پاورپوینت کامل انطباق، آری یا نه؟ ۱۱۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انطباق، آری یا نه؟ ۱۱۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۱۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انطباق، آری یا نه؟ ۱۱۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل انطباق، آری یا نه؟ ۱۱۲ اسلاید در PowerPoint :

>

۲۶

مروری بر دیدگاههای مطرح شده در مطبوعات در خصوص طرح انطباق امور پزشکی با موازین شرع

در حالی که کلیات طرح «انطباق امور
اداری و فنی مؤسسات پزشکی با موازین
شرع» به تصویب رسیده است و در انتظار شور
دوم می باشد، در مطبوعات در حجمی گسترده
شاهد واکنشهای مختلف می باشیم که
همچنان ادامه دارد. مروری کوتاه بر گفته ها و
دیدگاههای مختلفی که در این زمینه در سطح
مطبوعات آمده است می توانست خوانندگان را
با نقاط قوّت و ضعف این طرح در نگاه
مطبوعات کشور بیشتر آگاه کند. آنچه
می خوانید به همین انگیزه تهیه شده

است.

کلیات طرح «انطباق امور اداری و فنی
مؤسسات پزشکی با موازین شرع» در جلسه
علنی مجلس، در روز دوم اردیبهشت از
تصویب نمایندگان گذشت.

در این جلسه ابتدا پیشنهاد مسکوت ماندن
طرح انطباق به مدت شش ماه به رأی گذاشته
شد، اما این پیشنهاد تصویب نشد و در ادامه
کلیات طرح مورد قبول اکثریت نمایندگان واقع
گشت و تصویب جزئیات آن به شور دوم
مجلس موکول شد.

بر اساس این طرح هفت ماده ای، اقدامات
تشخیصی، درمانی، جابه جایی بیماران و … باید
توسط کارکنان همجنس به عمل آید و در
موارد ضروری به تشخیص بالاترین مسؤول
مرکز با رعایت ضوابط شرعی و با حضور یکی
از کارکنان همجنس و یا یکی از محارم بیمار،
می توان از کارکنان غیر همجنس استفاده کرد.
پرستاری از اطفال زیر ۱۴ سال منحصرا توسط
کارکنان زن انجام می گیرد. در این طرح تأکید
شده است بیماران و سایر مراجعین به
مکانهای یادشده موظف به رعایت ضوابط
اسلامی در مورد پوشش و رفتار خود در هنگام
عیادت می باشند.

بر پایه این طرح، مؤسسات پزشکی نظیر
بیمارستان و آزمایشگاه و که تحت هر نام و
عنوان با اجازه وزارت بهداشت، درمان و
آموزش پزشکی ایجاد شده یا خواهد شد، در
بخش خصوصی و دولتی و واحدهای مشابه در
دانشگاه علوم پزشکی و کلیه کارکنان فنی و
اداری آنها مشمول مقررات این قانون
می باشند. اطاقهای رختکن، اطاقهای اداری و
دیگر قسمتهای مربوط به بانوان باید با رعایت
موازین شرعی از قسمت مردان مجزا گردد.

با متخلفین این طرح برابر قانون عمل
خواهد شد. افراد متخلف با توجه به آخرین بند
طرح انطباق در بخش خصوصی برای بار اول
با اخطار کتبی؛ برای بار دوم با اخذ جریمه به
میزان حداقل صد هزار ریال و حداکثر یک
میلیون ریال؛ برای بار سوم با لغو پروانه
مسؤول فنی؛ بار چهارم با لغو موقت پروانه
تأسیس و تعطیل مؤسسه از سه تا شش ماه و
اخذ جریمه به میزان حداقل دو و حداکثر پنج
میلیون ریال و برای بار پنجم با لغو دایم
مؤسسه مجازات خواهند شد.

