پاورپوینت کامل «مسافران» آینه کدام زندگی؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «مسافران» آینه کدام زندگی؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «مسافران» آینه کدام زندگی؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «مسافران» آینه کدام زندگی؟ ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۷

مسافران، حکایت سردرگمی و حیرت آدمهایی است که از اسرار زندگی، تقدیر و مرگ
بی خبرند.

فیلم مسافران، زندگی و مرگ و در این میان
تقدیر و سرنوشت را به تصویر می کشد. «ماهرخ»
آخرین دختر خانواده «معارفی» در آستانه ازدواج
قرار دارد. خانه «معارفی»ها برای برگزاری جشن
عروسی آماده می شود. خواهر ماهرخ به اتفاق
همسر و دو فرزندشان، برای شرکت در مراسم
عروسی، از شمال عازم تهران می شوند؛ در بین راه
تصادف وحشتناکی پیش می آید و مسافران همگی
می میرند، خبر که به تهران می رسد، برنامه جشن
متوقف و به مراسم بزرگداشت و عزاداری مردگان
تبدیل می شود. در این بین خانم بزرگ به عنوان
بزرگتر خانواده معارفی ها، همچنان منتظر ورود
مسافران است و مرگ آنها را نمی پذیرد، او منتظر
مسافران و آینه ای که قرار است با خود بیاورند
می ماند. عده ای او را دیوانه می پندارند. بقیه
شخصیتهای فیلم نیز، عکس العمل خاص خود را در
برابر مرگ مسافران، بروز می دهند، تا اینکه در
مراسم یادبود مردگان، ماهرخ تحت تأثیر افکار
خانم بزرگ، لباس سیاه عزا را عوض می کند و به
جای آن لباس عروسی اش را می پوشد. ناگهان و در
میان بهت حاضران، مردگان وارد می شوند، در
حالی که آینه زندگی را در دست دارند. آنها لبخند
می زنند و زندگی را به زندگان شادباش می گویند.
خانم بزرگ که خود را پیروز می بیند، در آخرین
کلام فیلم به ماهرخ می گوید: عروسیت مبارک
دخترجان!

* * *

سینمای نوپا، رو به رشد و متفاوت ایران، بعد
از انقلاب اسلامی در تکاپوی یافتن هویت واقعی
خود و دستیابی به افقهای روشن تفکر اسلامی در
تلاش بوده است، اما هنوز راه بسیار در پیش دارد.
یکی از عوامل کندی حرکت در این راه، حضور
تعداد قابل توجهی از دست اندرکاران سینمایی
است که هنوز نتوانسته اند خود را در حوزه تفکر
اسلامی وارد نمایند و در مواردی نیز هرگز
نخواسته اند به این محدوده نزدیک شوند. البته
نمی توان کسی را مجبور به پذیرش تفکری خاص
نمود، خصوصا در قلمرو فرهنگ و هنر، اما
می توان این انتظار را داشت آنگاه که در مورد
مسایل فکری و فرهنگی که در محدوده فکر دینی،
ارزش، جایگاه و شرایط ویژه ای دارد، فیلمی ساخته
می شود، به اصول اعتقادی حاکم بر آن مسأله توجه
شود.

بهرام بیضایی در آخرین اثر سینمایی خود،
مسافران، چنین مشکلی را ایجاد می کند. او وارد
یکی از حساسترین موضوعات حوزه اعتقادی
اسلام می شود و با برداشتی کاملاً متغایر با این
ارزشها، هنر را در خدمت پندار خویش بکار
می گیرد، پنداری که می پندارد درست است! و این
اساسی ترین اشکال «مسافران» است که به دلیل
اهمیت، تنها به همین اشکال خواهیم پرداخت، گو
اینکه در فیلم همچنان ضعفهایی وجود دارد که
بررسی همه آنها فرصت بیشتری را طلب می کند،
تنها به بیان این نکته بسنده می کنیم که در این موارد
ارزشهای دیگری نیز مورد هجوم واقع شده است.

نمادی از اشرافیت

خانواده معارفی که ماجرا در خانه آنها اتفاق
می افتد، یک خانواده قدیمی و اشرافی است.
شناخت این خانواده، روحیات، اخلاقیات و
ارتباطات افراد با یکدیگر، برای شناسایی کل فیلم
مهم است. آنچه در اینجا ویژگی دارد، همان
سنتهای پوسیده اشرافی گری است، همه چیز در
سایه تشریفات و به دور از فرهنگ، شؤونات
مذهبی و دینی. در روابط افراد که بدون محدودیت
وجود دارد، گاه گوشه و کنایه و سرزنش دیده
می شود. خانم بزرگ به عنوان بزرگ خانواده مورد
احترام است. او با دقت بر برگزاری آبرومندانه
مراسم عروسی نظارت می کند. همه چیز باید با
رعایت تشریفات باشد، تشریفات و ظواهر در همه
جا به چشم می خورد و تنها نوعی خرافه و اعتقادات
بی پایه ارتباط این خانواده را با مظاهر غیر مادی
برقرار می سازد. مثلاً جادو برای سرسبز کردن
درختان و گاه نیز چیزی در حد غیبت و شهود، مثل
آنجایی که دست غیبی، به ماهرخ شربت شفا و
نوشدارو می نوشاند. شاید هم بیضایی کراماتی برای
این پس مانده های اشرافیت قائل است! او چنین
فضا و جمعی را مطلوب خود می داند و با آب و تاب
زیاد آن را به تصویر می کشد و نهایتا نیز با پذیرش
نظرات خانم بزرگ خود را وابسته به آن معرفی
می کند، بنابراین در بررسی فکر و اندیشه ای که بر
فیلم حاکم است این خانه و خانواده باید به عنوان
خاستگاه اندیشه فیلمساز مورد توجه قرار گیرد.

پس از حادثه

تصادفی دلخراش، شخصیتهای فیلم را در
مقابل مرگ مسافران قرار می دهد. مرگی که وجود
دارد ولی پیدا نیست، با اینکه موضوع فیلم بر محور
مرگ، می چرخد، اما خود مرگ هرگز حضور ندارد.
نه در صحنه تصادف، نه آنجا که خبر مردن افراد
برای نخستین بار به تهران می رسد، نه در لحظاتی که
افراد خبر را به یکدیگر منتقل می کنند و نه در هیچ
کجای فیلم.

همه از ماجرا مطلع می شوند اما کسی خبر مرگ
را نمی گوید، خانم بزرگ هم مدام می گوید «از مرگ
حرف نزنید» آیا تعمدی در کار نیست؟ همه در
گریز از حقیقت مرگ … فیلم از همین جا سقوط
می کند، وحشتی که کارگردان از مرگ دارد به
آدمهایش هم سرایت می کند. حکم این گونه صادر
می شود که «تنها مردگان از مرگ نمی ترسند.»

با بررسی بیشتر روشن می شود که، بین آنچه
فیلم و فیلمساز القاء می کند و آنچه که اندیشه
اسلامی بیان می نماید فاصله بسیاری وجود دارد.

همسانی دو بینش

دو نوع برخورد متفاوت نسبت به حادثه و
مردن مسافران، در فیلم نمایش داده می شود. به بیان
دیگر کارگردان دو نوع بینش را