پاورپوینت کامل رابطه درون و برون ۳۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رابطه درون و برون ۳۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رابطه درون و برون ۳۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رابطه درون و برون ۳۳ اسلاید در PowerPoint :

>

۳۴

از شگفتی های روح انسان، تأثیرگذاری
تأثیرپذیری درون و برون بر یکدیگر و از
یکدیگر است. کاربرد این مسأله نیز، بسیار
دامنه دار است. از عبادات و مسایل تربیتی و
سیاسی گرفته، تا شخصیت فردی و اجتماعی
و مسایل تهاجم فرهنگی و استقلال و هوّیت

و خلوص و نظم و … را در بر می گیرد.

ناچار، باید با مثالهایی مسأله را
روشن ساخت.

شما وقتی می ترسید، رنگ از
چهره تان می پرد.

وقتی خجالت می کشید، عرق شرم بر
چهره تان می نشیند و رنگتان سرخ می شود.

وقتی تردید دارید، گفتارتان هم سست
است و از صلابت لازم برخوردار نیست.

وقتی یقین دارید، محکم و قاطع
حرف می زنید.

وقتی برای کسی در دل خویش، احساس
محبت و مهابت و احترام دارید، آن را در
رفتارتان هم بروز می دهید.

وقتی غمگین و ناراحتید، اشتهای شما
هم کور می شود و قیافه تان هم گرفته است و
حوصله حرف زدن با کسی را هم ندارید و
افراد غصّه دار، لاغر و ضعیف می شوند.

وقتی هم دلتان از حادثه ای و صحنه ای
می سوزد، اشک از دیدگانتان جاری می گردد.

به قول آن شاعر:

تا نسوزد دل، نریزد اشک و خون از دیده ها

آتشی باید که خوناب کباب آید برون

اینها و دهها مثال دیگر، نشان می دهد که
پدیده ها و حالاتی همچون: ترس، غم، شکّ،
یقین، شرم، عشق، رقّت قلب، شجاعت و …
که همه درونی اند، در چهره و گفتار و رفتار
انسان تأثیر می گذارند. رفتار یک مؤمن و
منافق یکسان نیست و کار یک انسان
عقیده مند و بی عقیده، متفاوت است.

همین جا این نتیجه را می توان گرفت که
برای تغییر در ظاهر و دگرگون سازی رفتار
بیرونی، باید به تغییر باطنی پرداخت. چرا
که «حالات ظاهر»، انعکاس «ویژگیهای
درونی» است.

تأثیر دیگر، تأثیر ظاهر در باطن است.

به این چند مثال هم دقّت کنید:

وقتی لباس نو و تمیز می پوشید، احساس
دیگری به شما دست می دهد.

وقتی حمام می روید و خود را شستشو
می دهید، روحتان هم احساس شادابی می کند.

وقتی سوار بر مرکبی راهوار یا ماشینی
مدل بالا می شوید، نوعی احساس
خودبرتربینی در شما پدید می آید.

وقتی در یک خانه مجلل و کاخ گونه
زندگی کنید، روحیات شما هم کم کم شاه گونه
و طاغوتی می شود.

حالت شما، آنگاه که لباس راحتی خانه را
پوشیده اید، یا لباس رسمی و بیرونی را در بر
کرده اید، یکسان نیست.

یک فرد نظامی، اگر با دمپایی و لباس
شخصی و بی کلاه و سلاح باشد، حالتی دارد،
و اگر لباس نظامی و پوتین بپوشد و فانسخه
ببندد و مسلّح باشد، حالتی دیگر.

معطر و آراسته بودن، روح را هم تلطیف
می کند و چرکی و آلودگی و لباس کهنه و پاره
پوشیدن و متعفن بودن و شلختگی ظاهری،
در روح و روان هم اثر منفی می گذارد و نشاط
را می زداید.

باز، در اینجا هم این نتیجه را بگیریم که
چون ظاهر در باطن مؤثر است، گاهی
می توان از راه ایجاد تغییرات برونی به
تحولات درونی دست یافت، همان گونه که
مثلاً بعضی با تغییر دکور و آرایش وسایل
منزل، دنبال تنوع و شادابی در زندگی و
مقابله به افسردگی و دل مردگی می روند. یا
به وسیله ورزش، که نوعی حرکت جسمی
است، می کوشند در خودشان طراوت روانی
پدید آورند.

بگذریم … حالا فکر می کنید کدام یک
اصلی تر و مهمتر است؟ ظاهر یا باطن؟ و به
اصلاح و تجهیز و تحول کدام یک باید
پرداخت، درون یا برون؟

گفتیم که دامنه سخن بسیار متنوع و
گسترده است. فعلاً به یکی از آنها می پردازیم،
تا معیار و نمونه ای باشد برای تحلیل و
مطالعه این «تأثیر متقابل» در عرصه های
دیگر زندگی.

از «نماز» مثال بزنیم. چرا رو به «قبله»
می ایستیم؟ جهت گیری ظاهری و ایستادن به
سوی یک مکان جغرافیایی، دل و جان را هم
به همان سمت می کشد و باطن هم توحیدی
و ابراهیمی می شود. و توجه به کعبه، از همه
چیز سلب جهت می کند و دل و بدن و فکر را
متوجه یک جهت می سازد. امام صادق(ع)
فرمود: هر گاه رو به قبله ایستادی، از دنیا و
مردم و هر چه در دنیاست و هر حالتی که در
مردم است، دل بکن و مأیوس باش و دلت را
از هر چه که تو را از خدا غافل می سازد،
خالی کن …^(۱)

چرا به «جماعت» می خوانیم؟ چون
تشکّل و همبستگی و هماهنگی ظاهری
صفوف و حرکتها و قیام و قعودها، تمرینی
برای وحدت قلبی و انسجام درونی و پیوند
باطنی امت نمازگزار نیز به شمار می رود.

چرا مأموریم که بهترین، تمیزترین،
خوشبوترین و کامل ترین لباس و پوشش را در
نماز به تن کنیم؟ چون این گونه نماز خواندن،
برای نمازگزاران «حضور قلب» می آورد و
رعایت «ادب ظاهری» به تحققِ «آداب
باطنی» در نماز، کمک می کند. نماز در مسجد
با نماز در خانه یکسان نیست.

در نماز، هم خشوع لازم است، هم
خضوع. «خضوع»، بیشتر ناظر به حالاتِ
ظاهری انسان است و «خشوع» به بُعد درونی
مربوط می شود.

اگر گفته اند در نماز، طمأنینه داشته باشید،
باوقار باشید، با لباس و اعضا و دماغ و گوش
خود ور نروید، به محل سجود نگاه کنید، در
محل تردد و رفت و آمد و سر و صدا نماز
نخوانید، جلوی پنجره به نماز نایستید، عطر
بزنید، شانه بزنید و آراسته باشید، در رکوع و
سجود و قنوت و تشهد و … فلان حالت را در
جسم خویش داشته باشید، همه اینها
بهره گیری از «عوامل بیرونی» برای پیدایش
«حالت درونی» است. خضوع جسم، به
پیدایش خشوع قلب، کمک می کند و البته
عکس آن هم درست است و موثرتر و مهمتر.
یعنی خشوع قلبی است که خضوع و ادب
بدنی و ظاهری را ایجاد می کند.

اگر