در مؤسسات دولتی نیز، در صورت تخلف
از قانون، بار اول اخطار کتبی، بار دوم اخطار
کتبی از سوی رییس دانشگاه علوم پزشکی با
درج در پرونده و برای بار سوم برکناری رییس
مؤسسه تعیین شده است.

پیشینه طرح

طرح انطباق امور پزشکی با شریعت،
مقوله ای نو و بدون پیشینه تاریخی و اجتماعی
نیست. در سال ۶۷ آیین نامه ای در این
خصوص از سوی وزارت بهداشت وضع شد.
این آیین نامه در سال ۷۳ به صورت آزمایشی و

در سال ۷۵ جهت اجرا به دانشگاههای کشور
ابلاغ شد.

طبق آیین نامه انطباق، باید در یک
زمان بندی مدون و در قالب سه بخش
کوتاه مدت، میان مدت و درازمدت به جهت نیاز
به اقدامات تکمیلی مانند تربیت نیروی
پزشکی، پرستاری و خدماتی کافی، ساختمانها
و تجهیزات مناسب و غیره، همت گمارد.

در این فاصله هر کدام از دانشگاههای
علوم پزشکی کشور با توجه به امکانات خود و
در حد توان، شروع به اجرای بندهای این
آیین نامه کردند. هر چند به دلیل عدم پیگیری
عملی و کافی، فقط تعدادی از دانشگاهها در
این زمینه اقدام کردند و همین نکته باعث شد
ذهنیتهایی در این مورد ایجاد شده و منجر به
تصویب طرح انطباق شود.

مخالفت دولت

عنوان کردن این طرح و تصویب آن از
سوی نمایندگان مجلس، بحث و گفتگوهای
بسیاری را از سوی موافقین و مخالفین در پی
داشت که هنوز نیز ادامه دارد. کارشناسان امور
بهداشتی، مسؤولان اجرایی و جامعه پزشکی،
کارشناسان اجتماعی، فرهنگی و … با ابراز
نظرهایی در این باره، علل رد یا قبول طرح
انطباق را اعلام کردند. جراید و مطبوعات کشور

نیز در این میان به درج نظرات مختلف
پرداختند.

در ابتدا «محمد فرهادی» وزیر بهداشت،
درمان و آموزش پزشکی، خواستار اصلاح این
طرح شد. وی گفت: «قبلاً طرح انطباق در
هیأت دولت بررسی شده و دولت طرح مذکور
را نسبت به آیین نامه انطباق که در سالهای
قبل توسط وزارت بهداشت تصویب شده بود
از جامعیت کافی برخوردار ندانست.» ایشان
یادآور شد که اصل انطباق و رعایت موازین
شرع از جمله وظایف تمامی دست اندرکاران
امور پزشکی است ولی دولت با طرح قانونی آن
به دلایل مختلفی مخالفت می کند که در این
میان می توان به داشتن بار مالی، جامعیت کمتر
آن نسبت به آیین نامه مذکور و به وجود آمدن
اختلال در خدمات رسانی به بیماران اشاره کرد.
وی درخواست کرد که در شور دوم مجلس، این
طرح به گونه ای اصلاح شود تا اصل موضوع
خدمات رسانی به بیماران دچار اختلال نشود و
از هر امکانی در جهت خدمات رسانی بهتر و
مطلوبتر استفاده شود. از طرفی اگر بودجه ای که
می خواهد صرف امر انطباق شود برای ارایه
خدمات درمانی و رفع مشکلات بیماران صرف
شود، بازدهی، بسیار بهتر خواهد بود.

