پاورپوینت کامل سالهای غربت ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سالهای غربت ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سالهای غربت ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل سالهای غربت ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۰

خاطرات ۳۰ سال زندگی یک زن ایرانی در انگلیس

اشاره:

آنچه می خوانید متن گفتگویی است که با یک خواهر مسلمان ایرانی ساکن انگلیس داشتیم. همسر ایشان
فردی انگلیسی است که مسیحیت را رها کرده و به اسلام گرویده است و کارشناس معضلات اجتماعی در
انگلیس می باشد و شاید به همین دلیل این خواهر مسلمان تأکید داشتند نامشان محفوظ بماند. واقعیتهایی را
که در این گفتگو می خوانید همان است که کم و بیش در رسانه های گروهی مطرح می شود ولی گفته های این
خواهر محترم شاهد صدقی است بر این واقعیتهای تلخ و درس عبرتی است برای آنان که «کعبه» آرزوهای
خویش را در غرب می بینند و بدان سو به سجده می افتند!«پیام زن»

* * *

هی به کجا!

به کجا می روی؟!

به چه می اندیشی؟

و از زندگی چه می خواهی؟

با خود بِه از این باش

زندگی جدالی دشوار است

نمی بینی آیا؟

آنجا آسمان سیاه است

و باران اسیدی!

در آن سرزمین

ایدز را، زندگی معنا می کنند

و صبر را

عصیان

و مغرور از شرمساری بسیار

دخترکان

با بَزَکی به شکل

عروسک اند

و غافل

از بازیچه بودن!

و مفهوم

به من چه!!

به تو چه!!

معنای آزادی است!!

به کجا می روی؟

به چه می اندیشی؟

آنجا سرزمین عفن است

و

تو که از سرزمین

پرواز هزاران پرنده مهاجری

پرواز سبکبالانی که

وسعت پروازشان

دنیا را کفایت نکرد

در آن سوی

دنیا

چه را می جویی؟

به کجا می روی؟

به چه می اندیشی؟

آنجا زندگی سیاه است

و بیهوده

عفن و

حجم گستاخی

وجود را پوشانیده.

او را در خانه مادرش ملاقات

می کنم. تقریبا دو هفته ای است که
به ایران آمده. با او به گفتگو
می نشینم. از او می خواهم راجع به
زندگی شخصی اش بگوید.

ـ بسم اللّه الرحمن الرحیم. قبل
از هر چیز از همسرم بگویم. او
انگلیسی است. مردی پای بند به
زندگی است. او کارشناس معضلات
اجتماعی در کشور انگلیس می باشد
و آنچه را که من می خواهم از آن
سرزمین برای شما بازگو کنم، در
واقع تصویری صحیح و درست از
مسایل و مشکلات خاصی است که
آن دیار به آن مبتلا است و من از
طریق شغل همسرم در جریان
مستقیم و ویژه آن قرار گرفته ام.
شاید بهتر است بگویم که همسرم
با شغل خاص و ویژه ای که دارد،
مرا مستقیما با معضلات اجتماعی،
فرهنگی آن سرزمین آشنا کرده
است. سرزمینی که من «سرزمین
حیوانات منظم» می خوانمش.

ـ از زندگی شخصی تان بیشتر

بگویید.

ـ من در انگلستان زندگی
می کنم. بیش از ۳۰ سال است در
آنجا هستم. جایی که برای خیلیها
مدینه فاضله است. دو فرزند دارم و
حساسیت من به تربیت فرزندانم
در آنجا مرا کلافه کرده است.
هویت من، فرزندانم هستند.
هستی ام، فرزندانم هستند و
حاضرم همه چیز را بدهم و آنها را
سالم و رستگار ببینم.

هویت من، فرزندانم هستند. هستی ام، فرزندانم

هستند و حاضرم همه چیز را بدهم و آنها را سالم و
رستگار ببینم.

