پاورپوینت کامل فاطمه بنت الحسن(ع) مادر باقرالعلوم(ع) ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فاطمه بنت الحسن(ع) مادر باقرالعلوم(ع) ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فاطمه بنت الحسن(ع) مادر باقرالعلوم(ع) ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فاطمه بنت الحسن(ع) مادر باقرالعلوم(ع) ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۱۶

زبده زمن

آن ماه که دختر حسن بود
معصومه و زُبده زَمن بود^(۱)

تاریخ پر فراز و نشیب اسلام، بزرگان
بسیاری را به عالم انسانیّت شناسانده است.
این بزرگان که در منظر اهل معرفت، قدر و
منزلتشان روشن است؛ فرزانگان و پرچمداران
هدایت و راستی اند؛ کسانی که از سرچشمه
جوشان معرفت اهل بیت(ع) سیراب شده اند.

آنان که در سپیده های سحر، زمزمه
معرفتشان عرشیان را شیفته خلوص و
صفایشان می نمود و در خلوت شبهای تارِ
زندگی، اوج رضا و معنویتشان ملائکه را به
تحسین وا می داشت و شبانگاهان مزرعه
خلوصشان را با اشک آبیاری می کردند. آنان که
گرد مکروهی نگشته و در چشمه زمزم
معرفتشان صدها کرامت جوشیده است.

از جمع زنان، شخصیتهایی وجود دارد که
درخشش معنویتشان در سراسر تاریخ اسلام
پرتو افکنده است.

یکی از این فرزانگان دختر امام مجتبی(ع)
همسر امام سجاد(ع) و مادر امام باقر(ع) است.

این بانوی کریمه، که تلألؤ معنویت او در
طول تاریخِ اسلام نورافشانی کرده است، از
خاندان پاک رسالت و عصمت است. و در
شرافت و حیاء و عفت سرآمد زنان عصر خود
بوده است. برای او اوصافی همچون: فاضله،
عالمه، صالحه، صدیقه، پارسا و پرهیزگار
شمرده اند.

این ریحانه امام حسن مجتبی(ع) صاحب
مقامات معنوی و کرامات بوده است. به گونه ای
که با اشاره دستش دیوارِ در حال ریزش بین
زمین و آسمان معلق ماند. مقام والای او آن
چنان است که تا مرز عصمت پیش رفته است
و نسبتی این چنین شایسته دارد:

دختر، همسر و مادر امام؛ کسانی که آیه
تطهیر^(۲) در شأن و مقامشان نازل شده است.
در خانه هایی زندگی می کرده که اهل آن، در
عبادت، از برگزیدگان خلق بوده اند.^(۳)

و از جهتی این بانوی بزرگوار، مصداقِ
«ارْحام مطَهَّره» است که در زیارت وارث وارد
شده است.

در صحیفه نوشته بود

سالهای اول هجرت، مدینه در اوج عزّت و
سربلندی بود و عطر دل انگیز محمدی(ص) در
کوچه های مدینه آکنده بود، مؤمنین هرگاه از
کنار مسجد و منزل پیغمبر(ص) می گذشتند،
لذت استشمام عطر محمدی(ص) را
می چشیدند.

آن روزها بنی هاشم، عزیزترین خاندان
مدینه بودند. همه مردم با بنی هاشم به احترام
رفتار می کردند. زنان و مردان باایمان اگر
لحظاتی افتخار تشرف به حضور پیامبر
اکرم(ص)، دختر و داماد او را می یافتند؛ به خود
می بالیدند.

آن روزها کسی تصور سالهای تلخ مدینه را
در سر نداشت. هنوز ریحانه رسول اللّه (ص) در
کوچه های آن شهر سیلی نخورده بود و حرمتِ
دامادِ رسول اللّه (ص) را نشکسته بودند. آن
روزها، با حضور رسول اللّه شیرین بود. ای کاش
آن روزها هرگز تمام نمی شد، ولی افسوس …!!