وی خاطرنشان کرد: «ما همه مسلمانیم و
در نظام مقدس اسلامی زندگی می کنیم و

رعایت حدود شرعی در تمامی رفتارهای
اجتماعی و امور پزشکی نیز بر همه واجب
است. امور پزشکی مستقیما با اشرف
مخلوقات سر و کار دارد. احترام و نگه داری
حرمت افراد واجب و ضروری است و با توجه به
این مهم است که فارغ التحصیلان رشته
پزشکی با قسمی که یاد می کنند شرعا و اخلاقا
خود را موظف به رعایت این مسایل می دانند.
معاینه دقیق و درمان سریع بیماران در کنار
رعایت رفتارهای اجتماعی مناسب، وظیفه هر
پزشک است و در سالهای اخیر با تشکیل
شورای انطباق و تدوین آیین نامه مربوطه،
تقریبا تمامی مراکز درمانی دولتی نسبت به
رعایت امور پزشکی منطبق با موازین شرعی
اقدام کرده اند. در حال حاضر وضعیت
بیمارستانها به خاطر کمبود بودجه مناسب
نیست و در این شرایط افزودن هر گونه هزینه
اضافی بر دوش بیمارستانها به صلاح کشور
نمی باشد.»

دکتر غفوری، نماینده پارلمانی این
وزارتخانه هم در مخالفت با این طرح گفت:
«آیین نامه مربوطه کاملاً جامع و عملی بوده و
طرح انطباق غیر ضروری است.»

نمایندگان موافق

نمایندگانی که با این طرح موافق هستند و
آن را به تصویب رسانده اند بر این عقیده اند که
هدف از اجرای طرح انطباق این است که اگر
خانم بیماری خواست به مرکز درمانی مراجعه
کند قادر باشد در یک محیط سالم و مطمئن که
امکان ارایه خدمات درمانی همجنس باشد به

مداوای خود بپردازد چرا که اکثرا بیماران زن به
واسطه حجب و حیای خود از رفتن نزد دکتر
مرد شرم دارند.

از سویی دیگر اظهار کردند که این خواست
مردم و اقتضای جامعه اسلامی است و با
خواست فطری و انسانی مردم مسلمان
مطابقت دارد. اما نمایندگان مخالف بر این باور
هستند که این طرح امکان اجرایی ندارد و
شامل هزینه های بسیاری در شبکه درمانی
کشور خواهد شد. از طرفی دیگر اجرای این
طرح در نقاط محروم که امکان دسترسی به
پزشک همجنس نیست، با خطر مرگ بیماران
مصادف است.

با توجه به آرا و عقاید مختلفی که در این
زمینه ابراز شده است، ابتدا با نظرات
ارایه دهندگان و تصویب کنندگان طرح آشنا
می شویم.

فاطمه رمضان زاده نماینده تهران یکی از
طراحان این طرح می باشد. ایشان معتقد است
باید شرایطی فراهم آورد که اگر روزی یک
بیمار زن نیاز به پزشک متبحر زن داشت،
بتواند به راحتی به او دسترسی پیدا کند چرا که
امروزه طرح جداسازی فضاهای بیمارستانی، به
عنوان یک مسأله انسانی در بسیاری از
کشورهای خارجی غیر مسلمان اعمال می شود
و در جوامع غربی هم جایی که پزشک زن
وجود داشته باشد، خانمها معمولاً ترجیح
می دهند به آنها مراجعه کنند. وی از طرفی
دیگر به دانشجویان و پزشکان اطمینان
می دهد که تصویب این طرح در جهت مخالفت
با دولت نیست.

دکتر اشرافی نماینده زابل هم در جرگه
موافقان قرار دارد و می گوید: «چرا مخالفین
طرح انطباق به وارد شدن استرسهای روانی به
بیماران زن، هنگام مراجعه به پزشک مرد،
توجهی ندارند؟»

منیره نوبخت نماینده تهران بر این باور
است که اگر نیمی از جمعیت کشور ما زن است
پس نیمی از پزشکان نیز می توانند زن باشند.

