پاورپوینت کامل آیا امام حسن مجتبی(ع) «مِطلاق» بود؟ ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آیا امام حسن مجتبی(ع) «مِطلاق» بود؟ ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آیا امام حسن مجتبی(ع) «مِطلاق» بود؟ ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آیا امام حسن مجتبی(ع) «مِطلاق» بود؟ ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

>

۴

تأملی در احادیث کثرت طلاق

صفر، سالروز شهادت حضرت امام حسن مجتبی(ع) می باشد. به شهادت رساندن۲۸
حضرت(ع) ظلم بزرگی بود که بر وی و بر جامعه اسلامی رفت ولی خدشه دار نمودن شخصیت آن
بزرگوار، ستم تاریخی مضاعفی است که در حق آن پیشوای راستین روا داشته شده است. آنچه
می خوانید نقدی کوتاه بر بخشی از این ستم تاریخی است که به بهانه ایام شهادت آن بزرگوار
تقدیم می شود.

یکی از آفتهای بزرگ و ویرانگری که در
تاریخ اسلام بروز کرد و در دوره هایی شیوع و
رواج بسیار داشته، جَعْل و وضع حدیث است.
ساختن حدیث و انتساب آن به پیشوایان دینی
به انگیزه های سیاسی، مذهبی و … از دوران
حکومت بنی امیه، نضج گرفت و در دوران
بنی عباس دوام یافت.

جعل و وضع، گاه برای پیراستن
شخصیتهای منفور و آلوده حاکم اموی و
عباسی صورت می پذیرفت و گاه برای تخریب
و ضربه زدن به شخصیتهای برجسته.

امام حسن مجتبی(ع)، سبط اکبر
پیامبر(ص) و دومین امام معصوم، از
شخصیتهایی است که تیر مسموم وضع و جعل
آن بزرگوار را نشانه رفته و نسبتهای ناروایی در
قالب حدیث و روایت به وی داده شده است.
روایتهایی از امامان شیعه نقل شده که ایشان،
بسیار زن می گرفت و بسیار طلاق می داد تا
آنجا که پدرش حضرت علی(ع) بر منبر رفت و
مردم کوفه را از این امر بر حذر داشت. این
روایتها که مبنای تحلیلهای نادرستی پیرامون
شخصیت آن بزرگوار قرار گرفته، زمینه
برداشتهای فقهی قابل تأملی نیز شده است.
برخی فقها و محدثان بر پایه همین احادیث،
فتوا به جواز تعدد طلاق داده اند.(۱)

در این مقال، تلاش می شود روایتهایی که
امام مجتبی(ع) را «مِطْلاق» (بسیار طلاق
دهنده) معرفی کرده مورد نقد قرار گرفته و
بی مایگی و سستی آنها بر ملا گردد.

مع الاسف، این روایتها هم در منابع حدیثی
و تاریخی شیعی آمده و هم در کتب تاریخ اهل
سنت. نخست به نقلهای مختلف این مطلب
اشاره می شود و سپس به پاسخگویی و نقادی
آن می پردازیم. در نقل روایتها ترتیب تاریخی و
زمانی کتب را منظور می داریم تا نقد به
سهولت انجام شود.

۱ـ اولین کتاب حدیثی شیعه که این مطلب
در آن نقل شده کتاب محاسن برقی، نوشته
احمد بن ابی عبداللّه برقی(م۲۷۴ یا ۲۸۲ق)
است:

عن ابن محبوب عن أبی عبداللّه (ع) قال:
اتی رجل امیرالمؤمنین(ع) فقال له: جئتک
مستشیرا. ان الحسن و الحسین و عبداللّه
بن جعفر خطبوا الیّ، فقال امیرالمؤمنین(ع):
المستشار مؤتمن؛ اما الحسن فانه مطلاق و
لکن زوّجها الحسین(ع) فانه خیر لابنتک.

