پاورپوینت کامل هنر و تربیت ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هنر و تربیت ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هنر و تربیت ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هنر و تربیت ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

>

رابطه پاورپوینت کامل هنر و تربیت ۳۵ اسلاید در PowerPoint، رابطه ای دیرین – است.گاهی محتوای آثار هنری، «پیام
تربیتی» دارد، گاهی پیام های تربیتی در
«قالب هنری» مطرح می شود و بر ماندگاری

و اثرگذاری آن می افزاید.

از اینجاست که دو مقوله جداگانه، اما به
هم پیوسته رخ می نماید:

۱ـ تربیت هنری؛

۲ـ هنر تربیتی؛

و این بحث نیز درخور تأمّل است که آیا
باید تربیت را هنری کرد، یا هنر را
تربیتی ساخت؟

تربیت هنری

مقصود از این عنوان، بهره گیری از
شیوه های هنرمندانه و اثرگذار در فعالیت های
تربیتی است. در سازندگی، ابتدایی ترین و
نخستین مسئله، «ارتباط» است. برقرار کردن
رابطه فکری و روحی با یک فرد، با جامعه، با
افراد یک کلاس، با فرزندان یک خانواده، با
جوانان یک محله، با کارکنانِ یک مجموعه، با
قشری خاص از اقشار جامعه، مرحله نخست
انتقال ایده ها و پیام های تربیتی است.

پس از برقراری رابطه، «ابلاغ پیام»
است. این، مکمّل آن ارتباط و به ثمر رساننده
آن است.

مثل یک «تماس تلفنی» که ابتدا باید
خطی بین مبدأ و مقصد وجود داشته باشد،
سپس امکان ارتباط و برقراری تماس باشد و
مانعی بر سر راه نباشد و خط، آزاد باشد تا
بتوانید تماس بگیرید. پس از گرفتن شماره و
برقراری تماس، کار اصلی، ردّ و بدل کردن
پیام و مطلب و خبر است.

تأثیرگذار بودن تماس با دیگران، در گرو
ملاحظات و مراعات شرایط و ویژگی ها در
پیام دهنده، پیام گیرنده، ابزار پیام رسانی و
محتوای پیام و استمرار تأثیر است. پس
می توان چهار مرحله «ارتباط سازنده» را که
در مقوله تربیت هنری باید لحاظ کرد،
چنین برشمرد:

۱ـ ایجاد رابطه؛

۲ـ ابلاغ پیام؛

۳ـ تأثیرگذاری بر مخاطب؛

۴ـ استمرار اثر پیام؛

در هنری ساختن تربیت، تأکید بر دو
مقوله اخیر است و مربیان هنرمند، بر «بُعد
زمانی» کار خویش می افزایند.

بسیاری از حرف ها گفته می شود و پیام ها
به مخاطبین رسانده می شود، اما چند درصد
از پیام ها «اثرگذار» است؟ و چه مقدار از آن
اثرها «استمرار» دارد؟

کار هنر و شیوه یک مربی هنرمند در
مهارت او نسبت به «تأثیر مستمر تربیتی» بر
روح و جان افرادی است که مخاطب پیام اند.
به موازات این مقصود، حیات مربی هم در
توالی زمان ها و نسل ها استمرار می یابد.

دست یافتن به زبانی هنری، بیانی بلیغ و
شیوا، شیوه ای اثرگذار و نافذ، پیام هایی نو و
مفاهیمی بدیع، می تواند بخشی از این
شیوه ها به شمار آید. رسیدن به این مرتبه و
قوّت هم یک تعهّد محسوب می شود.

جبهه های فرهنگی

بی شک تلاش در عرصه
«انسان سازی» و «تربیت شایسته»، نوعی
جهاد است. عرصه تلاش و مجاهدت هم
بسیار گسترده است، دشمنان بشریت هم از
محورهای مختلف هجوم می آورند و ابزار نو
به نو و پیشرفته به کار می گیرند، تا به اهداف
شیطانی خود و «افساد حرث و نسل» برسند.

اگر جبهه ها و محورهایی را که از آنها
مورد هجوم قرار می گیریم نشناسیم، «دفاع
فرهنگی» شایسته ای هم نخواهیم کرد و اگر
دشمنان پیدا و پنهانی را که نقاب زده یا عریان
به جنگ ارزش ها و مبانی اخلاقی وارد میدان
می شوند نشناسیم و حرکات و برنامه هایشان
را تیزبینانه رصد نکنیم، باز هم از
شکست خوردگان این عرصه خواهیم بود.
شرایط مکانی و زمانی و ویژگی های فرهنگی
و اجتماعی جامعه امروز را هم اگر ارزیابی
درست و دقیقی نداشته باشیم، از ارائه
برنامه های درست و مؤثر تربیتی ناتوان
خواهیم بود و «نسل امروز» را از دست
خواهیم داد.

پس، شناخت عنصر زمان، شیوه های
دشمنی دشمنان، زمینه های موجود برای
تهاجم بیگانه، محورهای آسیب پذیر در
جامعه، چهره های مرموز و پشت صحنه، از
عوامل موفقیت در تربیت است.

در یک تقسیم بندی، می توان افراد جامعه
را به سه گروه تقسیم کرد:

الف ـ گروهی که از زمان خودشان
عقب ترند و فکر و روش و کارشان متناسب با
صدها سال قبل است.

ب ـ گروهی که معاصر با زمانند، که باید
بکوشیم حدّاقل از اینان باشیم.

ج ـ گروهی که جلوتر از زمان خویشند و
آینده های دورتر را هم می بینند و به تناسب
آن عمل می کنند و برنامه می دهند و
حرف هایشان ماندگار و رهنمودهایشان
جاودانه است و تاریخ مصرف ندارد.

اگر زمان شناس باشیم، آمادگی های لازم
و شیوه های متناسب با زمان هم
خواهیم داشت.

به تعبیر حضرت علی(ع): «مَنْ عَرَفَ
الزّمانَ لم یَغْفُل عَنِ الأِستعداد؛

کسی که زمان را بشناسد، از آمادگی و
آماده سازی غافل نمی شود.» (الحیاه، ج۱،
ص۱۳۵)

اگر درک درستی از زمان داشته باشیم،
مسئله سرعت و شتاب، ارتباطات جهانی،
بی حوصلگی نسل حاضر، راحت گزینی و
دوری از پیچیدگی و دشواری، تکیه بیشتر بر
رسانه های تصویری و … را هم مدّنظر قرار
خواهیم داد و در برنامه های تربیتی، «ابزار و
شرایط» را به استخدام «اهداف تربیتی»
خواهیم گرفت.

رشد از درون

اگر «آموزش»، انتقال معلومات و
دانش هایی از بیرون به ذهن افراد تحت تعلیم
است، «پرورش»، عبارت است از رویاندن از
ریشه و رشد دادن از درون و به فعلیّت
رساندن قوا و استعدادهای نهفته در انسان ها.

استعدادهای بشری، تنها در زمینه علوم و
فنون و مهارت ها نیست، بلکه عرصه اخلاق و
معنویت و کمال جویی هم قلمروی است که
باید استعدادهای افراد را شناخت و آن را
همچون بذری رویاند و آبیاری و مراقبت کرد
تا به مراحل بالاتر رشد برسد.

نقش هنر در این زمینه، می تواند توجه
دادن انسان به فطریات و جاذبه های معنوی و
راز خلقت و چرایی زیستن و هدف آفرینش
باشد و مربی هنرمند، حرکت های درونی و
رشد باطنی در افراد را سامان می دهد.

هنر می تواند در ذهن افراد، «سؤال» پدید
آورد و در