث پیشگیری در مورد زلزله موضوع
قابل بحث و مهمی است که به تدبیر و درایت
مراکز زلزله نگاری مربوط می شود. مسلما
برای کشوری مثل کشور ما که چهارمین
کشور زلزله خیز دنیاست پژوهش های مرتبط

با زلزله و آموزش عمومی و پیشگیری از
تلفات عظیم انسانی اولویت اول است و ما
بایستی در این زمینه سرمایه گذاری کنیم
دانشجو و محقق تربیت کنیم و ساخت و
سازهای خود را مطابق با معیارهای علمی
انجام دهیم و از تجربیات کشورهای دیگر در
رابطه با مهندسی ضد زلزله استفاده کنیم و
حتی تحقیقات مشترک انجام دهیم. در اینجا
ما فقط به اثرات مخرب روانی زلزله
می پردازیم. مسلما زلزله ای که منجر به فوت
رقت بار هزاران نفر از هموطنان مان شد و
برخی حوادث پس از آن می تواند به عنوان
یک عامل استرس زای بزرگ نه تنها روی
اعصاب و روان مردم آسیب دیده که مستقیما
در معرض آسیب قرار گرفته اند اثر سوء
می گذارد بلکه می تواند باعث انتقال این
احساس ناخوشایند و اضطراب انگیز در بین
همه مردم کشورمان شود.

بنابراین «استرس پس از حادثه» به
صورت دیدن حادثه یا حضور در جریان حادثه
و یا شنیدن جریان حادثه می تواند اتفاق
بیفتد. علایم عصبی باید لااقل یک ماه طول
بکشد و بر جنبه های مختلف زندگی خانوادگی
و شخصی و بر شغل و تحصیل فرد اثر سوء
بگذارد. این اختلال را در مورد مجروحین
اعصاب و روان جنگ، قبلاً به غلط به عنوان
«موج گرفتگی» مصطلح شده بود و امروزه هم
به اشتباه به کار می رود. فشار عصبی که منجر
به «اختلال استرس بعد از حادثه» می شود به
قدری ناتوان کننده است که تقریبا ممکن
است بسیاری از افراد را از پای در آورد. افراد
آسیب دیده ممکن است حادثه و عامل فشار
روانی را در رؤیا و خواب و یا در بیداری و
افکار روزانه خود مجددا تجربه کنند و یا هر
چیزی و یا سخنی که پیرامون حادثه گفته
شود می تواند علایم فشار روانی را زیاد کند.
بنابراین در روزهای اولیه در رابطه با افراد
آسیب دیده نباید کاری انجام شود یا سخنی
گفته شود که منجر به تجربه مجدد ذهنی
حادثه شود.

میزان شیوع اختلال استرس بعد از
حادثه به طور مادام العمر حدود ۳ ـ ۱% در
جمعیت عمومی است و میزان شیوع
مادام العمر این اختلال در افراد پرخطر یعنی
افرادی که اعضای خانواده شان در معرض
واقعه آسیب زا بوده اند در حدود ۷۵ تا ۵%
تخمین زده می شود. این اختلال در هر سنی
ممکن است اتفاق بیفتد اما به دلیل عوامل
تشدید و تسریع کننده اختلال، شایع ترین سن
ابتلا، اوایل بزرگسالی است. یعنی افرادی که
موقعیت دردناک حادثه را درک می کنند
عواقب و پیامدهای آن را پیش بینی می کنند
اما نمی توانند با آن مقابله کنند و احساس
درماندگی می کنند. بنابراین مسلما گروههای
حمایت کننده مردمی و برنامه ریزی دقیق و
رسیدگی بموقع مسئولین دولتی می تواند
احساس درماندگی این افراد را به حداقل

ممکن برساند. تداوم حمایت های همه جانبه و
البته با مشارکت افراد آسیب دیده می تواند
تأثیر بسزایی در ایجاد روحیه زندگی و نشاط
در بین آنها بگذارد. افراد آسیب دیده از زلزله
که خودشان اجساد عزیزان خود را از زیر
آوارها بیرون کشیده اند و یا شاهد عملیات
گروههای نجا