فرزندانم را دوست دارم. از یک
طرف با داشتن این دو نوجوان در
کثیف ترین اجتماع که پر از مرض و
تعفن است، بسیار متأسفم و
نمی دانم چه کنم؟ تاکنون در تربیت
آنها بیشترین تلاشم را به کار
گرفته ام و تصمیم دارم که آنها را
بیشتر با اسلام آشنا کنم. رفت و
آمد آنها را تاکنون خوب کنترل
کرده ام. اما وضعیت مدارس در آنجا
بسیار ناجور است و این وظیفه را
روز به روز سنگین تر می کند. چه در
مورد فرزند پسر و چه در مورد
دختر.

ـ فرزندان شما دخترند یا

پسر؟

ـ من یک پسر ۱۵ ساله و یک
دختر ۱۳ ساله دارم. وقتی دومین
فرزندم به دنیا آمد، یعنی درست
۱۳ سال پیش، جامعه فاسد
انگلیس مرا به این فکر انداخت که
برای تربیت این بچه ها باید کاری
کرد و دائما راز و نیاز من با خدا این
بود که خدایا! من با این بچه ها در
این غربت و در این جامعه چه کنم؟
هویت من آنها هستند. هستی من
آنها هستند. با همسرم که مرد مقید
و خوبی است و بعد از گرایش به
اسلام حتی بیش از من، پای بند به
اصول و قوانین اسلام است، بارها
به بحث و تبادل نظر نشستیم. و
تنها راه چاره را تمسک بیشتر به
اسلام دیدیم. یعنی در کشور
انگلیس و با فرهنگ آن کشور،
اسلام را خوب رعایت کنیم تا
فرزندانمان دچار مشکل و
بی هویتی نشوند. البته گفتنی است
که من در سالهایی که در انگلیس
زندگی کردم بیش از پیش عاشق
اسلام شدم. بی بند و باریهای
جاری در جامعه، من را از آن
فرهنگ دور کرد و به چارچوب
اسلام و قالب اسلام نزدیکتر کرد.
یعنی در واقع فضای حاکم در آن
کشور، کشش من را به اسلام بیش
از پیش کرد و ائمه اطهار را بیشتر
به کمک طلبیدم. حتی همسرم که
با ازدواج با من اسلام آورده بود
اخلاص و اخلاق اسلامی خود را تا
آنجا رسانید که برای نماز و خوردن
سحری، او پیش قدم بود. او همه جا
با افتخار می گوید: I am
muslem(من مسلمان هستم) و
این باعث افتخار او است. او از دین
مسیحیت به اسلام آمده و بیش از
من اسلام را رعایت می کند و خودم
درست است که حجاب درستی
ندارم، اما اسلام را دوست دارم. من
عاشق امام حسین(ع) هستم.
حماسه کربلا و عشق حسین(ع)
آتش به جانم می زند و در این ایام
هر جا که باشم دیوانه ام. دیوانه
حسین بن علی(ع) و با این عشق و
عقاید من و همسرم سعی کردیم
فرزندانمان را با اسلام بیشتر آشنا
کنیم. یعنی در واقع تنها راه نجات
را اسلام یافتیم.

ـ تا چه حد موفق شدید؟

ـ سعی من بر این بود که در
این مرداب کثیف و آلوده غرب،
فرزندان من چون نیلوفران مرداب
باشند و این بود که شروع کردم به
خواندن قرآن. شبها را برای این کار
در نظر گرفتم. هر چه بیشتر قرآن
را می خواندم، گمشده ام را پیدا
می کردم و عشقم بیشتر می شد و
اولین چیزی را که به بچه هایم یاد
دادم اصول دین بود. به فرزندانم
خدا را شناساندم و روز قیامت و
واپسین مرگ را. این امر را به زبان
خودشان و با ابزاری که در آنجا
موجود بود انجام دادم. البته کار
بسیار مشکلی را آغاز کرده بودم،

چرا که از یک طرف من سعی
می کردم خدا را به آنها بشناسانم و
خداشناسی را به زبان خود آنها به
ایشان بفهمانم، اما آنها در مدرسه و
در محیط جامعه، با مسایل زیبایی،
طریقه پیدا کردن دوست پسر و
مسایل مربوط به سکس و …
روبه رو بودند.

