پاورپوینت کامل زن و شوهر،تفاوت سنّی زیاد و مشکلات ناشی از آن ۹۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زن و شوهر،تفاوت سنّی زیاد و مشکلات ناشی از آن ۹۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زن و شوهر،تفاوت سنّی زیاد و مشکلات ناشی از آن ۹۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زن و شوهر،تفاوت سنّی زیاد و مشکلات ناشی از آن ۹۴ اسلاید در PowerPoint :

>

۶۶

مجله پیوند، وابسته به انجمن اولیاء و مربیان در آخرین شماره خود، (شماره ۲۲۳ ـ
اردیبهشت ۷۷) مقاله ای را در زمینه مشکلات ناشی از تفاوت سنّی زیاد میان زن و شوهر آورده
است که با توجه به نکات یادشده در آن و تجربه ای که نویسنده محترم در این زمینه داشته است،
مناسب دیده شد جهت استفاده خوانندگان گرامی منعکس گردد با این یادآوری که عنوان مطلب
توسط مجله انتخاب شده است.

بارها با این سؤال مواجه شده ایم که تفاوت
سنی زوجین با یکدیگر باید تا چه حد باشد؟ در
مواردی فاصله سنی بین زن و شوهر زیاد بوده
و مشکلاتی ایجاد کرده است. البته مواردی از
ازدواجهای موفق را هم می توان در این نمونه
از زندگانیهای مشترک دید، اما موارد
مشکل آفرین در میان آنها فراوانتر است. لذا
بهتر است که فاصله سنی زوجین زیاد نباشد.

چنین به نظر می رسد که فاصله سنی
مناسب میان زن و شوهر را می توان ۴ ـ ۳
سال در نظر گرفت. البته این بدان معنا نیست
که اگر یکی دو سال به این سنین افزوده و یا از
آن کاسته شود، حتما نباید ازدواجی انجام گیرد.
شاید بتوان گفت که اگر تمام زمینه ها بررسی
شده باشد و مشکل خاصی دیده نشود، می توان
فاصله سنی را به دیده اغماض نگریست، ولی
در عین حال بهترین و مناسب ترین فاصله
سنی می تواند ۴ ـ ۳ سال باشد. طبیعی است
که اگر سایر شرایط مناسب نباشد، باز هم
ازدواج نمی تواند موفق باشد.

بارها در کلینیک مشاوره، با خانواده هایی
مواجه شده ام که فاصله سنی زوجین حتی به
۲۵، ۲۰، ۱۵ و ۱۳ سال و سالهای بین این
ارقام بالغ می شده و با یکدیگر مشکلات
عدیده ای داشته اند، و حتی گاه در مشاوره های
قبل از ازدواج با مواردی برخورد کرده ام که مثلاً
یک خانم لیسانسیه قصد آن را داشت که با
فردی که ۱۵ سال از او بزرگتر بود، ازدواج کند و
یا آقایی با مدرک تحصیلی بالا خواهان ازدواج
با خانمی بود که سن و سال او ۲۰ سال از وی
کمتر بود. این گونه افراد از معایب و محاسن
چنین ازدواجهایی پرسش می نمایند، لذا در
اینجا به بررسی معایب ازدواجهایی می پردازیم
که فاصله سنی بین زن و شوهر در آنها زیاد
است.

۱ـ مشکل عدم درک مطلوب یکدیگر

وجود فاصله سنی زیاد موجب آن می شود
که زن و شوهر نتوانند به خوبی یکدیگر را درک
نمایند. فردی با داشتن ۲۰ سال سن بیشتر،
طبیعی است که می تواند از تجارب بیشتری
برخوردار باشد و گاه نیز ممکن است چنین
تجاربی وجود نداشته باشد، ولی فرد بزرگتر
لااقل می تواند چنین احساسی داشته باشد. لذا
داشتن این تجارب و یا احساس داشتن چنین
تجاربی، زمینه ای فراهم می کند که یک
شخص، ارزش لازم را به مسایل و نظریات فرد
کوچکتر ندهد و همین مسأله، زمینه عدم
تفاهم را به وجود می آورد که خود سبب پدید
آمدن مشکلاتی عظیم در روابط زناشویی
خواهد شد. اینان در وضع و موقعیتی هستند که
توافق روحی ندارند و نمی توانند مسایل و
مواضع یکدیگر را درک کنند. این امر گاهی
ناشی از اختلاف فاحش سن و تجارب، زمانی
نشأت گرفته از تفاوت در دید و جهان بینی و

