پاورپوینت کامل فاطمه معصومه(س) کریمه اهل بیت(ع) ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فاطمه معصومه(س) کریمه اهل بیت(ع) ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فاطمه معصومه(س) کریمه اهل بیت(ع) ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل فاطمه معصومه(س) کریمه اهل بیت(ع) ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۳

واد محدثیگروهی از مردم «ری» به زیارت امام ششم،
حضرت صادق(ع) رفته بودند. هنگامی که به
محضر امام شرفیاب شدند، در معرفی خود چنین
گفتند: ما اهل ری هستیم. حضرت فرمود: «مرحبا به
برادرانِ قمیِ ما». گفتند: ما از ری آمده ایم. حضرت
دوباره همان سخن را فرمود: چند بار دیگر تأکید
کردند که ما اهل ری هستیم. پاسخ حضرت همان

بود. سپس امام چنین افزود:

«خداوند حرمی دارد که آن «مکه» است.
پیامبر(ص) هم حرمی دارد و آن «مدینه» است.
امیرالمؤمنین(ع) نیز حرمی دارد که «کوفه» است.
ما ـ ائمه دیگرـ هم حرمی داریم و آن «شهر قم»
است. به زودی دختری از فرزندانم بنام «فاطمه» در
آنجا به خاک سپرده می شود؛ هر کس قبر او را
زیارت کند، بهشت بر او واجب می شود.»

این سخن را ـ به گفته راوی ـ امام صادق در
زمانی فرمود که هنوز امام کاظم، پدر حضرت فاطمه
معصومه(ع) به دنیا نیامده بود.

آری … «قم»، حرم اهل بیت و حریم امامان
است. بانویی در آن مدفون است که بارگاهش چون
نگینی در این خطه کویری می درخشد و حرمش
چشمه ای پرفیض و کرامت جوش است و نه تنها
کبوتران بر آسمان مزارش عاشقانه طواف می کنند،
بلکه پروانگانی شیفته علم و معنویت، از سراسر
ایران، بلکه از کشورهای دیگری همچون حجاز،
بحرین، هند، پاکستان، ترکیه، عراق، سوریه، لبنان و
کشورهای آفریقایی و آسیای دور به این وادی نور
آمده اند. حوزه علمیه قم، به برکت مرقد پاک این
بانو، پدید آمده و دوام یافته است.

ایران ما، از فروغ رضوی و عصمت فاطمی
روشن و مطهر است.

این دو برادر و خواهر، یکی از شرق کشور،
همچون خورشید می درخشد و بر ایران بزرگ، نور
می افشاند، دیگری در قلب کشور، در خاستگاه
نهضت، مرکزیت حوزه فقاهت و عاصمه تشیّع را
گرم و پرجنب و جوش نگهداشته است.

سخن از «فاطمه»، دختر موسی بن جعفر است،
که به «حضرت معصومه» شهرت یافته و مدفنش
زیارتگاه دلهای شیدا و شیفتگان فضیلت و عفاف
است.

سخن از شرافت بخش قم و طراوت بخش این
شهر کویری است که از زلال فیض این «دختر
امام»، همواره خرم و همیشه شاداب است.

کریمه اهل بیت

نهالی که در بوستان امامت بروید و از آب
عفاف و نور فضیلت سیراب شود و توان بگیرد و با
گذشت زمان، خود به شاخه ای پربار و زیبا از
«شجره طیبه» دودمان رسول تبدیل گردد، اگر
«کریمه اهل بیت» نام نگیرد، پس چیست؟

این دختر فرزانه که به «فاطمه معصومه»
می شناسیمش، در سال ۱۸۳ هجری در مدینه دیده به
دنیا گشوده و در خانه ای که پدری چون «امام کاظم»
ـ علیه السلام ـ و برادری چون حضرت رضا(ع) در
آن می زیسته، بزرگ می شود. نام مادرش را
«خیزران»، یا «نجمه» یا «اروی» دانسته اند، که
کنیزی است لایق و پاک، و چون حضرت رضا را به
دنیا می آورد، به «طاهره» نامیده می شود.