راحت تر بگویم اگر روزی کسی
از من بپرسد که حمل یک کوه
سخت تر است یا تربیت دو نوجوان
در کشور انگلیس، فریاد خواهم زد:
حمل یک کوه ساده تر و سهل تر
است.

ـ شما چگونگی رفتن به

انگلیس و ماندگار شدنتان را
برایمان نگفتید.

ـ بله درست است. من حدودا
۳۰ سال پیش با تنفّر از ایران خارج
شدم. در هجده سالگی، کشور ایتالیا
را انتخاب کردم. در بدو ورود از آنجا

در واقع فضای حاکم در آن کشور، کشش من را به

اسلام بیش از پیش کرد و ائمه اطهار را بیشتر به کمک
طلبیدم.

خیلی خوشم آمد. همه جا زیبا بود.
قوانین و قواعد اجتماعی خوبی
حاکم بود. همه جا منظم. هیچ کس
از کس دیگری توقع نداشت و
سیستم اداری بسیار منظم بود.
امور رانندگی، احترام به ایده و افکار
دیگران و احترام به حقوق تا جایی
که هیچ کس در کار دیگری دخالت
نکند و حتی مادری به فرزندش
نگوید که چه می کنی؟ و یا چرا دیر
آمدی؟ و غیره … البته در بدو ورود
همه چیز به نظرم زیبا، آرام و
منظم رسید و نمی دانستم که در
زیر این قوانین ظاهری و آرامش و
قاعده مندی جامعه آتشها نهفته
است که نمونه ای از این جنایتها،
بی عاطفگیها، بی بند و باری،
ماده پرستی و خودخواهی را
می خواهم برایتان بگویم.

ـ از تحصیلاتتان بگویید.

ـ من در رشته علوم پایه
(Sinece) لیسانس گرفتم و بعد از
مدتی به ایران بازگشتم. در زمان
رژیم پهلوی، کار برای زنان، آن هم
زنی که مجرد باشد و از طرفی
تحصیل کرده فرنگ، مسایل و
مشکلاتی داشت که شاید به دلیل
تربیت و اصالتی که من در محیط
خانوادگی ام از آن بهره گرفته بودم،
تنفر من را بیش از پیش می کرد. در
وجود من خدا وجود داشت، و
نمی توانستم خودم را در حد یک
کالا دیده و به این صورت ادامه
بدهم. بنابراین کارم را کنار گذاشتم
و برای مدت ۲ هفته برای دیدار
یکی از نزدیکانم به انگلیس رفتم و
این بار، قسمت، من را به این دیار
کشیده بود و من با همسرم که مرد
تحصیل کرده ای است ازدواج کردم
و به این ترتیب در آنجا ماندم
تاکنون. و آنچه را که من می خواهم
به پیشنهاد خودم برای شما بازگو
می کنم، حاصل تجربیات سالهای
زندگی من با ایشان است و در واقع
من می خواهم از ظاهر زیبا، منظم
و … غرب پرده بردارم.

دست رد به سینه فرزندت نزن

این شعاری است که ابتذال را
به دنبال خود یدک می کشد: دست
رد به سینه فرزندت به هیچ عنوان
نزن. او دلش می شکند. گره و عقده
می کند. به او داد نزن. در سنین
پایین دختران هیچ اصراری ندارند
که قسمتهای خاص بدن خود را
بپوشانند و نتیجتا در سن ۱۶-۱۵
سالگی فرزند نامشروع داشتن
امری عادی است.

خودم درست است که حجاب درستی ندارم، اما

اسلام را دوست دارم. من عاشق امام حسین(ع) هستم.
حماسه کربلا و عشق حسین(ع) آتش به جانم می زند و
در این ایام هر جا که باشم دیوانه ام. دیوانه حسین
بن علی(ع) و با این عشق و عقای