مرضیه وحید دستجردی نماینده تهران
می گوید: «چیزی که در این طرح آمده یک
فضاسازی است تا وقتی مریضی به
بیمارستان مراجعه می کند در حد لزوم غیر از
پزشک، نامحرم دیگری حق نداشته باشد
موقع معاینه حاضر باشد. بیمار بر، کارگری که
زمین را می شوید و یا غریبه دیگری نباید آنجا
باشد. نزدیک ۴۵% از نیروهای تشخیصی را
خانمها تشکیل می دهند و حتی در کادر
پرستاری ۹۰% خانم هستند پس چرا باید
خانمی که به آزمایشگاه می رود تا خون بدهد،
مرد خونش را بگیرد؟» وی تصریح کرد بیش از
۸۰% از مراحل اجرایی طرح انطباق با
تدبیرهای مدیریتی و جابه جایی نیروها قابل
حل می باشد. از سویی دیگر می توان با بودجه
ده میلیارد ریالی آیین نامه انطباق که از پیش
تعیین شده است این طرح را اجرا کرد.

دکتر احمد نجابت نماینده شیراز با تأکید بر
اجرای قانون شرع در مراکز بهداشتی، درمانی
خواستار تصویب و اجرای این طرح شد و گفت:
«کسانی که با اجرای طرح انطباق مخالفت
کرده اند، اصل طرح را مطالعه نکرده و با مفاد
آن آشنایی کاملی ندارند.» وی همچنین از
انتقادات برخی مطبوعات گله کرد و گفت:

«برخی روزنامه ها به طرح انطباق تهمت ضد
اسلامی و ضد اخلاقی وارد کرده و آن را باعث
توهین به جامعه پزشکی دانسته اند در حالی که
این طور نیست. استثناهای این طرح نیز یقینا
در شور دوم مطرح خواهد شد.»

با توجه به اشکال صاحب نظران مبنی بر
غیر اجرایی بودن طرح مذکور و اعتراض جامعه
پزشکی، نمایندگان گفتند که قرار است در شور
دوم این طرح، انطباق در درمان و تشخیص
حذف شود.

دکتر بهنیا نماینده کرمان نیز در این باره
گفت: «طرح انطباق شامل موارد اداری،
خدماتی، بیماری و پیراپزشکی است و در مورد
مسایل پزشکی به هیچ عنوان اشاره نشده
است و تنها تأکیدی که در این باره شده همراه
داشتن بیمار در مواردی است که توسط
متخصص غیر همجنس انجام می شود. در
ضمن این طرح شامل موارد اورژانس و
اضطراری نمی شود و هنگامی که بیمار با هر
جنسیتی به مرکزی مراجعه می کند کادر
پزشکی موظف هستند در اسرع وقت به
مداوای بیمار بپردازند و در غیر این صورت
طبق قانون با فرد متخلف برخورد می شود.
رشته هایی مانند قلب، عروق، جراحی و
اورولوژی و دیگر رشته ها که ممکن است
متخصصین زن کم باشند، از پوشش طرح
انطباق مستثنی گردیده اند. بیشترین تأکید در
امور پیراپزشکی است. مثلاً حمل بیمار بیهوش
خانم توسط آقا هیچ ضرورتی ندارد. همچنین
ضرورت ندارد که تزریقات خواهران را آقایان
انجام دهند. بنابراین مخالفین این طرح دچار
پیش داوری و برداشت غلط شده اند.»

نفیسه فیاض بخش نماینده تهران، یکی
دیگر از موافقین این طرح است. وی معتقد
است: در گذشته آیین نامه انطباق به نحو احسن

اجرا نمی شده و این خود مسؤولان وزارت
بهداشت بودند که گفتند اگر این طرح به
صورت قانون باشد با قاطعیت آن را اجرا
خواهند کرد.

