پاورپوینت کامل زن، سینما وبازیگری; قسمت چهارم ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زن، سینما وبازیگری; قسمت چهارم ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زن، سینما وبازیگری; قسمت چهارم ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل زن، سینما وبازیگری; قسمت چهارم ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۵۴

اشاره:

انگیزه نمایاندن واقعیات تلخ و شیرین
دنیای بازیگری در تئاتر و سینما و آشنا ساختن
علاقه مندانی که تصور ناقصی از سینما و ایفای
نقش بویژه از سوی دختران جوان دارند،
گزارشی پژوهشی را تدارک دیدیم که در کنار
نکات مورد نظر، گفته های جمعی از بازیگران و
علاقه مندان به بازیگری را نیز منعکس کند. و
این می توانست برای جوانانی که گاه عطش
کاذب بازیگری و عدم آگاهی لازم از فضا و
شرایط آن، خسارتهایی را متوجه آنان سازد،
نکات راهگشایی را به همراه داشته باشد.
آنچه اینک می خوانید آخرین بخش این
گزارش است که امیدواریم به خواندش بیارزد!

* * *

با فرزندان چه می کنید؟

برخی فکر می کنند که فرزندان تمام
هنرمندان باید حتما هنرمند و بازیگر شوند
چون که شرایط برایشان فراهم بوده و پدر و
مادری هنرمند داشته اند! اما می بینیم که
همیشه این طور نیست و گاه حتی فرزندان به
شدت از کار هنری پدر و مادر دلزده هستند، آن
هم لابد به خاطر سختیهایی است که
والدینشان در این راه متحمل می شوند.

پروین سلیمانی در این باره می گوید:
«گرچه من بازیگری را بالاترین کارها می دانم
ولی بچه هایم هیچ کدام بازیگر نشدند و الآن
خودشان شغلهای خیلی بهتری دارند.»

خانم محمودی! آیا شما بعد از ازدواج،

بچه هایتان را تشویق می کنید که کار شما را پی
بگیرند؟

ـ خیر. من هرگز این کار را برای فرزندانم
توصیه نمی کنم، چون که نمی خواهم در
زندگیشان اذیت شوند. من خودم در حال حاضر
می بینم که یک بازیگر برای بازی در یک فیلم
چه زجری را متحمل می شود و چطور از جانش
مایه می گذارد.

فاطمه طاهری: با توجه به این سابقه ۴۰
ساله ای که دارم دائما با مشکلات زیادی دست
به گریبان بودم، ولی بحمداللّه وضع مالی مان
طوری بود که توانستم در طول کار فیلمبرداری،
برای بچه هایم پرستار بگیرم و بروم سر
صحنه، بالاخره همین طوری بود که سه دختر
و یک پسر بزرگ کردم و حالا هر کدام برای
خودشان کسی شده اند ولی هیچ کدام بازیگر
نشده اند.

مینا نوروزی: من هنوز بچه دار نشده ام،
یعنی لیاقت مادر شدن را در خودم نمی بینم.
تربیت خوب بچه، خود هنر بزرگی است و من
وقتی بتوانم نقش یک مادر خوب را بازی کنم
آن وقت است که می توانم بگویم یک بازیگر
خوب هستم. الآن فقط ادعای بازی می کنم.
ناگفته نماند که ایشان معتقد است: تا زمانی که
صلاحیت مادر شدن را در خودم سراغ نداشته
باشم، بچه دار نمی شوم! در عوض چون که
دوست داشتم اسم دخترم را «حورا» بگذارم،
گلدانی دارم که اسمش حوراست. وقتی آن را
پرورش می دهم، می توانم درکش کنم و با آن
حرف بزنم و فکر می کنم که گل هم حرفهایم را
می فهمد. در شهری که پر از دود و فلز و
ماشین است، آدم به چند شاخه گل دلخوش
باشد، زندگیش بهتر می شود!

حال اگر شما به قول خودتان، روزی

صلاحیت پیدا کردید و بچه دار شدید آیا آنها را
هم به طرف بازیگری سوق می دهید؟

ـ اگر می دیدم که فقط علاقه صرف است و
توانش را ندارند، حتما منصرفشان می کردم، اما
اگر می دیدم که تحمل این کار سخت را دارند،
آن وقت راهنماییشان می کردم تا با علم و
آگاهی وارد کار شوند و خودشان امکانات را

تهیه کنند تا به پیشرفتی برسند. مثلاً
شوهر من مهندس الکترونیک است ولی چون
واقعا به سینما علاقه دارد کارش را رها کرده و
یک دوربین عکاسی روی شانه اش انداخته و
مجلات سینمایی را زده زیر بغلش و از این
سینما به آن سینما می رود. الآن هم در فیلم
«بانی چاو» به عنوان عکاس و برنامه ریز فیلم
همکاری دارد. این بستگی به خود آدم دارد که
دنبال کاری را بگیرد یا نه.