در یکی از آن روزها، جابر بن عبداللّه
انصاری از کوچه ای گذشت، که بوی عطر
محمدی(ص) شامه اش را نوازش داد. به
خانه ای رسید؛ به دربِ آن نگاهی کرد؛ اما
نمی دانست که آن را آتش خواهند زد! لحظاتی
ایستاد و از اینکه می خواست به محضر ریحانه
رسول اللّه (ص) برسد، به خود می بالید. آهسته
در را کوبید، اجازه ورود خواست؛ پس از اذنِ
ورود، با شادمانی به حضور دختر پیامبر(ص)
راه یافت.

آن روزها، حضرت فاطمه(س) بسیار
خوشحال بود، زیرا روزهای نخست ولادت امام
حسن مجتبی بود. لذا از هر سو، برای عرض
تبریک و اظهار ارادت، به محضرش راه
می یافتند و به فیض دیدار او مباهات می کردند.

جابر در محضر زهرا(س) نشست؛
صحیفه ای بسیار نورانی در دست آن حضرت
مشاهده کرد. پرسید: ای سیّده زنان این
صحیفه ای که همراه تو می بینم، چیست؟

فرمود: اسامی ائمّه ای که از نسل من
هستند در آن نوشته شده. جابر صحیفه را
درخواست کرد تا بخواند.

حضرت زهرا(س) فرمود: ای جابر اگر
ممنوع نبود، آن را به دست تو می دادم؛ ولی
دست زدن به آن جایز نیست؛ مگر برای نبی یا
وصیّ نبی یا اهل بیت نبی؛ فقط اجازه داری
بدون آنکه بدان دست بزنی آن را بخوانی.

جابر، اسامی ائمه(ع) را که به همراه
نامهای پدران و مادران آنان در آن صحیفه
نوشته بود خواند.

در قسمتی از روایت جابر چنین آمده است:
ابوجعفر محمد بن علی معروف به باقر(ع)،
مادرش ام عبداللّه دختر حسن بن علی
بن ابی طالب است.^(۴)

نامها، کنیه ها و القاب

نامها: فاطمه^(۵) و زینب^(۶)

کنیه ها: مشهورترین کنیه مادر امام باقر(ع)
«امّ عبداللّه »^(۷) است. کنیه های دیگر این بانو
«امّ الحسن»^(۸) و «امّ عبده»^(۹) است، و به
قولی به جای امّ عبده، امّ عبیده نیز ذکر شده
است.^(۱۰)

القاب: صدیقه،^(۱۱) آمنه،^(۱۲) تقیّه^(۱۳) و
مُحسنه.^(۱۴)

زینبِ امام حسن(ع)

در خاندان پیامبر(ص)، پس از نام فاطمه،
یکی از نامهای مورد توجه اهل بیت عصمت و
طهارت(ع) برای دختران نام «زینب» بوده
است.

ائمه(ع) به یاد مادر مظلومه شان، نامِ
دختران خویش را بیشتر فاطمه می نهادند. و
بعد از آن نام عمه بزرگوارشان «زینب» را که
پیام رسان شهدای کربلا بود، برای دختران خود
برمی گزیدند.

زینب، دختر امام حسن(ع)، که به حق
زینب و زینت آن حضرت است، از اسامی زیبا و
مبارک امّ عبداللّه مادرِ امام محمدباقر(ع)
است.^(۱۵)

مادر امّ عبداللّه

در باره نامِ مادر فاطمه بنت الحسن با کنیه
«امّ عبداللّه » اقوال مختلفی در کتب تاریخی
موجود است.

البته یکی از علل این اختلاف نظر، اقوال
مختلفی است که در باره تعداد و اسامی دختران
امام حسن(ع) وجود دارد. تعداد دختران امام
حسن(ع) را یک،^(۱۶) پنج و هفت نفر^(۱۷)
شمرده اند که اسامی آنان بنا بر گفتار شیخ مفید
چنین است:

۱ـ امّ الحسن

۲ـ امّ الحسین

مادر این دو بانوی بزرگوار، امّ بشیر دختر
ابی مسعود بن عقبه بن عمرو بن ثعلبه خزرجیه
است.

