پاورپوینت کامل امام حسین(ع) و رابطه با همسرش «رباب» ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام حسین(ع) و رابطه با همسرش «رباب» ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام حسین(ع) و رابطه با همسرش «رباب» ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام حسین(ع) و رابطه با همسرش «رباب» ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۶

به طور کلی، زنان از سوی دو گروه مورد تحقیر
قرار گرفته اند؛ یکی کسانی که زن را تنها ابزار
شهوترانی گرفته و فراتر از آن، برای وی ارزشی
قایل نیستند و دیگر، کسانی که از سر تقدس،
نزدیک شدن به زن را، باعث پلیدی خود شمرده، به
همین دلیل در پرهیز از زن، سخن فراوان گفته اند.

این نگرش زاهدانه، ضربه سهمگینی بر
موقعیت و حیثیت زن وارد کرده و او را در حوزه
پلیدی، وارد نموده و از اسباب پرورش بُعد حیوانی
انسان، تلقی کرده است. در این دیدگاه، دوستی زن
نه تنها نشانه کمال نیست، بلکه نشانه دوری از کمال
است.

چنین بینشی، در عالم اندیشه های گذشته بشر و
حتی با نام دین، بی سابقه نیست، شاید بتوان گفت:
نزدیکترین مورد آن به ما، مسیحیت است.

علاوه بر ابهاماتی که از لحاظ نظری در
دیدگاههای مسیحیت، راجع به زن وجود دارد، در
عمل نیز با نگاهی زاهدانه، زن را تحقیر کرده اند.

نظری به واکنش افراطی جهان غرب در حال
حاضر ـ در برابر مسیحیت قرون وسطا ـ دامنه بعد
عملیِ این نگرش مسیحیت را نشان می دهد.

اسلام در این باره نیز دیدگاهها و تجربه های
فراوانی را عرضه می کند. سیره رسول خدا(ص) و
همین طور سیره امامامان معصوم(ع) بر اساس
اعتدال و توازن، بنا شده و یک تجربه ء عینی از نظام
فکری و فقهی اسلام است که باید به دقت مورد
بررسی قرار گیرد.

پیامبر اکرم(ص) در برابر کسانی که دوستی
زن را مانع کمال و ترقی انسانی دانسته اند، محبت به
زن را در کنار دوستی خود نسبت به نماز و عطر،
قرار می دهد. روشن است که نگرش «پرهیز از زن»
در واقع، چیزی جز تحقیر زن نیست، آن هم نه در
قالبی به ظاهر فاسد، بلکه در نگاهی زاهدانه، زن را
بیشتر تحقیر نموده، به انزوا می کشاند، در حالی که
رسول خدا(ص) «عبادت» و «زن» را از امور
«محبوب» خود می داند و «عطر» را نیز.

همان گونه که عطر، دنیای اطراف را به مشام
انسان، معطر و باصفا می سازد و نماز، به زندگی،
روح و جلا می بخشد، زن نیز زندگی را به مذاق
انسان شیرین و دلپذیر می سازد. این سه، مرز دنیا و
آخرت را به هم نزدیکتر می کنند، چرا که در
آخرت نیز این سه، برگزیده عطایای خداوندند.

امام صادق(ع) می فرماید:

«من اخلاق انبیاء حب النساء»(۱)

دین از اخلاق انبیا بوده که زن را دوست
بدارند.

این سخن انسانهایی است که عمری را با
اخلاص تمام در راه خدا گام برداشته و بیشترین
سختیهای جسمی و روحی را متحمل شده اند. آنان
از پرهیزکارترین مردمان روزگار و بنده های
شایسته و برگزیده خداوند بوده اند. اگر «دوستی
زنان» از اخلاق پرهیزگاران است، باید دانست که
این محبت، یک دوستی ارزشمند و این محبوب
یک موجود متعالی است. ناگفته نماند که این
دوستی در چارچوب «شرع» معنا می دهد، اما در
مجموع، بیانگر یک نگرش والا است.

اینک، به اصل موضوع می پردازیم.

* * *

امام حسین(ع) و رباب

آن امام همام، به راستی سرور آزادگان است،
کسی که در اخلاص دینی او برای هیچ انسان آشنا به
سیره اش، تردیدی وجود ندارد، چه رسد به شیعیان
آن گرامی که قرنهاست به عشق او بر سر و صورت
می زنند و مفهوم حیات معقول را از حیات عینی اش
برگرفته اند.

سخن ما در باره ء «امام حسین(ع) و زن»
است. ابتدا برخورد آن حضرت را با رباب، همسر
بزرگوار و صبورش بیان می کنیم و سپس در قسمت
بعد برخوردش را با زنی دیگر به نام «هوی» دنبال
خواهیم کرد.