گیتی نویسی پور: برای من حفظ
چهارچوب خانواده خیلی مهم است. اول
خانواده و بعد بازیگری، که البته وقت آن را هم
از تفریح و سرگرمی و مهمانی و خریدهای
بیهوده کنار می گذارم. حالا هم دو پسر دارم که
مشوق خوبی برای من هستند. یکی شان که
اصلاً به این کار علاقه ندارد و آن یکی چند تا
فیلم کوتاه بازی کرده است. به نظر خودم
تربیت خوب آنها مهمتر از بازیگر شدنشان
است همان طور که پدرشان هم این را قبول
دارد. ولی در کارهای خانه و آشپزی کمک حالم
است و من در هر صورت نیمی از موفقیتهایم
را مدیون صبر و تلاش او هستم که می توانم
راحت به بازیگریم برسم.

پشت دوربین؟!

خانم محمودی، آیا بازیگری و مشکلات

پشت صحنه در شما تأثیر منفی ایجاد کرده
است؟

ـ انسان در این کار باید روحیه ای پولادین
داشته باشد. در سینما ظاهر آدمها با باطنشان
فرق می کند. گاهی ظاهرها خوب است ولی در
باطن شخص حسادت نهفته است و ما چون
افراد را نمی شناسیم زود دچار مشکل می شویم.
بزرگترین مشکل سینما هم تعارض انسان با
خودش است. یعنی آدم وقتی درگیر نقشهای
متعدد می شود، با خودش هم درگیری پیدا
می کند، بعضی چیزهایی پیش می آیند که آدم
نمی داند باید آنها را بپذیرد یا نه؟ و اصولاً
چطور رفتار کند؟

مینا نوروزی: بعضیها که فکر می کنند
بازیگری کار ساده ای است، میل مشهور شدن
آنها را به طرف این کار سوق می دهد، ولی
وقتی که یک پلان فیلم بازی می کنند و سه
دیالوگ می گویند، خودشان عقب می کشند.
چون کار واقعا مشکل و طاقت فرساست. گاه
پیش آمده من خودم ساعت دو بعدازظهر
رفته ام سر صحنه و تا ساعت سه نیمه شب کار
کرده ام. خیلی وقتها فیلمبرداری به شب
می کشد و یا اینکه اصلاً شبها فیلمبرداری
می شود و آدم مجبور است تحمل کند. این را
هم بگویم که پشت این جعبه جادویی خبری
نیست. آدمهای این طرف خیلی خاص نیستند،
فقط چون عاطفی تر هستند در نتیجه
شکننده تر هم می باشند.

آزیتا حاجیان: اگر عشق نباشد یک بازیگر
فقط از لحاظ تکنیکی فوق العاده می شود ولی
پایمردی کافی را ندارد. بازیگری واقعا مشکل و
خسته کننده است. تمامش به زیبایی و جمع و
جوری آنچه که در پرده سینما می بینید نیست.
به طور نمونه من در سال ۶۹ که فیلم «اوینار»
را بازی می کردم، محل فیلمبرداری در
ارتفاعات آذربایجان بود و ما چهار ماه در آنجا
بودیم. صبحها از ساعت شش صبح شروع به
کار می کردیم و در آن سرمای طاقت فرسای
زمستانی در کوهستان راه می رفتیم و بازی
می کردیم. یک بازیگر باید متحمل سختیهای
زیادی بشود و در مقابل مسایل پشت صحنه
دوام بیاورد.

زن در سینمای قبل و بعد از انقلاب

در نگاهی کوتاه

آزیتا حاجیان: زنان قبل از انقلاب در
شرایط خاصی کار می کردند، الآن هم
خیلیهایشان کنار کشیده اند و نوه داری می کنند.
در واقع جو آن زمان زیاد خوشبینانه نبود. وقتی
به هنرپیشه ای سناریویی می دادند او حق
نداشت که بگوید شما با این فیلم شخصیت زن
را خدشه دار کرده اید، تنها کاری که می توانست
انجام دهد این بود که بگوید بازی می کنم یا

نمی کنم؛ ولی الآن ما دارای فرهنگی هستیم
که ما را به سوی رشد فکری سوق می دهد. ما
به علت ارتباطات جمعی و تحولات دنیای
حاضر، روز به روز به تکنیکهای برتر دست پیدا
می کنیم.