بالاخره گاهی نیز مربوط به اختلاف در
سلیقه و تجربه خاص زندگی است.(۱)

روزی خانمی به یکی از مراکز مشاوره
مراجعه و اظهار داشت: «همسرم قصد طلاق
مرا دارد، به رغم آنکه من با حسن نیت با او
زندگی می کنم.» او اضافه کرد: «باید بدانید که
همسر من هیجده سال از من بزرگتر است.»
پس از بحث و گفتگو در باره مشکل و انجام
راهنمایی، از او خواستم که همسرش نیز به
مرکز مراجعه کند. در جلسه بعد وقتی که با
شوهر او به تنهایی صحبت کردم، وی گفت:
«قبل از اینکه همسرم بیاید، باید نکاتی را
متذکر شوم. من از حرکات او گاه خنده ام
می گیرد. او رفتارهایی متناسب با سن و سال

جوانی دارد، که دیگر این فعالیتها برای من
دل انگیز نیست. در ضمن درک مشترکی هم از
همدیگر نداریم. به راستی آدم باید با یک گیاه
فرق کند، فقط داشتن حیات مهم نیست، بلکه
شعور حاکم بر یک موجود زنده مهمتر است.
من به مسایل فکری علاقه مندم، اما او هنوز
کودکانه می اندیشد. مثلاً وقتی که تلویزیون،
«هاملت»، نمایشنامه معروف شکسپیر را به
نمایش می گذارد و من هم با آب و تاب از
هاملت تعریف می کنم، او سخن مرا رها کرده،
با بی توجهی به سخنانم به آشپزخانه می رود و
«اُملت» درست می کند. آقا، هاملت کجا و اُملت
کجا! چقدر بی خبری و نادانی را می توانم تحمل
کنم؟ از دست او حسابی خسته شده ام. مدت
چند ماه است که با او زندگی می کنم، ولی هنوز
از او صاحب فرزند نشده ام و به عبارت بهتر با
او عروسی نکرده ام تا با داشتن سلامت، بتواند
از خانه ام برود و با دیگری زندگی کند. البته
وقتی بی فکریهای او را دیدم این تصمیم را
گرفتم. و گرنه به قصد زندگی با او ازدواج کرده
بودم، اما حالا با این معضل روبه رو شده ام. او
اهل مطالعه هم نیست، در حالی که من به
مطالعه خیلی علاقه دارم. در مقابل خیلی از
سؤالهایم جوابی ندارد که بدهد. یک روز به او
گفتم: به چه نوع کتابهایی علاقه مندی؟ گفت:
به کتابهای داستانی. از جا برخاستم و بلافاصله
از بین کتابهایم چندین کتاب داستان را پیدا
کردم و روی هم چیدم. به او گفتم: کتابهای
مورد نظر تو را پیدا کردم، روی میز کتابخانه
است، می توانی آنها را برداری و بخوانی، ولی
با اینکه از آن زمان، روزها می گذرد، تاکنون به
هیچ یک از آنها دست نزده است، و …»

هر چند که در این گونه موارد تلاش
می شود که زن و مرد به درک مشترکی از
یکدیگر نایل آیند، اما با راهنمایی خوب در قبل
از ازدواج، می توان از بروز چنین مشکلاتی
پیشگیری نمود.

