پاورپوینت کامل دنیای جوان ; گفتگویی مبسوط با آیت اللّه سید محمدحسین فضل اللّه«قسمت اول» ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دنیای جوان ; گفتگویی مبسوط با آیت اللّه سید محمدحسین فضل اللّه«قسمت اول» ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دنیای جوان ; گفتگویی مبسوط با آیت اللّه سید محمدحسین فضل اللّه«قسمت اول» ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل دنیای جوان ; گفتگویی مبسوط با آیت اللّه سید محمدحسین فضل اللّه«قسمت اول» ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۴

پیش سخن مترجم

«… یا بنیّ ارکَبْ مَعنا وَ لا تَکُنْ مَعَ
الکافرین و قالَ سَآوی الی جبلٍ یَعْصِمُنی مِنَ
الماءِ قال: لا عاصِمَ الْیَوْمَ مِنَ اَمْرِ اللّه الاّ من
رحم …» (هود ـ ۴۲ـ۴۳)

[نوح گفت:]… ای پسر! با ما سوار شو و با
کافران مباش. گفت من بر سر کوهی که مرا از
آن نگه دارد، جا خواهم گرفت. گفت: امروز هیچ
نگه دارنده ای از فرمان خدا نیست، مگر کسی
که بر او رحم آورد.

* * *

مسأله «جوان» مهمترین نقطه ای است
که سعادت و شقاوت جوامع را تعیین می کند
چرا که کارآمدترین و توانمندترین قشر هر
جامعه نسل جوان آن است، و به عبارتی موتور
محرک هر جامعه نسل جوان آن است. اهرم
تغییرات مطلوب یا نامطلوب جوامع با
سرانگشت عنصر جوان حرکت می کند و از
این رو حیاتی ترین مسأله هر جامعه با
سرمایه گذاری بر روی نسل جوان تدارک و
تدبیر می شود. نسل جوان به سبب موقعیت
ویژه ای که دارد در معرض آفات فراوانی است و
به همین دلیل نیازمند مراقبت و حفاظت و
هدایت است.

طبیعی است که هر مدعی نمی تواند
دعوی باغبانی از این باغ سرزنده و شکوفان را
داشته باشد که بسا ممکن است شکوفه ای را
بخشکاند و خاری را بپرورد. و بدیهی است که
گام نهادن در مسیر تربیت، آدابی و لوازمی دارد
و نخستین شرط آن آگاهی کامل از شخصیت و
موقعیت تربیت پذیرنده است.

باری، سخن را کوتاه کرده و سر اصل
مطلب می رویم. آیت اللّه سید محمدحسن
فضل اللّه که خوانندگان وفادار از چند سال پیش
و در مدتی طولانی با نظرها و تأملات
عمیقشان پیرامون زن و مسایل زنان از منظر
اسلام آشنا شده اند، در کتابی که به تازگی از
ایشان منتشر شده است، بر آن شد تا به
پرسشهای اساسی در باره شخصیت جوان و
شیوه های تربیتی نسل جوان پاسخ گوید.
بی تردید این کار نیز همانند آثار پیشین ایشان،
نشانه روشنی از زمان شناسی و احساس
مسؤولیت این عالم شیعی است که با واقع بینی
و تفکری عقلانی با مسایل روبه رو می شود و
در عین وفاداری به مبانی اصیل تفکر دینی،
نمونه اجتهادی پویا و عصری را ارائه می کند و
با رژف اندیشی در متون دینی نکته هایی باریک
و ظریف و در عین حال راهگشا و خردمندانه،
عرضه می دارد.

این کتاب که «دنیا الشباب» (دنیای
جوانان) نام گرفته است مجموعه ای است از
چند گفتگو با آیت اللّه فضل اللّه که آقایان
عادل القاضی و احمد احمد، مصاحبه گری آن را
با عهده گرفتند. این کتاب در سال گذشته و از
سوی «مؤسسه العارف للمطبوعات ـ لبنان»
چاپ و منتشر شده است. «دنیا الشباب» از
تنوع یک مصاحبه برخوردار است و یکنواختی
مقاله و نوشته های معمول را ندارد. اضافه بر
این، هر کدام از مباحثی که در این کتاب به
چشم می خورد در پاسخ به نیازی فکری و
عقیدتی طرح شده است. آیت اللّه فضل اللّه در
این کتاب مباحثی ارزشمند پیرامون جوان و
شیوه های تربیتی نسل جوان عرضه کرده است
که به عنوان برخی از این مباحث اشاره
می شود. در آغاز کتاب به بررسی مسأله جوان
در پرتو قرآن می پردازد و تربیت ابراهیمی را به
عنوان سرمشق تربیت اسلامی تشریح می کند
و تجربه نوح(ع) و فرزندش را در مقابل تجربه
ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) ارزیابی می کند.
بررسی قصه یوسف(ع) از ابعاد مختلف، و
بررسی مسأله دوستی و دوستان خوب و بد در
فصل نخست کتاب به چشم می خورد. در
فصلهای دیگر که با عناوین جوانان و نقطه
عطف، جوانان و مسؤولیت تربیتی، جوانان و
فعالیت سیاسی ـ اجتماعی از دید شرع، جوانان
و تجربه علامه فضل اللّه ، همراه است، با دهها
موضوع فرعی که در عین حال اساسی اند
برمی خوریم.

