پاورپوینت کامل عرف و ازدواج در ایل سرخی ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عرف و ازدواج در ایل سرخی ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عرف و ازدواج در ایل سرخی ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عرف و ازدواج در ایل سرخی ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

>

۷۶

«عرف» عبارت است از قواعد نامکتوب که
در گذشته در جوامع بشری وجود داشته و
سازمان اجتماعی آنها را سامان می داده است.
تکامل عرف به پیدایش «قانون» انجامیده؛ اما
در جوامع کنونی، هنوز نیز در جوار قوانین
مدون، عرف و رسوم به حیات خود ادامه داده و
بسیاری از مسایل اجتماعی را، از جمله برخی
مسایلی که قوانین عاجز از حل آنند را سامان
می بخشند. در عشایر ایران، معمولاً عرف با
مذهب عجین بوده و تعالیم مذهبی خمیرمایه
بسیاری از قواعد عرفی را تشکیل می داده
است.

در ایل سرخی به عرف، «رسومات»
می گویند. (ایل سرخی قبیله ای است در
کوهستانهای مرتفع، جنگلی و صعب العبور
جنوب شیراز که از دیرباز به ستیزهای خونین با
قدرتهای سیاسی و عشایری جنوب و با رژیم
پهلوی دست یازیده و نام آن برای مردم فارس
نامی است آشنا) سوگند و احترام به سادات از
جمله رسوم سرخی است، یعنی مراعات آنها
لازم است و عدم رعایت آنها موجب از میان
رفتن «وجهه اجتماعی» فرد و خوار شدن او در
نزد جامعه می شود. در زیر نمونه هایی از رسوم
ایل سرخی را بیان می داریم:

«غیرت گیری» (حمایتگری): حمایت از
عضو طایفه و ایل یکی از رسوم بنیادین ایل
سرخی است، حمایتگری ابعاد مختلفی دارد:

حمایت مادی: سنت بوده است که اگر
کسی به علل مختلف اموال خود را از دست
داده و بی بضاعت شده، رییس ایل از دیگر
خانوارهای طایفه او، به اندازه کافی دام و
وسایل زندگی جمع کرده و به او می داده تا به
سطح معمول تموّل طایفه برسد و اگر فرد
مذکور مجرد بوده با جمع آوری کمک از طایفه
خود او برایش زن می گرفته و اسباب لازم برای
تشکیل یک عائله متوسط را به او می داده
است.

«خونداری»: بزرگترین جرم در عرف ایل
سرخی، قتل نفس است. در این مورد خانواده
مقتول، خود را خوندار به حساب آورده و حق
مشروع خود می داند که قتل را تلافی کند. حق
خونداری به پدر، برادران و پسران مقتول
انتقال می یابد و در صورت فقدان آنها به
خویشاوندان درجه دومی او تعلق می گیرد. در
مسأله خونداری طایفه مقتول به حمایت از
خوندار برمی خیزد و مجموع طایفه خود را
خوندار می داند. در موارد قتل عضو ایل توسط
بیگانه، مجموعه ایل، خود را خوندار می داند و
برای قصاص قاتل وارد میدان می شود. تا وقتی
که خونداری به مرحله «خون بس» نرسد این
تلاش و ستیز ادامه می یابد.

مراسم خون بس به این شکل است که با
وساطت سادات، رئیس ایل و ریش سفیدان و
بزرگان ایل، قرآنی به گردن قاتل می انداختند و
او را به خانه خوندار می بردند. طایفه قاتل در
ازای خون مقتول، دختری را به ازدواج خوندار
در می آورد و گاه مقداری پول و دام نیز به او
می پرداخت و در نتیجه خوندار درجه یک، حق
خود را در قصاص می بخشید. اگر مراسم
خون بس انجام نگیرد، کینه ادامه خواهد یافت.
در باره دیرپایی و عمق این عرف نمونه زیر
گویاست:

در سالهای دهه ۳۰ یکی از اعضای طایفه
دهدار سرخی توسط یکی از اهالی کوهمره به
قتل می رسد. در آن زمان رئیس ایل اعمال
نفوذ می کند و قاتل را (چون قتل غیر عمد بوده
است) به شیراز فراری می دهد و به نحوی
خانواده مقتول را راضی می کند، اما خون بس
انجام نمی شود. سالها می گذرد. پس از پیروزی
انقلاب اسلامی (یعنی با گذشت قریب به ۳۰
سال) خانواده خوندار ادعای «خون» می کند و
قاتل مجبور می شود بابت خون بس، دختری را
به تزویج خانواده مقتول در آورد!