۲ـ عدم تناسب در تواناییهای جسمی

وقتی که فاصله سنی بین زن و شوهر زیاد
باشد، هر یک در دوره ای از زندگانی به سر
می برند که به لحاظ قوت و توان با همسر خود
تفاوتهای عمده دارند. مثلاً زنی که ۳۰ سال
دارد، در دوران جوانی به سر می برد و همسر او
که در ۵۵ سالگی است، به مرز پیری نزدیک
شده است. یکی در اوج توانایی و دیگری در
زمان افول آن قرار دارد. یکی در کارها غالبا
فعال است و دیگری زودتر خسته و در اوقاتی
منفعل می شود، و گاه این خستگی و انفعال از
طرف همسر جوان به خوبی مورد تجزیه و
تحلیل قرار نمی گیرد و به حساب کم کاری
گذاشته می شود، و یا به عنوان شانه خالی
کردن از زیر بار مسؤولیّت مطرح می گردد، و
وقتی که با این عنوان مسأله را طرح می نمایند،
طبیعی است که طرف مقابل احساس ناراحتی
می کند و ممکن است این امر، عاملی برای
برانگیختگی او شود و در نتیجه محیط امن
خانه تبدیل به فضایی ناامن و غیر قابل تحمل
گردد. در حالی که مرد مسنّ قصد شانه خالی
کردن از مسؤولیّت را ندارد، ولی به دلیل
ناتوانی از عهده انجام همه مسؤولیتها
برنمی آید و آن وقت، متّهم به تنبلی و
بی مسؤولیتی می شود. از آنجا که در چنین
مواردی مرد مسن، تنبلی را نمی پذیرد،
مجادلاتی در می گیرد.

همسران چنین مردانی باید بدانند که هر
چه مرد رو به کهولت می رود، توان او در انجام
کارها کمتر می شود و این خود یکی از
فلسفه های بازنشستگی است. مدیران شایسته
وقتی که قرار است کاری را بر عهده فردی
بنهند، باید در نظر داشته باشند، که هر چه سن
فرد بالاتر می رود، کار سبکتری به او محول
نمایند و زنان آگاه نیز در زندگی با چنین
همسرانی از این گونه مدیران الهام می گیرند،
چه، آنان نیز مدیران خانه اند. سعدی می گوید:

۳ـ انعطاف پذیری کمتر فرد بزرگتر

وقتی که دو نفر جوان با یکدیگر زندگی
می کنند، به دلیل جوانی، قابلیت انعطاف
بیشتری دارند. هر چند که نمی توان تشبیه
کاملی بین انسان و درخت نمود، ولی شاید
بتوان گفت که به لحاظ انعطاف پذیری،
شباهتهایی در خور توجه، وجود دارد. چنانکه
بارها ملاحظه نمودایم، نهالهای جوان امکان
تغییر فراوانی دارند، اما درختان قدیمی و مسن،
مجال کمتری برای تغییر باقی گذاشته اند.

همین امکان تغییر و تحول است که ما را
به یاد کلام گهربار پیامبر اسلام(ص) می اندازد
که فرمود: بیشتر کسانی که به من ایمان آوردند،
جوانان بودند.

وقتی که دو نفر جوان با هم ازدواج
می کنند، برای دست یافتن به سازگاری تلاش
می کنند به نظر دیگری توجه نمایند و خود را
طوری تطبیق می دهند که مورد پسند دیگری
واقع شوند و بدین ترتیب رضایت طرف مقابل
را جلب نمایند، حال آنکه با افزایش سن،
انعطاف آدمی کاهش می یابد و همین امر در
زندگانی مشترک، معضل آفرین است.

۴ـ نگرانی و استرس، برای فرد بزرگتر

بارها در کلینیک، شاهد آن بوده ام که
مردانی که همسران کم سن و سالتر دارند،
نگران از دست دادن آنها هستند. مثلاً نگران
آن هستند که مبادا همسرشان روزی از آنان
طلاق بگیرد و زندگی آنان را متلاشی نماید.
همین امر، باعث می شود که چنین افرادی
دچار فشار و استرس بیش از حدی بشوند.