مردی نزد امیرالمؤمنین(ع) آمد و گفت:
می خواهم مشورت کنم. حسن و حسین و
عبداللّه بن جعفر از دخترم خواستگاری کرده اند
[به کدام دختر دهم؟ [حضرت فرمود: کسی که
مورد مشورت قرار گیرد؛ امین است. بدان
حسن، بسیار طلاق می دهد. دخترت را به
حسین تزویج کن زیرا برای دخترت بهتر است.

۲ـ پس از محاسن، روایتهایی در این
زمینه در کتاب کافی نوشته محمد بن یعقوب
کلینی(م۳۲۹ق) نقل شده است.

الف) عده من اصحابنا عن احمد بن محمد
عن محمد بن اسماعیل بن بزیع عن جعفر
بن بشیر عن یحیی بن ابی العلاء عن
ابی عبداللّه (ع) قال: ان الحسن بن علی(ع) طلّق
خمسین امرأه فقام علی(ع) بالکوفه فقال: یا
معشر اهل الکوفه لا تنکحوا الحسن فانه رجل
مطلاق، فقام الیه رجل فقال: بلی و اللّه
لننکحنّه فانه ابن رسول اللّه (ص) و ابن فاطمه
فان اعجبه امسک و ان کره طلّق.(۲)

امام صادق(ع) فرمود: حسن بن علی پنجاه
زن را طلاق داد. تا آنکه حضرت علی(ع) در
کوفه به پا خاست و فرمود: ای کوفیان، به
حسن دختر ندهید زیرا بسیار طلاق می دهد.
مردی بر پا خاست و گفت: به خدا سوگند،
چنین می کنیم. او فرزند رسول خدا(ص) و
فاطمه است، اگر خواست همسرش را نگه
می دارد و اگر نخواست طلاق می دهد.

ب) حمید بن زیاد عن الحسن عن محمد
بن سماعه عن محمد بن زیاد بن عیسی عن
عبداللّه بن سنان عن ابی عبداللّه (ع) قال: ان
علیا(ع) قال و هو علی المنبر لا تزوّجوا الحسن
فانه رجل مطلاق. فقام رجل من همدان فقال:
بلی واللّه لنزوّجنه و هو ابن رسول اللّه و ابن
امیرالمؤمنین(ع) فان شاء امسک و ان شاء
طلّق.(۳)

امام صادق(ع) فرمود: علی(ع) بر منبر
فرمود: به حسن دختر ندهید زیرا او مردی

پرطلاق است. مردی هَمْدانی بلند شد و گفت:
به خدا سوگند چنین خواهیم کرد زیرا او فرزند
رسول خدا و امیرالمؤمنین است. اگر خواست
همسر را نگه دارد و اگر نخواست طلاق
می دهد.

۳ـ پس از کافی، این مضمون در کتاب
دعائم الاسلام، نوشته نعمان بن محمد تمیمی
قمی(م۳۶۳ق) آمده است:

عن ابی جعفر محمد بن علی(ع) انه قال:
قال علی(ع) لاهل الکوفه: یا اهل الکوفه لا
تزوّجوا حسنا فانه رجل مطلاق.(۴)

امام باقر(ع) فرمود: علی(ع)، کوفیان را
مخاطب ساخت و فرمود: به حسن زن مدهید
زیرا که بسیار طلاق می دهد. پس از این سه
کتاب، کتب روایی دیگر با همین اسناد به نقل

این احادیث پرداخته اند.

شیخ حرّ عاملی(م۱۱۰۴ق) در کتاب
وسائل الشیعه، دو روایت کافی(۵) و روایت کتاب
محاسن(۶) را نقل کرده است. پس از وی،
علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار به نقل این
احادیث پرداخته است. وی روایت محاسن(۷) و
کافی(۸) را نقل کرده و به جز آن از مناقب
ابن شهر آشوب(۹) نیز همین مضامین را روایت
کرده است.

همچنین محدث نوری، در کتاب مستدرک
الوسایل، روایت کتاب دعائم الاسلام(۱۰) و
مطلب نقل شده در مناقب ابن شهر آشوب(۱۱)
را روایت کرده است.