سیاف: قبل از انقلاب فساد در سینما
آشکار بود، الآن کمتر شده ولی هنوز هم
هست. این به خود آدم برمی گردد که در کدام
نقطه از اخلاق قرار بگیرد و چه کار بکند.
کسانی که پاک نبودند خودشان کم کم عقب
می کشیدند. یکی از بازیگران خوب آن زمان
خانم فخری خوروش بودند که چون با علاقه
کار می کردند همه جا اسمشان به پاکی و خوبی
برده می شد. چون که خودشان را در آن محیط
گم نکرده بودند، همان طور که حالا هم کار
می کنند.

خانم نوروزی، نقش زن را در سینما و

تلویزیون گذشته و حال چطور می بینید؟

ـ فساد در سینما تا حدی حل شده است.
قبلاً می گفتند سینما کار مطربهاست ولی حالا
مردم قبول دارند که سینما یک هنر است و ما
این مسایل را مدیون نظام و آدمهایی هستیم
که واقعا هنرمندانه کار می کنند. اما در مورد
تلویزیون زمان حال باید گفت که زنان این
فیلمها اغلب خانه داری می کنند و فقط بلد
هستند غذا بپزند و چایی بدهند؛ چون که
مخاطبان تلویزیون اکثرا افراد عادی و خانه دار
هستند و از این ازدواجها و طلاقهای توی فیلم
خوششان می آید و عبرت می گیرند. پس
سازندگان هم مجبورند به خاطر عمومی بودن
مخاطب، زن را یک خانه دار معرفی کنند مثلاً
به طور مثال در سریال «صیدی در پی صیاد»
با اینکه زن آدم باشخصیت و فهمیده ای بود
ولی عموم مردم دوست داشتند پای سریال
«پدرسالار» بنشینند. اما در سینما چون که ما
با بیننده های خاصی طرف هستیم، زن دیگر
فقط سبزی پاک نمی کند بلکه شخصیتهای

قوی و محکمی را به عهده اش می گذارند مثل
شخصیت زن در فیلم «باشو غریبه کوچک» و
یا در فیلم «روسری آبی». این زنها در زندگی
خود و دیگران تغییر و تحول به پا می کنند.

هالیود، سراب سینما

با پیدایش هالیود و تبدیل آنجا به مرکز
محصولات سینمایی آمریکا، فیلمها به سوی
تجملات کشیده شدند و فیلم فقط وسیله ای
برای سرگرمی مردم شد. استودیوهای بزرگ
فیلمبرداری روز به روز افزایش پیدا کردند و به
کار مشغول شدند. شهر هالیود در برابر هجوم
سیل آسای دختران علاقه مند قرار گرفت.
دخترانی که به شوق دستمزد زیاد و زندگی
مرفه از گوشه و کنار آمریکا به سوی هالیود
کشیده شده بودند.

در همین راستا آموزشگاههای مشکوکی
برای تربیت ستارگان پدید آمد که وضعیت
بعضی از آنها، اوضاع را وخیم تر کرد. اغلب این
دختران جوان در رویارویی با سینما به پول و
شهرت که نرسیدند، هیچ؛ بلکه دچار ناامیدی
شدند، طوری که مطبوعات آمریکا دائم از فساد
هالیود سخن رانده و اشاره می کردند که هالیود
نه تنها پر زرق و برق ترین بلکه، فاسدترین
شهر در آمریکا می باشد.

در حال حاضر هم اوضاع فرقی نکرده
است. سینمای غرب چنان از بی هویتی انسان
خود به ستوه آمده که زن از زن بودن خود
خسته می شود و فکر می کند که نمی تواند در
همان نقش خود کارساز باشد، پس لباس
مردانه می پوشد و با خشونت هفت تیر می کشد
و آدم می کشد و مشاجرات خیابانی ایجاد
می کند، که یعنی ما هم آدم هستیم. از
فیلمسازانی که با جیمزباندها، سوپرمن و
بتمن ها دنیا را به تسخیر خود درآورده اند و با
خشونت و قتل و تجاوز، شخصیت زن را زیر
سؤال برده اند، بیشتر از این هم نمی شود انتظار

داشت. این فیلمسازان و بازیگران در دنیای
اقتصادی خود محصور شده اند و می خواهند به
هر شکلی که شده فقط فیلمهای سودآورد و
فروشهای کلان داشته باشند و صد البته که
سخن بر سر محتواست نه تکنیک.