در همین زمینه به خاطره ای اشاره می کنم.
روزی آقایی مراجعه نمود و گفت که مشکلی
دارد. پرسیدم: مشکل شما چیست؟ گفت: با این
تفاوتی که بین من و همسرم وجود دارد،
می ترسم که روزی از من جدا بشود و این امر،
مرا سخت تحت فشار قرار می دهد و مدام
فکرم را مشغول می کند. به موهای سفیدم نگاه
کنید، این سفیدی زیاد حاصل غصه های من
است. این موضوع (امکان جدایی احتمالی
همسرم) همه آرامش مرا گرفته است، تا جایی
که خانواده همسرم به او می گویند، تو با این
مرد چه می کنی که این قدر سریع شکسته شده
است؟ در حالی که آنها از واقعیّت قضیه
بی خبرند.

از او پرسیدم که آیا از همسرت فرزند
داری؟ گفت: بله، دو تا بچه از او دارم. سؤال
کردم: آیا او با تو مهربان است و با تو ارتباط
عاطفی دارد؟ گفت: بله. پرسیدم: آیا به کارهای
منزل می رسد و به بچه ها هم اظهار علاقه
می کند؟ گفت: بله. سؤال بعدی این بود که آیا با
فامیل تو رفت و آمد دارد؟ پاسخ داد: بله. سؤال
شد که آیا در باره آینده و تدابیر فردا با تو سخن
می گوید؟ جواب داد: بله. پرسش دیگر این بود
که آیا به فامیل تو دلبستگی دارد و از آنها به
نیکی یاد می کند؟ گفت: بله. پرسیدم: تا به حال
از تو تقاضای طلاق کرده است و یا در خانواده
او خواهرانش طلاق گرفته اند، یا برادران او
همسر خود را طلاق داده اند؟ گفت: خیر.
پرسیدم: او سرکار می رود؟ گفت: بله. گفتم: آیا
درآمدش را در خانه خرج می کند و یا خودش
پس انداز می کند؟ پاسخ داد: بله سرکار می رود و
با درآمد هر دو زندگی می کنیم. سؤال شد: آیا از
او چیزی دیده و یا شنیده ای که چنین ظنّی را
در تو به وجود آورده باشد؟ گفت: خیر. و
سؤالات متعدد دیگر. هر چه از او سؤال
می کردم، با پاسخهایی که می داد، اطمینانم
راسخ تر می شد که همسر وی هرگز در فکر
جدایی از او نیست و این نگرانی تنها از ناحیه
مرد می باشد.

در خاتمه جلسه مشاوره به او گفتم:
پاسخهای شما همه حاکی از آن است که
همسرتان با شما زندگی خواهد کرد و شما حتی
یک دلیل هم بر خلاف آن نتوانستید اقامه
کنید. اینها خیالات و اوهامی است که خود را
بدان مبتلا کرده اید. او در پاسخ، تنها دلیل خود
را تفاوت سنی زیاد ذکر کرد.

به او گفتم: در زندگی شما این فاصله سنی
نمی تواند مخاطره آمیز باشد، زیرا او به فرزندان
شما علاقه دارد و با شما مهربان است. به امور
منزل می رسد و در باره آینده با شما سخن
می گوید که اینها نشان از دلگرمی و
علاقه مندی به تداوم زندگی دارد و …

او با شنیدن این دلایل و نکات دیگر گفت:
خیالم راحت شد. پس به نظر شما او زن زندگی
من است؟ پاسخ دادم: بلی. و او با داشتن
احساس رضایت رفت.

پس اگر فاصله سنی بین زوجین کمتر
باشد، این گونه دغدغه های خاطر به ندرت پیدا
می شود.

