پاورپوینت کامل حماسه فضیلت ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حماسه فضیلت ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حماسه فضیلت ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حماسه فضیلت ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

>

۵

به مناسبت سالروز ولادت حضرت زینب کبرا(س)

در آستانه عظمت شخصیت بانویی قرار
گرفته ایم که به «زن بودن»، معنا و غنا بخشید و
مردان بسیاری را در رکاب جوانمردی خویش
پرورید، تجسمی از «شجاعت» و «صبر» بود، و
معلمی برای «عفت» و «آگاهی» و سرمشقی برای
پیروان «ولایت» و «رهبری».

سیمای فضیلت

آری … سخن از «زینب» است، بانوی بانوان و
اسوه شیرزنان قهرمان.

پدری همچون «علی بن ابی طالب(ع)» داشت
که سرور یکتاپرستی و مولای متقیان است، و
مادرش «فاطمه(ع») بود، آنکه تاریخ را در آستان
علم و عفاف و کمالش به خضوع وا داشته است.

«زینب کبرا»، گلی بود که در این بوستان
روییده و عطر محمد(ص) و خوی علی(ع) و خلق
فاطمه(س) را داشت.

در خرد و فرزانگی، در شجاعت و متانت، در
زهد و عبادت، وارث پدرش علی(ع) و مادرش
زهرا(ع) بود و بحق، آیینه ای بود که آن خصلتهای
شایسته و گرانبها را در خود جلوه گر ساخته بود.

هنوز پنج سال به رحلت جانسوز پیامبر
خدا(ص) مانده بود که این گل، بر شاخه وجود
فاطمه(س) رویید و جوانه زد و بالنده گشت. هوش
و درایتش به او برجستگی خاصی می داد. حضرت
زینب(س)، از کسانی بود که از فاطمه زهرا(س)
حدیث روایت می کرد و گوهرهای آن دریا را به
شیفتگان معارف این «خاندان» می رساند.

زینب، با پسر عموی خود «عبداللّه بن جعفر»
ازدواج کرد. از این وصلت فرخنده، پنج گل خوشبو
پدید آمد، به نامهای: محمد، علی، عباس، ام کلثوم و
عون.

این بانوی بزرگ، زینت پدر بود و افتخار
دودمان و مدافع امام عصر خویش و مادر شهید بود
و دختر شهید و خواهر شهید و عمه شهید. کربلا،
روح زینب را بیشتر متجلی ساخت و به بشریت
شناساند، و گرنه فضایل او پیش از عاشورا هم
درخشان بود.

از امام چهارم، حضرت سجاد(ع) سخن نقل
کنیم که نسبت به نیایش و تهجد و شب زنده داری
عمه اش زینب، چنین می گوید: من هرگز عمه ام
زینب را ندیدم که «نماز شب» را نشسته بخواند،
مگر شب یازدهم محرم، حتی در آن شب غمبار هم
نماز شب خود را خواند، ولی نشسته، چرا که آن
همه عزیزان را از کف داده و آن همه مصیبتها را
دیده بود. حتی اباعبداللّه الحسین(ع) در آخرین
وداعی که با خانواده و فرزندان خود در روز عاشورا
انجام داد و به قصد رفتنی بی برگشت، از آنان جدا
شد، به زینب کبرا فرمود:

«خواهرم! در نافله شب مرا فراموش مکن»

سیره نویسان نوشته اند که زینب بزرگ، مجلس
ویژه ای برای تفسیر قرآن داشت که زنان در آن
شرکت می کردند. و این جایگاه و پایگاه علمی و
معنوی، از آن بانوی والاقدر بعید نیست، چرا که در
دودمانی بزرگ شده بود که قرآن و وحی الهی در
آن نازل می شد و در سایه «اصحاب کساء» رشد
یافته بود، ادب و دانش این «بیت» را فرا گرفته و
روح قرآن واسلام را در کالبد خویش جاری ساخته
بود.

این کلام جاودانه امام زین العابدین(ع) در باره
او در کربلا، نشان می دهد که تا چه حد و پایه، به
زلالی روح و کمال معنوی و قرب به خدا رسیده بود.
حضرت خطاب به عمه اش فرمود:

«انت بحمداللّه عالمه غیر معلّمه، و فهیمه غیر
مُفهّمه»

تو، بحمداللّه ، دانای بی معلم و فهمیده
بی آموزگاری. (به مکتب نرفته، دانای رازها و
محرم اسرار شده ای)

هر چند معصومان ما از دودمان رسالت،
چهارده ماه فروزان و خورشید درخشانند، لیکن
حضرت زینب را مقامی است در «مرز عصمت».
زندگیش نیز گویای این رتبه والای قرب و کمال
است. کدام نقطه ضعف یا نشانه خلاف را می توان
در زندگی سراسر ایمان، نور، جهاد، صبر و وفایش
یافت؟ … هیچ!

قهرمان صبر

شگفت نیست که او را «امّ المصائب» ـ مادر
ناگواریها و مصیبتها ـ لقب داده اند!

