پاورپوینت کامل ایتالیا و کابوسی به نام ازدواج ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایتالیا و کابوسی به نام ازدواج ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایتالیا و کابوسی به نام ازدواج ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایتالیا و کابوسی به نام ازدواج ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۲

«ازدواج، مدفن عشق و
شادیها است!» این ضرب المثلی
است که طی سالهای اخیر غالب
جوانان ایتالیایی بدان معتقد
شده اند. اما چرا؟ به چه دلیل
واقعیتهای اجتماعی، شهروندان
عضو گروه هفت که با جمعیت ۵۷
میلیون نفر، تولید ناخالص
داخلی اش هر سال از ۱۲۰۰ میلیارد
دلار فراتر می رود را بدین باور
عملی رسانده که ازدواج، پایان
خوشیها است؟

بر اساس آمارهای رسمی در
ایتالیا، به رغم نرخ صفر درصدی
رشد جمعیت در این کشور، شمار
ازدواجها روز به روز کاهش می یابد
و تعداد جداییها و طلاقها افزون
می گردد. به علاوه، با گذر زمان،
سن افرادی که خواهان ازدواج
می شوند، بالاتر می رود.

گزارش مرکز آمار ایتالیا حاکی
است که طی سال گذشته میلادی،
۲۹۰ هزار مورد ازدواج در این
کشور به ثبت رسیده؛ حال آنکه این
رقم در سال ۱۳۷۲ (۱۹۹۳م)، ۳۰۲
هزار و در سال ۱۳۷۰ (۱۹۹۱م)،
۳۱۲ هزار و ۴۰۰ و در سال ۱۳۵۱
(۱۹۷۲م)، ۴۲۰ هزار مورد بوده
است. بدین ترتیب اکنون نرخ
ازدواج به حدود ۵ در هزار رسیده،

حال آنکه این نرخ در سال ۱۳۶۵
(۱۹۸۶م)، ۶/۵ در هزار بود.

از سوی دیگر، در عین کاهش
شمار ازدواجها، از تعداد ازدواجهای
مذهبی نیز رفته رفته کاسته
می شود. در حال حاضر، حدود یک
پنجم موارد ازدواج در ایتالیا از نظر
مذهبی، نامشروع است. این
ازدواجها، تنها در شهرداری به ثبت
می رسند، اما بدان دلیل که فاقد
مراسم مذهبی در کلیسا هستند،
غیر شرعی تلقی می شوند. نرخ
ازدواجهای نامشروع در سال ۱۳۶۹
(۱۹۹۰م)، ۸/۱۶ درصد کل موارد
زناشویی بوده حال آنکه این متغیر
در سال ۱۳۷۳ (۱۹۹۴م)به ۱/۱۹
درصد رسید.

همچنین اکنون سن ازدواج در
میان مردان ایتالیایی به حدود ۳۱
سال و در میان زنان به ۵/۲۷ سال
رسیده است. شمار ازدواجهایی که
به پایان می رسند نیز در حال
فزونی است. به عنوان مثال در
سال ۱۳۶۹ (۱۹۹۰م)، ۴۴ هزار
مورد جدایی به ثبت رسید، اما این
رقم در سال ۱۳۷۳ (۱۹۹۴م) به
۵۲ هزار افزایش یافت. (میان
جدایی و طلاق تفاوت وجود دارد.
زن و شوهر ایتالیایی پس از سه
سال زندگی در دو خانه جدا،
می توانند از یکدیگر طلاق بگیرند.)
در سال ۱۳۷۳ (۱۹۹۴م)، ۵/۲۷
هزار مورد طلاق در ایتالیا ثبت شد؛
حال آنکه سال قبل از آن ۸/۲۳
هزار زوج از یکدیگر طلاق گرفته
بودند. و اما تا آنجا که به معضل
ازدواج مربوط می شود، باید در دو
مقوله «عینی» و «ذهنی» در

جستجوی علل بود. این علتهای
درهم تافته که پیوند زناشویی را
مانع می شوند، در از هم گسستگی
این زیباترین پیمان نیز، نقش
اساسی ایفا می کنند.

عوامل عینی

این عوامل عمدتا به بحران
اقتصادی، سنتهای تشریفاتی و
پرهزینه و فشارهای مالی شدیدی
بازمی گردد که عموم جامعه ایتالیا از
آن رنج می برد. بیکاری و تنگنای
مالی، در مرحله نخست، جوانان را
قربانی می کنند. اینان، بدون سابقه
کار و فاقد هر گونه ذخیره مالی، از
دامان والدین پای در عرصه
ناهموار و دشوار اجتماع می گذارند
و برای یافتن شغل و درآمد مکفی،
دچار یک معضل دوار و شیطانی
می شوند.

اکنون برای یک پسر جوان
ایتالیایی، زندگی تنها، اما مستقل از
والدین نیز، بسیار دشوار است؛ چه
رسد به آنکه بخواهد ازدواج کند و
هزینه های قبل و بعد آن را نیز
گردن بگذارد. البته هستند دختران
و پسرانی که به لطف ثروت پدر و
مادر، با هیچ مشکلی در این وادی
آشنایی ندارند، اما شمار این
نازپروردگان، در جامعه شدیدا
طبقاتی ایتالیا، اندک است.