رباب، دختر «امرءالقیس» و جزو یکی از
قبایل شامی است. پدر در زمان خلیفه دوم، اسلام
آورده و در مدینه، سه فرزند خود را از فرط علاقه و
ارادت به حضرت علی(ع) به عقد ازدواج
امیرالمؤمنین(ع) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع)
درآورد.(۲) رباب به عقد امام حسین(ع) درآمد و
تا آخرین لحظات زندگی آن حضرت در کنار وی
می ماند.

در برخی از نقلها پدر او را انیف کلبی معرفی
کرده اند(۳)، اما نقل نخست، فراوان روایت شده
است. علاوه بر این، شاید مراد دسته دوم، رباب
دیگری باشد که دختر انیف و همسر زبیر بن عوام و
مادر مصعب بن زبیر بوده است.(۴)

رباب دو فرزند از امام حسین(ع) داشت، یکی
سکینه و دیگری عبداللّه . عبداللّه در روز عاشورا در
حالی که کودکی بیش نبود، در جلوی چشم پدر و
مادرش به شهادت رسید.(۵) سکینه نیز، بعدها در
شمار زنان بزرگ عالم اسلام درآمده، بویژه در
ادب، شخصیت شناخته شده ای یافت.

رباب بر اساس شواهدی در کربلا حضور
داشته است. این مطلب را برخی از مورخان
آورده اند.(۶)

از اخبار محدودی که در زمینه روابط امام
حسین(ع) و همسرش رباب به دستمان رسیده،
چنین برمی آید که روابط آن دو بسیار صمیمی بوده
است، آن قدر که هم امام(ع) و هم رباب از اظهار
این روابط صمیمی میانِ خود، خودداری
نمی کرده اند، همان گونه که پیامبر(ص) نیز از نشان
دادن صمیمیتی که نسبت به برخی از همسران خود
داشت، خودداری نمی کرد. به دلیل وجود همین
شواهد است که ابن کثیر می گوید:

امام حسین(ع) همسرش رباب را بسیار
دوست می داشته و از روی علاقه مندی به وی، در
باره اش شعر می گفت.(۷)

نسابه معروف «المجدی» نیز تأکید دارد که:

امام حسین(ع) سکینه و مادرش رباب را
دوست می داشت(۸).

این دوستی به دلیل بزرگواری رباب بود، چنان
که از هشام کلبی، مورخ مشهور نقل شده که:

«من خیار النساء و افضلهنَّ(۹)»

رباب از بهترین زنان و از برترین آنها بود.

در زمینه این دوستی، دو بیت شعر از امام
حسین(ع) در باره سکینه و رباب نقل شده، و در
برخی از منابع، بیتی دیگر نیز به آن افزوده شده
است.

لَعَمْرُک اِنِّنی لَاُحِبُّ دارا

تَحُلُّ بها سکینهُ و الربابُ

اُحبِّهما وَ اَبْدُلُ جُلَّ حالی

وَ لَیْسَ لِلاَئمی فیها عِتابُ(۱۰)

«به جان تو سوگند! من خانه ای را دوست دارم
که سکینه و رباب در آن باشند.

آنها را دوست دارم و تمامی دارایی ام را به پای
آنها می ریزم و هیچ کس نباید در این باره با من
سخنی بگوید.»

در نقلی از سکینه آمده است که امام حسن
مجتبی(ع) در باره انتساب این شعر به امام
حسین(ع) تأملی کرد و گویا تعجب کرده بود سپس،
امام بیتی دیگر بر آن افزود:

وَ لَسْتُ لَهُمْ وَ اِنْ عَتَبُوا مُطیعا

حَیاتی اَوْ یُغَیِّبُنی الترابُ(۱۱)

«حتی اگر کسانی در این باره به من اعتراض
کنند، آنها را در زندگی و نز وقتی مرا در خاک پنهان
می کنند، پیروی نخواهم کرد.»

این شعر به طور مستقیم از طرف امام
حسین(ع) نقل شده و تا آنجا که ما می دانیم هیچ
کس آن را به عنوان زبان حال، ندانسته و نسبت آن
را به امام تکذیب نکرده است.

شعر مزبور، نشانگر ارتباط صمیمی امام با
همسرش رباب و فرزندش سکینه است. توجه
داریم که سرودن این شعر، همراه با انتشار آن در
میان مردم بوده است، بدین جهت، این شعر در
بیشتر کتابهای تاریخی آمده است.

شعر دیگری نیز از امام حسین(ع) در باره
رباب نقل شده است:

اُحبُّ لِحُبِّهَآ جمیعا

وَ نَثْلَهَ کُلَّها و بَنیِ الرُّباب

<