نمایندگان مخالف

سیدباقر موسوی، نماینده یاسوج و رییس
کمیسیون نهادهای انقلاب که موافقتی با این
طرح ندارد گفت: «این طرح قبلاً به کمیسیون
ما ارجاع شده بود و در بررسیهایی که صورت
گرفت کمیسیون نهادها این طرح را رد کرد.
مشخص نیست که ارایه دهندگان این طرح به
مجلس، قصد دارند چه مشکلی را حل کنند. در
شرایطی که بسیاری از استانها کمبود شدیدی
از نظر امکانات اولیه بهداشتی دارند، اجرای
این طرح عملی نیست. حتی در نقاط محروم
اجرای آن بیماران را با خطر مرگ روبه رو خواهد
کرد. ما باید پزشک را در درجه اول به عنوان
پزشک ببینیم و بعد به جنسیت او توجه کنیم.
وضع قوانینی که بستر اجرایی ندارند موجب
سستی و ضعف مجلس است.»

فاطمه کروبی نماینده تهران با مخالفت
خود در این مورد گفت: «نمایندگان مجلس
باید در انجام وظایف خویش حرمت مجلس را
در بین موکلین خود حفظ نمایند و با تصویب
طرحهایی که به هیچ وجه جنبه اجرایی ندارد به
حرمت مجلس به عنوان خانه ملت و مرکز
قانون گذاری لطمه نزنند.

به نظر بنده این طرح، در این مقطع زمانی
معایبی را در پی دارد. اول از جنبه مالی، سپس
از لحاظ نیروی انسانی و عاقبت از جهت جنبه
اجتماعی و سیاسی. با توجه به محدودیتهایی
که از نظر کادر پزشکی، وسایل و مشکلات
مالی داریم، به نظر می رسد اجرای طرح
می بایستی مرحله ای و بنا به ضرورت جامعه
اسلامی انجام پذیرد.»

یکی دیگر از نمایندگان پیشنهاد کرده است
طرح مذکور به مدت شش ماه مسکوت بماند و
سپس با استفاده از آیین نامه انطباق که توسط
وزارت بهداشت اجرا می شود، طرح اصلاح
شده ای تهیه و برای اجرای آزمایشی به دولت
ارایه شود. آنگاه پس از کسب نتیجه این
عملکرد، لایحه ای از سوی دولت به مجلس
ارایه شود.

دیدگاه دست اندرکاران

از طرف دیگر، مشمولین این قانون، با
توجه به مصالح کشور و نیروها و امکانات
موجود اکثرا به مخالفت برخاستند و اعلام
کردند آیین نامه انطباق، بر خلاف گفته موافقین
طرح به خوبی پیش می رفت و اگر نمایندگان به
جای تصویب این طرح، در صدد بازگشایی
مراکزی مختص بانوان، علاوه بر امکانات
موجود بودند، موفقیت بیشتری کسب می کردند.
ولی انجمن اسلامی پزشکان در حمایت از
طرح انطباق اعلام کرده است که واخوردگان
سیاسی و پس مانده های رژیم پهلوی، امکان
اجرای احکام الهی را انکار می کنند، در حالی که

این طرح با وجود ابهامات و نقاط ضعف، از آن
جایی که در جهت اجرای احکام اسلامی است،
قابل تقدیر و ستایش می باشد. عده ای با طرح
مباحث قرون وسطایی مدعی شده اند بانوان از
عهده این مهم برنمی آیند و تواناییهای لازمه
را ندارند ولی این طور نیست.

بسیاری از پزشکان، جراحان، رؤسای
بیمارستانها، اعضای هیأت علمی دانشگاههای
پزشکی، پرستاران و دانشجویان رشته پزشکی
و … با ایراد سخنرانی، امضای اعتراضیه های
مختلف و تشکیل جلساتی اعلام کردند که با
این طرح مخالف هستند با این استدلال که
طرح انطباق بدون کسب نظر مشورتی و
کارشناسی نظام پزشکی و جوامع پزشکی
علی رغم رد شدن در دو کمیسیون مجلس و
مخالفت نماینده دولت در شور اول، همچنان
عجولانه تصویب شده است.