امید آنکه خوانندگان ارجمند و بویژه نسل

جوان جامعه اسلامی و انقلابی ما از این
مباحث بهره کافی ببرد.

پیش از ورود به مباحث کتاب مقدمه
مصاحبه گران (عادل القاضی ـ احمد احمد) را که
در ابتدای کتاب آورده اند و دارای نکات مفید و
روشنگر است مرور می کنیم. و آنگاه به اصل
کتاب می پردازیم.

مقدمه مصاحبه کنندگان:

«شما را به رفتار نیکی با جوانان سفارش
می کنم چرا که آنان دل نازک توند …» این جمله
وصیت زیبای پیامبر اسلام است.

راستی چقدر از پدران و مربیان به این
حدیث توجه داشته اند؟ و اگر عملاً توجهی به
این سخن داشته اند چه اندازه در برخورد با این
قشر سنی که در پربارترین مرحله عمر خود
قرار دارند، موفق بوده اند!

روان شناسان و دانشمندان علوم تربیتی و
علوم اجتماعی در باره جوانی سخنها گفته اند.

روان شناسان دوره جوانی را دوره بحران
روانی طولانی و درگیری دورانی شدید بین
محرکها و پاسخها می دانند و با جزم به اینکه
جوانان در فضایی آکنده از دلهره و حیرت و
سردرگمی و دل پریشی و انفعال قرار دارند با
آنان رفتار می کنند.

دانشمندان علوم تربیتی معتقدند این
بحران [جوانی] ـ اگر وجود چنین بحرانی را
اصلاً بپذیریم ـ همان بحران پایه ریزی و رشد
شخصیت است، بنابراین مسؤولیت مؤسسات
تربیتی است که به بالا بردن پایه های
ساختمان شخصیت جوان و استحکام آن،
همت گمارند.

عالمان علوم اجتماعی نیز به جوانان از
زاویه ای می نگرند که گویی آنان دچار بحران
سازگاری، بحران دگرگونی و بحران رفتاری
هستند.

آیا به راستی جوانان بحران

هستند؟! ما را اعتقادی به این
سخن نیست.

اگر اعتراف کنیم که در دوره جوانی مشکلی
یا بحرانی هست، این بحران در خود جوانان
نیست زیرا جوانان، پاکدل و نیک خمیر و
زلال اندیش و مستعد تفاهم با عالم و آدم اند.

مشکل، مشکل «جوان» نیست و جوان و
جوانی بحران نیستند، مشکل و بحران تنها
مشکل و بحران درک آنان و رفتار آنان است.

آری جوان ـ دختر یا پسر ـ ذاتا سرکش
نیست و طبیعتی پریشان و ناآرام و سرشتی
سخت و خشن ندارد. محیط و اجتماع ـ خانه یا
مدرسه یا خیابان یا مرکز تربیتی ـ گاه به خوبی
نمی دانند که چگونه باید طبع لطیف و نازک
جوان را جهت بخشید و به سبب همین
ناآگاهی و برخورد خشن، طبع او را به تندی و
درشتی وادار می کنند. همچنین گاه به کسی که
از دوره طفولیت پا به مرحله رشد گذاشته است
به غلط، چنان می نگرند که گویی این شخص
همان کودکی است که بوده و همچنان در
مرحله کودکی گام برمی دارد و از آن نگذشته
است. شاید زبان حال چنین افراد غیر واقع بین
است که در این بیت شعر آمده است:

لم تزل لیلی بعینی طفله

لم تزد عن امسی الاّاصبعا

لیلی هم چنان در چشم من کودک
خردسال [دیروز]است.

که از دوشینه تاکنون بیش از اندازه
انگشتی رشد نکرده است.

وقتی قیاسی چنین نا بجا صورت می گیرد
دیگر از چنین افرادی، انتظاری به جز افزایش
فشار و جا انداختن ممنوعات و نیز کشیدن
شمشیر حرامهای عرفی غیر شرعی، نمی توان
داشت. به عنوان نمونه شما پدران و مادران و
مدرسان و مربیان و اصلاح جویان را توجه
می دهیم که به گوشه های مجله ها و نشریه ها،
آن جا که عنوان «راه حل می خواهم» یا
«مشکل و راه حل» یا «مشاوره» به چشم
می خورد، نگاهی بیافکنید تا دریابید که مشکل
بزرگتر، بدفهمی و بدرفتاری با جوانان است.

از چنین شرایطی چه نتیجه ای به دست
می آید؟

جوان ـ دختر یا پسر ـ [پس از سرخوردگی
از خانواده] به نزدیک ترین فرد به خود، که
دوستان و رفیقان او باشند روی می آورد. در
این جاست که جوان با تجربه راه حلهای اسفبار
و خیالی و ناقصی همانند فیلم و رمان یا
راه حلهای پیشنهادی مجلات غیر اسلامی و
منحرف روی می آورد.