فاطمه معصومه، در دامان ایمان و پاکی رشد
می کند و در چشمه عفاف و عصمت و علم و
حکمت، به طهارت روح و جان می رسد. نسب و
تبارش نبوی و فاطمی و علوی است. عبادت و
ادب، شاخ و برگ روییده بر این «سروِ پاکدامنی»
است. ویژگیهای روحی و خصایص فردی سبب
شده که با لقب «کریمه اهل بیت» در زبان عالمان و
فقیهان شیعه یاد شود. لقبی که از میان بانوان اهل
بیت، تنها به او اختصاص یافته است. لقبهای
دیگرش نیز، هر یک گویای کمالات والای اوست؛
از جمله «محدّثه»، «عابده»، «مقدامه» و
«معصومه»، که هم نامها و لقبهایش و هم ارزشها و
فضایلش، یادآور مادر والاقدرش، عصمت هستی و
حبیبه خدا، حضرت زهرا ـ سلام اللّه علیها ـ است.

در سایه تربیت رضوی

فاطمه معصومه(س) تنها به عنوان خواهری
که برادرش «علی بن موسی الرضا» را دوست بدارد
و به خاطر برادری و خواهری، دل در گرو محبت او
گذاشته باشد، نیست. گرچه «فاطمه» و «رضا» هر
دو از یک پدر و مادرند و از یک پستان پاک شیر
خورده و در یک دامن لایق و عفیف، بزرگ شده و
با نوازش دست و نگاههای یک پدر و مادر رشد
کرده اند، لیکن فاطمه معصومه، تربیت شده برادرش
حضرت «رضا»ست.

دودمان او، خانواده یک زندانی است. یعنی
پدرش حضرت موسی بن جعفر(ع) مبغوض دربار
هارون الرشید گشته و به امر او بازداشت و زندانی
شده است. این حبس و زندان هم سالها طول کشیده
و تا شهادت امام کاظم(ع) ادامه یافته است. خانواده
امام، به درد هجران پدر مبتلاست، ولی چون
اسارت پدر به خاطر خدا و دین و حریت است، با
همه سختیهایش برای فرزندان، قابل تحمل است،
چون خدا راضی است.

در این همه سال که موسی بن جعفر(ع) در
زندانهای مختلف به سر می برد. امام رضا(ع)
عهده دار تربیت و متکفل زندگی خواهرش
حضرت معصومه و دیگر خواهران است. در نبود
پدر، رسالتِ رهبری و مسؤولیت رسیدگی به تربیت
فرزندان و حل مشکلات خانواده امام محبوس، بر
دوش اوست. حتی رسیدگی به خاندانهای علوی که
امام کاظم(ع) سرپرستی یا سرکشی و رسیدگی به
آنان را عهده دار بوده، در این دوران سخت و
غم آلود، بر عهده حضرت رضاست. مورخین،
تعداد خانواده هایی را که از طریق امام هفتم، موسی
بن جعفر(ع) اداره می شوند و تحت تکفل او بودند
تا پانصد خانواده ذکر کرده اند. تأثیر تربیتی امام
رضا(ع) را بر خواهر معصومش فاطمه، نمی توان
نادیده گرفت. بی جهت نیست که این بانوی جوان،
در دانش و کمال، در حدیث و فضل، در ایمان و
ثبات قدم، در اراده و فداکاری و هجرت، پایگاه و
جایگاه بلندی یافته و به مرز «عصمت» رسیده است
و دلهای عاشقان عترت را مجذوب خود ساخته
است و عالمانی فرزانه و فقیهانی بلندمرتبه، به
آستان بوسی او افتخار کرده و می کنند و سلام به او را
هر صبح و شام، توفیقی الهی می شمردند.

فاطمه، راوی حدیث

در خانواده امام، زمینه از هر جهت فراهم است
که فرزندان ـ چه دختر و چه پسر ـ با علم و قرآن و
حدیث و فقه، آشنایی کامل داشته باشند. فاطمه(ع)
نیز از این موهبت برخوردار است و آن گونه که
گفته اند، «عالمه محدّثه راویه» بوده است. هم
احادیثی را از پدران ارجمندش روایت می کند، و
هم زنان و مردانی صاحب دانش و آشنای حدیث،
احادیثی را از زبان این بانو روایت می کنند و نام
«فاطمه دختر موسی بن جعفر» در سلسله سند برخی
روایات دیده می شود و عالمانی از شیعه و سنت،
روایات او را در ضمن روایات ثابت و صحیح و
مورد قبول نقل می کنند.

یکی از این روایات، با سندهای متصل به
حضرت زهرا و پیامبر(ص) می رسد و مربوط به
«حدیث غدیر» و «حدیث منزلت» است. و حدیثی
دیگر به پیامبر اسلام می رسد و مضمونش نقل
قضایا و مشاهداتی از شب معراج است.

و حدیثی دیگر با سندی نزدیک به همین
صورت، به پیامبر(ص) می رسد که مضمون