پاورپوینت کامل جلوه های رفتاری حضرت زهرا سلام اللّه علیها««قسمت چهارم»رفتار با فرزند» ۴۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جلوه های رفتاری حضرت زهرا سلام اللّه علیها««قسمت چهارم»رفتار با فرزند» ۴۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جلوه های رفتاری حضرت زهرا سلام اللّه علیها««قسمت چهارم»رفتار با فرزند» ۴۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جلوه های رفتاری حضرت زهرا سلام اللّه علیها««قسمت چهارم»رفتار با فرزند» ۴۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۳

آنچه تحت عنوان جلوه های رفتاری حضرت
زهرا(س) ارائه می گردد، تلاشی است در راستای
درک بهتر شخصیت عملی آن بانوی بزرگ.
نخستین بخش «رفتار با فرزند» را در شماره پیش
تقدیم کردیم. در ادامه، با نکات دیگری از
شیوه های تربیتی آن حضرت(س) آشنا می شویم.

* * *

عبادت در کودکی

یکی از محورهای اساسی که حضرت
زهرا(س) بدان توجه و تأکید داشتند بُعد پرستش و
گرایش فرزندان به انجام تکلیف عبادی و الهی بود.
آن حضرت شوق بندگی و خضوع در برابر معبود را
از همان دوران کودکی در جان فرزندان خود
تقویت نموده و آنان را چنان تربیت کرد که بهترین
کارها را عبادت خداوند دانسته و از آن بالاترین
لذتها را می بردند.

دخت گرامی رسول اکرم(ص) بر این مطلب
تأکید داشت که بچه ها را از کوچکی به انجام عبادت
فرا خواند و آنان را به خدا پیوند دهد و بذر محبت و
ارتباط با خدا را در کام آنان بیفشاند تا انجام تکلیف
برای آنان نه تنها رنج و مشقتی نداشته باشد بلکه با
شوق و اشتیاق به استقبال آن بروند.

بر این اساس فاطمه(س) فرزندان خود را حتی
به شب زنده داری عادت می داد. البته او شیوه تربیت
را به خوبی می دانست و به گونه ای برخورد می کرد
که در حد توان و استعداد فرزندان باشد.

حضرت در شب بیست و سوم ماه مبارک
رمضان کودکان خود را به بیداری و نخفتن وادار
می کرد. ممکن است کسی تعجب کند که او چگونه
بچه ها را به این کار که حتی برای اشخاص بزرگ هم
زحمت دارد وادار می کرد.

حضرت در روز بچه ها را می خوابانید تا کاملاً
استراحت کنند و غذای کمتری به آنان می داد تا
بدین گونه زمینه و موقعیت بهتر و مطلوبتری از نظر
جسمی و روحی برای شب زنده داری داشته باشند.
او به حدی در این کار جدی و قاطع بود که
نمی گذاشت احدی از اهل خانه خوابش ببرد و
می فرمود:

محروم است کسی که از برکات شب قدر
محروم بماند.(۱)

گویا فاطمه(س) می خواهد از دوران کودکی
در قلب پاک فرزندان خود جمال خدا را به تجلی و
جان و زبانشان را به حلاوت و شیرینی عبادت آشنا
کند و محبوب راستین را به آنان نشان دهد تا در
جوانی جذب جلوه های دروغین نشوند. این روش
تربیتی فاطمه(س) به عنوان یک سنت بسیار
پسندیده و قابل اجرا در گفتار امامان معصوم(ع) نیز
به چشم می خورد.

از جمله امام صادق(ع) فرمودند: زمانی که
کودک به سن شش سالگی رسید او را به نماز و
چنانچه تحمل گرفتن روزه داشت، او را به انجام آن
وادار نمایید.

مردی از فرزندش نزد حضرت امام رضا(ع)
شکوه می کند که یک یا دو روز نماز نمی خواند.
امام(ع) فرمود:

چند سال دارد؟ مرد جواب می دهد: هشت
سال. امام(ع) می فرماید:

سبحان اللّه ! نماز را ترک می کند! جواب
می دهد: آری. وقتی که مریض است. امام
می فرماید:

به هر اندازه می تواند نماز بخواند.(۳)

در روایت دیگری شیوه عملی خود امام(ع) را
این گونه می خوانیم:

امام صادق(ع): ما فرزندان خود را از پنج
سالگی به نماز فرا می خوانیم و شما فرزندانتان را از
هفت سالگی به انجام نماز وادار نمایید.(۴)

در همین راستا است که امام(ع) می فرماید:

وقتی که بچه هفت ساله شد به او بگویید دست
و صورت خود را بشوید و نماز بخواند، اما وقتی به
سن نه سالگی رسید باید وضوی درست و کامل را به
او بیاموزید و سفارش مؤکد کنید تا نماز بخواند و در
صورت ضرورت می توانید او را با تنبیه به نماز
وادارید.(۵)

اگر خانواده در بعد پرستش فرزند مراقبت کند
و در پایه گذاری شخصیت کودک تلاش نموده و
حس دینی او را تقویت نماید، ثمره آن در جوانی
نصیب کل جامعه اسلامی می شود. البته مسأله تنبیه
با رعایت شرایطی است که باید به آن توجه شود.

