پاورپوینت کامل گفتگویی با خانم چیستا یثربی ۲۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگویی با خانم چیستا یثربی ۲۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگویی با خانم چیستا یثربی ۲۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگویی با خانم چیستا یثربی ۲۶ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۸

کارگردان و نویسنده تئاتر

چیستا یثربی متولد ۱۳۴۷ از تهران است و
هنوز چند سال از ورودش به این رشته
نگذشته، که در زمینه تئاتر (نویسندگی، نقد،
کارگردانی) به مرحله ای رسید که برای بسیاری
از علاقه مندان و صاحبنظران این رشته

شناخته شده است.

در حال حاضر به عنوان مدرس در دانشگاه
الزهرا تدریس می کند و فوق لیسانس
روانشناسی تربیتی دارد و تحقیقاتی هم در
زمینه تئاتردرمانی در حد پایان نامه هایش انجام
داده است. چیستا، فرزند دوم خانواده ای
تحصیل کرده است. مادرش قصه می نوشته و
پدرش هم از دور، دستی بر آتش داشته است.
یثربی تازه متأهل شده است و در باره معیارش
در انتخاب همسر برای زندگی مشترک
می گوید:

ـ سال ۷۴ بود، طی کارهایی که در زمینه
اجرا و کارگردانی تئاتر «سرخه سوزان» انجام
داده بودم، به آن حال و هوای عرفانی و پیدا
کردن «خدا» دست یافتم. فضای عجیبی بود.
حتی حالا که می خواهم برایتان بگویم
می ترسم به «شعار» بدل شود. بگذریم. معیار
و میزان من برای زندگی مشترک معیار این
دنیایی نبود. من کسی را می خواستم که در راه
رسیدن به آن «معنویت اصیل»، «به خداوند»
کمکم کند. شاید باورتان نشود در تنهاییهایم
می گفتم «خدایا سرنوشت مرا به گونه ای کن
که با یکی از یاران امام زمان تو، کسی که در
رکاب اوست و مرا به تو می رساند، همراه

شوم». با توجه به روحیه و فضای مذهبی تئاتر
«سرخه سوزان» دلم می خواست این کارها
همان طور بشود که بود، اما متأسفانه روح اثر
را، بازیگران درک نکرده بودند و من این را به
وضوح متوجه نبودم، اما می دیدم کار دلچسب
نیست، تمرینها و توصیه ها زیاد بود اما متن
برای اجرا جا نیفتاده بود. تا اینکه در یک جلسه
آقای «میمندی نژاد» این موضوع را کشف
کردند و چیزهایی گفتند که انگار من
می خواستم آنها را به بازیگران بگویم، جوری
که انگار به «اثر» در نتیجه یک کشف و شهود
رسیده اند و همان سیری را طی کردند که آن
فضا و اتمسفر در متن می خواست. یک متن
مذهبی به دور از شعار، نزدیک به حقیقت و به
طور کلی یک «متن مذهبی».

ـ کار تئاتر را کی و با چه انگیزه ای آغاز

کردید؟

ـ سال ۶۸ به طور جدی وارد تئاتر شدم.
تلاشم این بود که بین تئاتر و روانشناسی نقطه
مشترکی پیدا کنم تا از این دو به مجموعه ای
برسم که برای زندگی مردم، سودمند باشد.
پایان نامه فوق لیسانسم را هم «تئاتردرمانی»
قرار داد. برای آموزش تئاتر با کلاسهای جهاد
دانشگاهی الزهرا، فرهنگسرای نیاوران، کانون
تئاتر بانوان همراه شدم و به یادگیری اصول
اولیه بازیگری ـ کارگردانی پرداختم. در همان
موقع «اتاق آینه» را با همکاری بهزیستی
راه اندازی کردیم. از سال ۷۲ تا سال ۷۴. طرح
موفقی بود. سوژه از مردم (اغلب مشکلاتشان)
و اجرا توسط اعضای گروه بود. کار ما حل

مشکلات به وسیله اجرای تئاتر بود. بعد از آن
«دادگاه جادویی» را کار کردم و بعد «جمعه دم
غروب» و بعد «سرخه سوزان» که در جشنواره
سیزدهم فجر به عنوان کار برتر شناخته شد و
در جشنواره چهاردهم هم به عنوان بهترین
متن در باره «زن در عرصه انقلاب» شناخته
شد. حالا هم (شهریور ماه ۷۵) مشغول کار
روی «پهلوان ریزه» هستم.

این متن در باره آدمهایی است که به چشم
ما آدمهای معمولی هستند و شاید خیلی وقتها
آنها را نمی بینیم. مسأله اصلی کار تئاتر من
همین «آدمها» هستند. همین آدمهایی که
استعدادهای بی انتهایی در وجودشان نهفته
است؛ «مردم». انگیزه اصلی من هم از کار
تئاتر پرداختن به زندگی «آدمها»ست.

ـ به نویسندگی متن نمایش اشاره کردید،

این مقوله چرا در تئاتر ما کمرنگ و کمرنگتر
می شود؟

ـ همه جشنواره ها «کار» را می خواهند و
هیچ جشنواره ای به غیر از جشنواره تئاتر بانوان
نبود که «متن» را هم در جشنواره شرکت بدهد.
خیلی نویسنده ها هستند که خوب می نویسند
اما نمی توانند خوب هم کارگردانی کنند و این
معضل می شود و احتمالاً یا بازی مطرح
می شود یا کارگردانی. چون مرکزی نیست که از
متن استقبال کند، مثل کانون فیلم که فیلمنامه
را از شما به عنوان یک کار خوب می خرند و
دیگری کارگردانی می کند، اما در زمینه تئاتر اگر
نویسنده ای نتواند خودش کارگردانی کند، کار،
قربا