کوه کوه اندوه می آمد و زینب، صبورانه همه را
تحمل می کرد. امواج سختیها و مصیبتها یکی پس از
دیگری دریای دلش را به تلاطم می آورد، اما گام
استوارش از راه خدا نمی لغزید و در راه ایمان،
ذره ای نمی ترسید و نمی لرزید.

مگر مصیبت جدش رسول اللّه (ص)، ضربه
کوچکی بر قلب نازنین او بود؟

مگر فقدان پر درد و داغ مادرش حضرت
زهرا(س)، زلزله کوچکی در روح او بود؟

مگر داغ پدری همچون علی مرتضی(ع)، کم
مصیبتی بود که زینب، شاهدش بود؟

مگر لبهای مسموم و جگر پاره پاره و پیکر
تیرباران شده برادر مظلومش امام مجتبی(ع)، قضیه
ساده ای بود؟

حادثه عظیم کربلا، شهادت برادرش حسین و
عباس و دیگر آل ابی طالب و نیز فدا شدن دو
پسرش «محمد» و «عون» در رکاب سیدالشهداء و
پرپر شدن این دو گل و آن همه غنچه های پرپر
دیگر در برابر چشمانش، در آن روز سرخ و
آتشگون، مگر مصیبتی بود که با روح عادی بتوان
تحملش کرد؟

این زینب بود که این همه داغ را دید، فردای
آن عاشورای خونین، خودش همراه کودکان و زنان
کاروان حسینی به اسارت به کوفه و شام برده شد. در
مجلس «ابن زیاد»، او و دیگر اسیران را وارد جمع
مردان و رجالگان ساخته و آن همه زخم زبان زدند
و شماتت گفتند، آنگاه همراه با سرهای بر فراز
نیزه ها تا دمشق رفت، در حالی که کاروان سالاری
این داغدیدگان مظلوم و اطفال بی پناه و دلشکسته را
داشت. و در همه حال، همچون کوه پا بر جا،
همچون دریا آرام، همچون شیر دربند، پر خروش،
همچون یک فاتح پیروز، سخنور و زبان آور،
مردانه با آن نامردان صحبت می کرد و شجاعانه در
جمع آن حرامیان و تیره دلان، به ایراد خطبه
می پرداخت و رسوایشان می کرد.

چه صبری در دل او نهفته بود؟

پا به پای برادرش در صحنه های کربلا حضور
داشت، پرستاری بیماران را عهده دار بود، لحظه به
لحظه مراقب حال سیدالشهداء بود، دم به دم به او
سخن می گفت و از رازها و حادثه ها و آینده ها و چه
باید کردها می پرسید، به کار زنان و کودکان
می رسید، در مجلس ابن زیاد، مدافع امام سجاد(ع)
بود، در کاخ یزید، با صلابت سخن گفت و پایه های
حکومتش را لرزاند.

در حماسه عاشورا، زینب به خاطر دین و
عقیده و رهبر، حاضر شد از همسرش «عبداللّه
جعفر» خداحافظی کرده و در رکاب برادرش، سفر
پرماجرای کربلا را پیش گیرد. نه تنها خود، فدایی
برادرش حسین(ع) بود، به دو پسرش محمد و عون
هم ـ که در عاشورا شربت شهادت نوشیدند ـ
سفارش می کرد که دست از دایی خودشان
حسین(ع) نکشند و پیش روی او و در رکابش
جهاد کنند. آری … بانویی که برادری همچون
«حسین» دارد، سزاست که برادر را بر شوهر مقدم
بدارد و دو فرزند خود را قربانی راه برادر کند.

امروز، مگر نه این است که در جامعه ما هم،
زنان دلیر و صبور، که مادر و خواهر و همسر
شهیدند، از «زینب» الگو و سرمشق می گیرند؟ مگر
درسهای عاشورایی زینب، تمام شدنی است؟!
کلاس زینب، هنوز و تا همیشه به روی آزادگان و
حق جویان و شرف خواهان باز است و … «رهروان
تازه می خواهد!»

زینب و حماسه عاشورا

زینب آمد شام را یکباره ویران کرد و رفت

اهل عالم را ز کار خویش حیران کرد و رفت

از زمین کربلا تا کوفه و دشت بلا

هر کجا بنهاد پا، فتحی نمایان کرد و رفت

زینب(ع) بحق، مفسرّ کتاب خون و شهادت
است.

گزاف نگفته اند، آنان که حرکت و حماسه
زینب را پس از حادثه عاشورا، جلد دوم کتابی
دانسته اند که جلد نخست آن را حسین(ع) نگاشت.
او با «خون»، وی با «سخن»!

زینب، در حادثه کربلا، شریک حسین
بن علی(ع) است. نمی توان سخن از حماسه عاشورا
گفت، بی آنکه از موضع گیریها و افشاگریها و
صبرها و خطبه های زینب، چیزی به میان نیاورد!

این بانوی عظیم، از همان لحظه نخست، تا
پایان «خط کربلا» را خوانده بود و برای همه شداید
و صحنه ها خود را آماده ساخته بود. در صبح
عاشورا، وقتی سالار شهیدان، شعر «یا دَ