۳ـ فاطمه بنت الحسن

مادر این بانوی گرامی، امّ اسحاق دختر
طلحه بن عبیداللّه التمیمی است.

۴ـ امّ عبداللّه

۵ـ فاطمه

۶ـ امّ سلمه

۷ـ رقیه

در بین اسامی فرزندان ائمه(ع) اسامی و
القاب مشترک فراوان دیده می شود اما کمتر
دیده شده که کنیه مشترک داشته باشند. بر
اساس حدیث معتبر «لوح» که جابر آن را
روایت کرده است، مادر امام باقر(ع) به
«امّ عبداللّه » مشهور بوده است. بنابراین،
امّ عبداللّه که در ردیف چهارم این اسامی قرار
دارد مادر امام باقر(ع) بوده و نام او فاطمه است.
در این صورت اسامی دختران امام حسن(ع) که
به نام فاطمه بوده اند؛ سه نفرند.

اما فاطمه بنت الحسن که دارای کنیه
امّ عبداللّه است، همان بانوی ردیف چهارم
است. این قول با نظر شیخ مفید موافق است؛
گرچه وی بدان تصریح نکرده است.

اقوال دیگر:

صاحب ریحانه الادب نام مادر این بانوی
بزرگوار را «اسماء بنت عبدالرحمان
بن ابی بکر» می داند.^(۱۸) ولی مستندی برای آن
ذکر نکرده است.

صاحب کتاب حبیب السیر و برخی دیگر،
نام مادر این بانوی ارجمند را «امّ اسحاق»
می دانند.^(۱۹)

اعیان الشیعه در شرح حال «امّ عبداللّه » نام
مادرِ وی را «امّ فروه»^(۲۰) دختر قاسم بن محمد
بن ابی بکر دانسته است.

با توجه به اینکه مشهور است که امّ فروه
دختر قاسم بن محمد، مادرِ امام صادق(ع)
است، این قول که امّ فروه مادر امّ عبداللّه است،
صحیح نیست.

صحیح ترین قول آن است که مادر این
بانوی بزرگوار، کنیز بوده و با نظر شیخ مفید در
ارشاد موافقت دارد.

ازدواج خجسته

ز وصلتی که چو خورشید و ماه پیوندش
به عرش بسته شده، آسمان چراغان شد

بیش از نیم قرن از هجرت تاریخی رسول
اکرم(ص) به مدینه می گذشت. در آن ایام
پیوندی خجسته در خاندان پاک پیامبر(ص) به
وقوع پیوست.

این پیوند یکی از زیباترین رخدادهای
شیرین تاریخ اسلام است. دو نسل امامت به
هم رسید و از اینها فرزندانی پاک و طاهر به
وجود آمد که ائمه(ع) به آن مباهات می کردند.

این پیوند مبارک که بین حضرت امام
زین العابدین(ع) و فاطمه دختر امام حسن
مجتبی(ع) برقرار شد، شادی و سرور را به
خاندان پاک پیامبر(ص) هدیه کرد و لبخند
مسرت را بر لبان مبارک آنان نشاند.

در بیشتر کتب معتبر نوشته اند تنها
همسری که به عقد دائمی امام سجاد(ع) در
آمد، فاطمه دختر امام حسن بوده است.^(۲۱)

در نتیجه این ازدواج که در دوران امامت
امام حسین(ع) انجام گرفت،^(۲۲) پنجمین اختر
آسمان امامت به موهبتی بزرگ رسید، زیرا وی
نخستین امامی است که از نسل پاک امام
حسن و امام حسین(ع) به وجود آمد و به سبب
این کرامت به: «هاشمیٌ مِن هاشِمییّن وَ عَلَویٌّ
مِنْ عَلَوییّن وَ فاطِمیٌّ مِنْ فاطِمییّن» نایل
شد.^(۲۳)

از آن پس امامت از نسل حسنین(ع)
امتداد یافت و ائمه بعدی(ع) از امام باقر(ع) تا
امام مهدی(عج) به این کرامت مفتخر شدند که
از نسل سبطین پیغمبر باشند و فاطمه بنت
الحسن مادر هشت امام شیعه گردید.