از سوی دیگر در جامعه
خرافات زده و سنت گرای ایتالیا، فرار
از تشریفات نامعقول مراسم ازدواج،
ناممکن و یا بسیار سخت می باشد.
بویژه دختران، عمده آرزوها و
خیالهای طلایی خویش را به دور

«مراسم سنتی و تخلف ناپذیر
ازدواج» می بافند و همین خود،
زناشویی را به یک خواسته دست
نیافتنی مبدل می سازد.

تشریفات پرهزینه

ازدواج در ایتالیا

در ایتالیا، رعایت برخی
تشریفات ازدواج، جزء ضروریات
گریزناپذیر اما هزینه بردار به شمار
می رود. به عنوان مثال، خرید گل و
لباس سفید، برگزاری مراسم ویژه
در کلیسا و نواختن موسیقی در آن،
و بالاخره دادن شام و یا نهار به
میهمانان پرشمار، چیزهایی نیستند
که بتوان از آنها به راحتی گریخت.
غالب خانواده های ایتالیایی، رعایت
نکردن تمام و یا بخشی از این
تشریفات را به «زایل کردن
زیباترین روز زندگی» تفسیر
می کنند.

برآورد اجمالی هزینه متوسط
این تشریفات و مقایسه آن با
وضعیت مالی دختران و پسران،
گویای چرایی محرومیت جوانان
ایتالیایی از ازدواج است. برگزاری

مراسم سنتی ازدواج، برای یک
زوج ایتالیایی دهها میلیون لیر
هزینه دارد. به عنوان مثال،
متوسط قیمت یک دست لباس
عروس به ۶ تا ۱۲ میلیون لیر
(۳۷۰۰ تا ۷۴۰۰ دلار) بالغ می شود
و کت و شلوار داماد حدودا دو
میلیون لیر (۱۲۵۰ دلار) است.
برگزاری مراسم ازدواج در کلیسا نیز
یک رسم است. این روزها،
کلیساهای غیر معروف بین ۵۰۰
هزار تا یک میلیون لیر بابت انجام
این مراسم از داماد پول می گیرند.
این هزینه، برای کلیساهای مشهور
و بزرگ ایتالیا بین ۵ تا ۹ میلیون
لیر (۳۰۰۰ تا ۵۵۰۰ دلار) است.
خرید گل و شیرینیهای سنتی،
تهیه حلقه طلا، چاپ کارت دعوت
و نیز عکاسی و فیلمبرداری از
مراسم و غیره هم حدود ۱۰
میلیون لیر (۶۲۰۰ دلار) خرج دارد.

داماد پس از برگزاری مراسم
در کلیسا، باید به میهمانان در یک
رستوران مناسب، شام و یا ناهار
دهد. به طور متوسط، تعداد
میهمانان یکصد نفر است و یک
رستوران نسبتا خوب، بابت هر نفر

حدود ۱۳۰ هزار لیر پول دریافت
می کند. بدین ترتیب، آقای داماد
باید بابت اطعام میهمانان جشن
ازدواجش چیزی در حدود ۱۳
میلیون لیر (بیش از ۸ هزار دلار)
بپردازد. او باید اسباب و اثاثیه
زندگی را نیز تهیه کند، زیرا از
«جهیزیه عروس» خیلی خبری
نیست. پس از جشن ازدواج، زوج
تازه پیوند یافته باید به «ماه عسل»
بروند. بدین منظور اگر شرایط مالی
اجازه دهد، غالبا جزایر زیبای
اقیانوس اطلس و آرام انتخاب
می شوند. هزینه این سفر نیز بیش
از ۴ میلیون لیر (حدودا ۳ هزار
دلار) است، اما خیلی از زوجها
برای آنکه بتوانند مراسم سنتی را
بجای آورند، از ماه عسل
چشم پوشی می کنند. چنانچه فرضا
«ماه عسل» را از تشریفات ازدواج
حذف کنیم، متوسط هزینه ای که
داماد باید بابت انجام سنتهای
ازدواج بپردازد، حدود ۲۵ هزار دلار
است. پس از پایان جشن ازدواج و
ماه عسل، زندگی مشترک آغاز
می شود و زن و شوهر باید
هزینه های جدید و مستمری را
تقبل کنند.

نخستین هزینه جاری، پرداخت
اجاره بها است. در شهرهای بزرگ
مانند رم، میلان، بولونیا، فلورانس،
تورینو و جنوا، اجاره بهای ماهیانه
یک آپارتمان سطح متوسط با یک
اتاق خواب، چیزی بیش از یک
میلیون و ۳۰۰ هزار لیر (۸۰۰ دلار)
می باشد. هزینه های مربوط به
برق، تلفن، شهرداری، نگهداری
ساختمان و غیره نیز هر ماه به
سیصد دلار می رسد. و اما هزینه

خوراک یک ز