مسابقه و رقابتهای سازنده

روبه رو ساختن کودکان با مشکلات و فراهم
نمودن امکان رقابت برای آنها موجب اعتماد به
نفس آنان می شود. اعتماد به نفس که نقطه مقابل
حس حقارت و خودکم بینی است، به قدری
ارزشمند و سرنوشت ساز است که اولیای کودک
باید به هر قیمتی که شده این حس را در کودک خود
به وجود آورند، چرا که در غیر این صورت، کودکِ
دلبند خود را بدون هرگونه سلاح به میدان نبردی
فرستاده اند که قدرتمندان زیادی در این میدان به
زمین خورده اند. به نوشته بعضی از روان شناسان،
یکی از عمده ترین اهداف در تربیت کودکان، ایجاد
نوعی احساس واقعی اعتماد به نفس است.

به شهادت تاریخ، فرزندان حضرت
فاطمه(س) هرگز تسلیم باطل و مرعوب زور
نشدند، و در تمام مراحل زندگی فردی و اجتماعی،
بزرگواری، عزت نفس و کمالات انسانی خود را
حفظ کردند و این موفقیت، ریشه در اعتمادی
داشت که در دوران طفولیت نسبت به خود پیدا
کردند.

مسابقه از جمله ترفندهایی است که روح
اعتماد به نفس و مشکل ستیزی را در کودک، زنده
نگه می دارد. در جریان بررسی تاریخ زندگی امامان
شیعه به مواردی از این دست برمی خوریم که تنها به
نقل نمونه زیر اکتفا می کنیم:

روزی امام حسن و امام حسین علیهماالسلام
در یک مسابقه خطاطی به رقابت پرداختند. امام
حسن(ع) گفت: خط من بهتر است و امام
حسین(ع) گفت: آنچه من نوشتم، زیباتر است.
سرانجام، هر دو جهت داوری مسابقه، خدمت
مادرشان رسیدند. فاطمه زهرا(س) نمی خواست
بچه ها آزرده شوند، بدین خاطر فرمود: به پدرتان
مراجعه کنید تا قضاوت کند. حضرت علی(ع) نیز
آنها را نزد پیامبر فرستاد و داوری بر عهده آن
حضرت نهاد. پیامبر نیز داوری را به جبرئیل سپرد.
او نیز به اسرافیل حواله داد، تا اینکه اسرافیل از
جانب خدا قضاوت در این مورد را به خود
فاطمه(س) سپرد. حضرت زهرا(س) عرض کرد:
خدایا چگونه میان این دو قضاوت کنم؟

به الهام حضرت باری تعالی، صدیقه
کبری(س) گردنبند خود را پاره کرده، دانه های آن
را که زوج نبود، بر زمین ریخت و سپس فرمود: هر
که بیشترین دانه ها را جمع کرد، از جانب من برنده
خواهد بود. در این صورت، باید یکی در این
مسابقه پیروز می شد، اما جبرئیل یکی از این دانه ها
را به دو نیم تقسیم کرد تا هر دو به طور مساوی دانه
برداند. بدین ترتیب، این مسابقه دو برنده داشت و
هر دو در این رقابت، پیروز شدند.(۶)

رعایت عدل و انصاف در باره کودکان

رفتار هماهنگ و عادلانه و بذل محبت و توجه
به طور مساوی به فرزندان، اصل سازنده ای است که
تا اعماق وجود کودک، اثر می گذارد. در برخی از
روایات معصومین(ع)، سفارش شده است که پدر و
مادر از تبعیض و عدم رعایت انصاف، پرهیز کنند،
بلکه عدالت و به یک چشم نگریستن را سرلوحه
رفتار خانوادگی خود قرار بدهند. پدر و مادر نباید
در مواقعی مانند خرید لباس، هدیه و پاسخ سلام،
روح کودک را با مراعات نکردن انصاف، آزار
دهند. ناگفته نماند، اینکه پدر یا مادر به یکی از
فرزندان خود، علاقه ویژه و بخصوصی داشته باشد،
تا حدودی طبیعی است و شاید خارج از اراده آنها
باشد، اما نکته مهم و اساسی این است که نباید این
علاقه ویژه در رفتار و عملکرد پدر و مادر تأثیر
گذارد، به گونه ای که سایرین، متوجه این علاقه و
ارتباط ویژه شوند.

نمونه هایی در زندگی خانوادگی حضرت
زهرا(س) دیده می شود که نشانگر توجه و دقت
نسبت به این موضوع مهم می باشد.

روزی امام حسن(ع) نزد پیامبر(ص) آمد و
اظهار تشنگی کرد، از پیامبر تقاضای آب نمود،
رسول خدا(ص) بی درنگ برخاسته و ظرفی
برداشت و از گوسفندی که داخل منزل بود، مقداری
شیر دوشید و به امام حسن(ع) داد. در این هنگام
امام حسین(ع) خواست تا ظرف شیر را از برادرش
بگیرد، اما پیامبر به حمایت از امام حسن مانع
گرفتن ظرف از امام حسن(ع) شد. فاطمه
زهرا(س) که شاهد این ماجرا بود، به پیامبر گفت:
گویا حسن(ع) برای شما عزیزتر از حسین(ع)
است. پیامبر فرمود: نه، هر دو برایم ع