خانم حاجیان، نظرتان در مورد زنان

هالیود چیست؟

ـ هویت زنان غربی در سینمای غرب به
شدت تحریف شده است و پرداختن به آن، یک
بحث گسترده جامعه شناسی و روانشناسی
می خواهد که از تخصص من خارج است. ولی
نمونه ای هم بیاورم که گاهی اوقات این زنها با
قدرت بازی می کنند. مثلاً من اخیرا فیلمی
دیدم که یکی از بهترین بازیگران غرب نقش
یک زن کارگر را بازی می کرد. چند دقیقه اول
فیلم چنان مرا جذب کرد که تا آخر پایش
نشستم. او کاملاً به ریزه کاریهای نقشش واقف
بود و به همان خوبی جای یک زن روستایی
بازی می کرد که در فیلم قبلیش نقش یک
پرنس را بازی کرده بود؛ یعنی آن نقش باعث
نشده بود که او مغرور شود، بلکه وی ثابت کرد
که یک انسان مرفه می تواند خنده ها، گریه ها و
حالات یک زن روستایی را درک کند و نشان
بدهد. پس ما هم باید در کارهای خودمان
بتوانیم از این تکنیکها استفاده کنیم.

خانم نوروزی، کار بازیگران زن اروپایی

را چطور ارزیابی می کنید؟

ـ بالاخره زنان هنرمندی هم داخلشان
هستند، ولی اکثرشان فقط عروسکهای
خیمه شب بازی می باشند. ما باید از همه ملیتها،
فیلمهای خوب ببینیم و کشته و مرده هالیود
نباشیم. ما خودمان افتخارهای بزرگی در کشور
داریم که می توانند در سطح جهانی مطرح
شوند، البته بعضی از بازیگران هم هستند که با
دیدی اروپایی کار می کنند و برای خودشان
مسایل پشت پرده ایجاد می کنند که این اصلاً
خوب نیست.

چه توصیه ای به علاقه مندان دارید؟

خانم جمیله شیخی بعد از ۴۰ سال
بازیگری می گوید: اگر علاقه جوانان واقعا صد
در صد است جلو بیایند، وقتی هم که با این
عشق و علاقه پیش آمدند با صداقت و پاکی
کار کنند و اگر غیر از این باشد، باید بروند سراغ
کار دیگری و بیهوده وقت خود را تلف نکنند.

نیکی کریمی: نمی شود گفت که ما دیگر
بازیگر نمی خواهیم. در حال حاضر، نسل جدید
احتیاج به بازیگر جدید دارد، البته به شرطی که
این علاقه مندان دنبال شهرت و یا مادیات
نباشند چرا که واقعا هیچ کدام از اینها ماندگار
نیستند و فقط هنر بازیگر است که می ماند.
پس چنین شخصی نباید زندگی را سطحی
ببیند و خیلی راحت قضاوت کند. یک
علاقه مند در هر رشته ای که می خواهد کار کند،
باید علاوه بر مطالب آموزشی همان رشته، در
مورد خودشناسی، جامعه شناسی، روانشناسی و
غیره هم مطالعه کند تا بتواند موفق شود.

خانم حاجیان، می توانیم به علاقه مندان

توصیه کنیم که ظرفیت تکمیل است و دیگر
سینما کسی را نمی خواهد؟

ـ ما صلاحیت نداریم که بگوییم بس
است، دیگر هیچ کس وارد کار سینما نشود.
ممکن است بعضیها خیلی بااستعداد باشند و
ذاتا بازیگر، و در عوض عده ای دیگر فقط
ادعای بازیگری بکنند. فقط باید کار را به
کاردان سپرد و بی رویه به طرف بازیگری
هجوم نبرد.

نیلوفر محمودی: از قدیم گفته اند خواستن،
توانستن است. هر کسی که می خواهد وارد کار
سینما بشود باید به فکر بقیه تبعات آن هم
باشد. مثلاً در اجتماع، بعضیها برخوردشان با
یک بازیگر خوب است و برخیها بد. حتی در
خانواده هم مشکلاتی ایجاد می شود که باید با
آن ساخت. به طور نمونه، مادر خود من با این
کار موافق نبودند، اصلاً طرز فکرشان در مورد
سینما خیلی بد بود، تا اینکه بعدها کم کم
نظرشان عوض شد و با من کنار آمدند.

کتایون سیاف: هنر باید ذاتی باشد. انسان
نباید به زرق و برق هنر دل خودش کند و به
خاطر شهرت و خودنمایی وارد این کار شود.
من چون این استعداد و علاقه را در خودم
کشف کردم، دنبالش را گرفتم. دیگران هم باید
اول این استعداد را در خودشان جستجو کنند و
ببینند که آیا توانایی بازیگری را دارند یا نه؟ آن
وقت اگر جواب مثبت بود این علاقه را با
جدیت پرورش دهند، کارهای خوب ببینند و از
گفته های پیشکسوتان استفاده بکنند. یک
علاقه مند باید حتما در جامعه حضور فعال و
گسترده ای داشته باشد و از نظرات مردم
است