به جز کتب حدیث، در پاره ای از کتب
تاریخی که شیعیان تحریر کرده اند نیز این
مطلب بازگو شده است. ابن شهر
آشوب(م۵۸۸ق) در کتاب مناقب از قوت القلوب
ابوطالب مکی، آن را روایت کرده است.

این مضامین در کتب حدیثی اهل سنت
دیده نشد اما در تعدادی از کتب تاریخی آنان
روایت شده؛ که فهرست وار بدان اشاره می شود:

۱ـ بلاذری(م۲۷۹ق) در انسـاب
الاشراف(۱۲)

۲ـ ابوطالب مکی(م۳۸۶ق) در
قوت القلوب(۱۳)

۳ـ ابوحامد غزالی(م۵۰۵ق) در احیاء
العلوم(۱۴)

۴ـ ابن ابی الحدید معتزلی(م۵۸۶ ـ ۶۵۵ق)
در شرح نهج البلاغه(۱۵)

۵ـ الامام المزدی(م۷۴۲ق) در تهذیب
الکمال(۱۶)

۶ـ ذهبی(م۷۴۸ق) در سیر اعلام
النبلاء(۱۷)

۷ـ ابن کثیر(م۷۷۴ق) در البدایه و
النهایه(۱۸)

۸ـ میر خواندشاه(م۸۳۸ ـ ۹۰۳ق) در
روضه الصفا(۱۹)

۹ـ سیوطی(م۹۱۱ق) در تاریخ الخلفاء(۲۰)

در این مجموعه نقلها و اسناد، یک مطلب
دست به دست گشته و آن اینکه امام
مجتبی(ع) مطلاق (پرطلاق) بود و پدر
بزرگوارش مردم را از همسر دادن به فرزندش
باز می داشت. چرا که وی، زنان را نگه
نمی داشت و به سرعت طلاق می داد. و در
پاره ای نقلها چنین آمده که حضرت علی(ع) از
این عمل فرزندش هراس داشت که شاید
سبب دشمنی و کینه قبایل را هم فراهم
آورد.(۲۱)

حال، سخن این است که آیا این نقلها از
صحت و سلامت تاریخی برخوردار است و آیا
چنین بوده که امام مجتبی(ع) این حد، ازدواج
می کرد و طلاق می داد که یک بحران خانوادگی
را برای آل علی(ع) سبب شود؟

به نظر می رسد شواهد تاریخی، عقیدتی
فراوان در دست است که نادرستی این نقل را
روشن می سازد و بهترین راه برای نقد نیز
همین است. اینکه برخی پژوهشگران به جای
نقد این مطلب به نقد نویسندگان و کتب
پرداخته اند و محاسن برقی، قوت القلوب و … را
زیر سؤال برده اند(۲۲)، شاید قرین صحت
نباشد، چرا در همین کتب و از همین
نویسندگان، مطالب فراوان و درستی نقل شده
و مورد اعتماد و استناد است. به سخن دیگر، به
جای آنکه نادرستی یک یا چند نقل به اثبات
رسد روا نیست، یک کتاب یا یک مجموعه از
رده خارج گردد.

شواهدی که به گمان ما بر نادرستی این
نقلها دلالت دارد عبارت است از:

یک. امام مجتبی(ع) در نیمه رمضان سال
دوم یا سوم هجری به دنیا آمد و در ۲۸ صفر
سال ۴۹ هجری از دنیا رفت. عمر ایشان ۴۶ یا
۴۷ بیشتر نبود. اگر اولین ازدواج حضرت در ۲۰
سالگی باشد، تا سال شهادت پدر یعنی سال
۴۰ هجری، یعنی در فاصله ۱۸ یا ۱۷ سال،
باید این تعداد ازدواج و طلاق صورت گرفته
باشد که امری نامعقول است.

توضیح مطلب، آن است که طبق نقل
ابوطالب مکی امام مجتبی ۲۵۰ یا ۳۰۰ زن
گرفت که پدر را به ستوه آورد و علی(ع) در یک
سخنرانی اعلام داشت به حسن زن ندهید زیرا
پرطلاق است.(۲۳) این بدان معنا است که هر
ماه، بیش از یک زن گرفته باشد و بسیاری از