و گاه ممکن است دختر یا پسر جوان، در
این حالات، سر در لاک خود فرو برد و با
استدلال به وجود جو خفه کننده ای که با او
بدفهمی و بدرفتاری کرده، ارتباط خود را با
جهان بیرون از خود قطع کند و در دنیای تنگ
و تاریک خود با خیالات درونی و ذهنی و
رؤیاهای جنسی به سر برد، گاه با بالهای رؤیا به
سمت جهانی که در آن قابلیت ستایش شدن و
درک شدن را می باید به پرواز درآید و گاه به
عنوان کمترین و ضعیف ترین عکس العمل به
خشم و غضبی آتشین که حاکی از عزلت و
ستیزه جویی و رمیدگی او است، روی آورد.

چرا ما جوانان را به اتخاذ

موضعی منفی ناچار می کنیم؟!

آیا شایسته تر آن نیست که ما سینه ها و
چهره ها و زبان و عقل خود را در برابر آنان
گشاده و فراخ بداریم و به زبانی که آنان بفهمند
به آنان بگوییم: دوستتان داریم و به
سرنوشتتان می اندیشیم. ما دوست نداریم که
شما تلخی خطاکاری و اشتباه را بچشید. بر
اساس درکی درست از زمانتان زندگی کنید. اما
کسی که می خواهد راهی را بپیماید که پیش از
آن نپیموده و از آن آگاهی ندارد، شایسته است
بپرسد: راه کدام است؟ و اگر چنین نکند، گمراه
و سرگردان و از راه دورتر خواهد شد. ما
نمی خواهیم بر شما دیکته کنیم، نمی خواهیم
تکلیفی تکلف آمیز بر شما بنهیم … در نصیحتها
و راهنمایی های خالصانه ما تدبیر کنید … ما از
هر چه که پیرامون شما را در برگرفته است به
شما نزدیک تریم … خوشبختی شما،
خوشبختی ماست و بدبختی شما، بدبختی ما
… بیایید با هم دوستانه رفتار کنیم و …

نقطه ای که می توان در آن به تفاهم دست
یازید همین نقطه است که گفته شود:
«بگذارید، دوستانه رفتار کنیم». این نقطه شاه
بیت غزل تربیت نسل جوان است که ما را به
حل زلال و شفاف مشکلات از راه حکمت و
موعظه نیک و نه برخورد چماقی، فرا می خواند.

فهم و تفاهم، دو موضعی است که در
هدایت نسل جوان، شایسته بحث و دقت است.
آیا در محیط خانوادگی ما این شیوه رفتاری
صمیمانه و دوستانه وجود دارد؟

اگر چنین است، ما و فرزندان ما، زندگی
سعادتمندانه ای خواهیم داشت.

آیا در مدارس و انجمنها و مراکز فرهنگی ـ

فهم و تفاهم، دو موضعی است که در هدایت نسل جوان، شایسته
بحث و دقت است. آیا در محیط خانوادگی ما این شیوه رفتاری صمیمانه و
دوستانه وجود دارد؟

آموزشی ما شیوه برخورد باز و کریمانه با
جوانان وجود دارد؟ جوانانی که امید و آرزو و
تحرک و ایمان را می طلبند.

اگر چنین است پس ما امانتهای
گرانبهایمان را به دستهای مطمئن و پاکیزه و
امانتداری سپرده ایم. ما نمی خواهیم جوان ما
بی پروا و بی بند و بار و تباه شد و گمراه باشد.

ما می خواهیم جوان جامعه ما سرشار از
تعهد و آگاهی به زمان باشد و در جهت
سازندگی و آبادانی بکوشد و به آرمانها بیاندیشد
و به سوی قطع ریشه ها و رشته های وابستگی
و فساد گام بردارد، تا جایگاه و موقعیت شایسته
خود را بیابد و عزت و سعادت خود را که تنها در
سایه شناخت و آگاهی اسلامی به دست می آید
تضمین شده ببیند. آری تنها آگاهی اسلامی
است که گره های کور جامعه را حل می کند و
افقی روشن فرا روی انسانها می گذارد.

بر اساس آنچه ما از دیدگاه اسلام
می فهمیم، مرحله جوانی در بین مراحل
مختلف زندگی مرحله میانین است. این دوره،
دوره رشد و آگاهی و ادراک است. و اگر دختر یا
پسر جوان شایسته تحمل مسؤولیت نمی بود،
امکان نداشت که خداوند مسؤولیت تکلیف
شرعی را که متضمن تعقل و اطاعات و پاداش
و عقوبت است، بر او تحمیل کند.

چه مسؤولیتی بالاتر از این که او خلیفه
خدا در روی زمین باشد و وظایف و تکالیف
شرعی اش را همانند سایر مکلفان انجام بدهد
و همانند آنها خود را در برابر خدا مسؤول ببیند.
چرا که در قیا