فروزنده مستوفی در شعر زیبایی سروده
است:

به بوستان امامت گلی شکوفا شد
که نور حق ز جبینش چو مه نمایان شد

چو بود مادر او دخت مجتبی در عرش
به همسری پسر عم به عهد و پیمان شد

ز وصلتی که چو خورشید و ماه پیوندش
به عرش بسته شده آسمان چراغان شد

چو مهر و ماه قرین گشت زان دو نطفه پاک
وجود باقر از آن ظاهر و درخشان شد^(۲۴)

در زیارت نامه ای که از امام رضا(ع) برای
خواهرش حضرت فاطمه معصومه(س) صادر
شده چنین می خوانیم:

«السَّلام علیکِ یا بنْتَ الحسَنِ وَ الحسین
علیه السلام؛^(۲۵)

سلام بر تو ای دختر حسن و حسین(ع)»
که تصریح به این موهبت دارد.

میلاد نور

در شهر مدینه جنت پاک
مسندگه پادشاه لو لاک

بو جعفر باقر اندر او زاد
آن روضه پاک جنت آباد^(۲۶)

هنگامی که فاطمه دختر امام مجتبی(ع) به
وجود مبارک امام باقر(ع) حامله شد به قدری
ضعیف شده بود که گاهی بیهوش می شد و به
خواب می رفت. یک روز در عالم رؤیا فردی را
دید که او را به فرزندی دانا و بردبار، بشارت داد.
وقتی که از خواب برخاست، از جانب راست
خود از کنار خانه، صدایی شنید که گوینده آن را
نمی دید؛ امام سخنان او را می شنید که
می گفت: حامله شدی به بهترینِ اهل زمین
و بازگشت تو به سوی خیر و سعادت
است و بشارت باد بر تو به فرزندی
بردبار و دانا.

از آن وقت دیگر در خود ثقل و سنگینی
ندید تا آنکه نه ماه از حمل او گذشت. در این
ایام صدای ملائکه را در خانه خود بسیار
می شنید.^(۲۷)

زمان ولادت امام محمد باقر(ع) فرا رسید،
مدینه در آستانه درخششی نو قرار گرفت، و
امّ عبداللّه در آن هنگام نوری مشاهده کرد،
نوری که هیچ کس غیر از معصومین(ع) و
مادران آنان، قادر به دیدن چنین نوری نیست.

هنگامی که امام محمد باقر(ع) متولد شد،
روی به جانب قبله گرداند و سه مرتبه عطسه
کرد، بعد از آن حمد حق تعالی را بجا آورد. در
تمام آن روز و شب از صورت و دستهای امام
باقر(ع) نور زردی مانند طلا ساطع می شد.^(۲۸)

شاعر شیرین سخن در خصوص چگونگی
رؤیای فاطمه بنت الحسن چنین سروده است:

به مادر هم بشد الهام در خواب
که از قاصد بشارت را تو دریاب

به فرزندی شکیبا و توانا
به دلبندی نجیب و پاک و دانا

چو شد بیدار بشنید از سوی راست
که عالی خلقت حق چهره آراست

مَهین رخسار این پور همایون
منوّر کرد کوه و دشت و هامون

چو این مولود پاک از آل طاها
گرامی خلقت معبود یکتا

شبیه خاتم پیغمبرانست
تسلی بخش روح و جسم و جان است

نهال طُهر زین العابدین است
گرامی نجل ختم المرسلین است

کمال مجتبی در او نشان است
نشان از مادر پاکش عیان است

چو اُمّش فاطمه بنت حسن بود
ز زهدش در زمانه صد سخن بود

ز دُرج حکمت و برج ولایت
بشد این گوهر رخشان عنایت^(۲۹)

دیگر فرزند فاطمه بنت الحسن عبداللّه
باهر است.

وی دارای کنیه «ابومحمّد» و معروف به
«عبداللّه باهر» از برادرش امام محمد باقر(ع)
بزرگتر بوده است و کنیه امّ عبداللّه که فاطمه
بنت الحسن مادر بزرگوار آن جناب بدان
مشهور است، به مناسبت نام