۵ـ پیدا شدن سوءظن

گاه وجود فاصله های سنی زیاد باعث
می شود که برخی از مردان، سوءظن هایی
نسبت به همسر خود پیدا کنند و ممکن است
حتی نتوانند دلایلی هم برای این گونه افکار،

اقامه نمایند. البته گاه مشکلاتی هم ممکن
است پدید آمده باشد، مثلاً خانمی با داشتن
سی سال سن و همسر ۵۵ ساله، به مرکز
مشاوره مراجعه نمود و گفت: «از دست
همسرم خسته شده ام، او مدام مرا متهم
می کند و به من گفته است که داماد ما نباید به
خانه ما بیاید، من این را چیز خوبی نمی دانم و
فکر می کنم که نسبت به تو نظر سوئی دارد. اگر
شوهرم بفهمد که در غیاب او دخترم به همراه
شوهرش به خانه ما آمده است، قیامت بر پا
می کند. حتی یک بار به طور مستقیم به
دامادمان گفت که دیگر به خانه ما نیاید و این
حرفها در زندگانی دخترم هم مشکل درست
کرده است.»

مورد دیگر، پیرمردی بود که مستخدم یکی
از دانشگاهها بود. او با همسرش مشکل داشت.
اولین بار همسر او مراجعه کرده بود که با
شوهرش بیست و اندی سال، تفاوت سنی
داشت. او می گفت: همسرم به من سوءظن
دارد، در حالی که من مشکلی هم ندارم. از او
خواستم که به همسرش بگوید به من مراجعه
نماید. وقتی شوهرش آمد پرسیدم: موضوع

چیست؟ گفت: «من او را یک بار در حال مکالمه
با فرد جوانی دیده ام و لذا به او مشکوک
شده ام.»

وجود افکار پارانوئیدی [جنون ناشی از
سوءظن شدید] در آنجا که فاصله سنی زن و
شوهر زیاد است، بیشتر ملاحظه می شود، و
نوعی از سوءظن هایی که در اختلال شخصیت
پارانوئید دیده می شود، تردید داشتن نسبت به
وفاداری دیگران ـ مثلاً همسر ـ است. در
نتیجه به او اعتماد ندارد و لذا حساس و بدگمان
به نظر می رسد.(۲)

۶ـ عدم ارضای غرایز

یکی از اهداف ازدواج، ارضای غرایز است
و این خود می تواند عامل مؤثری در تداوم
زندگی خانوادگی باشد. اما نوعا مردان در سنین
بالا، به لحاظ غریزی افول می نمایند، به نحوی
که دیگر نمی توانند موجبات رضایت همسر را
در روابط زناشویی تأمین نمایند و همین امر
ممکن است موجبات درگیری را فراهم آورده،
محیط خانواده را متشنج کند. این مسأله در
موارد چشمگیری به بروز افسردگی در زنان
جوان می انجامد و در برخی از زنانی که
خویشتن دار و با تقوا نباشند، گرایش به
انحرافات و لغزشها دیده می شود.

در اینجا به حکایتی از گلستان سعدی
اشاره می نماییم که به ازدواج ناموفق مردی
مسن با زنی جوان پرداخته، می نویسد:

پیری حکایت کند که دختری خواسته بودم
و حجره به گل آراسته و به خلوت با او نشسته و
دیده و دل در او بسته. شبهای دراز، نخفتمی و
بذله ها و لطیفه ها گفتمی، باشد که مؤانست
پذیرد و وحشت نگیرد. از جمله شبی می گفتم
بخت بلندت یار بود و چشم دولتت بیدار که به
صحبت پیری افتادی، پخته، پرورده، جهان
دیده، آرمیده، گرم و سرد چشیده، نیک و بد
آزموده که حق صحبت بداند و شرط مودّت به
جای آرد، مشفق و مهربان، خوش طبع و
شیرین زبان.

نه گرفتار آمدی به دست جوانی معجب
خیره رأی، سرتیز سبک پای که هر دم هوسی
پزد و هر لحظه رأیی زند … خلاف پیران که به
عقل و ادب زندگانی کنند، نه به مقتضای جهل
جوانی.