پزشکان موافق این طرح می گویند که
هدف اصلی طرح مذکور، حفظ حرمت بیماران
زن است تا آنها در محیطی پوشیده و با رعایت
اصول شرعی و به دور از حضور نامحرم درمان
شوند. آنها عقیده دارند بعد از گذشت بیست
سال از پیروزی انقلاب این حق مردم است که
موازین شرعی به طور دقیق در سراسر کشور
اجرا شود. در حال حاضر هم در برخی
بیمارستانها این طرح به طور نمونه اجرا شده و
از لحاظ اعتماد بیمار به سیستم بیمارستان و
سهولت معالجه، نتایج مفیدی داشته است.

در هر حال موافقین خود می دانند که

اجرای این طرح با چنین وسعتی در جامعه ای
که سالها اختلاط در آن وجود داشته، مشکل
است ولی عقیده دارند با تلاش شبانه روزی
متخصصان و فداکاری تمام پرسنل خدمات
بهداشتی و درمانی تحقق آن امکان پذیر خواهد
بود.

از سویی دیگر، مخالفین با ارایه دلایل و
مستنداتی بر این باورند که به اجرا درآوردن این
طرح غیر ممکن است و به شکست خواهد
انجامید.

آنها با ذکر اصل سنتی تاریخی محرمیت
پزشک اعلام می کنند در طول تحصیل خویش
طوری تربیت شده اند که بیمار را به عنوان یک
آسیب دیده نیازمند معاینه کنند، نه به عنوان
فردی از جنس مخالف. زمانی که پزشکان
قسم نامه پزشکی را یاد می کنند، موظف
می شوند که همه را به یک چشم نگاه کنند. در
نظر پزشک، بیمار بیمار است و او همان طور
که به محارم خود نگاه می کند با توجه به
وجدان و شرفش، بیمار خویش را معاینه
می کند. اگر طراحان طرح مجبور باشند بالای

سر مریضی بروند و خیلی سریع اقدام به مداوا
کنند، طوری که جان آن انسان از خطر مرگ
برهد، هرگز به صرافت تصویب چنین قوانینی
نمی افتند. در اتاق عمل با آن وظیفه سنگینی
که بر عهده خدمه جراحی است چطور امکان
دارد کسی در اندیشه جنسیت بیمار باشد؟

اینان می گویند: در صدر اسلام و در غزوات
پیامبر اکرم(ص) پرستاران زن، مجروحین
جنگی را مورد مداوا و توجهات پرستاری قرار
می دادند و باعث خشنودی رسول اکرم(ص)
می شدند. حال اگر چنین مسأله ای اشکال
شرعی داشت باید تا به حال کسی آن را گوشزد
می کرد.

پزشکان در کل معتقد هستند برخی کارها
به سرشت و توانایی انسانها بستگی دارد. به
فرض رشته ارتوپدی یک رشته مردانه است
ولی پرستاری با خلق و خوی زنان بیشتر در
ارتباط است. یا به فرض، یک زن خدمه قدرت
جابه جایی بیمار را ندارد.

از طرفی دیگر، در بسیاری از رشته ها مانند
جراحی، مغز و اعصاب، قلب و عروق، ارتوپدی

و غیره متخصص زن به اندازه کافی موجود
نیست. تازه حتی اگر پرسنل زن هم به اندازه
کافی وجود داشت تکلیف نیروی متخصص
مردی که قهرا باید از کار کنار گذاشته شوند چه
می شد؟ گذشته از این، سن کارآیی زنان
پایین تر از مردان است و لذا باید پزشکان زن
دو برابر مردان باشند و این در حالی است که ما
متخصص زن کم داریم و حداقل بیست سال
طول می کشد تا متخصصان باتجربه ای تحویل
جامعه داده شود. تازه این زنان باید چگونه و از
چه کسی یاد بگیرند وقتی که تمام آموزشها و
تجربه ها از طریق یک همجنس باید مبادله
شود.

م