پیمان برائت: پیمان برائت، نوعی
خون بس موقت است. در شرایط جنگی که
مسأله بود و نبود ایل مطرح بوده است، اگر دو
خانوار با هم «خوندار» بوده اند، با وساطت
سادات و ریش سفیدان و بزرگان، پیمانی به نام
«پیمان برائت» میان آنها منعقد می شده و
سپس با خیال راحت در کنار هم علیه دشمن
می جنگیده اند. مراسم به این صورت بوده است
که طرفین در مجلسی با حضور سادات و ریش
سفیدان می نشسته اند. در این مجلس قرآن
مجید را باز می کرده و خنجر جوهری (آبدیده)
را روی سوره «برائت» (توبه) قرار داده و
سپس به قرآن سوگند می خورده اند که در طول
جنگ به هم خیانت نکنند. این پیمان در
سخت ترین شرایط مراعات می شده است. در
جنگهای مشترک ملا سرمست و ملا مهدی،
علیه انگلیسها و رژیم پهلوی، میان آنها (به
دلیل سوء تفاهماتی که در مسأله مرگ ملا
شهباز بوده) چنین پیمانی منعقد شده و در
عملیات مختلف صمیمانه همکاری داشته اند.

کِهْلِه حضرت عباس: «کهله» به معنای
سنگ چین است. «کهله حضرت عباس» نوعی
پیمان غیر مستقیم برای جلوگیری از سرقت
است. هرگاه مسافری در کوه یا بیابان گرفتار
شود و به دلایلی نتواند مال خود را حمل کند،
آن را رها ساخته و اطرافش را سنگ چین
می کند (کهله می بندد.) چنین سنگ چینی به
معنای سپردن مال به حضرت عباس است و
در غیاب او هیچ کس، حتی دزد، جرأت ندارد
بدان دست زند و اموال، سالم باقی می ماند.

ناموس پرستی: سرخیها خود را
ناموس پرست می دانند. مسلما تعصب ناموسی
در تمامی مردم ایران عمیق و ریشه دار است.
اما باید اذعان داشت که ایل سرخی در این
زمینه تعصب شدیدی دارد. سرخیها شدیدا
نسبت به زن بی حجاب حساسند و بی حجابی
زن را بسیار زشت می دانند. این روحیه حتی در
سالهای اوج یورش فرهنگ غربی (۱۳۴۲ ـ
۱۳۵۷) وجود داشت. یکی از رسوم ایل سرخی
این بوده است که در گذشته، در دوران
جنگهای عشایری، هیچگاه به قافله ای که در
آن زن بوده حمله نمی کرده اند و به قول
خودشان «اگر قافله ای با صدها قاطر اسلحه و
طلا عبور می کرد و در آن یک زن مسافر بود،
چنین قافله ای مورد تعدی سرخی قرار
نمی گرفت.»

بزرگ پرستی: سرخیها خود را
«بزرگ پرست» می خوانند. بزرگ پرستی بدان
معناست که سرخی احترام ریش سفیدان و
بزرگان ایل را رعایت کرده و نسبت به مراعات
شؤون آنها تعصب دارد. بی احترامی به بزرگان
و ریش سفیدان ایل و طایفه خشم ایل را
برانگیخته و عکس العمل آنها را در پی دارد.
باید توجه داشت که بزرگ پرستی یک رسم آگاهانه
است و به معنای پیروی کورکورانه نیست.

ازدواج و خانواده

نقش اجتماعی زن: زنان بین ۶۰ تا ۶۵%
جمعیت ایل سرخی را تشکیل می داده اند. زن
در اقتصاد ایل نقش حساسی دارد و قالیبافی